FiM 32-2010.pdf

OBRONILIŚMY KRZYŻ!!!

ß Str. 3

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 32 (544) 12 SIERPNIA 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Arthur Schopenhauer powiedział, że ludzie są diabłami w piekle zwierząt.

Często wierzenia religijne stanowią alibi dla znęcania się i okrutnego

zabijania tysięcy czujących i cierpiących istot żywych. Bo – jak twierdzą

bezduszni duchowni – zwierzęta nie mają duszy...

ß Str. 13

ISSN 1509-460X

Arthur Schopenhauer powiedział, że ludzie są diabłami w piekle zwierząt.

Często wierzenia religijne stanowią alibi dla znęcania się i okrutnego

zabijania tysięcy czujących i cierpiących istot żywych. Bo – jak twierdzą

bezduszni duchowni – zwierzęta nie mają duszy...

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 32 (544) 6 – 12 VIII 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Polska to dziki kraj. Kiedy zamykaliśmy ten numer, nielegal-

ny krzyż na Krakowskim Przedmieściu nadal stał, mimo prób

jego przeniesienia zgodnie z planem i osiągniętym wcześniej

porozumieniem. Tłum fanatycznych zwolenników PiS-u nie do-

puścił do krzyża harcerzy, a nawet księży. Pojawiły się także

inne, „zapasowe” krzyże. Państwo, w którym są setki ważnych

i nierozwiązanych problemów, pasjonuje się losami dwóch skrzy-

żowanych patyków. Świat się śmieje...

Warto rozmawiać

Podpadnięty Migalski chce się zrehabilitować w oczach pre-

zia, zatem wraz z Czarneckim – europosłem z ograniczoną

poczytalnością – proponuje Polakom ogólnonarodowy bojkot

piwa Lech. Za reklamę pod Wawelem „Zimny Lech”. Teraz

to już nawet strach zamówić w barze Krwawą Mary. Albo na-

pluć na chodnik w Jarosławiu. A co to będzie, jak Lech Po-

znań przegra mecz z Dynamem Smoleńsk?

Oczywiście nie chodzi o rozmowę z każdym, lecz o do-

starczenie wszystkim zainteresowanym odpowiedniej infor-

macji. Polacy, po tak wielu zawirowaniach systemowych,

zasługują na to, żeby z nimi o ważnych sprawach kraju nor-

malnie rozmawiać. Rozmawiać, a nie manipulować nimi.

W przerwach pomiędzy histerią wokół katastrofy smo-

leńskiej a debatą na temat przyszłości krzyża przed Pała-

cem Prezydenckim ministrowie rządu Donalda Tuska prze-

ścigają się w opowieściach o niespodziankach, jakie nam

szykują w roku przyszłym. Powstał chaos informacyjny.

A prezydent elekt zapadł się pod ziemię. Choć w końcu za-

służył też na trochę oddechu.

Mam wrażenie, że pogo-

da i politycy zmówili się,

aby popsuć część

wakacji milionom Po-

laków. Rozumiem, że

rząd nie ma wpływu

na to, co wygaduje

opozycja. Premier

ma jednak pełną kon-

trolę nad tym, co mó-

wią i obiecują mini-

strowie. A mówią rze-

czy ze sobą sprzeczne

i wzmagają zamiesza-

nie. Do chaosu informa-

cyjnego przyczyniło się

także obiecywanie

wszystkiego, co tylko

możliwe, w trakcie kam-

panii prezydenckiej.

Wzbudzanie nadmiernych

oczekiwań zazwyczaj koń-

czy się klęską. Obywatele

domagają się bowiem speł-

nienia tego, co obiecano,

a liderzy, którzy próbują się

z przyrzeczeń wycofać, trakto-

wani są – i słusznie – jak oszuści.

Z ludźmi trzeba normalnie rozma-

wiać, czyli także właściwie i na czas informować ich o waż-

nych sprawach. Dobrze poinformowany obywatel nie łapie

się na populistyczne zagrywki. Badania socjologów oraz

doświadczenie wielu rządów pokazują, że gospodarka jest

wówczas stabilniejsza, a wdrażanie reform łatwiejsze. Uczci-

we informowanie to najlepszy i najtańszy sposób budowa-

nia wizerunku rządu i poszczególnych ministrów. Tutaj bar-

dzo często przychodzi rządowi z pomocą głowa państwa

– król lub prezydent. Przejmujący władzę na zasadzie dzie-

dziczenia lub wybierany na znacznie dłuższą kadencję niż

parlament, jest oderwany od bieżącej walki politycznej i wy-

miany inwektyw. Jest to kapitał, którego nie potrafiła jak

dotąd wykorzystać większość naszych prezydentów. Para-

doksalnie najlepszym z nich był generał Wojciech Jaruzel-

ski. Płynnie przeprowadził on Polskę z PRL-u do III RP.

Gdy ten numer „FiM” trafi do kiosków, VI kadencję pre-

zydenta RP rozpocznie Bronisław Komorowski. W odróżnie-

niu od swoich poprzedników staje on na politycznym gru-

zowisku, jakim była prezydentura Lecha K. Gruzowisku za-

równo w wymiarze krajowym, jak i międzynarodowym.

Ten bałagan jest też dla Komorowskiego szansą: wystar-

czyłyby proste gesty, aby mógł zapisać ładną kartę w dzie-

jach polskiej prezydentury. Jeśli tylko zechce. Na początek

weźmy sprawy gospodarcze. Co stoi na przeszkodzie, aby

to w Pałacu Prezydenckim odbyła się poważna narada

(spotkanie, konferencja) poświęcona perspektywom polskiej

gospodarki i niezbędnym reformom? Populiści spod znaku

PiS nie lubią intelektualnej debaty i rzeczowej rozmowy.

Odmówią przyjścia. Polacy zobaczą, że ludzie Jarosława

nie mają dobrej woli i nie nadają się do sprawowania funk-

cji publicznych. A jesienią tego roku czekają nas jedne

z najważniejszych wyborów – samorządowe. To wtedy

wybierzemy tych, którzy na kolejne 4 lata wezmą odpowie-

dzialność za nasze małe ojczyzny. Patrzmy więc, kto dane-

go kandydata rekomenduje. Ogólnopolską rekomendację naj-

łatwiej zweryfikować podczas debaty o wspólnej kasie.

W przyszłym roku czekają nas z kolei wybory parla-

mentarne. PiS posługuje się taktyką manipulacji, a rząd jak

dotąd nie potrafi na nią odpowiedzieć. Otóż wbrew temu,

co opowiadają podwładni Kaczyńskiego, wszystkie dane

makroekonomiczne (wielkość sprzedaży w sklepach,

produkcji, zapasów, wystąpień o pozwolenia

budowlane, zamówień na materiały bu-

dowlane) wskazują, że Polacy ra-

dzą sobie bardzo dobrze w cza-

sach kryzysu. Jest to

jednak głównie za-

sługa nie pań-

stwa, lecz oby-

wateli, którzy, nie

czekając na rząd,

robili i robią swoje.

To nasi drobni

i średni przedsię-

biorcy szukają nisz

rynkowych, inwe-

stują w wynalazki

i nowe technologie.

Tworzą firmy nawet

w Chinach. Ot, choć-

by Adam Marszałek

z Torunia. Właściciel

średniej wielkości pol-

skiego wydawnictwa

naukowego założył

tam filię. Stała się ona

w ciągu 2 lat jednym

z najważniejszych

tamtejszych wydaw-

nictw publikujących rozprawy z na-

uk społecznych. Jesteśmy naprawdę przedsiębiorczym na-

rodem. Przeszkadza nam brak stabilności i niechęć rządu

do szczerego dialogu.

Tacy Brytyjczycy co roku dostają od rządu około 120

informacji o stanie gospodarki, budżecie, planach inwesty-

cyjnych, a także o pomysłach na podatki. Te ostatnie – co

najmniej z rocznym wyprzedzeniem. U nas musi być oczy-

wiście inaczej. I latem tego roku po przepychankach oka-

zało się, że będzie niewielki wzrost VAT-u. Niby drobiazg,

ale sam chaos informacyjny wpływa na nastroje społecz-

ne. Ludzie – wystraszeni, że będą mieli mniej pieniędzy – re-

zygnują z zakupów, co przekłada się na mniejszą sprzedaż,

a sprzedaż na produkcję; ta z kolei wpływa na zatrudnie-

nie, a to bezpośrednio uderza w budżet państwa, bo spa-

dają wpływy z podatków. A te 5 potrzebnych miliardów

można było przecież uzyskać, stawiając tamę na rzece pie-

niędzy dla Kościoła (apelowałem o to do premiera Tuska).

Większość narodu odebrałaby to z entuzjazmem, oczywi-

ście po racjonalnym uzasadnieniu.

Niestety, polskie rządy nie potrafią rozmawiać z oby-

watelami. Co stoi na przeszkodzie w prowadzeniu takiej

polityki? Naprawdę nie wiem. Tam, gdzie jest dialog, jest

i spokój społeczny. Czy rząd nie wiedział o prognozach bu-

dżetowych wcześniej? Wiedział. Czy chodziło wyłącznie

o przeczekanie wyborów? Takie podejście może się zemścić.

Ta sytuacja pokazuje niestety, że PO w poważnej części

nie różni się niczym od PiS-u. I jedni, i drudzy manipulo-

wali i ukrywali ważne informacje.

„Przegrałem wszystko. Nic mi już w życiu nie zostało. Tylko mo-

że jeszcze wyjaśnienie śmierci brata” – miał powiedzieć kilku

najbardziej zaufanym pretorianom Jarosław Kaczyński tuż po prze-

rżniętych wyborach prezydenckich. Przyznacie, że dwa pierwsze

zdania można czytać ze sto razy, a i tak się nie znudzą.

Rząd PO chce wprowadzić podwyżkę podatku VAT, która

dotknie wszystkich robiących zakupy. Podatki wzrosną, aby rząd

mógł zaoszczędzić rocznie 5 mld złotych, bo w budżecie stra-

szy dziura. Przypominamy, że dokładnie tyle, i to corocznie,

kosztuje państwo wspieranie polskiej filii Watykanu. Ale tam

nie szuka się oszczędności, no bo jak można dobierać się do pie-

niędzy obcego państwa!

Pawłowi Kowalowi (PiS) urodził się syn. A syn musi mieć

imię. To oczywista oczywistość. Jest nią także i to, jakie imię

nadał Kowal latorośli. Cóż, historia różną modę na imiona przy-

nosi. Był modny Adolf, później Józef, potem Bolesław czy

Edward. Teraz Lech. Co będzie później? Donek? Bronek?

Na szczęście już nie Jarosław.

Poseł Janusz Palikot złożył do prokuratury doniesienie na księ-

dza Zygmunta Głębickiego ze Stanina. Chodzi o złamanie przez

duchownego ciszy wyborczej. Proboszcz mówił ponoć na mszach

w niedzielę 20 czerwca, że Donald Tusk nie jest Polakiem, bo

jest „związany z Wehrmachtem”. Dał też do zrozumienia, że

aby móc przystępować do komunii, należy oddać głos na lu-

dzi „prawych, sprawiedliwych, walczących z korupcją”. Swoją

drogą szkoda, że duchowny nie przypomniał, ilu jego „braci

w kapłaństwie”, począwszy od obecnego papieża, było zatrud-

nionych w tym paskudnym Wehrmachcie...

W przyszłym roku przypada 100 rocznica urodzin Czesława Mi-

łosza, zatem wybitni polscy artyści zwrócili się do parlamentu,

aby rok 2011 ogłosić Rokiem Miłosza (zrobiły tak USA, Japo-

nia, Rosja, a nawet Australia). „Po naszym trupie” – zawyli po-

słowie PiS, bo... „to wielki komuch był”. Nie zgadzają się także

na upamiętnienie noblisty pomnikiem. Za to pełną parą idą pra-

ce nad warszawskim pomnikiem Kaczyńskiego. „Bo to najwybit-

niejszy po papieżu Polak ostatniego stulecia” – tak napisano we

wniosku o lokalizację monumentu. To nie mit, to sam kit.

Ależ kłopot mają kustosze powstającego właśnie w Warszawie

Muzeum Jana Pawła II (i Stefana Wyszyńskiego przy okazji).

Zgromadzono już podobno moc pamiątek po Papie, ale na ra-

zie nie da się ich eksponować (i nie wiadomo kiedy będzie

można), bo z uwagi na proces beatyfikacyjny Kościół nałożył

na nie klauzulę tajności. Wśród eksponatów są np. „tajne” bu-

ty Jana Pawła.

Po wpisaniu w wyszukiwarkę Google: „Komorowski to...” otrzy-

mujemy podpowiedzi: „to debil”, „to zdrajca”, „to oszust”,

„to agent WSI”, „to szuja”, „to pedał”, „to ciota”... Tak oto

bawią się informatycy PiS, złośliwie pozycjonując wspomniane

hasło. Nie zapominają przy tym, aby internauci wpisujący: „Ka-

czyński to...” otrzymywali odpowiedź: „prawdziwy mąż stanu”.

Demencja starcza jest zawodową przypadłością wielu artystów.

Kiedyś nawet dobrych (Łysiak, Wolski itd.). Oto Jerzy Chmie-

lewski (bardziej znany jako Papcio Chmiel) akcję kolejnego

tomu przygód „Tytusa, Romka i A’Tomka” umieści w ro-

ku 1920 podczas wojny polsko-rosyjskiej. Nareszcie wiemy,

dlaczego Ruscy spieprzali spod Warszawy. Przeraziły ich

małpy w polskim wojsku.

Na stronie www.ide.info.pl turysta może znaleźć informacje ze

wszystkich kontynentów o najbliższym kościele, w którym msze

odprawiane są w języku polskim. Co ciekawe, przeciwko ta-

kiemu udogodnieniu protestują polscy księża z egzotycznych

krajów (np. Ameryki Pd.) i twierdzą, że polskim turystom nie

o strawę duchową chodzi. „Pukają do drzwi parafii i jak gdy-

by nigdy nic proszą o jedzenie lub o nocleg!” – żali się ksiądz

z Paragwaju. Podobnie wściekać się musieli jego poprzednicy

w Betlejem jakieś 2 tys. lat temu.

Niemal jedna trzecia Hiszpanów deklaruje całkowity ateizm.

10 lat temu niewierzący w tym do niedawna katolickim kraju

byli grupą pięcioprocentową. Tak Kościół zniechęca do siebie

myślące narody. Myślące...

„Co prawda zwierzęta nie powinny być traktowane okrutnie,

ale zwierzęta nie mogą też mieć praw, których odmawia się

nienarodzonym ludziom” – oświadczył Watykan po tym, jak

władze Katalonii zakazały walk byków. Czyli należy krowom

robić skrobanki?

JONASZ

P rawdziwy mąż stanu prowadzi z obywatelami dialog.

Nr 32 (544) 6 – 12 VIII 2010 r.

GORĄCY TEMAT

Przepis na tę naszą

specjalność narodową

jest prosty:

do siermiężnego

tygla kulturowego

wlać wiadro pomyj,

dodać garść

inwektyw, szczyptę

ksenofobicznej

nienawiści, uzupełnić

patriotyczno-katolickim

sosikiem, zamieszać

wszystko krzyżem i...

...I spróbowałem tego specjału

pod Pałacem Prezydenckim. Był

obrzydliwy. Ale jakże polski!

Jedni zapowiedzieli, że obejdzie

się bez przemocy. Nie obeszło się.

Inni zapowiedzieli, że krzyż prze-

niosą. Nie przenieśli...

W nocy z poniedziałku na wto-

rek funkcjonariusze policji i straży

miejskiej ogrodzili barierkami „praw-

dziwych Polaków” wraz z ich krzy-

żem. Od tej pory nikt nie mógł wes-

przeć pilnujących krucyfiksu. Wszyst-

ko dla bezpieczeństwa zapowiada-

nej na 3 sierpnia przeprowadzki krzy-

ża do kościoła św. Anny. Policjan-

ci, odgradzając plac przed Pałacem

Prezydenckim, mieli nadzieję, że

zmniejszą tym szanse na agresywne

ataki ze strony „solidarnych”. Nie-

stety, bardzo się mylili.

Trzy godziny przed zapowiedzia-

ną przeprowadzką krzyża koczo-

wałem z „prawdziwymi Polakami”.

Niestety, nie byli dla mnie już tak

przyjaźni, nie byli nawet mili jak

podczas mojej wcześniejszej krzyżo-

wej eskapady („Krzyżaki”, „FiM”

30/2010). Czekali tylko, aż pojawi

się ktoś, na kim będą się mogli wy-

żyć. No więc siedziałem cicho, szczę-

śliwie nierozpoznany. Przyszedł ka-

merzysta z TVN24. Szybko wytłu-

maczyli mu, żeby spie... ał, bo ina-

czej wsadzą mu tę kamerę w gar-

dło. Dosłownie.

Człowiek, o którym pisałem

po mojej poprzedniej wizycie

pod krzyżem (ten znany z mediów),

tym razem stał na małym stołku,

w dłoniach trzymał sporych rozmia-

rów radiomagnetofon, z którego

na cały regulator puszczał pieśni pa-

triotyczno-religijne, a na koniec każ-

dej z nich on i jego kompani w licz-

bie około tysiąca wykrzykiwali żą-

dania stawiane przez „Stowarzysze-

nie 10 kwietnia”.

Kołtun polski

Hasła typu „Tusk musi odejść”

należały do najłagodniejszych, bo

skandowanego: „Znajdzie się kij

na wasz żydowski ryj” już do takich

zaliczyć nie można. A przecież by-

ły znacznie gorsze.

Gdy jedna z „prawdziwych Polek”

przywiązywała się do krzyża biało-czer-

wonymi szarfami, straż miejska mu-

siała zareagować i wyrzuciła chętną

do ukrzyżowania kobietę. Natychmiast

podbiegłem do niej razem z tłumem

dziennikarzy. „Poszkodowana” pró-

bowała pokazywać rany, jakich dozna-

ła przed paroma chwilami, ale na jej

nieszczęście nie miała takowych. A co

na to tłum? Cudem utrzymałem apa-

rat w dłoni. Barierki, które wcześniej

postawiła policja, zdawały się nie sta-

wiać żadnego oporu. W jednym mo-

mencie setki rozwścieczonych eme-

rytów niemal stratowały funkcjonariu-

szy, którzy jakimś cudem, w ostatniej

chwili, opanowali sytuację. 10 minut

później ktoś przyniósł kolejny krzyż,

a podniecony tym i rozradowany tłum

znów rzucił się z pięściami na straż-

ników miejskich. Kilka osób próbo-

wało przedrzeć się pod bramy pała-

cu. Na szczęście bez skutku. Nieda-

leko mojego stanowiska zauważyłem

ulubieńca „solidarnych” – Jana Po-

spieszalskiego , który wiedział dosko-

nale, że z powodzeniem mógłby po-

móc i ujarzmić żądny krwi tłum. Jed-

nak on wolał prowokować i sam za-

chowywał się jak pokrzywdzony.

Podczas gdy „prawdziwi Polacy”

doszukiwali się krwi na rękach każ-

dego, kto śmiał nazwać się ich prze-

ciwnikiem, dochodziło również

do scen komicznych. Na przykład

jeden z „solidarnych” próbował ude-

rzyć strażnika miejskiego przynie-

sionym przez siebie krzyżem. Prze-

liczył się, bo młodszy o kilkadzie-

siąt lat funkcjonariusz okazał się du-

żo sprawniejszy. Wyrwał „broń”

oprawcy i natychmiast przekazał ją

stojącemu nieopodal księdzu z ko-

ściała św. Anny. Zostało to skwito-

wane słowami: „Komu to, k...a, od-

dajesz, bolszewikowi?”. W innym

momencie między obrońcami krzy-

ża pojawiło się kilku długowłosych

mężczyzn krzyczących antykatolic-

kie hasła. Reakcja tłumu była co-

kolwiek zadziwiająca: „Patrzcie, pa-

trzcie, to dzieci Niesiołowskiego”.

Najfajniejszą rzeczą, jaką widzia-

łem w Warszawie przed Pałacem

Prezydenckim, była nieskrępowa-

na dyskusja naszej Czytelniczki

z „solidarnymi”. Ta kobieta dopro-

wadzała ich do wściekłości. Była na-

prawdę odważna!

Podczas rozmowy doszliśmy

do wniosku, że jeśli tak zachowują

się „prawdziwi Polacy”, to my z ca-

łą pewnością nimi nie jesteśmy.

ARIEL KOWALCZYK

Fot. Autor

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 32 (544) 6 – 12 VIII 2010 r.

POLKA POTRAFI

Ekshibicjonistki

Prowincjałki

Mieszkańcy Częstochowy dopiero co pozbyli

się w referendum swojego prezydenta Tade-

usza Wrony. Pan były prezydent bardzo jest chyba do swojego stołka przy-

zwyczajony, bo – jak się okazuje – zamierza kandydować w najbliższych wy-

borach. Na… prezydenta Częstochowy. O to podobno błagają go mieszkań-

cy – na ulicach, w tramwajach i autobusach. „Władza to ciężar odpowiedzial-

ności. W imię dobra mojej małej Ojczyzny nie wolno się od tej odpowiedzial-

ności uchylić” – odpowiada im na swojej stronie internetowej.

Katolicki Bóg w oczach swoich

wyznawców tak już zniedołężniał,

że palcem wskazać mu trzeba,

gdzie ruja, a gdzie porubstwo...

Idea tzw. patroli modlitewnych

narodziła się w Ameryce. Od kil-

kudziesięciu lat działa tam nawie-

dzona mistyczka Terry Bork , orga-

nizatorka Dnia Modlitwy za Kraj

– jej rodacy padają wtedy na kola-

na i wygłaszają znaną wszystkim for-

mułkę „God, bless America” , dzię-

ki czemu wszyscy mają się dobrze...

aż do następnego modlenia.

Święty projekt kilka lat temu tra-

fił i do nas. Na początek do czerwo-

nej Łodzi – dzięki grupie Mocni w Du-

chu, działającej przy parafii oo. Jezu-

itów. Stamtąd wzięły się nasze rodzi-

me „patrole” – w głównej mierze na-

wiedzone starsze panie, uzbrojone

w różańce i święte obrazki, które piel-

grzymują w najbardziej bezbożne

miejsca i modlą się o ich nawrócenie.

Na dobry początek modlących

się było sztuk cztery. Teraz jest ich

coś koło setki. Odpowiedzial-

na za łódzką grupę jest niejaka Elż-

bieta Pozorska , pracownica... łódz-

kiego magistratu.

O tym, jak obecnie realizuje się

ideę różańcowych przechadzek,

możemy przeczytać w „Gościu Nie-

dzielnym”. Patrole modlitewne „mo-

dlą się za napotkanych ludzi, parafie,

urzędy, domy publiczne, a nawet pił-

karskie derby” . W supermarketach

„otaczają modlitwą zmęczone kasjer-

ki” i proszą Stwórcę, aby kupujący

„nie ulegali duchowi konsumpcjoni-

zmu” . Okrążają szkoły, stadiony pił-

karskie, pogotowia ratunkowe, bary.

Szukają kłócących się par, które rze-

komo po chwili na ich oczach godzą

się, przepraszają, zaręczają itd...

Pani Pozorska opowiada,

że tak naprawdę na każdy

marsz wyrusza się „pod rękę

z Matką Bożą, nieustannie

z nią rozmawiając! Ona

osłania, przytula, zakrywa

płaszczem”.

Bozia ponoć przy-

chylnym okiem patrzy

na swoich spacerowi-

czów. Szczęśliwie na-

wiedzeni wierzą, że

wszelkie ważne i dobre

decyzje, które dotyczą

mieszkańców ich miasta, za-

padły tylko dzięki odma-

wianym różańcom i ko-

ronkom do miłosier-

dzia bożego.

Błogosławili jedną z łódzkich

szkół. Taką, w której „źle się dzia-

ło”. „Dziś śmiejemy się, że jest w niej

więcej krzyży niż u jezuitów” – opo-

wiada głównodowodząca.

Wszyscy bezrobotni, którzy do-

łączali do modlitewnych szeregów,

po jakimś czasie – w wyniku kosmicz-

nej ingerencji oczywiście! – znaleź-

li pracę. Stało się to tuż po tym, jak

błogosławili... urząd miasta.

Łódź przez lata była stolicą pol-

skiego techno. Po modlitwach

Poborska and company para-

dę odwołano. Podobny los

spotkał jedną z łódzkich dys-

kotek. „Otoczona bło-

gosławieństwem”

przestała istnieć.

Nawet budynek

rozebrano!

Więcej po-

żytku by z nich

było, gdyby – za-

miast modlić się

za pijących piwo

w pubie – zakasali rę-

kawy i naprawdę komuś

pomogli. Ale to w przypad-

ku fanatyków religij-

nych strata czasu.

Pocisk moździerzowy z czasów II wojny świa-

towej znalazł niedzielnego poranka 3,5-latek

z Lniana w powiecie świeckim. Dziecko niewybuch zaniosło rodzicom. Na szczę-

ście dla wszystkich niewybuch do końca przygody nie wybuchł.

33-latek z Nowego Sącza w poszukiwaniu wy-

tchnienia od upałów wynalazł w piwnicy wie-

loosobowy basen. Pecha miał, bo na gorącym uczynku przyłapała go właści-

cielka. Poradził sobie z nią, grożąc śmiercią. Z policją nie poszło tak gładko.

Za dmuchany akwen o wartości 500 zł i groźby pod adresem kobiety grozi

mu do 10 lat.

W Heemskerk w Holandii pociąg zmiażdżył sa-

mochód prowadzony przez 28-letniego Polaka.

Wszystko przez to, że facet (przeżył, bo w porę z auta wyskoczył) jechał po to-

rach kolejowych, bo w żaden sposób nie mógł znaleźć zjazdu na autostradę.

Italian Dent – luksusowa klinika stomatologicz-

na dla amatorów wysokiej klasy sztucznych

szczęk czy koronek – działała do niedawna w Krakowie. Ale już nie działa, bo

okazało się, że włoski protetyk Salvatore Z. oraz jego współpracownicy to

po prostu zwykli oszuści. Zanim zupa się wylała, udało im się jednak zarobić

ponad ćwierć miliona złotych.

Opracowała WZ

JUSTYNA CIEŚLAK

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

wej Komisji Majątkowej nie tylko ograbiają nas

z państwowego, czyli naszego wspólnego mająt-

ku, ale także zatruwają życie społeczne, korumpu-

ją i deprawują.

Kwestia reprywatyzacji jest i pozostanie pewnie

zawsze sprawą kontrowersyjną, bo u jej źródeł leży trud-

ny do rozstrzygnięcia problem natury filozoficznej – czy

i w jakim stopniu na przykład wnuki dawnych właści-

cieli są pokrzywdzone tym, że

teraz nie posiadają majątku, któ-

ry teoretycznie mogły odzie-

dziczyć. Dodajmy, że do jego

stworzenia nie przyłożyły nawet

ręki. Czy trzeba im oddać

wszystko, czy tylko część? I ja-

ką? No i czy oddawać w ogóle? I w imię jak pojętej

sprawiedliwości współcześni podatnicy mają ponosić

koszty dawnych decyzji administracyjnych? Dlaczego

mają sobie odbierać od ust, aby spłacać na przykład

ziemie feudałów? Czy ich majątki nie były przypadkiem

efektem rabunku dokonanego przed wiekami w maje-

stacie prawa? Tam gdzie gremialnie reprywatyzowano

– na przykład na Węgrzech – na ogół zwrócono wła-

ścicielom i ich potomkom tylko niewielki procent war-

tości ich dóbr. Bo uznano, że tak jest sprawiedliwie.

Z etycznego punktu widzenia jeszcze bardziej nie-

jasna jest kwestia reprywatyzacji robionych na rzecz in-

stytucji – stowarzyszeń lub Kościołów. Kto tu jest po-

krzywdzonym? Czy jeśli zapiszę się do stowarzyszenia

istniejącego przed wojną, a reaktywowanego teraz, to

nabywam w ten sposób prawa do zwrotu kamienicy,

która kiedyś do niego należała? W jakim moralnym

i prawnym sensie to moje stowarzyszenie jest „pokrzyw-

dzone”? A jeśli ktoś inny założy inne stowarzyszenie,

które nawiąże do tradycji tego dawnego, to też naby-

wa prawa do tej samej kamienicy? Czy liczy się może

tylko dokładnie ta sama nazwa, aby się załapać na ma-

jątek? Nie są to pytania błahe, bo przecież w Krakowie

oddano tak publiczny majątek wart 500 mln złotych

jakiejś podejrzanej klice. A potem inna klika, tym ra-

zem kościelna, odebrała go w sądzie tej pierwszej. My

straciliśmy pół miliarda! I może to my wszyscy jeste-

śmy tu najbardziej pokrzywdzeni?

W jakim sensie pokrzywdzone są zakonnice, które do-

stają teraz ziemię milionowej wartości, bo odebrano ją

kiedyś jakimś innym zakonnicom? Kim są wobec tych

dawnych mniszek te współczesne? Potomkiniami? Siero-

tami? Przecież nawet te dawne

mniszki swojego majątku nie na-

były drogą odejmowania (zwłasz-

cza sobie) od ust i oszczędzania

z pensji, ale dostały od państwa

lub wyłudziły od jakichś zamoż-

nych dam na łożu śmierci. Do-

stały go, bo często obiecywały prowadzić w oparciu o ten

majątek jakieś charytatywne dzieło. Teraz go nie prowa-

dzą, ale rekompensatę chętnie przyjmą.

Wspominam o tym wszystkim, bo czytam właśnie,

że prokuratura postawiła zarzuty związanemu z Ko-

ściołem rzymskokatolickim śląskiemu biznesmenowi,

który brał udział w podejrzanym obrocie kościelną

ziemią. Wcześniej jego rodzina była darczyńcą archi-

diecezji katowickiej, której ważny przedstawiciel zasia-

dał w Komisji Majątkowej. Komisja dała ziemię mnisz-

kom, które tanio opyliły ją zaraz owemu biznesmeno-

wi... Chodzi, bagatela, o 6 milionów złotych. Prawo

pierwokupu do ziemi mieli wprawdzie miejscowi rol-

nicy, ale ów hojny dla Kościoła biznesmen (lat 25) stał

się ekspresowo „miejscowym rolnikiem” poprzez fik-

cyjne zameldowanie. A mniszki, trzeba trafu, akurat je-

go wybrały, aby sprzedać „swoją” (czyli do niedawna

naszą wspólną) ziemię. To tylko jeden z obrazków z ży-

cia „pokrzywdzonych” ludzi Kościoła. Nie zapominaj-

my przy okazji, że członkowie komisji ze strony rządu

to także na ogół katolicy. I tak nasz wspólny majątek

jedni ludzie Kościoła dają innym, a wszystko to w ma-

jestacie prawa.

Jeżeli dziś podważa się wszystko, sieje się nieufność wobec instytucji takich jak

rząd, prokuratura, sądy w tak dramatycznej sprawie, jaką jest dochodzenie

przyczyn katastrofy smoleńskiej, jeżeli wykracza się poza granice Polski i sie-

je nieufność także na zewnątrz, to już nie mamy do czynienia z opozycją de-

mokratyczną, która patrzy władzy na ręce. To jest walka z systemem demo-

kratycznym. Takie postępowanie w I Rzeczypospolitej nazywano rokoszem.

(Tadeusz Mazowiecki, były premier)

¹¹¹

Na pewno Polska jest krajem o korzeniach katolickich, ale coraz mniej ludzi

chodzi do kościoła. Kościół przechodzi ogromny kryzys. Bycie katolikiem nie

oznacza dziś wyboru tradycyjnego modelu rodziny.

(profesor Renata Siemieńska, socjolog)

¹¹¹

Do Kościoła w Polsce żadne normalne kryteria państwa prawa, transparen-

cji, demokracji, dobra publicznego się nie odnoszą. Jako obywatel nie mam

prawa nawet zadać pytania o finanse tej instytucji, a są one zupełnie nieprzej-

rzyste. (profesor Radosław Markowski, politolog)

¹¹¹

Komorowski powinien rozumieć historyczny i aktualny kontekst tej sprawy

krzyża. Powinien uszanować wielką tradycję, której częścią stał się krzyż przy Kra-

kowskim Przedmieściu.

RZECZY POSPOLITE

Pokrzywdzeni

(z odezwy władz PiS)

¹¹¹

Podstawowym źródłem kłopotów Kościoła w Polsce jest on sam. Przez z gó-

rą 20 lat nie pogodził się z odzyskaną wolnością, wciąż kontestuje niepodle-

głe państwo i chce od niego brać, niewiele dając w zamian. W pięć lat po śmier-

ci Jana Pawła II niemal cały Kościół stał się endecki. Utożsamił polskość

z wiarą katolicką do tego stopnia, że w poszukiwaniu wroga „bije po swoich”.

Usiłuje wykluczyć tych, którzy nie są dość katoliccy, bo głosują inaczej, niż

uważają biskupi lub proboszcz. (Mirosław Czech, „Gazeta Wyborcza”)

¹¹¹

W imię Chrystusa! Odmawiam zostania homofobem. Odmawiam zostania

antyfeministką. Odmawiam sprzeciwu wobec kontroli urodzin. Odmawiam

zostania antydemokratką. Odmawiam porzucenia świeckiego humanizmu.

Odmawiam sprzeciwu wobec nauki. Odmawiam bycia przeciw życiu. W imię

Chrystusa, przestaję być chrześcijanką. (Anne Rice,

autorka „Wywiadu z wampirem”, nawrócona w 2004 r. na chrześcijaństwo)

Wybrali: AC, ASz

ADAM CIOCH

NA WRONY UROK

ZNALEZISKO

DLA OCHŁODY

SZCZYT... SZCZYTÓW

WŁOSKA ROBOTA

S kandaliczne praktyki słynnej kościelno-rządo-

Nr 32 (544) 6 – 12 VIII 2010 r.

NA KLĘCZKACH

LEWY PRAWICOWIEC

Obrona boiska to dobry pomysł,

ale... postawionym krzyżem zain-

teresowała się już miejscowa para-

fia. Nie wróży to niczego dobre-

go, bo w Polsce krzyże lubią za-

puszczać korzenie.

Prawdopodobnie z braku innej amu-

nicji za oręż posłużyły mu pomidory,

którymi obrzucał pomnik znajdujący

się na terenie świątyni.

Kiedy policja zatrzymała nie-

pokornego mężczyznę, okazało się,

że ten był mocno wczorajszy. We

krwi miał ponad 1,2 promila alko-

holu. Najprawdopodobniej usłyszy

zarzut znieważenia przedmiotu kul-

tu religijnego.

Wielu osobom przeszkadza

dźwięk kościelnych dzwonów.

Na kacu „doznania” są mocno spo-

tęgowane, więc nie ma się co dzi-

wić młodemu człowiekowi. ASz

Cezary Michalski – były

dziennikarz „Frondy” i TV Puls,

a obecnie publicysta lewicowego

pisma „Krytyka Polityczna” – wy-

powiedział się ostatnio na temat

rocznicy powstania warszawskie-

go i muzeum stworzonego dla upa-

miętnienia tego wydarzenia. „P.o.

prezydenta RP Grzegorz Schety-

na wygłosił w przeddzień 66 rocz-

nicy rozpoczęcia Powstania War-

szawskiego (gdzie jest trzecia szóst-

ka w tej satanistycznej rocznicy?!)

klasyczne rocznicowe przemówie-

nie (...). Nie jestem w końcu ja-

kimś poj... anym, faszyzującym

szwedzkim metalowcem z zespołu

Sabaton (sławi powstanie warszaw-

skie – przyp. red. ). Konieczne jest

zatem zamienienie Muzeum Po-

wstania Warszawskiego w martwy

pomnik”. Byliśmy świadkami wie-

lu ludzkich przemian, ale żeby by-

ły frondowicz i ojciec sukcesu

Wojciecha Cejrowskiego tak

diametralnie zmienił orientację?

ASz

ROZJECHANI

PĄTNICY

przeszkód – burmistrz miasta. A że-

by było jasne, po co to wszystko,

ks. Daniel na stronie bazyliki lima-

nowskiej wyjaśnia: „Droga Krzyżo-

wa ubogaca sanktuarium limanow-

skie, którego częścią jest Krzyż Ju-

bileuszowy licznie nawiedzany przez

pielgrzymów, promuje również Li-

manową, którą nawiedzają liczni tu-

ryści, przemierzając szlaki Jana Paw-

ła II w kierunku Krzyża, mimo wo-

li stając się pielgrzymami”.

Mamy więc kolejny szczyt bez-

czelności – tym razem polega na za-

liczaniu wszystkich turystów wcho-

dzących na Miejską Górę, w tym

m.in. antyklerykałów i ateistów, w po-

czet katolickich pielgrzymów. AK

MaK

PLEBANIJNY ŁUP

W pewnej plebanii w powiecie

przasnyskim pojawił się mężczyzna

przedstawiający się jako pracownik

Starostwa Powiatowego. Twierdził,

że ksiądz miał wpłacić zaliczkę

na remont kościoła. A jeśli teraz

tego nie zrobi, będzie musiał póź-

niej zapłacić całą sumę, tj. 6 tys.

zł. Proboszcza nie było, a osoba za-

rządzająca plebanią przekazała

za pokwitowaniem żądaną kwotę,

nie sprawdzając danych „urzędni-

ka”. Oszust oddalił się z zainkaso-

waną gotówką.

WOJNY KRZYŻOWE

Doświadczenia kolejnych lat

uczą, że pielgrzymki są chyba naj-

bardziej niebezpieczną formą po-

dróżowania. Autobusy ulegają wy-

padkom lub płoną, a w pieszych

pobożnych wędrowców wjeżdżają

samochody. Jak przed kilkoma

dniami pod Pasłękiem, gdzie w gru-

pę zmierzającą do Częstochowy

wjechał opel astra. Pięć osób od-

niosło rany.

Do wymiany zdań doszło w Au-

stralii między katolickim arcybisku-

pem Barrym Hickeyem a angli-

kańskim arcybiskupem Perthem

Rogerem Herfteyem . Katolik ka-

tegorycznie stwierdził, że ateizm pre-

miera Australii będzie go koszto-

wać poparcie wyborców, co oczy-

wiście było kryptozachętą do nie-

głosowania na tego polityka. Zupeł-

nie inaczej mówi anglikański du-

chowny: „Chrześcijanie powinni so-

bie uświadomić, że ci, którzy nie wy-

znają chrześcijaństwa, są wciąż zdol-

ni do przyjmowania etycznych i mo-

ralnych ram, które pomagają w po-

dejmowaniu decyzji dla dobra po-

wszechnego”. Zdarzają się więc roz-

sądni duchowni, choć niekoniecznie

w Kościele katolickim.

PPr

ŚWIECKO-KATOLICKO

MATKA BOSKA

OKRADZIONA

Rzadko się zdarza, aby wysoki

przedstawiciel Solidarności Rolni-

ków Indywidualnych miał niechęt-

ny stosunek do Kościoła. Tadeusz

Sopel (notabene czytelnik „FiM”)

– znany w okolicach Przemyśla au-

tor książki „Niezależny Ruch Chłop-

ski Solidarność w Polsce południo-

wo-wschodniej w latach 80–89” oraz

wielu tekstów w prasie podziemnej

– był chlubnym wyjątkiem. Był, bo

niestety 12 lipca dołączył do więk-

szości. Jego pogrzeb, który odbył się

cztery dni później, miał, zgodnie

z wolą zmarłego, charakter świec-

ki. Mimo to na ostatnim pożegna-

niu nie zabrakło przedstawiciela

jedynej słusznej religii. Duszpasterz

Solidarności RI ks. Stanisław Bart-

miński był najwyraźniej zniesma-

czony, że świecki mistrz ceremonii

pozwolił mu przemówić dopiero

pod koniec pochówku przy grobie.

Księżulo podczas swej tyrady za-

prosił obecnych na mszę za duszę

zmarłego i z rozpędu porównał ak-

tualny pogrzeb świecki do pochów-

ku samego... Jezusa. Jakie widział

podobieństwa? Pogrzebu cieśli z Na-

zaretu też nie prowadzili „oficjalni

przedstawiciele”.

Szaflarska Madonna została

okradziona – mieszkańcy są zbul-

wersowani. Nieznany sprawca wy-

łamał zamek w gablocie z wotami

w kaplicy Matki Boskiej i ukradł

złote łańcuszki, wisiorki i branso-

lety o łącznej wartości 4 tys. zł.

Do kradzieży doszło w katolicki

dzień święty – niedzielę. Mieszkań-

cy wznoszą modły o pomoc w zła-

paniu złodzieja.

KOŚCIÓŁ

KOCHA UNIĘ

MaK

WOJEWÓDZTWA

DLA PIELGRZYMEK

Hierarchia katolicka straszy

wprawdzie „ciemny lud” europej-

ską „cywilizacją śmierci” (patrz

niżej), ale nader chętnie wyciąga

do niej ręce po pieniądze. We-

dług danych Ministerstwa Rozwo-

ju Regionalnego, Kościół rzym-

skokatolicki uzyskał od 2004 ro-

ku z projektów unijnych (ale tyl-

ko ogólnokrajowych) 170 mln zło-

tych bezpośredniego dofinanso-

wania! Kwota nie obejmuje m.in.

dopłat do ziemi uprawnej, a war-

to pamiętać, że Kościół jest naj-

większym właścicielem ziemskim

w Polsce.

Kilka lat temu władze zaczęły

wymagać od osób odpowiedzialnych

za porządek na pielgrzymkach, aby

przechodziły specjalne szkolenia z za-

kresu zasad ruchu drogowego. To

miał być spory wydatek dla Kościo-

ła i jego wolontariuszy, ale... jak zwy-

kle w takich wypadkach koszty wzię-

ły na siebie (po sugestii MSWiA)

władze publiczne. I tak w Krako-

wie koszt kilkudniowego szkolenia

wynosi... 1 zł od osoby, a w Tarno-

wie – 5 zł. Zatem dokładamy się ja-

ko podatnicy także do katolickich

pielgrzymek.

PPr

MORMONI

SPRZĄTAJĄ

SPALIĆ KORAN

MaK

320 wyznawców Kościoła Jezu-

sa Chrystusa Świętych Dni Ostat-

nich, czyli mormonów, podczas zjaz-

du w Szczyrku wybrało się w pobli-

skie góry Beskidu Śląskiego. Mor-

mońscy pielgrzymi ruszyli na cały

dzień w las z workami foliowymi

i gumowymi rękawicami, aby zbie-

rać śmieci. Cała nadzieja, że nie jest

to tylko akcja propagandowo-pro-

mocyjna. Miło byłoby, gdyby także

zwolennicy innych wyznań zrobili

od czasu do czasu coś pożyteczne-

go na swoich religijnych zjazdach.

Choćby tylko na pokaz. MaK

Protestanci z Florydy w rocz-

nicę zamachu na World Trade Cen-

ter organizują międzynarodowy

dzień palenia Koranu. Do akcji za-

prasza Kościół z Gainville, przed

którym 11 września ma spłonąć

święta księga islamu.

„Islam i szariat są odpowiedzial-

ne za 11 września. Spalimy Koran,

ponieważ uważamy, że nadszedł czas,

by chrześcijanie, Kościoły i politycy

powiedzieli »nie!«. Islam i szariat

nie są mile widziane w Stanach Zjed-

noczonych (...). Mamy nadzieję do-

trzeć do muzułmanów, by obudzić

świadomość, że Koran jest księgą

kłamstw, a jedynym zbawieniem jest

Jezus Chrystus” – powiedział pastor

Terry Jones , organizator akcji.

Wściekli muzułmanie z inter-

netowego forum „Al-Falludża” gro-

żą za tę zniewagę „wylaniem rzeki

amerykańskiej krwi”.

MaK

UNIA NIEMIECKA

PIELGRZYMI

MIMO WOLI

Kolejna akcja prawdziwych Po-

laków katolików. Tym razem

w ruch poszły ulotki antyunijne,

z których można się dowiedzieć

bardzo „pożytecznych” rzeczy.

Na przykład: „Polki i Polacy! Po-

lacy-katolicy! Rodacy! Niemcy za-

łożyli niemiecką Unię Europejską,

dlatego, i tylko dlatego, albowiem

to z pomocą Unii Europejskiej mo-

gli znowu wejść na stare szlaki ger-

manizacyjne (...). Wyniszczenie go-

spodarcze i zniszczenie polskiej go-

spodarki narodowej prowadzi

w dłuższej perspektywie czasowej

do wyniszczenia biologicznego Na-

rodu Polskiego (...). Po 1989 roku

Republika Federalna Niemiec, z po-

mocą niemieckiej Unii Europejskiej,

kontynuuje dalej w Polsce to, co ro-

bili Krzyżacy, królowie pruscy, Bi-

smarck i Hitler”. Ciekawostką jest

fakt, że pod tymi hasłami podpi-

sał się Jan Marszałek – członek

zarządu Światowej Federacji Pol-

skich Kombatantów.

Ze wznoszącej się nad Limano-

wą Góry Miejskiej zrobiono „Gó-

rę Kościelną” – klną amatorzy gór-

skich wędrówek i beskidzkich wi-

doków. Nie dość, że od 1999 roku

Miejską Górę szpeci 37-metrowy

oświetlany nocą krzyż z kaplicą, to

za sprawą ambicji ks. prałata Jó-

zefa Poręby , kustosza limanow-

skiego sanktuarium, od 1 sierpnia

wiodącą na szczyt trasę szlaku tu-

rystycznego „ubogacono” dodatko-

wo drogą krzyżową z 15 kaplicz-

kami. Kapliczki stanowią jednocze-

śnie żywą reklamę lokalnych przed-

siębiorców, przy czym na swoją ka-

pliczkę nie omieszkali również zrzu-

cić się nie tylko radni Rady Mia-

sta Limanowa i pracownicy magi-

stratu, ale też dyrektorzy, nauczy-

ciele i pracownicy czterech lima-

nowskich szkół samorządowych.

Miejski teren pod budowę kapliczki

udostępnił – oczywiście bez zbędnych

o.P.

KRZYŻE KORZENNE

UPOMIDOROWANIE

Gdy Kościół i jego ludzie chcą

zaanektować jakiś teren, stawiają

tam krzyż. Przykład idzie z góry,

czyli od świętojeb...ych władz każ-

dego szczebla. Podobnie zrobił po-

znański radny osiedlowy Ryszard

Musielak . Na jednym z osiedlo-

wych placów postawił krzyż z na-

pisem „Krzyżu Święty, wyrwij ze

szponów szatana nasze boisko spor-

towe”. Tym razem jednak „szata-

nem” nie okazał się jakiś proboszcz

przygotowujący się do przejęcia ko-

lejnego osiedlowego skwerku

pod budowę kościoła, lecz dewe-

loper, który chce budować tam blo-

ki. Musielak, który określa się ja-

ko „normalny katolik”, nie chce

dopuścić do budowy budynku.

Pewnemu 24-latkowi z Ursynowa

tak bardzo przeszkadzał dźwięk dzwo-

nów w jednym z warszawskich kościo-

łów, że postanowił wziąć sprawy

w swoje ręce i ukarać winowajców.

ASz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: