Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 10 - Prawda ujawniona.pdf - Grzech pierworodny - dargoa

Anne–Lise Boge

GRZECH PIERWORODNY X

PRAWDA UJAWNIONA

Wydarzenia przedstawione w serii powie Ļ ciowej „Grzech pierworodny" rozgrywaj Ģ si ħ w

gospodarstwie nale ŇĢ cym do rodziny mojej matki. Dwór, przyroda, postaci i tło kulturowe s Ģ

autentyczne. Chciałabym jednak zaznaczy ę , Ň e ani ludzie, ani cala historia opisana w serii nie

maj Ģ Ň adnego zwi Ģ zku z rzeczywisto Ļ ci Ģ . To powstało w mojej wyobra Ņ ni.

Dla Ann-Louis mojego słoneczka. Dzi ħ kuj ħ , Ň e jeste Ļ .

Anne-Lise Boge

ROZDZIAŁ 1.

- Sivert, Sivert, wracaj!

Mali usiłowała zatrzyma ę chłopca, który pu Ļ cił si ħ biegiem pod gór ħ , ku ł Ģ kom. Ale on nie

słuchał. Nawet nie odwrócił głowy, cho ę Mali była pewna, Ň e j Ģ słyszy. Westchn ħ ła.

Popatrzyła w Ļ lad za wysok Ģ , szczupł Ģ sylwetk Ģ syna o charakterystycznym spr ħŇ ystym

kroku. Jego ojciec poruszał si ħ tak samo. Pami ħ tała doskonale. Lekko niczym zwinna sarna.

Sivert miał wiele z ojca; odziedziczył jego regularne rysy, promienny u Ļ miech i zielonoszare

oczy z Ň ółtymi plamkami, ciemne, kr ħ cone włosy, które zwijały si ħ w fale i mi ħ kko opadały

na kark, a tak Ň e gibkie, silne ciało. Nos i usta natomiast odziedziczył po niej. Mimo Ļ niadej

cery nie przypominał na szcz ħĻ cie cyga ı skiego dziecka, czego Mali obawiała si ħ najbardziej.

Gdyby wdał si ħ w ojca, mogłoby to sprowadzi ę na nich plotki jeszcze gorsze od tych, które

ju Ň kr ĢŇ yły po okolicy, chocia Ň otwarcie nikt nigdy złego słowa o dziedzicu ze Stornes nie

powiedział.

Bóg obdarzył Siverta tym co najlepsze po obojgu rodzicach, a zwłaszcza je Ļ li chodzi o

wygl Ģ d zewn ħ trzny, pomy Ļ lała Mali, po czym odwróciła si ħ i poszła w stron ħ pralni.

Zatrzymywa ę Siverta? Nie, to bez sensu, a na pewno nie teraz. Znała go doskonale i

wiedziała, Ň e nie pojawi si ħ w domu w ci Ģ gu najbli Ň szych kilku godzin.

Sivert Stornes wyrósł na niezwykle urodziwego młodego m ħŇ czyzn ħ . Tej wiosny tysi Ģ c

dziewi ħę set dwudziestego dziewi Ģ tego roku sko ı czył siedemna Ļ cie lat. Dziewcz ħ ta nie

odrywały od niego wzroku. Nawet te, które widziały go pierwszy raz, lgn ħ ły do niego, jakby

przyci Ģ gane jak ĢĻ niewidzialn Ģ sił Ģ . Mali wielokrotnie obserwowała, jak dziewcz ħ ta wdzi ħ cz Ģ

si ħ przed nim i wr ħ cz zach ħ caj Ģ do wi ħ kszej za Ň yło Ļ ci. Sivert jednak zdawał si ħ nie

dostrzega ę tych zabiegów. Mali ze zdziwieniem stwierdziła, Ň e bywa wobec nich

zawstydzony i woli trzyma ę si ħ z tyłu.

Mieszała wła Ļ nie farb ħ w czarnym kociołku nad paleniskiem. Niespodziewanie zrobiło jej

si ħ smutno i do oczu napłyn ħ ły łzy. Pomy Ļ lała bowiem o usposobieniu syna, które w niczym

nie przypominało ani jej charakteru, ani te Ň nie przystawało do jej marze ı o tym, jaki jej syn

powinien by ę . Westchn ħ ła ci ħŇ ko i przeci Ģ gn ħ ła dłoni Ģ po spoconym czole. Jej pierworodny

jest miły, troskliwy, dobry, a jednocze Ļ nie niezwykle wra Ň liwy. Nie trzeba wiele, aby go

zrani ę . Niekiedy dochodziło mi ħ dzy nimi do nieporozumie ı z tego powodu. Mali pomy Ļ lała,

Ň e wszystko pewnie przez t ħ jego artystyczn Ģ natur ħ . Ju Ň teraz Sivert biegle grał na

skrzypcach i dzi ħ ki temu znany był w całej okolicy. I to wła Ļ nie, zdaniem matki, stanowiło

kłopot. Bo to muzyka była całym jego Ň yciem, a skrzypce wielk Ģ i chyba jedyn Ģ

nami ħ tno Ļ ci Ģ . Wcale nie maj Ģ tek, nie dwór w Stornes, jak miała nadziej ħ .

Sivert rzadko kiedy sprzeciwiał si ħ komukolwiek. Wszystko łatwo było z nim wyja Ļ ni ę ,

wszystko mu wytłumaczy ę . Nie lubił nikomu sprawia ę przykro Ļ ci, a ju Ň na pewno nie jej. Ale

gdy tylko podejmowali rozmow ħ o dziedzictwie i prowadzeniu dworu...

To wła Ļ nie dyskusja o gospodarstwie spowodowała, Ň e tamtego zimowego słonecznego

popołudnia uciekł w stron ħ lasu i gór. Mali poprosiła najpierw, Ň eby poszedł z ni Ģ do pralni,

gdzie zajmowała si ħ farbowaniem włóczki.

Przypomniała synowi, Ň e czas najwy Ň szy, aby zło Ň ył pro Ļ b ħ o przyj ħ cie do szkoły rolniczej

w Vikebukt. Nauka zaczyna si ħ ju Ň w sierpniu i chocia Ň Sivert ko ı czy osiemna Ļ cie lat

dopiero wiosn Ģ nast ħ pnego roku, to, jak s Ģ dziła, na pewno zostanie przyj ħ ty. Mali rozmawiała

nawet przez telefon z dyrektorem szkoły, ale uczyniła to w najwi ħ kszym sekrecie.

- Nie mo Ň emy dłu Ň ej czeka ę , Sivert - o Ļ wiadczyła i utkwiła wzrok w chłopcu, którego

policzki zaró Ň owiły si ħ od ognia trzaskaj Ģ cego na palenisku. - Co si ħ z tob Ģ dzieje? Masz

wystarczaj Ģ co dobre oceny ze szkoły Ļ redniej, na pewno si ħ dostaniesz. Dlaczego czekasz?

- Ja po prostu nie chc ħ i Ļę do tej szkoły - odparł krótko. - I nie jest to dla ciebie nic

nowego, mamo. Powtarzam ci to od kilku lat, ale ty jako Ļ nie chcesz mnie zrozumie ę . Tak, ty

ju Ň dokładnie zaplanowała Ļ moje Ň ycie i moj Ģ przyszło Ļę . Ale ja nie jestem taki, jak by Ļ

chciała, zrozum to, mamo! Przykro mi, ale nic na to nie poradz ħ . Rozmawiali Ļ my ju Ň o tym

tyle razy, naprawd ħ nie pojmuj ħ , dlaczego mamy do tego wci ĢŇ i wci ĢŇ wraca ę - dodał lekko

poirytowany.

- Co masz na my Ļ li - zapytała z dr ŇĢ cym sercem Mali - mówi Ģ c, Ň e nie jeste Ļ taki, jak bym

chciała?

- Po prostu Ň aden ze mnie rolnik. Chc ħ tylko gra ę . Doskonale o tym wiesz. Liczyła Ļ , Ň e to

minie, ale to nie min ħ ło. Muzyka jest dla mnie wszystkim, pragn ħ zosta ę muzykiem.

- Ale przecie Ň jeste Ļ najstarszy z rodze ı stwa, Sivercie. - Mali spojrzała na syna. - To ty

powiniene Ļ ...

- Wiem, co chcesz powiedzie ę . Co powinienem robi ę i czego słucha ę . Próbowałem spełni ę

twoje oczekiwania, poszedłem do szkoły Ļ redniej w Todalen.

- Moje oczekiwania? A mnie si ħ zdaje, Ň e sam chciałe Ļ i Ļę do tej szkoły - odpowiedziała

krótko. - Liczyłam raczej, Ň e wybierzesz uniwersytet ludowy. No ale skoro Trygve pomógł ci

si ħ dosta ę do tego słynnego nauczyciela muzyki, tego tam, z Trondheim, który obiecał ci ħ

prowadzi ę ... Przecie Ň wła Ļ nie dlatego pojechałe Ļ do Todalen i do tamtejszej szkoły Ļ redniej.

To nie ja chciałam, Ň eby Ļ si ħ zapisał, to ty sam, bo nadarzyła si ħ okazja, Ň eby ten Sandermann

dawał ci lekcje gry. A nie było to wcale tanie, je Ň eli mam by ę szczera - dodała z nutk Ģ

goryczy w głosie.

- Mamo, obiecuj ħ , Ň e wcze Ļ niej czy pó Ņ niej zwróc ħ ci wszystko, co wło Ň yła Ļ w moj Ģ

nauk ħ gry na skrzypcach - odparł wolno. - Ale pami ħ taj, Ň e dalej pójd ħ swoj Ģ własn Ģ drog Ģ .

To jest moje Ň ycie, ty masz Oj ħ . Dlaczego nie mo Ň esz si ħ pogodzi ę z tym, Ň e to on przejmie

gospodarstwo? To urodzony rolnik, dlaczego wi ħ c, twoim zdaniem, to koniecznie

powinienem by ę ja?

Mali nerwowo zamieszała w kociołku. Stała teraz odwrócona plecami do syna. Dlaczego?

Dlatego, Ň e po Ļ wi ħ ciła wszystko, by to on kiedy Ļ przej Ģ ł dwór, a dzi Ļ sprawia jej taki zawód!

Wygl Ģ da na to, Ň e wszystko, co uczyniła, pójdzie na marne. Czuła olbrzymi ci ħŇ ar, miała

wra Ň enie, Ň e gorycz pali j Ģ w Ļ rodku, jakby tam miała otwart Ģ ran ħ .

- Oja tak samo nadaje si ħ na rolnika jak ja, mamo. Mo Ň e nawet bardziej, sama o tym

wiesz. A przecie Ň obaj jeste Ļ my twoimi synami. Gospodarstwo pozostanie w rodzinie. Chyba

to wła Ļ nie jest najwa Ň niejsze, czy nie mam racji?

- Nie, to nie to samo - odparła Mali ostro. - Pomy Ļ l tylko, co ludzie powiedz Ģ , Sivercie.

Sivert roze Ļ miał si ħ .

- Co ludzie powiedz Ģ ? - powtórzył. - A od kiedy to martwisz si ħ tym, co powiedz Ģ ludzie?

Oj, mamo, lepiej poszukaj jakiego Ļ lepszego argumentu.

Nie, tego nie mo Ň e zrobi ę . Poczuła niespodziewanie narastaj Ģ c Ģ bezradno Ļę . Nie mo Ň e

przecie Ň wyzna ę , czyim synem naprawd ħ jest Sivert. To nie wchodzi w rachub ħ . Czuła, Ň e

kompletnie zapl Ģ tała si ħ w sie ę uplecion Ģ z własnych kłamstw.

- Mam zamiar ci ħ zapisa ę do szkoły rolniczej - rzekła krótko. - I nakazuj ħ ci tam pojecha ę .

- Nie pojad ħ - w odpowiedzi usłyszała twardy, niski głos syna. - Przykro mi, mamo. W

czerwcu wybieram si ħ w okolice Kristiansund. Sandermann b ħ dzie tam tego lata. Mam

zamiar dalej si ħ u niego uczy ę , a poza tym dostałem tam wiele zamówie ı i b ħ d ħ grywał przez

całe lato. Nie zostan ħ na gospodarce, niech Oja si ħ ni Ģ zajmie.

Mali poczuła, jak gorycz i zło Ļę zaczynaj Ģ w niej buzowa ę . Uniosła dło ı , ale spojrzenie

Siverta j Ģ powstrzymało. On j Ģ niemal piorunował spojrzeniem.

- Matko, raz mnie ju Ň uderzyła Ļ . Radz ħ ci, nie rób tego nigdy wi ħ cej - rzekł cicho. - Mam

prawo by ę tym, kim chc ħ . Pozwól mi na to. Czy ja ci ħ kiedy Ļ zmuszałem, Ň eby Ļ była kim Ļ

innym, ni Ň jeste Ļ , albo Ň eby Ļ robiła co innego, ni Ň pragniesz? Zastanów si ħ , dlaczego

wymagasz czego Ļ od innych, skoro inni tego od ciebie nie ŇĢ daj Ģ - zapytał. - Zawsze

kochałem ci ħ tak Ģ , jaka jeste Ļ , a przecie Ň nie jeste Ļ bez skazy - dodał z lekkim sarkazmem. -

Wci ĢŇ jeste Ļ mi bardzo droga, ale moje Ň ycie, mamo, nale Ň y do mnie, nie do ciebie, pami ħ taj.

Obrócił si ħ na pi ħ cie i odszedł. Gdy Mali ochłon ħ ła, był ju Ň daleko na wzgórzu. Wiedziała,

Ň e nie warto za nim woła ę , jednak krzykn ħ ła. A kiedy wróciła do pralni, zrozumiała, Ň e

przegrała. Sivert nie przejmie gospodarstwa w Stornes.

Sivert zatrzymał si ħ dopiero, gdy wspi Ģ ł si ħ a Ň do Seterhaen, niewielkiego wzniesienia

nieco powy Ň ej pastwisk. Zdj Ģ ł z siebie czarn Ģ koszul ħ i zawiesił j Ģ na wystaj Ģ cym z ziemi

wysokim kamieniu. Przez chwil ħ powiewała delikatnie na wietrze, który wiał od strony

szczytu Stortind. Zimna bryza chodziła nagi tors młodzie ı ca, cho ę sło ı ce nadal

przygrzewało. Odwrócił si ħ i spojrzał w gór ħ . Jak zwykle, gdy przygl Ģ dał si ħ szczytowi z

bliska, odczuwał dla niego niezwykły respekt. ĺ nieg nadal pokrywał zbocza, ale

gdzieniegdzie Sivert dostrzegał ciemniejsze fragmenty darni wyzieraj Ģ ce spod białej

pierzyny.

Stał tak dłu Ň sz Ģ chwil ħ i gapił si ħ z uniesion Ģ głow Ģ na o Ļ nie Ň ony masyw szczytu i

rozpi ħ ty nad nim ciemnoniebieski nieboskłon. Wokół panowała niczym niezm Ģ cona cisza.

Dało si ħ jedynie słysze ę Ļ wist wiatru i slaby szelest przywi ħ dłych traw i zle Ň ałych,

brunatnych li Ļ ci. Sivert rozło Ň ył ramiona i stan Ģ wszy twarz Ģ ku górom, z nagim torsem, sycił

si ħ sił Ģ , która, wyra Ņ nie to czuł, spływała na niego od skalnych zboczy. Powoli uspokajał si ħ ,

wracał do równowagi.

Usiadł plecami do rz ħ du stercz Ģ cych kamieni, które kto Ļ tu poukładał, by wytyczy ę

Ļ cie Ň k ħ . Odchylił głow ħ do tylu i przymkn Ģ ł oczy. Wci Ģ gn Ģ ł gł ħ boko powietrze i po chwili

westchn Ģ ł. Miał przed sob Ģ wyra Ņ ny obraz matki. Wiedział doskonale, Ň e j Ģ zranił i mocno

zawiódł. Ale nie miał wyj Ļ cia, w tej chwili nie znajdował dobrego rozwi Ģ zania. Odk Ģ d

pami ħ tał, muzyka wypełniała mu cały Ļ wiat. Bez niej usechłby jak jesienny li Ļę . Bez niej nie

potrafił Ň y ę . I cho ę tak bardzo kochał matk ħ , nie był w stanie po Ļ wi ħ ci ę dla niej miło Ļ ci

swojego Ň ycia.

Wielokrotnie w ci Ģ gu minionych lat próbował jej wytłumaczy ę , Ň e nie interesuje go

gospodarstwo. Albo wi ħ c ona w to nie wierzyła, albo te Ň nie potrafiła si ħ z tym pogodzi ę . Był

najstarszym synem, zatem nie było dyskusji. Rozmy Ļ lał o tym, Ň e powinien zosta ę

gospodarzem we dworze. I to całe gadanie, Ň e musi przej Ģę ziemi ħ . Mo Ň e gdyby był jedynym

dziedzicem w Stornes, łatwiej by mu to było zrozumie ę . Ale nie mógł poj Ģę , o co tyle hałasu,

skoro jest przecie Ň Oja. Chłopak urodzony do pracy na roli - czuło si ħ to wyra Ņ nie, odk Ģ d

podrósł. Sivert u Ļ miechn Ģ ł si ħ na my Ļ l o młodszym bracie. S Ģ tak do siebie niepodobni, maj Ģ

takie ró Ň ne charaktery. Oja wyrósł na dobrze zbudowanego, muskularnego trzynastolatka o

silnych dłoniach i palcach jak kołki. Sivert wyci Ģ gn Ģ ł przed siebie r ħ ce i rozsun Ģ ł swoje

długie, smukłe palce. W niczym nie przypominały r ħ ki rolnika. Ale za to jak poruszaj Ģ si ħ po

strunach!

Sivert nie mógł poj Ģę , dlaczego matka tak kurczowo trzyma si ħ decyzji, Ň e to wła Ļ nie on

ma pozosta ę we dworze. Zdarzało si ħ przecie Ň , Ň e nawet sama kr ħ ciła ze zdumieniem głow Ģ ,

obserwuj Ģ c jego nieudane próby pomocy w gospodarstwie. Odk Ģ d był małym chłopcem,

mówiono o dziedziczeniu jakby o jakiej Ļ Ļ wi ħ to Ļ ci. Nikt nie mo Ň e zrezygnowa ę z tego prawa,

skoro ju Ň mu od urodzenia przypadło. Nie rozumiał takiego my Ļ lenia. A ju Ň zwłaszcza Ň e

wiedział, i Ň ma brata i tamten kocha grzeba ę si ħ w ziemi, przerzuca ę gnojówk ħ czy kosi ę

traw ħ . To Oja jest rolnikiem, a nie on. Nawet wówczas, gdy Sivert zacz Ģ ł gra ę , matka nie

pogodziła si ħ z jego wyborem. Nigdy nie pojmował zawzi ħ to Ļ ci, z jak Ģ narzucała mu rol ħ

dziedzica. Akurat ona! Przecie Ň sama ma natur ħ artystki i musi rozumie ę , jak wiele to znaczy.

Pewnie jest ulepiona z jakiej Ļ szczególnej gliny, pomy Ļ lał Sivert i si ħ gn Ģ ł po koszul ħ , bo

poczuł, Ň e robi mu si ħ chłodno. Matce udało si ħ poł Ģ czy ę sztuk ħ z obowi Ģ zkami gospodyni.

Nie znał wielu osób podobnych do niej.

Zerwał po Ň ółkłe Ņ d Ņ bło i wło Ň ył je do ust. Podziwiał matk ħ . Jako chłopiec uwielbiał j Ģ

bezgranicznie. Była dla niego najbli Ň sz Ģ osob Ģ i jednocze Ļ nie osob Ģ najsilniejsz Ģ na Ļ wiecie.

Potrafiła wszystko, radziła sobie z ka Ň d Ģ spraw Ģ . Nigdy nie zauwa Ň ył, aby si ħ poddawała. Nie

zdarzyło si ħ dotychczas, Ň eby kto Ļ lub co Ļ j Ģ złamało. Tak jakby została obdarzona jak ĢĻ

nadludzk Ģ sił Ģ , my Ļ lał ze zdumieniem. Nic jej nie zmo Ň e. Podziwiał j Ģ , ale ta nadludzka siła

matki go te Ň przera Ň ała. Tak jakby nie była zwyczajnym człowiekiem.

Ojca prawie nie pami ħ tał. Umarł bardzo wcze Ļ nie. Ledwie przypominał sobie obraz

łysiej Ģ cego m ħŇ czyzny, który cz ħ sto nosił go na barana, a kiedy Ļ nawet podarował mu konia -

Sim ħ . Chłopak nigdy tego nie zapomni.

Sivert przygl Ģ dał si ħ pastwiskom, a wspomnienia przemykały obok, niczym przesłoni ħ te

mgł Ģ obrazy, których i tak nie mógł przy sobie zatrzyma ę . Było co Ļ niezwykłego w tej

okolicy. Zawsze kiedy si ħ tu pojawiał, ogarniał go chłód. To tak, jakby te stare Ļ ciany chatki z

grubych bali skrywały jak ĢĻ ponur Ģ tajemnic ħ . Nie potrafił tylko poj Ģę , co to takiego. Kochał

pastwiska, tutejsz Ģ przyrod ħ i góry. Dopiero tu, w samym sercu monumentalnej przyrody i w

tej niezm Ģ conej niczym ciszy, czuł, Ň e rozumie swoj Ģ niespokojn Ģ natur ħ . Nosił bowiem w

sobie jaki Ļ niepokój. Od zawsze. Jakby smutek albo strach, nie był pewien. Co Ļ , czego nie

potrafił zgł ħ bi ę , co Ļ , co na szcz ħĻ cie w jednej chwili znikało, gdy tylko znalazł si ħ w górach

albo kiedy grał. Wtedy czuł, Ň e jest sob Ģ . Blisko t ħ tni Ģ cego, pulsuj Ģ cego Ň ycia i wszystkiego,

co w nim najlepsze. I wła Ļ nie dlatego nie mógł post Ģ pi ę tak, jak chce matka. Je Ļ li kiedy Ļ z

jakiego Ļ powodu nie b ħ dzie mógł gra ę , z pewno Ļ ci Ģ umrze. Był o tym Ļ wi ħ cie przekonany.

Przeci Ģ gn Ģ ł palcami po g ħ stych włosach. Przypominał sobie inne palce, które kiedy Ļ

czyniły to samo. Ciepłe palce dziewczyny. Mi ħ kkie, dziewcz ħ ce dłonie dotykaj Ģ ce jego

nagiego ciała. Zasłonił oczy, chc Ģ c odsun Ģę wspomnienie, ale obrazy uporczywie wracały.

Zdarzyło si ħ to, kiedy chodził do szkoły w Todalen. Przedtem niewiele miał do czynienia z

dziewcz ħ tami. Czuł, Ň e si ħ im podoba, widział to w ich oczach, odczytywał z ich u Ļ miechów.

Sam jednak trzymał si ħ na uboczu. Nie dlatego, Ň e nie lubił dziewcz Ģ t. Uwielbiał swoje dwie

siostry, a szczególnie Ruth, która była mu najbli Ň sza. Taka delikatna, kochana i wra Ň liwa. To

z ni Ģ rozmawiał, gdy miewał jakie Ļ problemy, cho ę jest od niego znacznie młodsza. W gł ħ bi

serca czuł, Ň e Ruth go rozumie. Wiedział tak Ň e, Ň e Ruth nigdy nie opowie nikomu tego, z

czego si ħ jej zwierzał. Nie jest taka.

Bardzo lubił te Ň Ragnhild, córk ħ Ane i Aslaka. Odk Ģ d pami ħ ta, traktował j Ģ jak siostr ħ .

Jednak z Ragnhild rzecz si ħ miała inaczej. Istniało mi ħ dzy nimi co Ļ , czego nie mógł poj Ģę .

Nigdy jej nie dotkn Ģ ł. W czasie, gdy wybierał si ħ do szkoły, była mał Ģ dziewczynk Ģ , a on

miał tylko niejasne poj ħ cie o dziewcz ħ tach. Wydawało mu si ħ , jakby one w jaki Ļ sposób go

odstraszały.

Dopiero w Todalen poj Ģ ł, Ň e ró Ň ni si ħ od pozostałych chłopców. W rok po konfirmacji był

ju Ň uczniem szkoły Ļ redniej. Dopiero na wiosn ħ ko ı czył pi ħ tna Ļ cie lat. Domy Ļ lał si ħ jednak,

Ň e chłopcy od dawna zabawiaj Ģ si ħ z dziewcz ħ tami. Niektórzy nawet chwalili si ħ , Ň e niejedn Ģ

ju Ň zaci Ģ gn ħ li na siano. Sivert był zszokowany. Nie miał bladego poj ħ cia, co oznacza

zakochanie, miło Ļę ; jemu ona kojarzyła si ħ z muzyk Ģ , ze Ļ wi ħ to Ļ ci Ģ nieomal. Nie z zabaw Ģ ,

nie z czym Ļ , co si ħ zaraz wyrzuca z pami ħ ci albo uwa Ň a za złe. Bezwarto Ļ ciowe. Miał

niejasne przeczucie o „niej", o tej jedynej, któr Ģ pokocha raz na całe Ň ycie. Tej, któr Ģ b ħ dzie

wielbił jak nikogo na Ļ wiecie. Nie wiedział, kim jest ani kiedy j Ģ spotka. Ale był przekonany,

Ň e nadejdzie taki dzie ı , kiedy znajdzie swoj Ģ miło Ļę .

W Todalen w sobotnie wieczory dawał si ħ wyci Ģ ga ę na zabawy, cho ę tego nie lubił. Nie

znosił gło Ļ nej muzyki i cuchn Ģ cego, zadymionego powietrza w ogarni ħ tych półmrokiem

pomieszczeniach. Wokół snuli si ħ podpici chłopcy, klej Ģ c si ħ do dziewcz Ģ t w taki sposób, Ň e

było mu wstyd i dostawał mdło Ļ ci. Tu Ň obok inni bili si ħ tak, Ň e z nosów tryskała im krew i

p ħ kały wargi. Tak po prostu, z głupoty albo z byle jakiej przyczyny, przynajmniej Sivert tak

uwa Ň ał.

Odbywała si ħ wła Ļ nie zabawa z okazji zako ı czenia szkoły i wtedy to Sivert po raz

pierwszy posmakował bimbru. Kto Ļ wcisn Ģ ł mu butelk ħ z alkoholem do r ħ ki i o Ļ wiadczył, Ň e

musi si ħ napi ę . - Przez cały rok szkolny odmawiałe Ļ - zauwa Ň ył z ironicznym u Ļ miechem

kolega, podaj Ģ c mu wódk ħ . Teraz wi ħ c nie ma wyj Ļ cia i musi spróbowa ę m ħ skiego trunku.

Jest przecie Ň dorosły, po konfirmacji! I Sivert dał si ħ przekona ę . Ale z tego, co zdarzyło si ħ

potem, pami ħ tał ledwie urywki. Jego głowa nagle stała si ħ taka lekka, cho ę widział niezbyt

wyra Ņ nie. W jednej chwili nabrał odwagi, aby ta ı czy ę i Ļ mia ę si ħ gło Ļ no. Przypominał sobie,

Ň e wci ĢŇ brał w ramiona ró Ň ne dziewczyny. Wszystkie młode, o j ħ drnych piersiach, z

lubo Ļ ci Ģ przytulały si ħ do niego. Po raz pierwszy poczuł, Ň e ich blisko Ļę wyra Ņ nie na niego

działa. Zesztywniał cały i z trudem stawiał kroki.

- Widz ħ , Ň e ci si ħ podobam, co? - dziewczyna, z któr Ģ wła Ļ nie ta ı czył, u Ļ miechn ħ ła si ħ

szeroko. - Jeste Ļ najładniejszym chłopakiem, jakiego znam. Wszystkie na ciebie lec Ģ .

Za Ļ miał si ħ głupawo. Gdy kolejny z chłopców podał mu butelk ħ , poci Ģ gn Ģ ł znowu kilka

gł ħ bokich łyków. ĺ wiat nagle stał si ħ bezproblemowy. ņ adnych zmartwie ı , tylko kusz Ģ ce,

dziewcz ħ ce ciało, pełne biodra i spr ħŇ yste piersi, gor Ģ ce dłonie, niepostrze Ň enie wsuwaj Ģ ce

si ħ pod jego koszul ħ .

W jaki sposób znalazł si ħ pod krzakami bzu na tyłach lokalu, nie pami ħ tał. Poczuł tylko, Ň e

rozporek o mało mu nie p ħ knie, jakby zaraz miał eksplodowa ę . A dziewczyna dobrze

wiedziała, co robi ę . Popchn ħ ła go w traw ħ i poło Ň yła si ħ na nim. Jej usta wpiły si ħ Ň arliwie w

jego wargi. Poczuł, Ň e lizn ħ ła go zach ħ caj Ģ co w ucho, a Ň j ħ kn Ģ ł. Rozpi ħ ła bluzk ħ i poło Ň yła

jego dłonie na swoich j ħ drnych, dziewcz ħ cych piersiach.

- Pocałuj je - poprosiła, po czym lekko przyci Ģ gn ħ ła do siebie jego głow ħ . - Ugry Ņ .

Roze Ļ miała si ħ , widz Ģ c, jaki jest nieporadny.

- Nie robiłe Ļ tego wcze Ļ niej, Sivert? - zdumiała si ħ , po czym odpi ħ ła pasek u jego spodni.

- Jak ci si ħ udało utrzyma ę dziewczyny z daleka, kiedy z ciebie taki ksi ĢŇħ !

Sivert nie był w stanie nic odpowiedzie ę . Za to ona sprawnie zsun ħ ła mu spodnie a Ň do

kolan, usiadła i wpatrywała si ħ w niego.

Boge Anne-Lise - Grzech pierworodny 10 - Prawda ujawniona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: