SNATORSKI
1. Skeener i Cheese
Sytuacja sprzyjająca na pojawianie się w późniejszym wieku depresji wtedy , gdy matka
Nie pozwala na odseparowanie się dziecka
Dziecko przeżywając rozstanie uczy się radzić sobie ze smutkiem.Matka chroniąc dziecko przed każdym stresem uniemożliwia mu to ( osoba depresyjna wysyła sygnały do innych by to oni zmienili sytuację, a nie ona sama)
Różnica pomiędzy smutkiem a depresją. Smutek jest uczuciem głębokim. Pomimo cierpienia odczuwana jest pełnia życia. Przy smutku jest zachowany kontakt z otoczeniem, ze swoim ciałem.
Depresja- unika się przeżywania smutku, ale nie można unikać tylko jednej emocji stąd następuje „odcięcie” od pozostałych. Brak jest też kontaktu z otoczeniem z własnym ciałem
2. A. Lowen
W sytuacji derywacji kontaktu z matką część ja dziecka zostaje utracone. Ego aby mogło uzyskać pełnię zaprzecza faktowi utraty matki oraz Ja I uznaje zniekształcony stan swego funkcjonowania jako normalny. Zdysocjowane funkcjonowanie ego dopełnia obraz wewnętrzny uwarunkowań przyszłej osobowościowej predyspozycji do depresji.
Przy depresji:
a) Utrata funkcji formowania impulsów
Depresja – stan braku emocji. Emocje to odpowiedź na wydarzenia zachodzące w otoczeniu stąd utrata tej formy odpowiedzi wiąże się z osłabieniem funkcji formowania się impulsów
b)zamrożenie ciała
Stłumienie myśli I uczuć wiąże się z chronicznym mięśniowym napięciem obszaru ciała odpowiedzialnego za ekspresję impulsów
Utrata żywotności jakiejkolwiek części organizmy prowadzi do spadku witalności całego organizmu.
b) depresyjne ego charakteryzuje brak realizmu podstaw
nierealne są nie tyle cele, co nagroda którą mają przynieść
Praca terapeutyczna
- skonfrontować pacjenta z rzeczywistością jego ciała stanowiącą zapis wczesnodziecięcego doświadczenia utraty.
- Przywrócenie utraconych funkcji somatycznych poprzez:
a)uwolnienie bólów
b)mobilizację energii
c) przepracowanie nierealistycznych postaw
3. Maarten Aalbrese
Trwoga ugruntowania oznacza przerażenie , którego się doświadcza , gdy klient próbuje ugruntować swoją egzystencję stojąc w obliczu pustki.
Trwoga ta jest pierwszym przejawem depresji opuszczeń.
Ugruntownie- dynamiczna równowaga pomiędzy unoszeniem się ponad grunt a zapadaniem się w grunt.
1 ze sposobów unikania ugruntowania jest odmowa samodzielności.
Przeciwieństwo do opierania się na innych I zapadania się stanowi wynoszenie się ponad grunt I innych
Dwa sposoby unikania doświadczania opuszczenia I samotności to
A ) dążenie do stopienia się z kimś , z grupą
B) izolowanie się od innych
Klient o strukturze borderline
Nauczył się ulegać innym by zostać za to nagrodzonym. W terapii przyjmuje postawę bezradności. Rola terapeuty polega w tym przypadku na konfrontacji
Wdł. Teorii więzi terapeuta tworzy z klientem więź. Terapeuta uosabia cechy , których brak klient odczuwa dotkliwie. W miarę jak stopniowo internalizuje cech terapeuty wzmacnia swe ego I rozwija zdolność do gruntowania.
Rodzaje więzi:
a) ingerencja we wzorzec zwiotczenia I zapadania się poprzez utworzenie z klientem więzi wzmacniającej- w ten sposób wspiera się go w poszukiwaniach własnej autonomii.
b) Ingerencja we wzorzec nadymania się , unoszenia ponad grunt.
Klient ma stać się b. wrażliwy na, uświadomić sobie konflikt między ja I ja wyobrażonym.
Składowe depresji opuszczenia ( wdł. Mastertona)
1.Depresja I rozpacz.
4. Wściekłość ( im silniej doświadcza się opuszczenia tym silniej złość wydostaje się na zewnątrz)
5. Strach I panika ( strach przedponownym doświadczeniem utraty)
6. Poczucie winy I wstyd ( dotyczy impulsów niezgodnych z uwewnętrznionymi postawami rodziców)
7. Bierność I bezradność
8. Bezsens I pustka
Psychoterapeuta zorientowany na ciało bierze jeszcze pod uwagę:
1. Zimno ( klient może czuć przerażające zimno)
2. Lęk przed upadkiem ( może to świadczyć o lęku przed opuszczeniem)
4. Terapia poznawczo behawioralna
a)Poznawczy model depresji
wczesne doświadczenia – tworzenie założeń dysfunkcjonalnych- krytyczne wydarzenie- zaktywizowanie założeń- automatyczne negatywne myśli-objawy depresji ( behawioralne, motywacyjna, afektywne, poznawcze, somatyczne)
b) struktura wywiadu wstępnego:
1.oszacowanie bieżących trudności
2.zdefiniowanie celu terapii
3.przedstawienie poznawczej koncepcji leczenia
4.początek leczenia
c) Rozkład sesji;
1.Ustalenie rozkładu sesji; 2. Sprawy z ubiegłego tygodnia, 3.Główny temat dnia
4.Zadania domowe, 5.Inf. zwrotne ( np. Pyt. O reakcje)
d) Strategie terapii poznawczo – behawioralnej
1.Strategie poznawcze np. Techniki odwracające uwagę
2.-|| - behawioralne np. Rejestrowanie czynności
3.-||- poznawczo – behawioralne np. Identyfikowanie automatycznych , negatywnych myśli
4.-||- prewencyjne np. Podważanie założeń
e) Błędy automatycznego , negatywnego myślenia:
1. nadmierna generalizacja
2. wybiórcze abstrahowanie
3. dychotomiczne rozumowanie( myślenie w sposób krańcowy)
4. personalizacja( branie odpowiedzialności za sprawy z którymi pacjent nie ma nic wspólnego)
5. arbitralne interferowanie( przedwczesne wyciąganie wniosków)
margotbao