taktyka_termionologia.pdf

Page 1 of 2

TAKTYKA - wprowadzenie do zagadnienia ostatnia modyfikacja: 01.07.2005

LeŜące w sferze naszych zainteresowań zbrojne działania wojenne dzielą się na działania prowadzone w wymiarze

strategicznym, operacyjnym i taktycznym , powodując w konsekwencji adekwatnie podział sztuki wojennej na strategi ę ,

sztuk ę operacyjn ą i taktyk ę .

Taktyka, w aspekcie wojskowym obejmuje teorię i praktykę przygotowania i prowadzenia działań taktycznych.

Głównym wyróŜnikiem taktyki jest zajmowanie się najniŜszymi ogniwami sił zbrojnych, punktem wyjścia do wszelkich rozwaŜań

są siły i środki, którymi się dysponuje i do moŜliwości których określa się stosowne cele, realne zadania i załoŜenia.

Istota taktyki polega na przygotowaniu i prowadzeniu walki ogólnowojskowej lub walk tylko danego rodzaju sił zbrojnych albo

danego rodzaju wojsk.

Taktyka wojsk lądowych obejmuje taktykę rodzajów wojsk lub taktykę związków taktycznych, oddziałów, pododdziałów i

pojedynczych Ŝołnierzy.

Działania taktyczne (działania bojowe) w hierarchii zbrojnych działań wojennych są najogólniejszą kategorią w taktyce. Są to

wszelkie działania pododdziałów, oddziałów i związków taktycznych na polu walki.

Działania taktyczne obejmują walki (boje), przemieszczanie i rozmieszczanie wojsk. Walka składa się ze starć sił głównych z

przeciwnikiem oraz innych działań pozostałych sił, a takŜe z bezpośredniego - fizycznego, psychologicznego,

radioelektronicznego lub informacyjnego oddziaływania na przeciwnika.

Podstawowymi rodzajami walki są obrona i natarcie . Ze względu na sposób wykonania zadań wyróŜnia się ponadto:

wycofanie, rajd, działania desantowe, specjalne i nieregularne

Obrona jest zamierzonym lub wymuszonym rodzajem walki prowadzonej w celu udaremnienia lub odparcia uderzeń wojsk

przeciwnika, zadania im maksymalnych strat oraz utrzymania zajmowanego pasa (rejonu, pozycji, obiektu, stanowiska oporu).

Natarcie jest zamierzonym rodzajem walki prowadzonej w celu rozbicia wojsk przeciwnika i odzyskania (opanowania)

zajmowanego przez niego rejonu (pozycji, obiektu).

Na szczeblu taktycznym częstym zjawiskiem będzie przechodzenie wojsk z obrony do natarcia. Te dwa rodzaje walki będą się

przeplatać i nawzajem uzupełniać. W toku ich realizacji mogą wystąpić takŜe pozostałe rodzaje walki, jak równieŜ

przemieszczanie i rozmieszczanie.

Rajd to rodzaj walki polegającej na wtargnięciu w głąb ugrupowania przeciwnika i wykonaniu tam zadań wspierających

działania sił głównych. Do zadań tych moŜna zaliczyć: zwalczanie szczególnie waŜnych sił i środków przeciwnika, opanowanie i

utrzymanie określonych rejonów (pozycji, obiektów), walkę z odwodami przeciwnika.

Wycofanie jest rodzajem walki prowadzonej w celu zerwania kontaktu bojowego z przeciwnikiem lub uchylenia się od starcia w

niekorzystnej sytuacji. Przez zorganizowane i sprawnie prowadzone wycofanie wojska mogą zająć dogodniejsze rubieŜe do

kontynuowania walki, jak równieŜ dokonać zamierzonego wciągnięcia przeciwnika w strefę własnego skutecznego ognia.

Wycofanie wykonuje się zawsze na rozkaz lub za zgodą przełoŜonego.

Działania nieregularne prowadzone są przez przygotowane juŜ w czasie pokoju bądź doraźnie tworzone w czasie wojny

pododdziały, stosujące specyficzne sposoby walki w celu zwalczania i dezorganizacji poczynań przeciwnika na obszarze przez

niego opanowanym. Najczęściej stosowanymi formami są: napady, zasadzki, działania dywersyjne i dezinformacyjne.

Działania desantowe to przemieszczenie określonego zgrupowania wojsk drogą powietrzną lub morską w celu stworzenia

ognisk walki na terenie opanowanym przez przeciwnika.

Działania specjalne to działania prowadzone w ugrupowaniu przeciwnika przez odpowiednio przygotowane zespoły (grupy

specjalne) w celu zdobycia lub potwierdzenia szczególnie waŜnych informacji. Oprócz przedsięwzięć rozpoznawczych mogą

obejmować przedsięwzięcia dywersyjne, psychologiczno-propagandowe i inne.

Przemieszczanie to wszelkie ruchy wojsk w skali taktycznej, wykonywane w celu utworzenia w innym rejonie zamierzonego

ugrupowania bojowego lub koncentracji sił i środków. Obejmuje marsze wojsk oraz ich przewozy i przerzuty.

Rozmieszczanie to stacjonowanie wojsk w garnizonach oraz planowy pobyt pododdziałów w rejonach ześrodkowania z

zachowaniem odpowiedniego stopnia (poziomu) zdolności i gotowości bojowej.

Celem działa ń taktycznych jest zwyci ę stwo nad przeciwnikiem, a osiągnie go dowódca, który stworzy i efektywnie

wykorzysta system elementarnych czynników walki jakimi są: ra Ŝ enie, ruch i informacja.

Ra Ŝ enie jest decyduj ą cym, destrukcyjnym, fizycznym (ogniowym, elektronicznym) i psychologicznym oddziaływaniem

na siły przeciwnika. Pozwala niszczyć jego obiekty, dezorganizować jego poczynania i osiągać załoŜone cele taktyczne.

RaŜenie ogniowe, to zorganizowane oddziaływanie na przeciwnika róŜnymi rodzajami środków ogniowych, ujęte w jeden spójny

system mający na celu pozbawienie go zdolności do prowadzenia dalszych działań bojowych.

Wsparcie ogniowe pododdziałów jest elementem raŜenia ogniowego i obejmuje:

file://C:\!!!download2\asg\'\taktyka_termionologia.htm

2010-04-14

Page 2 of 2

- ogie ń artylerii (po ś redni i na wprost);

- uderzenia rakietowe i lotnicze;

- działalno ść ogniow ą ś rodków in Ŝ ynieryjnych i innych.

Ze względu na cel i zakres zadań dzieli się na wsparcie bezpośrednie i ogólne. Za organizację wsparcia ogólnego

odpowiedzialny jest przełoŜony, natomiast za organizację wsparcia bezpośredniego odpowiedzialni są dowódcy pododdziałów i

winno ono zmierzać do raŜenia elementów ugrupowania bojowego przeciwnika przed frontem własnego pododdziału i na jego

skrzydłach.

Ra Ŝ enie elektroniczne jest czynnikiem, który współcześnie na polu walki nabiera istotnego znaczenia. MoŜe ono skutecznie

zakłócić funkcjonowanie systemu informacyjnego przeciwnika, a w wielu przypadkach wyeliminować, w newralgicznych

okresach walki, szereg waŜnych środków ogniowych i elementów ugrupowania bojowego, stwarzając tym samym dogodne

warunki do prowadzenia działań taktycznych przez wojska własne.

Ra Ŝ enie psychologiczne jest istotnym elementem działań na współczesnym polu walki. Prowadzi się je róŜnorodnymi

środkami.

Ruch jest drugim, obok raŜenia, istotnym czynnikiem walki. Rozumiany jest, jako wszelkie przemieszczanie sił i środków. Formą

ruchu na polu walki jest manewr pododdziałami i ogniem. Manewr pododdziałami polega na zorganizowanym ich

przemieszczeniu przed walką lub w czasie jej prowadzenia w celu zajęcia dogodniejszego połoŜenia w stosunku do przeciwnika

oraz uzyskania i właściwego wykorzystania przewagi. WyróŜnia się następujące rodzaje manewru: podejście, oskrzydlenie

(jedno i dwustronne), obejście, przenikanie i odejście. Szczególnym rodzajem manewru jest luzowanie. Manewr ogniem polega

na jego ześrodkowaniu, podziale lub przeniesieniu umoŜliwiającym jednoczesne bądź kolejne raŜenie jednego lub kilku celów

(obiektów).

Poł ą czenie ra Ŝ enia ogniowego i elektronicznego z ruchem wojsk i zaj ę ciem terenu bronionego przez przeciwnika

przyj ę to nazywa ć uderzeniem.

Spełnia ono podstawową rolę we wszystkich formach walki zaczepnej. Przez uderzenie dąŜy się do rozbicia przeciwnika,

natomiast przeciwstawianie się uderzeniu przeciwnika jest oporem. Siła oporu zawsze zaleŜy od posiadanego potencjału

raŜenia.

Informacja , jako trzeci czynnik walki zbrojnej, elementem zespalającym czynniki działań taktycznych w harmoniczną całość. W

tej funkcji przejawia się ona głównie w dowodzeniu, w systemie rozpoznania, walki radioelektronicznej i działań

psychologicznych. Informacja jest równieŜ obszarem bezpośrednich zmagań z przeciwnikiem oraz czynnikiem mogącym w

określonych sytuacjach bezpośrednio przesądzić o zwycięstwie.

Wszelkie prawa zastrzeŜone. Autorzy serwisu SPECOPS nie ponoszą odpowiedzialności za wykorzystanie, prawidłowe lub nie, zawartych tu informacji. Wszystkie

operacje w terenie niosą ze sobą element ryzyka. Informacja jest prezentowana tylko dla celów edukacyjnych. Informacje i wiadomości zamieszczone na serwisie

SPECOPS pochodzą wyłącznie z ogólnodostępnych źródeł: ksiąŜek, opublikowanych podręczników wojskowych oraz Internetu. SPECOPS nie reprezentuje

jakichkolwiek poglądów politycznych, nacjonalistycznych lub religijnych. SPECOPS nie reprezentuje jakiejkolwiek organizacji, stowarzyszenia, słuŜby mundurowej lub

grupy paramilitarnej. SPECOPS nie wyraŜa opinii przedstawiających oficjalną doktrynę i politykę Armii Australijskiej lub jakiejkolwiek innej organizacji lub słuŜby

mundurowej. Opinie i poglądy wyraŜane na forum dyskusyjnym SPECOPS nie są poglądami Autorów. Kontakt: email: specops_pl@tlen.pl

Logo "SPECOPS First to Fight" jest własnością SPECOPS AUSTRALIA. Projekt logo "SPECOPS" - Virtual Suspects .

Liczniktrafień

file://C:\!!!download2\asg\'\taktyka_termionologia.htm

2010-04-14

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: