Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 12 - Wyrzuty sumienia.pdf - Grzech pierworodny - dargoa

Anne–Lise Boge

GRZECH PIERWORODNY XII

WYRZUTY SUMIENIA

Wydarzenia przedstawione w serii powie Ļ ciowej „Grzech pierworodny" rozgrywaj Ģ si ħ w

gospodarstwie nale ŇĢ cym do rodziny mojej matki. Dwór, przyroda, postaci i tło kulturowe s Ģ

autentyczne. Chciałabym jednak zaznaczy ę , Ň e ani ludzie, ani cala historia opisana w serii nie

maj Ģ Ň adnego zwi Ģ zku z rzeczywisto Ļ ci Ģ . To powstało w mojej wyobra Ņ ni.

Torunn i Kristofferowi Nordvikom,

z wdzi ħ czno Ļ ci Ģ za ich ogromn Ģ Ň yczliwo Ļę

i wielk Ģ go Ļ cinno Ļę .

Anne-Lise Boge

ROZDZIAŁ 1.

Było dobrze po północy, kiedy Mali wróciła do Stornes.

Przyszła do domu z Oppstad spacerkiem. Naturalnie proponowano jej i podwod ħ , i

pieni Ģ dze za to, Ň e chciała wzi Ģę udział w porodzie i pomogła synowi Laury przyj Ļę na Ļ wiat,

ona jednak odrzuciła i jedn Ģ , i drug Ģ propozycj ħ . Pieni Ģ dze za to, Ň e przyj ħ łam b ħ karta Laury

i Havarda, to mniej wi ħ cej tak, jakby mi dawano judaszowe srebrniki, pomy Ļ lała ze zło Ļ ci Ģ ,

id Ģ c energicznym krokiem w t ħ jasn Ģ , letni Ģ noc, a łzy piekły j Ģ pod powiekami.

Male ı ki chłopaczek był taki Ļ liczny. Wła Ļ ciwie Mali nie chciała na niego patrze ę . Miała

zamiar umy ę go tylko, owin Ģę i zło Ň y ę w ramionach Laury, a potem wyj Ļę , tak szybko, jak to

mo Ň liwe. Nie było jej marzeniem przyjmowanie na Ļ wiat akurat tego dziecka! Mimo

wszystko stała przy stole, na którym le Ň ało niemowl ħ . Jej łzy kapały na sinoró Ň owe, nagie,

małe ciałko, ale nie mogła si ħ powstrzyma ę , by nie pogłaska ę pokrytej puchem główki,

pomarszczonej buzi i pulchnych r Ģ czek. Jak na wcze Ļ niaka był bardziej rozwini ħ ty, ni Ň

mo Ň na si ħ spodziewa ę . Przez krótk Ģ chwil ħ w sercu Mali pojawił si ħ chybotliwy płomyk

nadziei, Ň e to mo Ň e nie jest syn Havarda mimo wszystko. Kiedy jednak zobaczyła to wysokie

czoło, ten stanowczy podbródek i oczy... oczy, które b ħ d Ģ niebieskie, takie niebieskie jak oczy

Havarda, nie miała ju Ň w Ģ tpliwo Ļ ci.

Chłopczyk nie był uderzaj Ģ co podobny do ojca. Nie do tego stopnia, by z czasem miało si ħ

to rzuca ę w oczy, my Ļ lała, pochylaj Ģ c si ħ nad dzieckiem. Miał te Ň wiele z matki. Z jej

rodziny. Nikomu w ka Ň dym razie nie przyjdzie do głowy, Ň e nie jest synem zmarłego Oli

Storhauga. I mo Ň e rzeczywi Ļ cie jest jego synem, przemkn ħ ło Mali ponownie przez my Ļ l.

Takich rzeczy nigdy nie mo Ň na by ę pewnym. Nowo narodzone dzieci wydaj Ģ si ħ ludziom

podobne do ró Ň nych krewnych, dalszych i bli Ň szych, do Ļ wiadczyła tego wielekro ę .

Nie jest te Ň tak jak z moim Sivertem, pomy Ļ lała Mali, zawi Ģ zuj Ģ c koszulk ħ nowo

narodzonego chłopca. Sivert był taki podobny do Jo, Ň e nawet człowiek na pół Ļ lepy

zrozumiałby, czyim jest synem, w ka Ň dym razie, gdyby ich zobaczył razem. Tak jak kiedy Ļ

zobaczył ich Johan, dawno temu w górach, i wtedy Ļ wiat si ħ zawalił.

Mali umyła i ubrała dziecko. Odwrócona plecami do Laury uniosła je w gór ħ i na chwilk ħ

dotkn ħ ła wargami główki chłopca. Serce jej krwawiło. Ju Ň kiedy Ļ trzymała w obj ħ ciach

takiego małego chłopczyka, dotykała wargami mi ħ kkich włosków i wchłaniała w siebie

zapach Havardowego syna. To była jedna z najszcz ħĻ liwszych chwil jej Ň ycia. Dała

ukochanemu m ħŇ czy Ņ nie syna, którego tak pragn Ģ ł, dziecko bardzo podobne do tego chłopca

tutaj. Ale Pan Bóg nie pozwolił im zatrzyma ę Małego Havarda, i to była jej wina. Piła truj Ģ ce

zioła, Ň eby si ħ go pozby ę , a czyniła to ze strachu, Ň e by ę mo Ň e nosi w sobie dziecko

Torgrima. Kiedy w ko ı cu mały przyszedł na Ļ wiat, nie miał do Ļę siły, by przetrwa ę . A

wszystko z powodu jej mrocznego grzechu.

Ale teraz Havard ma nowego syna. Z Laur Ģ . Oto syn Laury i Havarda. Mali pospiesznie

otarła r ħ kawem spocon Ģ , zalan Ģ łzami twarz i zaniosła dziecko do łó Ň ka. Oddała je matce. Na

moment oczy obu kobiet spotkały si ħ nad zawini Ģ tkiem, spoczywaj Ģ cym w obj ħ ciach wdowy

ze Storhaug. Obie wiedziały, czyim synem jest ten malec. Oczy Laury mieniły si ħ rado Ļ ci Ģ i

szalonym tryumfem. Oczy Mali pociemniały z gniewu i Ň alu.

Mali zdj ħ ła buty w sieni i cicho weszła po schodach na strych. Przez cał Ģ drog ħ do domu

próbowała si ħ uspokoi ę . Nie mam przecie Ň prawa robi ę Havardowi wymówek, powtarzała

sobie to nieustannie, kopi Ģ c gniewnie drobne kamyki. To przecie Ň ona sama pchn ħ ła go w

ramiona Laury swoimi grzechami i kłamstwami. A i tak Havard nie wie jeszcze wszystkiego!

Gdyby dowiedział si ħ prawdy o Małym Havardzie i Torgrimie! Nie, Ň adn Ģ miar Ģ nie ma

prawa robi ę mu wymówek. Mimo wszystko w gł ħ bi duszy Mali płon Ģ ł gniew. Dlaczego on

mi to zrobił? Dlaczego zrobił to nam, my Ļ lała. Bo chocia Ň uzgodnili, Ň e nigdy wi ħ cej nie b ħ d Ģ

o tym wspomina ę , gdyby si ħ miało okaza ę , Ň e Laura nosi dziecko Havarda, to Mali i tak

wiedziała, Ň e mały chłopczyk na zawsze ju Ň b ħ dzie stal mi ħ dzy nimi.

- No i jak poszło?

Głos Havarda docieraj Ģ cy od strony łó Ň ka był spi ħ ty i ostry.

- Urodziła syna - odparła Mali krótko, odwróciła si ħ plecami do m ħŇ a i zacz ħ ła si ħ

rozbiera ę . - Urodził si ħ troch ħ za wcze Ļ nie, ale da sobie rad ħ . Dokładnie tak samo jak jego

mamusia - dodała i zdała sobie spraw ħ , Ň e w jej głosie brzmi gorycz.

Chwil ħ oboje milczeli. Przez otwarte okno Mali słyszała, jak fale rozbijaj Ģ si ħ o brzeg w t ħ

cich Ģ letni Ģ noc, czarny drozd nie wy Ļ piewał jeszcze do ko ı ca swojej wieczornej pie Ļ ni.

- On jest... on jest...

- Tak - odparła Mali krótko. - On jest twój, ten chłopiec, który si ħ dzisiaj urodził.

- O rany boskie! - j ħ kn Ģ ł Havard udr ħ czony i zakrył twarz dłoni Ģ . - A ja tak błagałem Pana

Boga, miałem nadziej ħ , Ň e...

- On cz ħ sto niedosłyszy, ten, którego błagałe Ļ - powiedziała Mali sarkastycznie. -

Do Ļ wiadczyłam tego nieraz, ja tak Ň e.

Znalazła swoj Ģ nocn Ģ koszul ħ , rozplotła włosy i w Ļ lizgn ħ ła si ħ do łó Ň ka, na sam brze Ň ek.

Le Ň eli tak bardzo długo.

Mali czuła si ħ okropnie. Wiedziała, Ň e Havard jest gł ħ boko zrozpaczony, mimo to nie była

w stanie wyci Ģ gn Ģę r ħ ki, Ň eby go dotkn Ģę . Le Ň ała, dopóki nie usłyszała jego rozpaczliwego

szlochu. Le Ň ał na boku, odwrócony do niej plecami, i Mali czuła, jak jego du Ň ym ciałem

wstrz Ģ sa płacz.

- Havard, no co ty - powiedziała wolno, kład Ģ c dło ı na jego karku. Poczuła, jaki jest

spi ħ ty, jaki spocony. - Havard, nie mo Ň na tak.

- Powinienem był si ħ utopi ę - szlochał Havard. - Albo rzuci ę si ħ w przepa Ļę , ja, który

Ļ ci Ģ gn Ģ łem na nas takie nieszcz ħĻ cie.

- Głupstwa - rzekła Mali, przytulaj Ģ c si ħ mocniej do m ħŇ a. - Obiecałe Ļ mi, Ň e zostaniesz

ze mn Ģ . Zapomniałe Ļ ju Ň ?

Havard odwrócił si ħ do niej wolno i delikatnie zacz Ģ ł j Ģ pie Ļ ci ę .

- Chciałaby Ļ mnie? - spytał zbolałym głosem. - Mnie, który zdradziłem ci ħ tak okropnie?

Mali przywarła do niego bli Ň ej i głaskała go po plecach.

- Tak, chciałabym ci ħ - wyszeptała. - ņ eby Ļ ty wiedział, jak bardzo ja nie mam prawa

Ň ywi ę do ciebie jakiejkolwiek pretensji...

Gwałtownie zamilkła, przestraszona, Ň e powie zbyt wiele. Przestraszona, Ň e Havard

mógłby si ħ zacz Ģę zastanawia ę .

On przyci Ģ gn Ģ ł j Ģ do siebie. Mali le Ň ała w jego obj ħ ciach i czuła, jak rozrasta si ħ w niej

rozpacz i rozczarowanie. Dlaczego, my Ļ lała, dlaczego to tak jest? W ko ı cu Havard ma syna,

ale to nie ja mu go dałam. Jego syna urodziła Laura, ta szantrapa! I Bóg wie, co ona teraz

b ħ dzie robi ę . Mali nie w Ģ tpiła bowiem, Ň e Laura w spokoju ich nie zostawi. Wykorzysta swój

tryumf, jak tylko si ħ da, Mali była o tym przekonana. Mo Ň e jednak nie jest taka głupia, Ň eby

ogłosi ę , kto jest ojcem jej syna? Na to chyba si ħ nie wa Ň y, niezale Ň nie od tego, do kogo

chłopiec z czasem zrobi si ħ podobny. Zreszt Ģ i tak byłyby to tylko jej słowa przeciwko

słowom Havarda. A on nigdy si ħ do niczego nie przyzna. Zrobiłby to tylko wówczas, gdyby

wybrał Laur ħ , Storhaug i dziecko, pomy Ļ lała Mali. Ale co si ħ stanie, kiedy Havard zobaczy

swojego syna? Bo przecie Ň pr ħ dzej czy pó Ņ niej go zobaczy, ju Ň Laura o to zadba.

Przez krótk Ģ chwil ħ Mali znowu widziała oczyma duszy male ı kiego chłopczyka. Prawie

czuła jego zapach, mi ħ kk Ģ główk ħ przy swoich wargach. Nagle zarzuciła r ħ ce Havardowi na

szyj ħ i wybuchn ħ ła płaczem.

Przez cały wieczór wykazywała stalow Ģ wol ħ , by nie da ę po sobie pozna ę , z jakim trudem

przyjmuje to dziecko. Teraz wszystkie tamy pu Ļ ciły. Wstrz Ģ sana spazmami wtulała si ħ w

Havarda, trzymała go mocno, jakby nigdy nie miała go pu Ļ ci ę .

- Mali, co Ļ ty - szeptał Havard wolno. - Kochana moja, Mali...

W ko ı cu płacz ucichł. Havard głaskał ciepłymi r ħ kami jej mokr Ģ twarz, odgarniał włosy z

czoła.

- On jest taki Ļ liczny ten twój synek - powiedziała Mali cicho. - B ħ dzie miał twoje oczy.

Podbródek te Ň – dodała i znowu wstrz Ģ sn Ģ ł ni Ģ szloch. - I to nie ja ci go urodziłam. To Laura,

a nie ja. Ja tego nie wytrzymam, Havardzie - wyszeptała, ponownie zanosz Ģ c si ħ płaczem. - Ja

tego nie wytrzymam!

Havard głaskał i głaskał jej ramiona. Domy Ļ lała si ħ , Ň e sam równie Ň walczy ze łzami.

- Jedno powinna Ļ wiedzie ę , Mali - powiedział w ko ı cu ochrypłym głosem. - Dla mnie

liczysz si ħ tylko ty i dzieci tutaj. Nigdy nikogo nie kochałem tak, jak kocham ciebie.

Rozumiesz to? Bez ciebie moje Ň ycie nie byłoby nic warte. Dla mnie zawsze tak b ħ dzie,

musisz mi wierzy ę . Tamto dziecko, które przyj ħ ła Ļ dzi Ļ w nocy, to syn Laury. Ale moi

jeste Ļ cie wy, ty i dzieci tutaj w Stornes. Tylko wy - powtórzył cicho.

- Ale gdy go zobaczysz...

- To b ħ d ħ widział syna Laury - przerwał Ň onie i nadal gładził jej twarz.

- Ona ci pewnie zaproponuje...

- Laura nie ma mi nic do zaproponowania, co by mogło rani ę ciebie - wyszeptał i przytulił

j Ģ gor Ģ czkowo. - Uwierz mi, Mali. Bo jak nie, to ja te Ň tego nie znios ħ - dodał cicho. - Nie

znios ħ , je Ļ li mi nie uwierzysz.

Mali całowała jego twarz. Przytulała si ħ wci ĢŇ do niego, wiedziała, Ň e Havard wierzy w

ka Ň de słowo, które teraz wypowiada, ale łatwo jej nie było, mimo wszystko. Krew jest ci ħŇ sza

od wody, a syn to jednak syn.

Kiedy Havard ostro Ň nie wsun Ģ ł r ħ k ħ pod jej koszul ħ , nie stawiała oporu. Bardzo go teraz

potrzebowała. Chciała czu ę , Ň e on wła Ļ nie jej pragnie. Tylko jej. Laura mo Ň e sobie tam le Ň e ę

ze swoim dzieckiem. Na razie jednak to Mali posiada Havarda, tak jest, niezale Ň nie od tego,

czy potrwa to dłu Ň ej, czy krócej.

Laura pozostała w Oppstad przez trzy pierwsze tygodnie po porodzie. Chocia Ň było lato i

pi ħ kna pogoda, nie zdecydowali si ħ zapakowa ę matki i dziecka w otwart Ģ bryczk ħ i odesła ę z

powrotem do Storhaug. No bo przecie Ň dziecko urodziło si ħ za wcze Ļ nie, chocia Ň nic złego

mu si ħ nie działo. W ka Ň dym razie Mali niczego złego nie przewidywała.

Poza tym Asbjorg podobno uwa Ň ała, Ň e to wielki honor mie ę we dworze córk ħ i jej nowo

narodzonego synka. Kiedy Laura urodziła pierwszego syna, babcia z Oppstad musiała si ħ

pogodzi ę z tym, Ň e cały honor spada na innych. Teraz Asbjorg biegała do sklepu co najmniej

raz na dzie ı , puchła z dumy i opowiadała ka Ň demu, kto chciał słucha ę , o tym, jaki wspaniały

wnuczek jej si ħ urodził i jaka jest szcz ħĻ liwa. W ko ı cu wszyscy mieli ju Ň tego dosy ę .

Ale, naturalnie, kobiety ze wsi składały poło Ň nicy tradycyjne wizyty, przynosiły ciastka,

wafle i inne smakołyki. Robi Ģ to tyle Ň dla okazania szacunku, co po prostu z czystej

ciekawo Ļ ci, my Ļ lała Mali. Taka wdowa, która urodziła synka sierotk ħ , to przecie Ň powód do

plotek. A Ň eby one jeszcze wiedziały, jak jest naprawd ħ , my Ļ lała z gorycz Ģ .

- Co te Ň to za gospodyni ħ maj Ģ w tym Storhaug - powiedziała gniewnie Ane pewnego

dnia, kiedy znowu spotkała Asbjorg w sklepie i po raz nie wiadomo który musiała wysłucha ę

opowie Ļ ci na temat Laury i jej Ļ licznego noworodka. - ņ eby to rodzi ę w domu swojej matki!

Powinna w ko ı cu wróci ę do Storhaug ta cała Laura. Ale jej si ħ najwyra Ņ niej nie Ļ pieszy.

- Masz racj ħ , powinna trzyma ę si ħ swojego domu - przyznała Ingeborg. - A co, u licha,

miała do roboty tutaj, na konfirmacji Oi, to ju Ň sama nie wiem. Wyprowadziła si ħ przecie Ň ze

wsi dawno temu, nigdy te Ň nie okazywała wi ħ kszego zainteresowania dzieciom ze Stornes,

wi ħ c...

- Nie, je Ļ li komu Ļ okazywała zainteresowanie, to raczej Havardowi - sykn ħ ła Ane ze

zło Ļ ci Ģ , a Mali poczuła, Ň e serce zaczyna jej mocniej bi ę . - Zawsze przewracała do niego

oczami, cho ę przecie Ň jest Ň onaty. Ju Ň ja widziałam te jej spojrzenia!

- Prawda, no i sama te Ň była m ħŇ atk Ģ - dodała Ingeborg. - To bezwstydnica, nic innego nie

mo Ň na powiedzie ę .

Ale zawsze taka była, nigdy nie miałam w Ģ tpliwo Ļ ci, Ň e ta dziewczyna dostanie wszystko,

czego chce.

No i dostała, pomy Ļ lała Mali, nalewaj Ģ c do wiader karm ħ dla Ļ wi ı . Tylko Ň e nikt nie mo Ň e

si ħ o tym dowiedzie ę .

- Była Ļ u niej z wizyt Ģ ? - spytała Ingeborg, spogl Ģ daj Ģ c na Mali. - To znaczy, chciałam

zapyta ę , czy chodziła Ļ z prezentem dla poło Ň nicy?

- Nie, wystarczy, Ň e przyj ħ łam dziecko na Ļ wiat, potem nie miałam ju Ň zamiaru...

- No i masz racj ħ - pochwaliła j Ģ Ane, hałasuj Ģ c garnkami, które szorowała. - Ale Asbjorg

opowiadała w sklepie, Ň e w Oppstad szykuj Ģ wielkie przyj ħ cie, zanim Laura i dziecko wyjad Ģ

do domu. Chodzi o to, Ň eby ka Ň dy mógł zobaczy ę malca - dodała. - Bo chyba ju Ň go znie Ļ li na

dół i poło Ň yli w starej kołysce.

Mali zrobiło si ħ gor Ģ co. Nie spodziewała si ħ , Ň e teraz w Oppstad urz Ģ dz Ģ przyj ħ cie. Miała

nadziej ħ , Ň e Laura i dziecko wróc Ģ do domu bez rozgłosu. Niedługo i tak b ħ d Ģ urz Ģ dza ę

chrzciny, wi ħ c Mali nie oczekiwała przedtem Ň adnych towarzyskich spotka ı . Ale to typowe

dla Asbjorg. Ona zawsze lubiła si ħ obnosi ę i zadawa ę szyku, a taka okazja nie nadarzy si ħ

znowu szybko. Zwłaszcza Ň e chrzciny odb ħ d Ģ si ħ w Storhaug, nic innego nie wchodzi w

rachub ħ .

Je Ň eli b ħ d Ģ prosi ę na przyj ħ cie do Oppstad, to si ħ nie wymówimy, ani ja, ani Havard,

pomy Ļ lała Mali i dostała g ħ siej skórki z niech ħ ci. Kogo jak kogo, ale nas zaprosz Ģ jako

pierwszych.

Mali wzi ħ ła wiadra z karm Ģ i ruszyła ku drzwiom.

- Id ħ obrz Ģ dzi ę Ļ winie - oznajmiła.

Łzy napływały jej do oczu i czuła ból w piersiach. Przekl ħ ta Laura! Mali była przekonana,

Ň e to całe przyj ħ cie to jej sprawka. Chciała zmusi ę Mali i Havarda, Ň eby przyszli. Chciała si ħ

rozkoszowa ę ich zakłopotaniem, patrze ę , jak si ħ zachowaj Ģ , kiedy b ħ dzie im pokazywa ę syna

Havarda. Mali j ħ kn ħ ła. Poj ħ cia nie miała, jak sama si ħ zachowa, a ju Ň tym bardziej jak

poradzi sobie z cał Ģ sytuacj Ģ Havard. Jedna sprawa to to, co powiedział i co z pewno Ļ ci Ģ

my Ļ lał, Ň e jego ukochani mieszkaj Ģ w Stornes. Kiedy jednak zobaczy synka...

No i Mali miała racj ħ . W niedziel ħ poprzedzaj Ģ c Ģ powrót Laury do Storhaug wszyscy

bogatsi ludzie z okolicy zostali zaproszeni do Oppstad na kaw ħ .

- No, wy chyba przyjdziecie, ty i Havard? - pytała Asbjorg przez telefon. - Powiem ci, Ň e

spodziewałam si ħ ciebie ju Ň dawno, Mali. Miałam nadziej ħ , Ň e ty, która przyjmowała Ļ

dzieci Ģ tko... No, w ka Ň dym razie my Ļ lałam, Ň e chciałaby Ļ ...

- Jestem bardzo zaj ħ ta - odparła Mali krótko. - A poza tym sp ħ dziłam prawie cał Ģ noc,

kiedy dziecko si ħ rodziło. A wy, o ile wiem, nie narzekacie na brak odwiedzaj Ģ cych.

- Nie, musz ħ powiedzie ę , Ň e nie - pochwaliła si ħ Asbjorg. - Ale wy ze Stornes jeste Ļ cie

nam wyj Ģ tkowo bliscy. Zawsze przecie Ň byli Ļ my dobrymi s Ģ siadami i w ko ı cu te Ň rodzin Ģ ,

chocia Ň dalek Ģ . Bardzo si ħ cieszymy, Ň e to akurat ty pomogła Ļ male ı stwu przyj Ļę na Ļ wiat,

Mali - dodała. - No i my Ļ lałam, Ň e b ħ dziesz chciała zobaczy ę , jak sobie teraz radzi.

- Przecie Ň słyszałam, Ň e ma si ħ dobrze - odparła Mali cierpko. - Ludzie o niczym innym

nie gadaj Ģ . A gdyby były jakie Ļ problemy... jak si ħ domy Ļ lam, problemów jednak nie ma -

uci ħ ła.

- No có Ň , w takim razie czekamy na was w niedziel ħ - powtórzyła Asbjorg nieco

ura Ň onym tonem.

- Dobrze, przyjdziemy - odparła Mali, zaciskaj Ģ c z ħ by i czuj Ģ c, Ň e serce bije jej coraz

mocniej.

Havard odmówił udziału w przyj ħ ciu.

- Nie mam tam nic do roboty - powiedział ze zło Ļ ci Ģ pomieszan Ģ z rozpacz Ģ . - Zostaj ħ w

domu.

- Nie, pójdziesz ze mn Ģ ! - oznajmiła Mali krótko. - Wygl Ģ dałoby bardzo dziwnie, gdyby Ļ

nie poszedł. A chyba nie potrzebujemy, Ň eby ludzie zacz ħ li o tym gada ę . Zapami ħ taj to

sobie...

- Ale ja nie wiem, czy...

Mali podeszła do niego. Zarzuciła mu r ħ ce na szyj ħ i spojrzała mu gł ħ boko w oczy.

- Ja ci ħ rozumiem, Havardzie - powiedziała wolno, głaszcz Ģ c go po policzku. - Wiem,

jakie to dla ciebie nieprzyjemne. Dla mnie zreszt Ģ te Ň . Ale ona nie mo Ň e zrobi ę nam krzywdy,

ta cała Laura. W ka Ň dym razie nie wi ħ ksz Ģ , ni Ň ju Ň zrobiła. Jeste Ļ my we dwoje. B ħ d ħ przy

tobie przez cały czas, tu Ň obok.

Havard przygarn Ģ ł j Ģ do siebie i ci ħŇ ko westchn Ģ ł.

ņ yli jak dawniej, ona i Havard. Mimo to co Ļ obcego pojawiło si ħ mi ħ dzy nimi, chocia Ň

Ň adne o tym nie wspominało. Ka Ň de jednak my Ļ lało swoje, to nieuniknione. Oboje dr ħ czyły

wyrzuty sumienia i poczucie winy wobec tego drugiego, chocia Ň Mali cz ħ sto odczuwała te Ň

gwałtowny gniew na Havarda. Nie chciała tego, ale nic nie mogła poradzi ę . W takich

chwilach cał Ģ win ħ za nieszcz ħĻ cie, jakie ich spotkało, zwalała na niego i trwało tak dopóty,

dopóki nie pojawił si ħ Ň al i gwałtowny strach, Ň e on mo Ň e odej Ļę , porzuci ę i j Ģ , i dzieci.

- Jeste Ļ dla mnie po prostu za dobra - powiedział Havard udr ħ czony.

Mali nic na to nie odrzekła. Wtuliła tylko twarz w koszul ħ na jego piersi i słuchała, jak

ci ħŇ ko bije mu serce.

Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 12 - Wyrzuty sumienia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: