Buck Carole - Melodia na czas kochania.pdf - Buck Carole - gosiadabrowska

CAROLE BUCK

Melodia na czas kochania

Przełożyła Agnieszka Kobylińska

Tytuł oryginału Simply Magic

ROZDZIAŁ 1

Noc była upalna. Z apartamentu poniżej dobiegały natarczywe dźwięki

muzyki.

Bębny, które naśladowały rytm uderzeń serca.

Fleyt swoimi nie skoordynowanymi dźwiękami chciały przyspieszyć

krążenie krwi słuchaczy.

Muzyka nie była głośna, ale jej niepokojący, egzotyczny rytm wybijał ją ze

snu. Codzienne hałasy; syreny straży pożarnej czy ryk rock and rolla z głośno

nastawionego radia, były znajome i nie przeszkadzały jej. Ale to…

Śpiew? Czy ktoś teraz śpiewał?

Brooke odwróciła się na plecy i zatkała uszy. Niewiele to jednak pomogło.

Wprawdzie muzyka była przytłumiona, lecz wciąż natarczywa. Brooke miała

wrażenie, jakby wsączała się w nią wszystkimi porami ciała!

Spojrzała w sufit, próbując opanować zdenerwowanie, wywołane tą

niesamowitą melodią. Muzyka rozbrzmiewała dopiero pół godziny, a irytacja, jaką

wyzwalała, narastała z każdą minutą.

Brooke wiedziała, że nie uda jej się zdrzemnąć. Po pierwsze była

przemęczona po pełnym napięcia weekendzie u rodziny w Connecticut. Na domiar

złego w Bostonie, podobnie jak i w pozostałej części Nowej Anglii, panował nie-

zwykły jak na tę porę roku upal, a klimatyzacja w sypialni nie działała. Ten

fizyczny i psychiczny dyskomfort był trudny do przezwyciężenia. Do tego

wszystkiego jeszcze ta niepokojąca muzyka…

Brooke spojrzała na budzik, stojący na małym stoliku przy łóżku. Minęła

północ, a następnego ranka musiała, jak zwykle, być w pracy! Wiedziała, że jej szef

w Instytucie Wildinga do spraw Badań Ziemi (WIWE) był bardzo wyrozumiały,

lecz nawet on nie tolerował pracowników, którzy w godzinach pracy zasypiają za

biurkiem.

Siedem miesięcy temu, kiedy przyjechała do Bostonu, właśnie szef

zaproponował jej mieszkanie w tym przepięknym apartamencie w Cambridge.

Kiedyś był to dom jednorodzinny, lecz właściciel (prawdopodobnie to on włączył

tę muzykę) dokonał w nim przeróbek i wynajął pierwsze piętro, zatrzymując dla

siebie mieszkanie na parterze.

Od pierwszej chwili Brooke podobał się ten elegancki, utrzymany w starym

stylu dom. Wysokość czynszu mile ją zaskoczyła. Wiązały się z tym jednak pewne

obowiązki. W czasie nieobecności właściciela, osoba wynajmująca piętro musiała

opiekować się całym domem, wraz z przylegającym doń urokliwym dziedzińcem.

Nawet przy takiej klauzuli Brooke nie wahała się ani przez moment. Jak się

okazało, jej obowiązki związane z domem nie były w ogóle uciążliwe. Musiała

wprawdzie dbać o zajmowane przez siebie mieszkanie, lecz raz w tygodniu

przychodziła sprzątaczka, która sprawnie radziła sobie z utrzymaniem czystości w

pozostałej części domu. Gdy zachodziła potrzeba, dwaj kilkunastoletni chłopcy z

sąsiedztwa kosili trawę, grabili uschnięte liście lub odgarniali śnieg - wszystko to

za umiarkowaną opłatą.

Jedynymi obowiązkami Brooke były wizyty na poczcie i odbiór listów

nadchodzących do właściciela. Otrzymała klucze do drzwi frontowych, więc mogła

zostawiać przesyłki w mieszkaniu na parterze.

Początkowo Brooke zastanawiała się, dlaczego korespondencji do doktora

Archimedesa Xaviera „Meade” O’Malleya nie dostarczano bezpośrednio do domu.

Po pierwszej wizycie na poczcie przestało ją to dziwić.

Właściciel domu otrzymywał tygodniowo więcej listów niż niejedna osoba w

ciągu całego życia. Wyglądało na to, że O’Malley prowadził korespondencję w

wielu językach z wieloma osobami z różnych państw. Prenumerował również około

tysiąca gazet i czasopism, wśród których znajdowały się zarówno poważne pisma

naukowe, jak i popularne brukowce. Te ostatnie, zapewne dla ochrony przed

ciekawskimi, pakowane były w brązowy papier.

Po siedmiu miesiącach sortowania poczty nadchodzącej do pana O’MaIleya,

której nie mogła przecież zostawiać bezładnie pod drzwiami, Brooke miała

wrażenie, że trochę poznała już tego człowieka. Oczywiście w Instytucie słyszała o

nim wiele plotek, z których może jedna czwarta była prawdziwa. Ale gdyby choć

część z tych opowieści o jego niesamowitych wyprawach była prawdą…

Wiedziała, że specjalizował się w etnobotanice, wiedzy łączącej antropologię

z nauką o roślinach. Spędził wiele lat w Amazonii, badając znajomość roślin

leczniczych wśród Indian i zastosowanie ich we współczesnej terapii. Kiedy się

wprowadzała, powiedziano jej, że Meade przebywa właśnie w amazońskiej

dżungli, skąd miał powrócić pod koniec sierpnia.

Brooke usiadła i zniecierpliwiona odgarnęła kosmyk blond włosów,

opadających jej na ramiona. Do końca sierpnia w amazońskiej dżungli, tak?

Według kalendarza do sierpnia pozostały jeszcze dwa miesiące.

Właściwie można się tego było po nim spodziewać. Najprawdopodobniej

właściciel wrócił przed oznaczonym terminem. I był teraz na dole i włączył tę

muzykę, jakby celowo chcąc doprowadzić ją do szału.

Niespodziewanie dźwięki bębna i fletu przeszły w tonację inną, bardziej…

erotyczną.

* * *

Miała tego dość! Odrzuciła prześcieradło, tłumacząc sobie, że nagłą

nadwrażliwość skóry wywołał wyłącznie upał i nic innego.

Długimi szczupłymi nogami dotknęła dywanu. Nie miała zamiaru całą noc

wysłuchiwać najnowszej listy przebojów jakiejś prymitywnej kultury. Postanowiła

zejść na dół i powiedzieć swemu gospodarzowi, co o tym myśli. Dobry Boże, ten

człowiek był chyba źle wychowany, że nawet nie przyszło mu do głowy przyjść,

przedstawić siei poinformować o swym powrocie! Nie była nawet w stanie

wyobrazić sobie przyczyny, dla której wrócił w środku nocy. Może zbyt długo

przebywał w towarzystwie łowców głów?

Brooke ponownie odgarnęła włosy. Doznała szczególnego, przyjemnego

wrażenia pieszczoty na szyi i ramionach.

Nie! Świadomie przełamała ogarniające ją rozleniwienie. Gorąco potęgowało

jej zmęczenie. Jasne, że czuła się trochę niedysponowana. Absurdem byłoby

doszukiwać się w tym jakichkolwiek doznań erotycznych.

To było więcej niż absurd. Brooke Livingstone, dwudziestoośmioletnia

Buck Carole - Melodia na czas kochania.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: