Michaels_Fern_Milosc_Rileya_02.pdf

Fern Michaels

Miłość Rileya

(Texas Rich)

Saga Teksasu

Tom 2

Alfredowi P. Andersonowi, mężowi i ojcu

Rozdział pierwszy

Posiadłość Sunbridge niewiele się zmieniła w ciągu czternastu lat,

które upłynęły od przyjazdu Billie. Obfite deszcze sprawiły, że

pastwiska zieleniły się soczyście, krzewy wokół domu były teraz

wyższe, ale ogród różany nadal wyglądał jak przed laty; był to jedyny

ślad po Jessice, która już od ponad dwunastu lat spoczywała na

wzgórzu za domem. Białe płoty ciągnęły się całymi milami, sam

budynek wybladł nieco, upalne teksaskie lata nadały mu jaśniejszy,

delikatniejszy odcień.

Pozorna niezmienność Sunbridge nie dotyczyła jego mieszkańców.

Czas naznaczył wszystkich. Seth Coleman, pan i władca, coraz ciężej

opierał się na lasce, a jego gęste włosy znacznie posiwiały. Tylko język

miał równie ostry jak dawniej, a oczy tak samo błękitne. Całą uwagę

poświęcał dziesięcioletniemu wnukowi, Rileyowi. Chłopiec albo latał

samolotem z ojcem, albo jeździł konno z dziadkiem. Niedawno

przesiadł się z kucyka na prawdziwą klacz, potomkinię starej Nessie.

Riley stał się integralną cząstką Sunbridge od dnia narodzin. Miał

być spadkobiercą imperium, uczono go, więc kochać swoje dziedzictwo

i przygotowywano do przejęcia pewnego dnia władzy. Był szczupłym

chłopcem o niebieskich oczach i okrągłych policzkach. Nie był zepsuty,

choć go rozpieszczano i uprzedzano wszystkie jego życzenia. Nigdy

niczego nie żądał. Nie musiał o nic prosić, dostawał bowiem wszystko,

o czym zamarzył. Nadmiar posiadanych rzeczy przerażał go; z czasem

nauczył się ukrywać swoje zainteresowania, odwracać wzrok od tego,

co przyciągało jego uwagę. Spełniano, bowiem każde jego marzenie.

Małego Rileya Colemana przytłaczał ogrom spraw, którymi musiał się

zajmować, o które musiał dbać.

To kłopotliwe być właścicielem skomplikowanego aparatu

fotograficznego i nie umieć go obsługiwać (jemu wystarczyłby dużo

prostszy model). Godzinami więc ślęczał nad instrukcją obsługi i

podręcznikami fotografii i to, co miało być przyjemnością, okazywało

się żmudną pracą.

Riley nie był skłonny do okazywania uczuć. Kochał jednak bardzo

obie siostry i poważnie traktował rolę brata. Zawsze wiedział, kiedy ma

przestać żartować, i nigdy nie zdradzał ich sekretów. W oczach Billie

Riley był dzieckiem ciepłym i kochającym, czekającym na serdeczny

uśmiech i buziaka na dobranoc. Dla babci Agnes był uprzejmym,

małym dżentelmenem, choć w rozmowie ograniczał się najczęściej do:

„tak, babciu", „nie, babciu", „dziękuję, babciu". Agnes była wielce

zadowolona.

Za to w obecności Mossa Riley stawał się prawdziwym małym

chłopcem, hałaśliwym i pełnym energii. Z ojcem również dzielił plany,

marzenia i smutki. Nigdy nie płakał, bo to byłoby niemęskie.

Dziewczynki, które uważano raczej za dzieci matki niż ojca, mogły

sobie szlochać do woli.

Riley starał się tego nie ujawniać, ale jego ukochaną siostrą była

Susan. Nigdy nie krzyczała i nie przezywała go. Była cicha i delikatna

jak mama i pięknie grała na fortepianie. Susan zawsze robiła, co jej

kazano, i nikt nigdy jej nie karał.

Maggie zaś była dzika i zbuntowana, wykazywała również

niewiarygodną wręcz pomysłowość w pakowaniu się w kłopoty.

Czasem w nocy Riley się zastanawiał, dlaczego jest taka. Chwilami

miał wrażenie, że go nienawidzi, podobnie jak innych ludzi ze swego

otoczenia. Piła piwo z kowbojami w stodole. Kiedy ojca i dziadka nie

było w domu, jeździła ich samochodami po ranchu. Miała okropnych

przyjaciół, których przyciągały do niej jedynie pieniądze i to, że nie

bała się kraść wina, piwa i papierosów. Co wieczór się za nią modlił.

Powinien powiedzieć o wszystkim rodzicom, wiedział o tym, ale nie

mógł tego zrobić. Pewnego dnia natknął się na nią w nowej stajni. Szedł

po konia. Maggie leżała na świeżym, pachnącym sianie i szlochała tak,

że krajało się serce. Nigdy nie widział, by ktoś tak rozpaczał. Wybiegł,

przerażony. Maggie nie chciałaby, żeby ją widział w takim stanie, to

tylko pogorszyłoby jej samopoczucie. Wiedział też, że zabiera ze sobą

chłopaków do szopy, ale i o tym nikomu nie mówił. Oni wychodzili

dumni i uśmiechnięci, a Maggie - smutna i zgaszona. Pewnego dnia

porozmawia z tatą. Tata będzie wiedział, co zrobić. Tata wiedział

wszystko, nie będzie więc miał kłopotów z rozwiązaniem problemów

czternastolatki. Na pewno...

Tita i Carlos otrzymawszy trzy akry dobrej colemanowej ziemi i

sowitą odprawę, przeszli na emeryturę. Seth nigdy nie mógł się

nadziwić łatwości, z jaką Agnes kierowała jego majątkiem. Na miejsce

starszego małżeństwa zatrudniła rezolutną dziewczynę, imieniem

Charlotte, i jej brata, Miguela. Agnes zamawiała tuzinami szyte dla nich

u krawca liberie. Wyszkoliła ich na doskonałych służących, którzy, co

było najważniejsze w jej oczach, uznawali jej pozycję w domu i

respektowali ją. W Sunbridge wszystko chodziło jak w zegarku.

Trzeba było przyznać, że Agnes Ames pięknie się postarzała.

Zawdzięczała to doskonałym fryzjerom, eleganckim kreacjom,

cotygodniowym masażom, starannie dobranej diecie i ćwiczeniom,

którym potajemnie oddawała się w swoim pokoju. Wybrawszy się w

podróż na Wschód („żeby odwiedzić starych przyjaciół"), udała się nie

do Filadelfii, lecz do Nowego Jorku, gdzie chirurg usunął jej worki pod

oczami i poprawił linię podbródka. Teraz, gdy zbliżała się do

sześćdziesiątki, Agnes żyła tak, jak zawsze tego pragnęła. Od sześciu

lat należała do rady nadzorczej Sunbridge Enterprises. Przygotowywała

się do drugiej kadencji prezesury w prestiżowym Canterbury Club.

Władała żelazną ręką. Nikt, nawet Seth, jej się nie sprzeciwiał. Agnes

Ames zasypiała z uśmiechem na ustach.

Po powrocie z japońskiego obozu jenieckiego Moss był pełen

zapału i chęci do pracy. Zgodnie z życzeniem Setha, rzucił siew wir

obowiązków związanych z kierowaniem imperium. Wiedział wszystko

o hodowli bydła, uprawie kukurydzy, wydobywaniu nafty. Najwięcej

jednak uwagi poświęcał elektronice, którą się zawsze interesował i

mógł przy tym wykorzystać swoją znajomość samolotów. Wraz z

powołanym przez siebie zespołem naukowym opatentował szereg

wynalazków, stosowanych później w produkcji samolotów. Wkrótce

miało się spełnić jego wielkie marzenie -budowa największych,

najefektywniejszych zakładów lotniczych, Coleman Aviation.

Moss pracował i bawił się. Choć pił więcej niż powinien, zachował

szczupłą sylwetkę. Nie stronił od kobiet. Billie była jego żoną, matką

jego dzieci i kochał ją bardzo. Jednak śmierć nieraz zajrzała mu w oczy,

w Muishi przeżył piekło na ziemi i teraz korzystał ze wszystkiego, co

ofiarował mu los. Życie nie skąpiło darów, a on nie widział powodów,

dla których miałby sobie czegokolwiek odmawiać.

Miłością jego życia był Riley. Jego syn. Jego szansa na

nieśmiertelność. Maggie i Susan nigdy nie będą równie ważne. Córki są

ładne, wdzięczne, urocze. Syn to kopia ojca, to odtworzenie przeszłości

i nadzieja przyszłości. Córki dorastają, wychodzą za mąż i inni

mężczyźni stają się ośrodkiem ich życia. Syn na zawsze zostaje z

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: