Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 19 - Kusiciel.pdf - Grzech pierworodny - dargoa

Anne–Lise Boge

GRZECH PIERWORODNY XIX

KUSICIEL

Wydarzenia przedstawione w serii powie Ļ ciowej „Grzech pierworodny" rozgrywaj Ģ si ħ w

gospodarstwie nale ŇĢ cym do rodziny mojej matki. Dwór, przyroda, postaci i tło kulturowe s Ģ

autentyczne. Chciałabym jednak zaznaczy ę , Ň e ani ludzie, ani cała historia opisana w serii nie

maj Ģ Ň adnego zwi Ģ zku z rzeczywisto Ļ ci Ģ . To powstało w mojej wyobra Ņ ni.

Dla profesora Odda S. Lovolla z St. Olav College, w Minnesocie,

z podzi ħ kowaniami za nieocenion Ģ pomoc przy pracy nad t Ģ ksi ĢŇ k Ģ

Anne-Lise Boge

ROZDZIAŁ 1.

Mali budziła si ħ wolno. Przez jaki Ļ czas le Ň ała, wczuwaj Ģ c si ħ w rozkołysany, nieznany

przedtem ruch, który w ci Ģ gu ostatniego tygodnia nieustannie jej towarzyszył. Wsłuchiwała

si ħ w d Ņ wi ħ ki maszyn, tych maszyn, które sprawiały, Ň e wielki statek posuwał si ħ dzie ı i noc

przed siebie po bezkresnym morzu. Na pocz Ģ tku hałasy z maszynowni godzinami nie dawały

jej zasn Ģę . Teraz pogr ĢŇ ała si ħ we Ļ nie, gdy tylko głowa dotkn ħ ła poduszki. D Ņ wi ħ ków z

maszynowni wła Ļ ciwie nie rejestrowała.

Pierwszej nocy prawie nie zmru Ň yła oka. Wszystko wydawało si ħ obce i troch ħ

przera Ň aj Ģ ce. Statek był wielki, imponuj Ģ cy, tak samo jak jej kajuta, która przypominała

niewielki apartament hotelowy. Na salonowym stoliku stał bukiet ró Ň . „Szcz ħĻ liwej podró Ň y.

Martin B." - napisano na bileciku. Mali długo siedziała z tym bilecikiem w r ħ ce. Tak wi ħ c

ko Ļ ci zostały rzucone. Za pó Ņ no, Ň eby zawróci ę .

Pogoda była sztormowa i statek kołysał si ħ gwałtownie na grzbietach wysokich fal. Ze

wspaniałego obiadu, jaki podano pierwszego wieczoru, Mali miała niewiele przyjemno Ļ ci.

Mdło Ļ ci przez cały czas czaiły si ħ w Ň oł Ģ dku. Mali wcze Ļ nie poszła do łó Ň ka, le Ň ała, nie

Ļ pi Ģ c, przewracała si ħ w po Ļ cieli, spocona i udr ħ czona. W ko ı cu jako Ļ udało jej si ħ zasn Ģę .

Mali zrzuciła z siebie kołdr ħ . W kajucie było gor Ģ co, powietrze zdawało si ħ ci ħŇ kie.

Uniosła głow ħ i odgarn ħ ła w tył włosy, poczuła, Ň e na karku s Ģ mokre. Spojrzenie przesun ħ ło

si ħ w stron ħ szafy na ubrania, gdzie powiesiła sukienk ħ , któr Ģ miała na sobie wieczorem. Nie

chciała wkłada ę jej od razu z powrotem do walizki, wolała, Ň eby ubranie troch ħ si ħ

przewietrzyło. Przesi Ģ kło bowiem dymem papierosów i kosztownych cygar. Obok na

wieszaku wisiał lekki letni kostiumik, który zamierzała wło Ň y ę na siebie dzisiaj. Za kilka

godzin statek wpłynie do portu Nowy Jork. I Mali spotka Martina Bakkena.

Spojrzała na zegarek. Ró Ň nica czasu wyrównywała si ħ niepostrze Ň enie. Ka Ň dego dnia Mali

patrzyła na wielk Ģ map ħ , któr Ģ wywieszano przed jednym z salonów. Znajdowała si ħ na niej

pozycja statku i czas wła Ļ ciwy dla tego miejsca. Codziennie wi ħ c Mali przesuwała odrobin ħ

wskazówki zegarka i w ten sposób unikn ħ ła prze Ň ywania znacznej ró Ň nicy czasu mi ħ dzy

Norwegi Ģ i Ameryk Ģ , wynosz Ģ cej a Ň sze Ļę godzin. Mimo wszystko dziwnie było my Ļ le ę , Ň e

kiedy ona wstaje z łó Ň ka, w Stornes zbli Ň a si ħ pora podwieczorku! Kiedy przyb ħ dzie na farm ħ

Bakkena, i tak b ħ dzie musiała cofn Ģę zegarek jeszcze o godzin ħ . Ale tego pewnie nawet nie

zauwa Ň y. Godzina w t ħ czy w t ħ , to nie ma znaczenia.

Ludzie bywali w Ļ wiecie, których poznała na pokładzie statku, twierdzili, Ň e wi ħ ksze

znaczenie ma ró Ň nica czasu w odwrotn Ģ stron ħ - kiedy wraca si ħ z USA do Norwegii. Ale

tak Ň e i to mo Ň na prze Ň y ę bezbole Ļ nie, zapewniali. Mali wejdzie w nowy czas w ci Ģ gu o Ļ miu

dni, bo tyle trwa ę b ħ dzie droga powrotna do domu.

Podró Ň wielkim parowcem była jak wej Ļ cie w zupełnie nowy Ļ wiat. Martin Bakken

zatroszczył si ħ o bilet pierwszej klasy i o taki luksus, Ň e Mali wci ĢŇ nie mogła si ħ otrz Ģ sn Ģę ze

zdumienia. Owe wielkie, eleganckie salony, te ci ħŇ kie Ň yrandole z kryształu, te mi ħ kkie,

grube dywany i najrozmaitsze sklepy, w których mo Ň na kupi ę wszystko, czego tylko dusza

zapragnie. I jako zwie ı czenie wszystkiego ogromna, roz Ļ wietlona jadalnia pełna eleganckich,

na ciemno ubranych kelnerów.

Przez trzy pierwsze wieczory Mali siedziała przy stole kapita ı skim. Domy Ļ lała si ħ , Ň e to

wielki zaszczyt i Ň e nie ka Ň dego si ħ tam zaprasza. Dostrzegała przeci Ģ głe spojrzenia, jakie

przy posiłkach posyłali jej oficerowie statku.

Bezpiecznie było siedzie ę przy tym stole, od razu spotkała ludzi, z którymi mogła

rozmawia ę , zostali bowiem sobie przedstawieni zgodnie z obowi Ģ zuj Ģ cymi formami. Ona

sama nigdy nie nawi Ģ załaby kontaktu z obcymi, do czego Ļ takiego nie przywykła.

Jedna z par ze szczególnym zaanga Ň owaniem prezentowała Mali swoich przyjaciół.

Przekonali j Ģ w ko ı cu, by poszła z nimi do sali balowej, gdzie natychmiast została

poproszona do ta ı ca przez eleganckiego pana z ciemnymi bokobrodami i gładko

przyczesanymi włosami. Wła Ļ ciwie chciała mu odmówi ę , ale nowi przyjaciele u Ļ miechali si ħ

zach ħ caj Ģ co i popychali j Ģ lekko na parkiet. Domy Ļ liła si ħ , Ň e ten pan to jeden z ich

znajomych. Powinna si ħ wi ħ c zgodzi ę .

Ten wła Ļ nie pan przedstawił jej swoje towarzystwo w tej podró Ň y - trzy eleganckie damy

w gł ħ boko wydekoltowanych sukniach z gładkiego jedwabiu, obwieszone błyszcz Ģ cymi

ozdobami. Panie paliły papierosy w długich fifkach, u Ļ miechały si ħ i wyci Ģ gały do Mali białe,

szczupłe r ħ ce z krwistoczerwonymi paznokciami. Dwaj panowie siedz Ģ cy przy stoliku wstali,

jeden przysun Ģ ł Mali krzesło. Rozgl Ģ dała si ħ za par Ģ , z któr Ģ tutaj przyszła, tamci jednak

rozmawiali ju Ň z kim Ļ innym, usiadła wi ħ c obok nowych znajomych.

Najpierw czuła si ħ kompletnie wyobcowana. Zamówiono dla niej jaki Ļ drink, natychmiast

pojawił si ħ kelner z czym Ļ jasnoró Ň owym w wysokim, w Ģ skim kieliszku. Mali wolno popijała

i powoli rozlu Ņ niała si ħ coraz bardziej. Wystrojone damy okazały si ħ Ň yczliwymi i wesołymi

osobami. Pytały j Ģ o podró Ň , sk Ģ d pochodzi i dok Ģ d si ħ wybiera. Kiedy wspomniała nazwisko

Martina Bakkena, wszystkie trzy zrobiły wielkie oczy.

- Ale to nie jest ten Bakken? - spytała jedna, wymachuj Ģ c papierosem. - Nie ten Martin

Bakken z St. Paul?

Kiedy dotarło do nich nareszcie, Ň e to wła Ļ nie ten, ich zainteresowanie osob Ģ Mali

znacznie wzrosło. Opowiadały jej jedna przez drug Ģ , Ň e s Ģ z nim zaprzyja Ņ nione, Ň e były

wła Ļ nie z wizyt Ģ w „starym kraju", by odwiedzi ę rodzin ħ . Zawsze razem je Ň d ŇĢ do Norwegii -

tłumaczyły. Dobrze jest mie ę sympatyczne towarzystwo podczas długiej podró Ň y. Jako

przyjaciółki Bakkena zostały ju Ň wcze Ļ niej zaproszone na wielkie otwarcie jego sklepu w St.

Paul.

- A wi ħ c to ty jeste Ļ t Ģ Mali, któr Ģ on opisuje w takich superlatywach - wtr Ģ cił jeden z

panów, przygl Ģ daj Ģ c si ħ Mali z zainteresowaniem. - Tak, no tak, rozumiem. Bakken wcale nie

przesadza - u Ļ miechn Ģ ł si ħ ciepło.

Mali zarumieniła si ħ i głaskała palcem brzeg niemal ju Ň pustego kieliszka. Kto Ļ wezwał

kelnera i opró Ň niony kieliszek został zast Ģ piony kolejnym, pełnym.

- Có Ň to za szcz ħĻ liwy traf, Ň e Ļ my ci ħ spotkali - szczebiotała jedna z kobiet, gładz Ģ c swoj Ģ

krótk Ģ , eleganck Ģ fryzur ħ . Włosy miała kruczoczarne, uło Ň one w równe fale tu Ň przy głowie.

Jeden du Ň y lok został opuszczony na czoło, wygl Ģ da jak przyklejony, pomy Ļ lała Mali.

Zd ĢŇ yła si ħ zorientowa ę , Ň e wiele kobiet tak si ħ czesze, i zdała sobie spraw ħ , Ň e to ostatni

krzyk mody.

- A zatem spotkamy si ħ na wielkim otwarciu sklepu - szczebiotała dalej dama. - Spotkamy

si ħ jako starzy znajomi. To b ħ dzie wspaniałe! Ale si ħ Martin zdziwi!

Od tego wieczoru całe towarzystwo niemal nie odst ħ powało Mali. Zabierali j Ģ ze sob Ģ do

sali kinowej, gdzie wy Ļ wietlano filmy, na dodatek kolorowe! Mali była tym kompletnie

pora Ň ona, nie mogła wzroku oderwa ę od ekranu. Nigdy przedtem nie widziała filmu. Innego

wieczoru znowu przyjaciele zabrali j Ģ na eleganckie show, z artystami, którzy ta ı czyli i

Ļ piewali, potem uparli si ħ , Ň eby Mali siedziała z nimi przy posiłkach.

Jedzenie było po prostu wyj Ģ tkowe. Dania mi ħ sne najrozmaitszych rodzajów i warzywa,

których Mali nie znała nawet z nazwy. Nie mówi Ģ c ju Ň o deserach! Pocz Ģ tkowo bardzo si ħ

denerwowała, widz Ģ c, Ň e przy karteczce z jej nazwiskiem le ŇĢ a Ň trzy komplety sztu ę ców,

uwa Ň nie obserwowała jednak, co inni z tym robi Ģ , i po kilku dniach nie musiała si ħ ju Ň

zastanawia ę .

Nowi przyjaciele wieczorami zapraszali j Ģ na drinki. Eleganccy, pal Ģ cy cygara panowie

prze Ļ cigali si ħ w uprzejmo Ļ ciach i wci ĢŇ zapraszali j Ģ do ta ı ca, powtarzali, jaka jest pi ħ kna,

jaka wyj Ģ tkowa i jak bardzo ró Ň ni si ħ od innych kobiet. Jeden próbował nawet pocałowa ę j Ģ

w kark na parkiecie, po Ļ piesznie i jakby mimochodem. Wtedy jednak Mali zesztywniała i

cofn ħ ła si ħ zdecydowanie z pociemniałym wzrokiem. Pan uprzejmie przeprosił, błagał, by ten

incydent nie zniszczył ich przyja Ņ ni, jak si ħ wyraził. Mali w milczeniu skin ħ ła głow Ģ . Potem

ju Ň nikt nigdy nie próbował si ħ tak wobec niej zachowa ę , wszyscy byli wył Ģ cznie mili i

uprzejmi.

Przedpołudnia sp ħ dzali najcz ħĻ ciej na pokładzie, wygodnie uło Ň eni na le Ň akach, z nogami

otulonymi w mi ħ kkie pledy. Sło ı ce grzało, kelnerzy w białych kurtkach i z czarnymi

muszkami biegali, podaj Ģ c zimne trunki w wysokich kieliszkach.

Mali domy Ļ lała si ħ , Ň e to wspaniale traktowanie nie jest udziałem wszystkich pasa Ň erów,

zarezerwowane zostało jedynie dla go Ļ ci pierwszej klasy. Pewnego dnia wyprawiła si ħ na

dolny pokład, Ň eby zobaczy ę , jak tam ludzie si ħ maj Ģ . Odniosła wra Ň enie, Ň e znalazła si ħ w

zupełnie innym Ļ wiecie. Czuła si ħ bardzo nieprzyjemnie poruszona, przeciskaj Ģ c si ħ mi ħ dzy

grupami marnie ubranych pasa Ň erów, siedz Ģ cych wprost na drewnianym pokładzie.

Po Ļ piesznie wróciła na gór ħ do swojej pierwszej klasy i z wdzi ħ czno Ļ ci Ģ my Ļ lała, Ň e mo Ň e

rozkoszowa ę si ħ luksusem, póki jest nim otoczona. Bo przecie Ň i jej Ň ycie nie zawsze takie

b ħ dzie. Mimo wszystko nie dawało jej spokoju to, Ň e mi ħ dzy lud Ņ mi istniej Ģ a Ň takie ró Ň nice.

Nawet w jej własnym, małym wiejskim Ļ wiecie tak jest. Tam te Ň ró Ň nica mi ħ dzy bogatymi i

biednymi jest bardzo wyra Ņ na.

Ulubionym zaj ħ ciem Mali było sta ę przy relingu i wpatrywa ę si ħ przed siebie w bezkresne

morze. Kiedy wielki parowiec pruł wysokie fale tak, Ň e zostawały za nim wielkie połacie

piany, doznawała uczucia, Ň e fruwa. Intensywnego, wszechogarniaj Ģ cego poczucia wolno Ļ ci.

Spacerowała po pokładzie cz ħ sto równie Ň wieczorami. Niekiedy razem z nowymi

przyjaciółmi, najcz ħĻ ciej jednak sama. To tak Ň e było fantastyczne prze Ň ycie. Tutaj, na

otwartym morzu niebo wydawało si ħ niesko ı czenie wielkie. Nigdy nie widziała wi ħ cej

gwiazd. I nigdy te Ň nie były one takie wielkie, nawet w marcowe wieczory w domu nad

fiordem, my Ļ lała, odchylaj Ģ c głow ħ w tyl i wpatruj Ģ c si ħ w roziskrzony nieboskłon. Na my Ļ l

o domu w sercu pojawiała si ħ t ħ sknota. Co te Ň si ħ teraz dzieje w Stornes? Z ka Ň d Ģ mijaj Ģ c Ģ

godzin Ģ oddalała si ħ coraz bardziej od swoich bliskich. Ale czas minie szybko, pocieszała

sama siebie. Wkrótce znowu popłynie t Ģ sam Ģ drog Ģ , wtedy jednak w odwrotn Ģ stron ħ , do

domu, do Stornes, do swoich.

Z tego, co opowiadali przyjaciele, Mali domy Ļ lała si ħ , Ň e Martin Bakken musi by ę kim Ļ

znacznie wa Ň niejszym, ni Ň przypuszczała. Oczywi Ļ cie wiedziała, Ň e to człowiek bogaty, teraz

jednak dowiedziała si ħ wi ħ cej. Otó Ň Bakken jest wła Ļ cicielem najwi ħ kszej farmy w całym

stanie Minnesota. Jest zaprzyja Ņ niony z gubernatorem, sam został senatorem. Pełni t ħ funkcj ħ

ju Ň dwa lata, a cała kadencja trwa cztery. Nikt nie wie, jak wielki jest jego maj Ģ tek, domy Ļ laj Ģ

si ħ tylko, Ň e posiada miliony. Miliony dolarów - dodawali, wznosz Ģ c oczy ku niebu.

- I taki m ħŇ czyzna Ň yje samotnie - wtr Ģ ciła kobieta imieniem Henny i westchn ħ ła gł ħ boko.

- Po rozwodzie nigdy si ħ ju Ň z nikim nie zwi Ģ zał, cho ę Bóg Ļ wiadkiem, Ň e wiele pa ı

próbowało! - U Ļ miechn ħ ła si ħ zaczepnie do Mali i poklepała j Ģ po r ħ ce. - Mo Ň e ty jeste Ļ

powodem - rzekła. - On tyle nam opowiadał o pi ħ knej, utalentowanej artystce z Norwegii.

Mali poczuła si ħ nieswojo.

- No, nie s Ģ dz ħ - odparła cierpko. - Ja przecie Ň jestem m ħŇ atk Ģ .

Pozostałe trzy kobiety wybuchn ħ ły Ļ miechem.

- Ale to przecie Ň w ka Ň dej chwili mo Ň na zmieni ę - Ļ miała si ħ Henny nieskr ħ powana. -

Rany boskie, Ň adna z nas nie jest m ħŇ atk Ģ po raz pierwszy - dodała. - Je Ļ li trafia si ħ

mo Ň liwo Ļę znalezienia m ħŇ a z wy Ň szej półki, to trzeba z niej korzysta ę , droga Mali. A Martin

zdecydowanie jest m ħŇ czyzn Ģ z najwy Ň szej półki. Wkrótce si ħ z pewno Ļ ci Ģ o tym przekonasz.

- Ja nie przywykłam wybiera ę sobie m ħŇ ów tak, jak si ħ wybiera towar w sklepie -

odpowiedziała Mali.

Poczuła, Ň e si ħ rumieni, zrobiło jej si ħ gor Ģ co, kiedy wypowiadała te słowa. Wspomnienie

mał Ň e ı stwa z Johanem stan ħ ło teraz przed jej oczyma. Przecie Ň to było to samo, chocia Ň nie

ona wybierała. No i nie ma mowy o najwy Ň szej półce, co to, to nie, w ka Ň dym razie je Ļ li

chodzi o rang ħ i pieni Ģ dze, mimo wszystko była to jednak zwyczajna transakcja handlowa!

Niczego takiego ju Ň nigdy wi ħ cej nie popełni. Teraz zdawała sobie spraw ħ , Ň e takie

mał Ň e ı stwo to po prostu wstyd. I upokorzenie. Te kobiety jednak mówi Ģ o mał Ň e ı skim

handlu jak o sprawie całkowicie naturalnej. Je Ļ li trafia si ħ okazja, to nale Ň y bra ę , na co si ħ ma

ochot ħ . Najwa Ň niejsze s Ģ pieni Ģ dze i pozycja. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce na miło Ļę ,

Ň adna nawet nie wspomniała.

- Ty rzeczywi Ļ cie jeste Ļ taka wyj Ģ tkowa, jak Martin mówi - u Ļ miechn ħ ła si ħ Henny

przypochlebnie. - Moim zdaniem to ty nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, jaka jeste Ļ

pi ħ kna, Mali! My wszystkie nie my Ļ limy o niczym innym, jak tylko o najnowszej modzie i o

tym, co zrobi ę , by nas zauwa Ň ono. Wyrzucamy mnóstwo pieni ħ dzy na ubrania, fryzury i

klejnoty - przyznała szczerze, bawi Ģ c si ħ swoim naszyjnikiem z pereł. - I oto nagle pojawiasz

si ħ ty, ubrana niemodnie - dodała bez zło Ļ liwo Ļ ci w głosie. Po prostu stwierdziła, Ň e tak jest. -

I wszyscy m ħŇ czy Ņ ni ogl Ģ daj Ģ si ħ wył Ģ cznie za tob Ģ !

Uniosła swój kieliszek w stron ħ Mali.

- Jutro przypływamy do Nowego Jorku. Jako go Ļę Martina b ħ dziesz miała mnóstwo

prze Ň y ę i wra Ň e ı , Mali. Dla mnie jeste Ļ pi ħ knym, troch ħ egzotycznym ptakiem, który

nareszcie wyrwał si ħ z klatki i szybuje ku sło ı cu. Mo Ň e sko ı czy si ħ tym, Ň e zostaniesz w

naszym wielkim, cudownym kraju? Wydaje mi si ħ , Ň e znam kogo Ļ , kto bardzo tego pragnie -

dodała wymownie. - Podczas tego tygodnia na statku wyja Ļ niło mi si ħ sporo, wiele spraw

znalazło si ħ nareszcie na swoim miejscu.

Mali równie Ň uniosła swój kieliszek. Na krótki moment zobaczyła przed sob Ģ twarz

Havarda. Jego niebieskie oczy i jasn Ģ grzyw ħ ... Nagle zapragn ħ ła, Ň eby nigdy nie wybierała

si ħ w t ħ podró Ň . ņ eby po prostu siedziała tam, gdzie jest jej dom.

- Ja jednak wróc ħ do domu - oznajmiła cicho. - Poza tym to jest tak, Ň e je Ļ li kto Ļ wzniesie

si ħ za blisko sło ı ca, to si ħ poparzy.

- Ech, Mali, Mali - westchn ħ ła Henny lekko wzburzona. - Ty rzeczywi Ļ cie jeste Ļ

wyj Ģ tkow Ģ osob Ģ . Mimo wszystko witaj w Ameryce!

Mali stała na najwy Ň szym pokładzie. Wbiła palce w reling i wpatrywała si ħ przed siebie.

Poranek był słoneczny i bardzo pogodny. Musiała rozpi Ģę Ň akiet, bo ju Ň robiło si ħ niezno Ļ nie

gor Ģ co, w dodatku zupełnie inaczej, ni Ň przywykła. Pot perlił si ħ jej na czole, cho ę stała

zupełnie bez ruchu, czuła, jak krople potu spływaj Ģ jej w dół po plecach. Tego rodzaju gor Ģ co

w domu prze Ň ywała jedynie podczas najwi ħ kszych upałów, pracuj Ģ c przy sianokosach. Teraz

spływała potem, cho ę nawet r ħ k Ģ nie ruszyła, a w dodatku wiatr od morza chłodził jej głow ħ .

A jak to b ħ dzie, kiedy znajd ħ si ħ na l Ģ dzie? - zastanawiała si ħ niepewnie.

Wpatrywała si ħ w miasto, które sprawiało wra Ň enie, Ň e wyrasta wprost z morza. Widok

wydawał si ħ Mali nierzeczywisty. Ogromne budowle stercz Ģ ce wysoko w niebo. Przesun ħ ła

wzrok w lewo. Tam, niedaleko od niej, znajdował si ħ najbardziej znany pos Ģ g Nowego Jorku.

Na małej, zielonej wyspie otoczonej morzem stała Statua Wolno Ļ ci. Wykonano j Ģ

najwyra Ņ niej z l Ļ ni Ģ cego, zielonkawego granitu, koron ħ miała pozłacan Ģ , pozłacana te Ň była

pochodnia, któr Ģ kobieca posta ę trzyma w r ħ ce. Mali patrzyła jak urzeczona, nie była w stanie

oddycha ę .

T ħ posta ę widzieli wszyscy imigranci, kiedy po wielu dniach, mo Ň e nawet tygodniach,

sp ħ dzonych na szerokim morzu nareszcie docierali do celu podró Ň y. Co sobie wtedy my Ļ leli

ci ludzie, którzy przybyli tutaj z małych wiosek nad w Ģ skimi fiordami, gdzie górskie szczyty

mierz Ģ prosto w niebo? Gdzie nie ma Ň adnych pos Ģ gów ani wysokich domów? Porzucili za

sob Ģ wszystko, co znali, i wyprawili si ħ do tego ogromnego kraju, by zosta ę w nim na dobre i

na złe. Bo wi ħ kszo Ļę z nich nie mogła sobie pozwoli ę nawet na bilet powrotny, my Ļ lała Mali.

Nieco z boku za Statu Ģ Wolno Ļ ci zobaczyła okolic ħ zabudowan Ģ niskimi, Ň ółtymi

budynkami. Domy Ļ liła si ħ , Ň e to jest Ellis Island. W dawnych czasach to tam imigranci

musieli schodzi ę na l Ģ d. Tam ich rejestrowano, wydawano odpowiednie dokumenty oraz

zezwolenia na osiedlenie si ħ w ziemi obiecanej. Je Ļ li z jakiego Ļ powodu odmówiono im tego

prawa i bramy do krainy obfito Ļ ci nie zostały przed nimi otwarte, musieli wraca ę .

Do Ļ wiadczyło tego losu bardzo wielu. Teraz jednak Ellis Island straciła dawne znaczenie, tyle

Mali wiedziała. Teraz statki wchodz Ģ wprost do portu Nowy Jork.

Mali wci ĢŇ stała na pokładzie i mru ŇĢ c oczy, patrzyła przed siebie, wchłaniała gor Ģ ce,

wilgotne powietrze i obserwowała mrowie małych łodzi i Ň aglówek w porcie. Blask sło ı ca

odbijał si ħ od tysi ħ cy okien w majestatycznych drapaczach chmur, Mali miała wra Ň enie, Ň e to

po prostu fatamorgana. Widok przerastał wszystko, co była w stanie sobie wyobrazi ę , jakby

patrzyła na co Ļ kompletnie nierzeczywistego. Spodziewała si ħ , Ň e widok, który powita j Ģ na

ameryka ı skim brzegu, b ħ dzie oszałamiaj Ģ cy, rzeczywisto Ļę przeszła jednak naj Ļ mielsze

oczekiwania.

- A wi ħ c tutaj jeste Ļ , Mali - rozległo si ħ nagle za jej plecami. - A my Ļ my si ħ zastanawiali,

gdzie si ħ ukryła Ļ .

To była Henny, w eleganckim kostiumie i małym, wło Ň onym na bakier kapelusiku na

swoich starannie ufryzowanych włosach.

Mali w milczeniu skin ħ ła głow Ģ . Rzeczywi Ļ cie próbowała si ħ ukry ę przed wesołym

towarzystwem, tego ranka chciała w samotno Ļ ci prze Ň y ę spotkanie z Nowym Jorkiem.

- Chcieli Ļ my ci tylko Ň yczy ę wszystkiego najlepszego - powiedziała Henny. - My zaraz

potem wsi Ģ dziemy na Grand Central Station do poci Ģ gu, moi przyjaciele s Ģ ju Ň gotowi. Ja

jednak musiałam si ħ z tob Ģ po Ň egna ę i podzi ħ kowa ę ci za wspóln Ģ podró Ň . Zobaczymy si ħ

znowu na przyj ħ ciu z okazji otwarcia sklepu.

- Ja te Ň bardzo dzi ħ kuj ħ - odparła Mali. - Pozdrów wszystkich. I podzi ħ kuj im ode mnie za

mił Ģ podró Ň .

Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 19 - Kusiciel.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: