Woda w życiu roślin i ludzi(1).doc

(61 KB) Pobierz
Scenariusz zajęć z edukacji ekologicznej w kategorii : Scenariusze zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym

Scenariusz zajęć z edukacji ekologicznej w kategorii : Scenariusze zajęć dla dzieci w wieku przedszkolnym.

 

 

 

 

 

 

 

Opracowała: Teresa Smyk

Przedszkole nr 376

ul. Admiralska

00-910 Warszawa-Rembertów

tel. 6813757

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Scenariusz dla dzieci 5-6 letnich

 

 

Temat: Woda w życiu roślin i ludzi

 

Cele ogólne              :                                                                     

- kształtowanie postawy zaciekawienia otaczającym światem

-rozwijanie aktywności poznawczej;

-uświadomienie dzieciom niezbędności wody do życia na ziemi

-doskonalenie umiejętności współdziałania w zespołach

 

 

Cele operacyjne:( dziecko…)

                         -rozumie zjawisko parowania wody i skraplania pary;

                          -poznaje utwór H. Bechlerowej ,,Obłoczek i srebrna kropla”                                                        -rozumie zjawisko parowania wody i skraplania pary

                            słucha i wyciąga wnioski                                                                                                                              -dostrzega zmiany zachodzące w atmosferze

                            -rozumie konieczność szanowania przyrody

 

 

Metody:                           

                            Słowna-opowiadanie n-ki, rozmowa

                            Samodzielnych doświadczeń-ćwiczenia praktyczne

                            Ćwiczeń utrwalających-

 

Środki:

·         Ilustracja przedstawiająca ludzi, rośliny

·         Tablica przedstawiająca obieg wody w przyrodzie

·         Ilustracja przedstawiająca łąkę

·         Scenka rodzajowa z sylwetkami

·         Opaski dla dzieci z kwiatami wiosennymi

·         Szklanka z wodą

·         Grzałka

·         Lusterko

·         Spodek

 

 

Bibliografia:

S. Elbanowska – Kosmanowa - Przyroda nieożywiona w wychowaniu przedszkolnym; Warszawa 1983; WSiP

E. Janik - Przyroda przeżywana i obserwowana z dziećmi przedszkolnymi; Warszawa 1987, LOP

M. J. Studzińska – Dzieci przedszkola poznają przyrodę ożywioną; Warszawa 1988, WSiP

 

 

 

 

 

 

 

Przebieg zajęcia:

 

1.Powitanie dzieci witają się poszczególnymi częściami ciała, np. plecy do pleców, brzuszek do brzuszka, ręka do ręki itp.

 

           Dzieci siedzą w rozsypce na dywanie przed scenką.

 

2.Zagadka:

            Co tak wygląd zmieniać może:

             gdy jej dużo - zwie się morzem;

             a gdy ilość jej niewielka –

             to jest kropla lub kropelka.

             Gdy jest ciepło – para płynie,

             a na lód twardnieje w zimie.

                                                 …..( woda )

 

3. Dzieci słuchają opowiadania nauczycielki pt.,, Obłoczek i srebrna kropla „

   ( treść opowiadania w załączniku 1)

   - wykorzystanie scenki rodzajowej oraz ilustracji przedstawiającej łąkę.

 

4.Rozmowa na temat scenki.

   - Kto jest bohaterem opowiadania ?

   - Jakie przygody miała kropelka?

   - O czym marzyła?

  - Kogo spotkała?

   - Jaki był obłoczek?

   - Jakie chmury wystąpiły?

   - Ile?

   - Która chmura jest największa?

   - Jaka chmura jest najwyżej, jaka najniżej?

   - Jak to się dzieje że chmury płyną?

   - Co robił obłoczek?

   - Czy potrzebny jest deszcz?

   - Co dzieje się po deszczu z wodą?

 

5.Zabawa ruchowa przy piosence.

                                  Deszczyk pada, deszczyk pada- wieje wieje wiatr( 2 razy)

                ( dz. stukają paluszkami paluszkami podłogę- unoszą ręce do góry, kołyszą nimi   

 

                                   Błyskawica, grzmot- błyskawica grzmot

                 ( klaśnięcie, tupnięcie- klaśnięcie, tupnięcie)

                                   A na niebie kolorowa tęcza

                  (rozłożenie rąk nad głową)

 

6. Doświadczenia:

-powstawanie deszczu i parowanie wody,

-wspólne zagotowanie wody w szklance – grzałką,

-rozlanie wody do dwóch szklanek, na jednej położony jest spodek szklany, a na drugiej lusterko – dzieci obserwują zjawisko parowania wody i gromadzenia się pary,

-wyjaśnienie dzieciom, że woda paruje i nawilża powietrze.

-,,deszcz” – szklanka przykryta spodkiem, przy podnoszeniu spodka krople wody spadają – przy podnoszeniu lusterka widoczne zaparowanie,

-wyjaśnienie zjawiska parowania i skraplania się wody – powstawanie deszczu

 

 

7. Zabawa ruchowa ,,Deszcz”

-ilustrowanie ruchem rodzajów deszczu (drobny kapuśniaczek, ulewa, ciepły deszczyk) – przy muzyce z taśmy magnetofonowej.

 

 

8. Zabawa dydaktyczna ,,Komu i do czego potrzebna jest woda?”

·         dzieci dobierają się parami, nauczycielka daje każdej parze obrazek prosząc, aby obejrzały i zastanowiły się jak opisać znajdujący się na ilustracji przedmiot tak, aby inne dzieci odgadły co jest na obrazku,

·         nauczycielka kładzie na dywanie koła z napisami:

 

 

§         rozpoczyna się zadawanie i rozwiązywanie zagadek. Para, której zagadka została rozwiązana ma za zadanie umieścić swój obrazek w odpowiednim kole,

·         na zakończenie dzieci sprawdzają jakie przedmioty zgromadzone zostały w poszczególnych kołach.

Zabawę można powtórzyć.

 

 

9. Rozmowa porządkująca, dotycząca zdobytych wiadomości:

§         do czego potrzebna jest woda ludziom?

§         jak woda z ziemi wędruje do chmury?

§         jak zachowują się rośliny gdy brakuje im wody?

§         czy woda może być źródłem radości?

 

 

10. Dzieci wykonują na podstawie ilustracji wyciętych z gazet historyjkę w postaci komiksu na temat: ,,Woda źródłem radości” – następnie sklejają poszczególne kartki tworząc formę książeczki.

 

                                                                                                  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ZAŁĄCZNIK 1

 

Helena Bechlerowa ,,Obłoczek i srebrna kropelka”

 

Narrator:

-Pewnego ranka na żółtym płatku podbiału leżała srebrna błyszcząca kropelka, Na pewno została tu po ostatnim deszczu, ale tego sama nie pamiętała. Patrzyła srebrnym okiem na niebo, widziała jaskółki i motyle, słyszała jak dzwoni strumyk.

 

Kropelka:

-Jak dobrze musi być jaskółkom tam w górze i motylom co mogą fruwać z kwiatka na kwiatek. Chciałabym dzwonić jak strumyk.

 

Narrator:

-Usłyszała ją wierzba, która była stara i pamiętała wszystkie wiosny. Znała wszystkie melodie strumyka i piosenki wiosennych deszczów. Wierzba zaszemrała.

 

Wierzba:

-Będziesz tam gdzie fruwają jaskółki i fruwać będziesz jak motyle, i zadzwonisz jak strumyk po kamykach. Będziesz blisko i daleko, zobaczysz to, o czym ci się nie śniło.

 

Kropelka:

-Zobaczę-szepnęła kropelka, poczuła jak mocno grzeje słonko, jak ona sama zamienia się w coś lekkiego i wędruje w górę.

 

Narrator:

-Była teraz wysoko w puszystym obłoku. Kropelka lubi patrzeć na chmury. Można sobie o nich całą bajkę ułożyć.

 

Kropelka:

-Najciekawsze są te obłoczki podobne do kłębów waty, Niektóre z nich układają się w wielkie góry i zamki. Lubię wszystkie chmurki, które bielą się wysoko na jasnoniebieskim niebie. Jeśli zasłonią słońce to na krótko i zaraz popłyną dalej. Deszcz z nich nie spada, chociaż te chmurki złożone są też z kropelek wody. Ale nim taka kropelka opadnie na ziemię, to się w parę zamieni i znowu do góry poleci. Lubię chmury wszystkie, nawet te ciężkie, ciemne, które wiszą nisko nad ziemią i zakrywają słońce. Zaraz robi się chłodno, ciemno i deszcz zaczyna padać. Przestałybyście się mazgać – mówi kropelka, ale to nic nie pomaga, muszą się wypłakać.

 

Narrator:

-Nad najwyższą chmurą narodził się mały lekki i puszysty trochę różowy obłoczek.

 

Kropelka:

-Śliczny jesteś – powiedziała kropelka, wiatr i słońce.

 

Narrator:

-A chmury, które płynęły mruczały.

 

Chmury:

-Zuch z niego wyrośnie.

Narrator:

-Obłoczek słuchał tego co mówiły chmury i rósł z dumy, Pewnego razu gdy był duży, postanowił razem z kropelką wyruszyć w świat. Przelatując nad lasem popychany przez wiatr usłyszał żałosny szept. To szumiały drzewa.

 

Drzewa:

-Obłoczku! Obłoczku! Miły pokrop nas. Liście nasze zwiędły, korzenie nasze usychają. Zginiemy jeśli nam nie pomożesz.

 

Narrator:

-Pożałował obłoczek lasu. Spuścił rzęsisty deszcz. A w tym czasie kropelka poczuła, że spada prosto do strumyka. Obłoczek napoił drzewa, ożywił zwiędłe liście i lekki radosny powędrował dalej. Kiedy przelatywał łąką, kwiaty i trawy wołały do niego.

 

Kwiaty i trawy:

-Z utęsknieniem czekałyśmy na ciebie. Nie zapomnij obłoczku o nas. Daj nam pić.

 

Narrator:

-Obłok pokropił łąki, aż zazieleniły się i zapachniały. Obłoczek dalej płynął po niebie i był bardzo dumny. Chociaż był coraz mniejszy na polu. Na polu siano i proso. Kiedy ludzie ujrzeli obłoczek zawołali radośnie.

 

Ludzie:

-Ach jakże się cieszymy. Zaraz spadnie deszcz. Ziarna gdy dostaną wody, pięknie nam zakiełkują.

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin