Clancy - Power Plays.pdf - Powers Plays - gosiadabrowska

TOM CLANCY

POWER PLAYS

Przeło Ŝ yli:

Piotr Ku ś

Bła Ŝ ej Kemnitz

ARCHIPELAG RIAU, , MORZE POŁUDNIOWOCHINSKIE

15 WRZE Ś NIA 2000

Frachtowiec ochrzczono Guanyin, od imienia chińskiej bogini miłosierdzia, lecz czy

moŜna się dziwić, Ŝe jego załoga poczuła się w końcu opuszczona przez swoją patronkę?

Wypłynęli o dwudziestej z portu w Kuching w Malezji Wschodniej, unosząc na pokładzie towarowym

piętnastometrowego, zwodowanego przed pół wiekiem parowca olej palmowy i przyprawy. Towary opatrzone

były listami przewozowymi informującymi, Ŝe produkty przeznaczone są do sprzedaŜy hurtowej w Singapurze.

Mimo zacinającego nieustannie deszczu, porywistego wiatru i ograniczonej widoczności morze było względnie

spokojne, więc pilot nakazał utrzymywać stałą prędkość piętnastu węzłów niemal natychmiast po tym, jak statek

odbił od nabrzeŜa. Spodziewał się spokojnego rejsu, a po jego zakończeniu - długiej pijackiej nocy w portowym

barze. Nawet teraz, podczas pory deszczowej, główny szlak wychodzący z tego portu zdawał się krótki i prosty.

Pokonanie cieśniny, a następnie krótkiej trasy wiodącej wzdłuŜ brzegu do nabrzeŜa w dzielnicy Sembawang po

północnej stronie wyspy zajmowało niespełna cztery godziny.

Około dziewiątej, jako Ŝe nie mieli wielu zajęć przed zawinięciem do portu, czterej

członkowie brygady trudniącej się załadunkiem i wyładunkiem towarów zaczęli grać w karty

w ładowni, zostawiwszy na górnym pokładzie pilota i bosmana. Ten pierwszy nie miał

oczywiście wyjścia. Musiał stać przy sterze, jednak ze względu na jego władcze zachowanie,

wyŜsze uposaŜenie i wygodny, obity skórą fotel znajdujący się na stosunkowo obszernym

mostku, którego ściany upstrzone były plakatami przedstawiającymi nagie kobiety, nikt

specjalnie się nad nim nie litował.

W przeciwieństwie do pilota bosman cieszył się szacunkiem załogi, tak więc

zaproszono go do gry. KaŜdego innego dnia Chien Lo przyjąłby z entuzjazmem taką

propozycję, tej nocy jednak postanowił zostać na pokładzie. Jeśli wzięło się pod uwagę złą

pogodę i odpowiedzialną naturę bosmana, nietrudno było zrozumieć, Ŝe zdecydował się

czuwać nad ładunkiem, kiedy w kaŜdej chwili silny wiatr mógł poluzować mocujące go liny i

zmyć z pokładu.

Około dwudziestej drugiej tropikalna ulewa nieco zelŜała. Wyglądało na to, Ŝe to

tylko przejściowa poprawa pogody, więc Chien oparł się pokusie zejścia pod pokład i

dołączenia do pozostałych członków załogi. Kłopoty bardzo cierpliwie czekają na twoją

nieuwagę, mawiała jego Ŝona. Mimo to bosman zdecydował, Ŝe to dobry moment, by zrobić

sobie przerwę na papierosa.

Jego droga, ukochana Ŝona mawiała takŜe - a zawsze chętnie słuŜyła dobrymi radami -

Ŝe kiedy to tylko moŜliwe, naleŜy korzystać z wszelkich drobnych przyjemności, jakie oferuje

Ŝycie.

W chwili, gdy Chien Lo przytykał zapałkę do papierosa, dwa pontony motorowe

marki Zodiac wyłaniały się z sitowia i namorzynów otaczających maleńką wysepkę

znajdującą się właśnie mniej więcej czterdzieści stopni na wschód od dziobu frachtowca.

WyposaŜone w płetwy stabilizujące i napędzane wyciszonymi dziewięćdziesięciokonnymi

silnikami mknęły z prędkością niemal pięćdziesięciu węzłów - wystarczająco szybko, by w

kilka minut dotrzeć do burty Guanyin. W ich kilwaterze powstawały fale przypominające

smugi kondensacyjne unoszące się za silnikami myśliwców odrzutowych. Skrawek lądu, z

którego wystrzeliły, pochłonęły wkrótce ciemności.

Bandę tworzyło dwunastu męŜczyzn. Przywódcą był potęŜnie zbudowany członek

plemienia Iban, resztę stanowili rdzenni mieszkańcy południowych wysp. W kaŜdym

pontonie płynęło sześciu piratów. Dwaj spośród nich, których zadaniem było przycumować

do statku, mieli skórzane rękawiczki i zwoje nylonowych drabinek sznurowych, przyczepione

do pasków na wzór wspinaczy górskich. Wszyscy zakryli oblicza: jedni prostymi

brezentowymi workami, w których wycięli otwory na oczy, nosy i usta, inni starymi

szmatami i koszulkami zasłaniającymi po prostu dolne partie twarzy. Na grzbietach dłoni

mieli identyczne tatuaŜe w kształcie krisu, symbolizujące ich przestępcze braterstwo. Na

wyblakłe, będące w strzępach ubrania męŜczyźni narzucili kamizelki ratunkowe. Uzbrojeni

byli w broń maszynową, a w pochwach, które przytroczyli do pasów, tkwiły sztylety. Gotowi

byli bez wahania uŜyć broni, by zabić, co mógłby potwierdzić wyraz lodowatej zjadliwości

rysujący się na przesłoniętych twarzach.

Ich dzisiejsze zadanie było nietypowe o tyle, Ŝe - w przeciwieństwie do zwykłych

ataków na frachtowce przypuszczanych juŜ wiele razy - nie polegało na kradzieŜy

przewoŜonego ładunku czy na ograbieniu załogi z kosztowności, które moŜna było później

sprzedać na czarnym rynku. To wszystko miało być obecnie tylko dodatkową korzyścią.

Bary, burdele i areny walk kogutów w Sibu przez jakiś czas musiały się obejść bez nich.

Teraz mieli opanować statek i doprowadzić go do Singapuru, gdzie czekały na nich zupełnie

inne zajęcia.

Gdy dwa mknące cicho zodiaki dotarły do rufy Guanyin, popłynęły w róŜnych

kierunkach. Ten, którym płynął przywódca, skierował się ku lewej burcie, drugi natomiast

ruszył wzdłuŜ prawej. Oba znacznie zwolniły, by dostosować swoją prędkość do prędkości

większej jednostki.

Przez mniej więcej dwie minuty od chwili, gdy pontony zaczęły płynąć obok

frachtowca, szef piratów przyglądał się bacznie swojemu celowi, błądząc wzrokiem po jego

przeŜartym rdzą kadłubie. MęŜczyzna był ubrany w kurtkę z drelichu, jego długie, mokre od

deszczu, czarne włosy przytrzymywała przepaska, a usta i policzki zakrywała szeroka,

barwna chusta. Sięgnął do wewnętrznej kieszeni po piersiówkę z tuak, opuścił na chwilę

chustę, po czym wypił spory łyk mocnego alkoholu. Raz jeszcze pociągnął solidnie, otrząsnął

się i spojrzał na gwiazdy. Krople mŜawki padały na jego odsłonięte, wysmagane przez wiatr

policzki. Wreszcie łyknął ostatni raz, włoŜył chustę i skinął głową na niskiego Ŝylastego

męŜczyznę z drabinką sznurową u pasa.

- Amir - powiedział i przeciął dłonią powietrze, dając tamtemu sygnał do rozpoczęcia

ataku.

Amir skinął głową, sięgnął między kolana i otworzył pokrywę schowka, który

znajdował się pomiędzy jego siedzeniem a aluminiową podłogą zodiaku. Wyjął ze skrytki

drugą, dwudziestostopową linę. Ta była pojedyncza i zakończona ostrym hakiem, zwanym

niedźwiedzim pazurem. Zwój ułoŜył w lewej ręce, natomiast końcówkę z metalowym hakiem

przytrzymał w prawej. W końcu wstał, podszedł do burty od strony frachtowca i szeroko

rozstawił nogi, aby moŜliwie najbardziej zniwelować skutki kołysania i drgań pontonu.

Przytrzymał stopą wolny koniec liny i rzucił hak w kierunku statku, pozwalając, by

jego cięŜar pociągnął za sobą linę. Niedźwiedzi pazur z głuchym łoskotem zahaczył o

nadburcie.

W chwilę później podobny odgłos dotarł do ich uszu z drugiej strony frachtowca i

Amir wymienił z czterema kompanami wyczekujące spojrzenie.

Wszyscy wiedzieli, co to oznacza. RównieŜ drugiej grupie udało się przycumować

zodiak do Guanyin.

Chien Lo opierał się łokciami o reling na prawej burcie i palił papierosa, gdy od strony

kajut dobiegł go głuchy odgłos uderzenia. Po chwili z tego samego mniej więcej kierunku po-

nownie dotarł do jego uszu taki sam dźwięk.

Zmarszczył czoło. Pomyślał z niechęcią, Ŝe cisza i spokój są zbyt piękne, by mogły

trwać długo. W tym momencie Guanyin znajdowała się dwadzieścia mil morskich na

południowy wschód od portu docelowego i ocięŜale pruła fale, omijając znajdujące się

dokoła, wystające na powierzchnię skały, mielizny oraz porośnięty gęsto tropikalną

roślinnością łańcuch maleńkich wysepek naleŜących do archipelagu Riau. Rozrzucone gru-

pami na rozległym obszarze Morza Południowochińskiego, nie miały przewaŜnie nazw i nie

były zamieszkane, a Chien zawsze uwaŜał Ŝeglowanie między nimi za spokojne preludium

przed zawinięciem do zatłoczonego portu w Singapurze.

Popatrzył na morze i zaczął się zastanawiać, czy nie zignorować tego dźwięku do

chwili, kiedy skończy palić. Ale nie potrafił tego zrobić. A co, jeśli źródłem hałasu jest nie

zabezpieczony ładunek, który przewala się po pokładzie?

Chien Lo wzruszył ramionami i wrzucił do wody nie dopalony papieros.

Odpowiedzialność ma swoje minusy, pomyślał, i ruszył, by sprawdzić zamocowanie

ładunku, nieświadomy, Ŝe na pokład wśliznęła się zgraja morderców.

W chwilę po sczepieniu pontonu z frachtowcem Amir umocował swój koniec liny do

uchwytu przytwierdzonego do dna zodiaku, po czym obciągnąwszy rękawiczki, odwrócił się

w stronę statku. Umieścił linę między rozstawionymi nogami, chwycił ją mocno obiema

dłońmi, a następnie skoczył, prostując przy tym kolana i przyciskając linę do ciała, by

moŜliwie najbardziej się napięła.

Podbite gumą buty męŜczyzny oparły się o burtę i pirat zaczął się miarowo,

rytmicznie wspinać. Dotarcie na pokład zajęło mu niecałą minutę. Kiedy znalazł się juŜ na

frachtowcu, odwiązał od pasa drabinkę sznurową, starannie przymocował ją do relingu i

wyrzucił za burtę, by mogła ją pochwycić załoga pontonu.

Pirat, który ją złapał, zaczai się szybko wspinać na pokład, kładąc sprawnie stopy na

nylonowych linach tworzących szczeble. Wiedział, Ŝe pozostali ruszą za nim w takich

odstępach, by umknąć przeciąŜenia drabinki.

Kiedy dotarł do jej końca, wyciągnął rękę, chwycił dłoń, którą wyciągał do niego

pierwszy napastnik, i dzięki temu zdołał pokonać nadburcie.

MęŜczyzna wspierał się juŜ łokciami o pokład, gdy Chien Lo -sprawdzający właśnie,

co było źródłem tajemniczych głuchych uderzeń, które usłyszał kilka chwil wcześniej - odkrył

ku swemu przeraŜeniu, Ŝe jego statek zaatakowali piraci.

Klęczący na pokładzie Amir usłyszał kroki bosmana na ułamek sekundy przed tym,

nim obrócił się na pięcie i go dostrzegł. Wiedział juŜ, co robić. Nie miał pojęcia, ilu jeszcze

członków załogi znajduje się na pokładzie, ale i tak nie mógł pozwolić, by zostali ostrzeŜeni.

Tego męŜczyznę naleŜało błyskawicznie sprzątnąć.

Chien Lo zatrzymał się kilkanaście metrów od Amira i wpatrywał się w niego z

niedowierzaniem oraz przeraŜeniem. Nogi bosmana zamieniły się nagle w sople lodu. Odgadł

zamiary męŜczyzny, który wtargnął na pokład, choć nie mógł nawet zobaczyć jego twarzy.

Ciemne, wąskie oczy, spoglądające przez otwory wycięte w masce, powiedziały mu

Clancy - Power Plays.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: