James Tiptree, Jr. My, kt�rzy wykradli�my "Sen" W hermetycznie zamkni�tych kontenerach dzieci mog� prze�y� tylko dwana�cie minim�w. Jilshat pcha�a poprzez ciemno�� ci�ki w�zek transportowy najszybciej jak �mia�a, modl�c si� w duchu, by nie �ci�gn�� na siebie uwagi Ziemianina-stra�nika stoj�cego w powodzi �wiat�a rzucanego przez reflektor. Gdy mija�a go ostatnim razem, otrz�sn�� si� z zadumy i spojrza� na ni� swymi przera�aj�cymi wyblak�ymi oczami obcego. Wtedy na Jej w�zku znajdowa�y si� tylko fermentacyjne kontenery pe�ne owoc�w amlatu. Teraz w jednym z pojemnik�w, zwini�ty w k��bek, le�a� ukryty jej jedynak, jej syn Jemnal. W barakach za�adunkowym i wagowym wykorzystane ju� zosta�y co najmniej cztery minimy. Dopchanie �adunku do statku, gdzie jej ludzie po�l� go na g�r� ta�moci�giem poch�onie jeszcze cztery do pi�ciu minim�w. A jeszcze troch� czasu up�ynie, zanim jej ludzie na statku odnajd� kontener z Jemnalem i otworz� go. Jilshat zebra�a si�y i przyspieszy�a. Jej s�abe, szare, humanoidalne nogi dygota�y z wysi�ku. Gdy zbli�y�a si� do jasno o�wietlonego posterunku, Ziemianin odwr�ci� g�ow� i dostrzeg� j�. Jilshat skurczy�a si� ze strachu usi�uj�c sta� si� jeszcze mniejsz� ni� by�a w rzeczywisto�ci, staraj�c si� st�umi� w sobie impuls ucieczki. Och, dlaczego nie wywioz�a Jemnala w poprzednim kursie? Inne matki zabra�y wtedy swoje dzieci. Ale ona si� ba�a. W ostatniej chwili zachwia�a si� jej wiara. Trudno by�o uwierzy� w urzeczywistnienie tego, co od tak dawna i z takim mozo�em planowano i przygotowywano, w mo�liwo�� przechytrzenia pot�nych Ziemian i opanowania statku transportowego przez jej ludzi, jej biednych, s�abych, kar�owatych Joilani. Na razie ten wielki statek sta� nieruchomo na swym stanowisku, uj�ty w sto�ek �wiat�a rzucanego przez reflektory. Na poz�r nic nie m�ci�o spokoju. Trzeba dokona� niemo�liwego, bo b�dzie �le. Inne m�ode musz� ju� by� bezpieczne. Tak - teraz ju� odr�nia�a puste w�zki transportowe ukryte w cieniu; ci, kt�rzy je pchali, musieli ju� dosta� si� na statek. To wszystko dzia�o si� naprawd� - ich wielka ucieczka ku wolno�ci lub ku �mierci stawa�a si� faktem. A ona mija�a ju� stra�nika, by�a ju� niemal bezpieczna. Usi�owa�a pu�ci� mimo uszu chrapliwe warkni�cie Ziemianina. Przy�pieszy�a. Ale tamten post�piwszy trzy gigantyczne kroki wyr�s� przed ni� i musia�a si� zatrzyma�. - G�ucha jeste�? - spyta� ziemskim j�zykiem swego czasu i miejsca. Jilshat ledwie go zrozumia�a; pracowa�a jako robotnica na dalekich plantacjach emlatu. Stra�nik nie spuszczaj�c z niej wzroku ostukiwa� kolb� broni kontenery, a ona potrafi�a my�le� tylko o up�ywaj�cym nieub�aganie czasie. Jej ogromne, ciemnorz�se, oczy b�aga�y go niemo; w panice zapomnia�a o ostrze�eniach i jej ma�a, go��bio-szara twarz wykrzywi�a si� w grymasie udr�ki, kt�ry Ziemianie nazywali "u�miechem". Odwzajemni� si� takim samym, niesamowitym u�miechem, jak gdyby te� cierpia�. - Ja phacuj�, phosz� pana - zdo�a�a wykrztusi�. Min�� ju� jeden minim, mo�e nawet dwa. Je�li jej zaraz nie pu�ci, jej dziecko jest ju� na pewno zgubione. Wyda�o si� jej, �e s�yszy cichutkie kwilenie, jakby oszo�omione narkotykiem niemowl� ju� walczy�o o oddech. - Ja id�, phosz� pana! Ludzie na statku �li! - jej u�miech rozszerzy� si� w cierpieniu nadaj�c twarzy, z czego nie zdawa�a sobie sprawy, kusz�cy wyraz. - Niech sobie poczekaj�. Wiesz co? Nawet si� nie�le prezentujesz jak na samic� Juloo. - W gardle dziwnie mu zabulgota�o. Mam rozkaz sprawdzania, czy tubylcy nie nosz� przy sobie broni. Wyskakuj z tego - szturchn�� ryjem swojego karabinu jej obszarpany jelmah. Trzy minimy. Zdarta z siebie jelmah obna�aj�c swoj� szerokobiodr�, kr�tkonog�, nisk�, szar� posta� z dwoma wymionami i wzd�tym brzuchem. Jeszcze kilka uderze� serca i b�dzie za p�no, Jemnal umrze. Mog�a go jeszcze ocali� - zerwa� zatrzaski i odwali� to dusz�ce wieko. Jej dziecko wci�� jeszcze tam �y�o. Gdyby to jednak zrobi�a, wszystko wysz�oby na jaw; zdradzi�aby ich wszystkich. Jallasenatha, modli�a si�. Daj mi odwag� w mi�o�ci. O moi Joilani, dajcie mi si��, �ebym pozwoli�a mu umrze�. P�ac� za swoj� niewiar�. - Odwr�� si�. Us�ucha�a u�miechaj�c si� z rozpaczy i przera�enia. - Tak lepiej. Wygl�dasz prawie jak cz�owiek. O Bo�e, za d�ugo ju� tu siedz�. Jasny gwint. - Poczu�a na po�ladkach jego d�onie. Lubisz to, co! Jak si� nazywasz, moolie? Up�yn�� ostatni mo�liwy minim. Odr�twia�a z rozpaczy Jilshat wymamrota�a fraz� oznaczaj�c� "Matka Umar�ego". - Fiu, fiu - g�os stra�nika uleg� zmianie. - Prosz� , prosz�! A ty sk�d si� tu wzi�a�? Za p�no, za p�no: ko�ysz�c zalotnie biodrami zbli�a�a si� do nich szybkim krokiem okaleczona samica Lal. Twarz mia�a g�adko wygolon�, pomalowan� na r�owo i czerwono; okr�ci�a si� wok� osi, aby rozchyli� po�y jasnego jelmaha i ods�oni� groteskowo zabarwione i zniekszta�cone cia�o maj�ce imitowa� obrazki czczone przez Ziemian. Jej twarz wykrzywia�a si� w wystudiowanym u�miechu. - Ja Lal - prztykn�a palcami, �eby uwolni� wo� esencji kwiatowej, kt�r� Ziemianie zdawali si� uwielbia�. - Ty chcesz, ja zrobi� fik-fik dla ciebie? . W momencie, gdy Jilshat wyczu�a, �e uwaga stra�nika odwraca si� od niej, naparta z ca�ych si� na ci�ki w�zek i pchaj�c go przed sob�, pop�dzi�a naga przez bezkresn� p�yt� kosmodromu zataczaj�c si� po drodze z wysi�ku przekraczaj�cego mo�liwo�ci jej p�uc i serca, wiedz�c, �e i tak jest ju� za p�no, niezdolna jednak do poniechania nadziei. Wok� niej przemyka�y w stron� statku cienie ostatnich ob�adowanych Joilani. Za ich plecami Lal ci�gn�a stra�nika pod os�on� wartowni. W ostatniej chwili obejrza� si� i zmarszczy� czo�o. - Hej, ci Juloo nie powinni przechodzi� do statku tamt� drog�. - Ludzie m�wi� przyj��. M�wi� przenie�� beczki - Lal unios�a r�k� i pog�adzi�a go po szyi. - Fik - fik - zaszczebiota�a u�miechaj�c si� kusz�co. Stra�nik zadr�a� i odwr�ci� si� do niej z chichotem. Statek sta� niestrze�ony. By� to podstarza�y transportowiec amlatu, lataj�ca fabryka wybrana spo�r�d innych z uwagi na ogromn� �adowni�, w kt�rej utrzymywano sta�� temperatur� i ci�nienie powietrza. Dzi�ki temu owoce fermentowa�y ju� po drodze i gdy statek dociera� do portu przeznaczenia, jaki� tam enzym, kt�ry cenili sobie Ziemianie, by� ju� gotowy. W tej �adowni mo�na by�o �y�, a �adunek owoc�w amlatu zostanie tysi�ckrotnie pomno�ony w cyklu konwertera �ywno�ci. Statki tego typu przybywa�y tu najcz�ciej; ca�ymi dekadami czy�ciciele statk�w z rasy Joilani sk�adali kawa�ek po kawa�ku, szczeg� po szczeg�le kompletny obraz urz�dze� sterowniczych i ich obs�ugi. Ta konkretna jednostka by�a stara i zdezelowana. Gwiazda Imperium Ziemskiego i znaki identyfikacyjne domaga�y si� stanowczo nowej farby. Drugie s�owo nazwy wy�arta zupe�nie rdza pozostawiaj�c tylko litery SEN... Niegdy� sen jakiego� Ziemianina; teraz sen Joilani. Ale to nie by� sen Lal. Lal czeka�y tylko b�l i �mier�. By�a bezu�yteczna jako przysz�a matka; jej kr�tkie, bli�niacze kana�y rodne porozrywane zosta�y ogromnymi, twardymi cz�onkami Ziemian, a delikatna, g�bczasta tkanka stanowi�ca �ono Joilani uleg�a nieodwracalnemu zniszczeniu. A wi�c Lal wybra�a po�wi�cenie, s�u�enie swym bli�nimi t� jedn� ostatni� tortur�. We wpi�tym we w�osy kwiecie znajdowa�a si� trucizna, kt�ra pozwoli jej umrze�, gdy "Sen" odleci bezpiecznie. Teren nie by� jeszcze bezpieczny. Ponad wielk� mas� pochylaj�cego si� nad ni� stra�nika Lal dostrzega�a �wiate�ka pozycyjne innego statku stoj�cego na p�ycie kosmodromu - kr��ownika patrolowego stacji. Pech chcia�, �e gotowa� si� w�a�nie do okresowego rekonesansu w okolicach planety. Na nasze nieszcz�cie podczas za�adunku "Snu"; ziemski statek wojenny znajdowa� si� w gotowo�ci do startu i m�g� nas przechwyci�, zanim zdo�amy uciec w przestrze�-tau. W tym przypadku nie dopisa�o nam szcz�cie Stary Jalun ku�tyka� do kr��ownika przez strefa portu kosmicznego wydzielon� dla statk�w Patrolu tak �wawo, jak mu na to pozwala�a jego chroma noga. Mia� na sobie bia�� kurtk� i �e�ski jelmah, w kt�ry Ziemianie ubierali swoich s�u��cych z mesy, a pod pach� ni�s� ma�y, owini�ty w serwetka przedmiot. Nad nim krzy�owa�y si� promienie trzech szybkich ksi�yc�w rozrzucaj�cych wok� jego w�t�ej sylwetki trzy cienie. Zblad�y, gdy wkroczy� na plama �wiat�a padaj�cego z otwartego luku kr��ownika. Wielki Ziemianin majstrowa� co� przy zamku �luzy. Wspinaj�c si� z mozo�em po gigantycznych stopniach Jalun dostrzeg�, �e kosmonauta ma tylko kr�tk� bro� u pasa. Dobrze. Potem pozna� tego cz�owieka i jego bli�niacze serca zabi�y mocniej pod wp�ywem nie Joila�skiego przyp�ywu nienawi�ci. To by� ten sam Ziemianin, kt�ry zgwa�ci� wnuczk� Jaluna i kopniakiem przetr�ci� krzy� jego wnukowi spiesz�cemu na pomoc siostrze. Jalun, krzywi�c si� z b�lu, st�umi� to uczucie. Jailasanatha, spraw bym nie wykroczy� przeciwko Jedno�ci. - A ty dok�d, weso�ku? Co tam taszczysz? Nie pozna� Jaluna; wszyscy Joilani wydawali si� Ziemianom podobni do siebie: ...
kobazyl