POLSKIE KOLEJE PAŃSTWOWE
E-1
Instrukcja sygnalizacjinaPolskich Kolejach Państwowych
Warszawa 1998
(2 POPRAWKI)
Zarządzenie 2
Wykaz stanowisk pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymać egzemplarze „Instrukcji sygnalizacji na Polskich Kolejach Państwowych” E-1 do osobistego użytku, lub którym należy zapewnić możliwość korzystania z egzemplarza instrukcji na swoich stanowiskach pracy (posterunkach technicznych) 3
Rozdział I 4
§ 1. Postanowienia ogólne 4
Rozdział II 5
§ 2. Sygnały 5
§ 3. Sygnały na semaforach (Sr, S, Sz) 6
§ 4. Sygnały powtarzające (Sp) 24
§ 5. Sygnały na tarczach ostrzegawczych (O) 26
§ 6. Sygnały zamknięcia toru (Z) 35
§ 7. Sygnały dawane przy manewrach (M, Rt, Rm) 41
§ 8. Sygnały dawane przez dyżurnego ruchu (Rd) 53
§ 9. Sygnały drogowe (D) 55
§ 10. Sygnały na pociągu i na taborze (Pc, Tb) 64
§ 11. Sygnały dawane przez drużynę pociągową (Rp) 73
§ 12. Sygnały dawane przy próbie hamulców zespolonych (Rh) 79
§ 13. Sygnały dawane w razie rozerwania pociągu (Rr) 82
§ 14. Sygnały alarmowe (A) 83
Rozdział III 88
§ 15 Wskaźniki 88
Załącznik 1 127
Załącznik 2 132
Załącznik 3 134
Wykaz zmian 146
Nr 157 Zarządu PKP z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia Instrukcji sygnalizacji na PKP – E-1
Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym „Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. z 1995 r. nr 95, poz. 474; z 1996 r. nr 147, poz. 687; 1997 r. nr 28, poz. 153, nr 96 poz. 591 i nr 104 poz. 661) zarządza się, co następuje:
1. Ustala się do użytku wewnętrznego Instrukcję sygnalizacji na PKP E-1, stanowiącą załącznik do niniejszego zarządzenia, która ukaże się w osobnym wydaniu książkowym. *)
2. Do 31 Grudnia 1998 r. Należy dostosować urządzenia sygnalizacyjne i wskaźniki do postanowień Instrukcji sygnalizacji na PKP E-1.
W związku z postanowieniami ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. O transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 96, poz. 591) z dniem wejścia w życie niniejszego zarządzenia nie obowiązują Przepisy sygnalizacji na Polskich Kolejach Państwowych E-1, zatwierdzone zarządzeniem Ministra Komunikacji nr 17 z dnia 28 stycznia 1975 r. (Dz. Urz. MK nr 5, poz.36).
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 15 sierpnia 1998 r.
PREZES ZARZĄDU PKP Jan Janik
Nr CIAT 3-5400-2/98
*) Oddzielnie wydaną instrukcję otrzymają niektórzy odbiorcy Biuletynu PKP według odrębnego rozdzielnika
1. Pracownicy Dyrekcji Generalnej PKP otrzymują „Instrukcje” zgodnie z oddzielnym rozdzielnikiem
2. Dyżurni ruchu, nastawniczowie, zwrotniczowie, ustawiacze, manewrowi, dyspozytorzy ruchu.
3. Kierownicy pociągów, kierownicy zespołów drużyn konduktorskich, konduktorzy, rewizorzy pociągów, maszyniści-instruktorzy, maszyniści, pomocnicy maszynistów, maszyniści dźwigów kolejowych, kierownicy pogotowia technicznego, kierowcy pojazdów pomocniczych i pojazdów drogowo-szynowych, operatorzy maszyn torowych, konwojenci wagonów służbowych.
4. Pracownicy jednostek i komórek organizacyjnych PKP, nie wymienieni w ust. 2 i 3, których czynności są związane z ruchem kolejowym, otrzymują ,,Instrukcję” do osobistego użytku zgodnie z osobnymi rozdzielnikami, obowiązującymi w tych jednostkach i komórkach.
1. Instrukcja niniejsza dotyczy sygnalizacji na Polskich Kolejach Państwowych.
Stosowanie sygnałów i wskaźników nie zawartych w instrukcji jest dopuszczalne tylko za każdorazowym zezwoleniem Zarządu PKP.
2. Niniejsza instrukcja dotyczy w pełnym zakresie linii normalnotorowych i szerokotorowych magistralnych, pierwszorzędnych i drugorzędnych.
Na liniach znaczenia miejscowego mogą być stosowane odstępstwa za każdorazowym zezwoleniem Zarządu PKP.
Na kolejach wąskotorowych obowiązuje odrębnie wydana instrukcja sygnalizacji.
3. Sygnalizacja na PKP, jeśli chodzi o semafory, jest sygnalizacją prędkości, a więc poszczególne sygnały na semaforach zezwalające na jazdę, niezależnie od tego, gdzie semafor się znajduje, podają maszyniście pociągu prędkość, z jaką ma prowadzić pociąg (największa dozwolona czy zmniejszona).
4. Sygnały i wskaźniki służą do wzajemnego porozumiewania się personelu kolejowego w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz sprawnej organizacji ruchu pociągów i pracy manewrowej.
5. Sygnał jest to znak umowny lub zespół tych znaków, za pomocą których podaje się nakaz wykonania określonych czynności, związanych z ruchem pociągów, manewrami lub bezpieczeństwem mienia kolejowego, pracowników kolejowych i osób trzecich.
6. Wskaźnik jest to znak umowny, za pomocą którego podaje się nakazy lub polecenia nie objęte sygnałami, związane z ruchem pociągów, manewrami lub bezpieczeństwem mienia kolejowego, pracowników kolejowych i osób trzecich.
7. Sygnały dzieli się na wzrokowe i słuchowe.
Sygnały wzrokowe dzieli się na kształtowe i świetlne, dzienne i nocne.
Sygnały świetlne mają te same obrazy sygnałowe zarówno w dzień, jak i w nocy.
8. Nocne sygnały wzrokowe należy stosować także w dzień, w warunkach ograniczonej widoczności (mgła, opady atmosferyczne itp.). Odnosi się to przede wszystkim do semaforów, tarcz ostrzegawczych i sygnałów drogowych oraz do innych właściwych przyborów sygnałowych.
9. W razie dostrzeżenia lub usłyszenia dwóch różnych sygnałów należy zastosować się do tego sygnału, który bardziej zapewnia bezpieczeństwo.
10. Jeżeli ukazujący się sygnał (dzienny lub nocny) nie odpowiada ściśle obrazowi sygnałowemu ustalonemu w instrukcji, jest to sygnał wątpliwy (niepewny). Sygnał wątpliwy albo brak świateł na semaforze świetlnym, z uwzględnieniem przypadku opisanego w ust.11, oznaczają sygnał „Stój” (S 1, Sr 1).Każdy sygnał wątpliwy na innym sygnalizatorze należy także rozumieć w znaczeniu, które bardziej zapewnia bezpieczeństwo.
11. Jeżeli w porze ciemnej semafor kształtowy wskazuje nocny sygnał Sr 1 „Stój”, nocny sygnał wątpliwy lub jest nieoświetlony i jednocześnie sygnał dzienny zezwalający na jazdę, a przed semaforem tym nie ustawiono tarczy zatrzymania (sygnał D1), ważny jest sygnał dzienny.
12. Pracownik kolejowy powinien podczas pełnienia służby mieć przy sobie właściwe przybory sygnałowe, jeżeli to przewiduje instrukcja dla danego stanowiska pracy.
13. Każdy pracownik powinien umieć i obowiązany jest podawać sygnał zatrzymania pociągu lub manewrującego składu oraz sygnały „Alarm” i „Pożar”, w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu, życia ludzkiego lub mienia.
14. Wszelkie warunki techniczne, instrukcje oraz zarządzenia odnoszące się do sygnalizacji, powinny ściśle odpowiadać postanowieniom niniejszej instrukcji.
Na PKP stosuje się:
Sygnały na semaforach (Sr, S, Sz)
Sygnały powtarzające (Sp)
Sygnały na tarczach ostrzegawczych (O, Od, Ot, Os)
Sygnały zamknięcia toru (Z)
Sygnały drogowe (D)
Sygnały na pociągu i taborze kolejowym (Pc i Tb)
Sygnały dawane przez dyżurnego ruchu (Rd)
Sygnały dawane przez drużynę pociągową (Rp)
Sygnały dawane przy manewrach (M, Rm, Rt)
Sygnały dawane przy próbie hamulców zespolonych (Rh)
Sygnały dawane w razie rozerwania pociągu (Rr)
Sygnały alarmowe (A)
Rozróżnia się semafory kształtowe i świetlne
składa się ze słupa, na którym są umieszczone ruchome ramiona koloru białego z czerwoną obwódką oraz latarnie i przesłony z kolorowymi szkłami.
W uzasadnionych przypadkach, w celu zapewnienia lepszej widzialności, kolory ramienia i obwódki mogą być odwrócone.
Na maszcie semafora umieszcza się widoczną z przodu listwę z biało-czerwonymi pasami tak, by pas środkowy był czerwony.
Przez nastawienie jednego lub dwóch ramion semafora w odpowiednie położenie lub też przez ukazanie się odpowiedniego światła na semaforze wydaje się nakaz zabraniający lub zezwalający na jazdę pociągu.
Dzienny
Nocny
Ramię semafora ustawione poziomo, na prawo od słupa semaforowego
Czerwone światło na semaforze
SU45drago