A. i B. Strugaccy - Piknik na skraju drogi.pdf - A.& B.Strugaccy - kobazyl

Strugaccy Arkadij i Borys - Piknik na Skraju

Drogi - Wst p

Trzeba tworzy ę dobro ze zła bo nie ma nic innego, z czego by mo Ň na Je tworzy ę .

Robert Fenn Warren

Fragmenty wywiadu, który przeprowadził specjalny korespondent Radia

Harmont z doktorem WALENTINEM PILLMANEM, w zwi Ģ zku z

przyznaniem temu ostatniemu Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki za 19... rok

- ... Zapewne pana pierwszym powa nym odkryciem było odkrycie tak zwanego

radiantu Pillmana?

- Nie s dz . Radiant Pillmana to ani pierwsze, ani powa ne, ani, ci le mówi c,

odkrycie. I w dodatku niezupełnie moje.

- Pan chyba artuje, panie doktorze. Radiant Pillmana - te dwa słowa zna ka dy

ucze szkoły podstawowej.

- Nic dziwnego. Radiant Pillmana pierwszy odkrył wła nie ucze , niestety nie

pami tam jego nazwiska, niech pan zajrzy do "Historii L dowania" Stetsona, tam pan

znajdzie wszystkie szczegóły. Radiant został odkryty przez ucznia, współrz dne

opublikował po raz pierwszy student, a nie wiadomo dlaczego ochrzczono radiant

moim nazwiskiem.

- Tak, z odkryciami zdarzaj si zdumiewaj ce historie. Czy nie mógłby pan

wyja ni naszym słuchaczom, panie doktorze...

- Niech pan posłucha, drogi rodaku. Radiant Pillmana to niezmiernie prosta rzecz.

Prosz sobie wyobrazi , e wprowadził pan w ruch obrotowy ogromny globus, a

potem zacz ł pan do niego strzela z rewolweru. Dziurki na globusie ulo si w

pewn okre lon krzyw . Cała istota tego, co pan nazywa moim pierwszym

powa nym odkryciem, zawiera si w prostym fakcie - wszystkie Strefy L dowania -

a jest ich sze - rozmieszczone s na powierzchni naszej planety tak. Jakby kto

sze ciokrotnie strzelił do Ziemi z pistoletu umieszczonego na linii Ziemia - Deneb.

Deneb - to alfa gwiazdozbioru Łab dzia, a punkt na nieboskłonie, z którego, by tak

rzec, strzelano - nazywamy wła nie radiantem Pillmana.

- Dzi kuj w imieniu słuchaczy, panie doktorze. Drodzy słuchacze! Nareszcie kto

nam sensownie wyja nił, co to takiego radiant Pillmana! Ale a propos, panie

doktorze, wczoraj upłyn ło dokładnie trzyna cie lat od dnia L dowania. By mo e,

zechce pan w zwi zku z tym powiedzie kilka słów swoim rodakom?

- A co konkretnie ich interesuje? Niech pan pami ta, e nie było mnie wówczas w

Harmont...

- Tym bardziej chcieliby my usłysze , co pan pomy lał, kiedy si okazało, e

pa skie rodzinne miasto stało si obiektem inwazji obcej supercywilizacji...

- Mówi c szczerze w pierwszej chwili pomy lałem, e to kaczka... Trudno było

sobie wyobrazi , e w naszym starym, małym miasteczku wydarzyło si co

podobnego. Odyby to była Gobi, Nowa Funlandia - ale Harmont!

- Jednak e w ko cu musiał pan uwierzy .

- Istotnie, w ko cu musiałem.

- No i co było dalej?

- Nagle przyszło mi do głowy, e zarówno Harmont, jak i pozostałe pi Stref

L dowania... przepraszam, wtedy wiedziano tylko o czterech... e wszystkie one

tworz okre lon krzyw . Obliczyłem współrz dne radiantu i posłałem je do

"Nature".

- I w najmniejszym stopniu nie zaniepokoił pana los rodzinnego miasta?

- Widzi pan, wtedy ju wierzyłem w fakt L dowania, ale jednak w aden sposób

nie byłem w stanie uwierzy panicznym korespondencjom o płon cych dzielnicach, o

potworach, które szczególnie ch tnie po erały starców i dzieci, o krwawych walkach

mi dzy nie miertelnymi przybyszami z Kosmosu, a nader miertelnymi, ale

nieodmiennie bohaterskimi pancernymi dywizjami Jego Królewskiej Mo ci...

- Miał pan słuszno . Pami tam, e koledzy dziennikarze nie le wtedy

narozrabiali... Powró my jednak do nauki. Odkrycie radiantu Pillmana było pa skim

pierwszym, ale, jak s dz , nie ostatnim wkładem w nasz wiedz o L dowaniu.

- Pierwszym i ostatnim.

- Ale bez w tpienia ledzi pan uwa nie stan mi dzynarodowych bada w Strefach

L dowania...

- Tak... niekiedy przegl dam "Biuletyn".

- Ma pan na my li "Biuletyn Mi dzynarodowego Instytutu Cywilizacji

Pozaziemskiej"?

- Tak.

- A wi c co zdaniem pana nale y uzna za najwa niejsze odkrycie ostatnich

trzynastu lat?

- Sam fakt L dowania.

- Przepraszam?

- Sam fakt L dowania stanowi najwa niejsze odkrycie nie tylko na przestrzeni

ostatnich trzynastu lat, ale w całej historii ludzko ci. Nie jest takie wa ne, kim oni

byli, sk d i po co przybyli, dlaczego tak krótko go cili u nas i co si z nimi stalo

pó niej. Najwa niejsze, e teraz ludzko z cał pewno ci wie, e nie jest samotna

we Wszech wiecie. Obawiam si , e Instytutowi Cywilizacji Pozaziemskich ju

nigdy wi cej nie uda si dokona równie fundamentalnego odkrycia.

- To wszystko jest ogromnie interesuj ce, panie doktorze, ale prawd mówi c

miałem na my li odkrycia w dziedzinie techniki. Odkrycia, które mogłaby

wykorzysta nasza ziemska nauka i technika. Przecie wielu wybitnych uczonych

uwa a, e materiały znajduj ce si w Strefach L dowania mog zmieni cały bieg

naszej historii.

- No có , ja nie nale do zwolenników tego punktu widzenia. A je eli chodzi o

konkretne znaleziska, to przykro mi, ale nie jestem specjalist .

- Jednak od dwóch lat jest pan konsultantem Komisji OFIZ, zajmuj cej si

całokształtem spraw zwi zanych z L dowaniem...

- To prawda. Ale ja nie mam nic wspólnego z badaniami cywilizacji

pozaziemskich. W Komisji, wspólnie z innymi kolegami, reprezentujemy

mi dzynarodowe rodowisko naukowe, kontroluj c wykonanie rezolucji ONZ w

sprawie eksterytorialno ci Stref L dowania. Brutalnie mówi c, pilnujemy, eby

wszystkim, co znajduje si w Strefach, dysponował wył cznie Mi dzynarodowy

Instytut.

- Czy by na te pozaziemskie cuda jeszcze kto miał apetyt?

- Tak.

- Zapewne ma pan na my li stalkerów?

- Nawet nie wiem, co to takiego.

- Tak u nas, w Harmont, nazywaj zuchwalców, którzy na własne ryzyko

przekradaj si do Strefy i wynosz stamt d wszystko, co im wpadnie w r ce. To

nowy, nie znany dotychczas fach.

- Rozumiem. Nie, to nie le y w naszej kompetencji.

- Jasne! Tymi sprawami zajmuje si policja. Ale ogromnie chcieliby my wiedzie ,

co wła ciwie le y w pa skiej kompetencji, panie doktorze?

- Wiadomo, e istnieje stały przemyt przedmiotów ze Stref L dowania. Materiały

dostaj si w r ce nieodpowiedzialnych jednostek oraz całych organizacji. Nas,

uczonych i członków Komisji, interesuj rezultaty tego przemytu.

- Czy nie mógłby pan wypowiedzie si bardziej konkretnie?

- Wie pan, lepiej porozmawiajmy o sztuce. Czy naprawd pa skich słuchaczy nie

interesuje moja opinia o niezrównanej Qwendy Muller?

- Ale oczywi cie! Ale najpierw mo e sko czymy z nauk . Czy pan jako uczony,

nie ma czasem ochoty zaj si tymi pozaziemskimi cudami?

- Jak by to panu powiedzie ... Prawdopodobnie.

- A wi c niewykluczone, e pewnego pi knego dnia mieszka cy Harmont zobacz

swego sławnego rodaka na ulicach miasta?

- Niewykluczone.

1. RED SHOEHART.

lat 23, kawaler. Laborant Mi ħ dzynarodowego Instytutu Cywilizacji

Pozaziemskich, Filia w Harmont

Poprzedniego dnia wieczorem stoimy sobie z nim w przechowalni. Wystarczy

zrzuci Kombinezony i mo na i w miasto, zajrze do "Barge" i wypi co

stosownego dla wzmocnienia duszy i ciała. Ja stoj ot, tak sobie, podpieram cian ,

swoje zrobiłem i ju trzymam w pogotowiu papierosa, pali mi si chce w ciekle - od

dwóch godzin nie miałem papierosa w ustach. A on jako nie mo e rozsta si ze

swoimi skarbami. Załadował jeden sejf, zamkn ł, opiecz tował, teraz załadowuje

drugi: zdejmuje z transportera "pustaki", ogl da ka dy ze wszystkich stron (a ci kie

s cierwa jak wielkie nieszcz cie, ka dy wa y sze i pół kilo) i starannie ustawia

na półkach.

Okropnie długo ju wojuje z tymi "pustakami" i moim skromnym zdaniem bez

adnego po ytku dla ludzko ci. Na jego miejscu ja bym ju dawno olał spraw i za te

same pieni dze zaj łbym si czym innym. Chocia z drugiej strony, je li si

zastanowi , taki "pustak" rzeczywi cie jest niezmiernie zagadkowy, i mo na

powiedzie - szemrany. Ile to ja si ich nad wigałem, a wszystko jedno, za ka dym

razem jak je zobacz , od nowa nie mog si nadziwi . Dwie miedziane okr głe płytki

wielko ci spodeczka, grube na pi milimetrów, odległo mi dzy płytkami czterysta

milimetrów, i oprócz tej odległo ci niczego mi dzy płytkami nie ma. Mo na tam

wsadzi r k , mo na i głow , je eli kompletnie zgłupiałe ze zdziwienia - pustka,

pustka, powietrze. Pomimo to co miedzy nimi oczywi cie by musi, siła jaka , tak ja

to rozumiem, poniewa ani cisn tych płytek, ani rozerwa nikomu si jeszcze nie

udało.

No chłopaki, trudno opisa co podobnego komu , kto tego nie widział. Jako to

zbyt proste, szczególnie je li si dobrze przyjrze i uwierzy wreszcie własnym

oczom. To zupełnie tak samo, jakby komu opisywa szklank , albo nie daj Bo e

kieliszek - tylko palcami wodzisz i klniesz w poczuciu absolutnej bezsilno ci. Dobra,

zakładamy, e cie wszystko zrozumieli, a je eli kto nie zrozumiał, niech we mie

"Biuletyn" naszego instytutu - w ka dym numerze znajdzie artykuły o "pustakach" z

fotografiami...

Jednym słowem Kirył ju prawie od roku wojuje z tymi "pustakami". Jestem u

niego od samego pocz tku i skarz mnie Bóg, je eli rozumiem, czego on si po nich

spodziewa, zreszt , je li mam by szczery, nadmiernie nie wysilam swego umysłu.

Niech najpierw on sam zrozumie, niech sam rozwi e t łamigłówk , a wtedy, by

mo e, posłucham, co b dzie miał do powiedzenia. Na razie natomiast jasne jest dla

mnie jedno - Kirył musi za wszelk cen chocia jednego "pustaka" wypatroszy ,

nadgry kwasami, zgnie pod pras , stopi w piecu. I wtedy wszystko stanie si dla

niego jasne, zdob dzie sław i chwał , a cała wiatowa nauka zapłacze z zachwytu

rzewnymi łzami. Ale chwilowo, o ile si orientuj , do tego bardzo jeszcze daleko.

Niczego do tej pory nie osi gn ł, uszarpał si tylko nieprzytomnie, pozieleniał nawet,

zrobił si milcz cy, wygl da jak chory pies i chyba oczy mu łzawi . Gdyby to był

kto inny, zaprowadziłbym go na wódk , a potem na dziwki, eby go rozruszały, a

rano znowu na wódk i znowu na dziwki, tylko inne, i po tygodniu czułby si jak

wie o narodzony - uszy do góry, g ba od ucha do ucha. Tylko, e nie dla Kiryła

takie lekarstwo - nawet proponowa nie warto.

A wi c stoimy, znaczy si , w przechowalni, patrz na Kiryła, widz , co si z nim

dzieje, jakie ma zapadni te oczy, i tak mi si go al robi, e nie macie poj cia. I

wła nie wtedy zdecydowałem. To znaczy nie tyle nawet zdecydowałem, tylko jakby

mnie kto poci gn ł za j zyk.

- Słuchaj - mówi - Kirył...

A Kirył wła nie stoi i trzyma w r ku ostatniego "pustaka" i wpatruje si w niego

jakby chciał wle do rodka.

- Słuchaj - mówi - Kiryłl A gdyby miał pełnego "pustaka", to co?

- Pełny "pustak"? - powtarza i marszczy brwi, jakbym z nim nagle zacz ł

rozmawia po chi sku.

- No tak - mówi . - Ta twoja hydromagnetyczna pułapka, jak jej tam... obiekt 77-b.

Tylko z jakim niebieskawym paskudztwem w rodku.

Widz , e zaczyna do niego dociera . Podniósł na mnie oczy, przymru ył powieki

i widz , e gdzie tam, za psimi łzami pojawia si jaki przebłysk rozumu, jak on sam

uwielbia si wyra a .

- Poczekaj - mówi. - Jak to pełny? Taki sam jak ten, tylko pełny?

- Aha.

- Gdzie?

Nareszcie. Dotarło. Nadstawił uszu. g ba od ucha do ucha.

- Chod - mówi - zapalimy.

Kirył ywo wepchn ł "pustaka" do sejfu, zatrzasn ł drzwiczki, przekr cił klucz

trzy i pół raza i poszli my z powrotem do laboratorium. Za zwyczajnego "pustaka"

Ernest daje czterysta na r k , a za pełnego - ja bym z niego, sukinsyna, siedem skór

zdarł, ale mo ecie mi wierzy albo nie, wtedy nawet o tym nie pomy lałem, bo mój

Kirył, jakby mu kto w kiesze napluł biegnie po dwa schodki na gór , nawet zapali

człowiekowi nie da. Jednym słowem, wszystko mu opowiedziałem - Jak wygl da,

gdzie le y i jak si do niego najłatwiej dosta . Kirył od razu wyci gn ł plan, znalazł

ten gara , zaznaczył go palcem, spojrzał na mnie i, rzecz jasna, od razu wszystko

zrozumiał, zreszt niewiele tu było do rozumienia!

- Ach, ty! - mówi i u miecha si . - Ho có , trzeba i , najlepiej od razu jutro rano.

O dziewi tej zamówi przepustki i "kalosz", a o dziesi tej zmówimy paciorek i

pójdziemy. Co ty na to?

- Mo na - odpowiadam. - A kto na trzeciego?

- A po co trzeci?

- E, nie - mówi - to nie piknik z dziewczynami. A je li co ci si stanie? To jest

Strefa - mówi - porz dek musi by .

Kirył lekko si u miechn ł, wzruszył ramionami.

- Jak sobie chcesz! Ty si lepiej na tym znasz. Pewnie e lepiej! Kirył, rzecz jasna,

przejawiał trosk o człowieka, to znaczy pomy lał o mnie - obejdziemy si bez

trzeciego, pojedziemy we dwójk , cisza, spokój, i ja b d czysty jak kryształ. Tylko

e dobrze wiem - ludzie z instytutu we dwójk do Strefy nie chodz . U nich jest taki

obyczaj: dwaj robi , co do nich nale y, trzeci za si przygl da, a kiedy go potem

zapytaj - opowie.

- Gdyby to ode mnie zale ało, wzi łbym Austina - mówi Kirył. - Ale ty si pewnie

nie zgodzisz. A mo e jednak?

- Nie - mówi . - Tylko nie Austina. Austina we miesz innym razem.

Austin to niezły chłopak, strach i odwaga s w nim wymieszane w odpowiednich

proporcjach, ale moim zdaniem jest ju trefny. Kiryłowi tego nie wytłumaczysz, ale

ja takie rzeczy widz - wyobraził sobie, e Stref zna i e ju wszystko jest w niej dla

niego jasne - a to znaczy, e niedługo b dziemy mieli znajomy pogrzeb. No i na

zdrowie. Tylko e ja nie reflektuj . - No dobrze - mówi Kirył - A Tender? Tender to

jego drugi laborant. Niczego sobie chłop. Spokojny.

- Troch za stary - mówi . - A poza tym ma dzieci...

- To nic. On ju chodził do Strefy.

- Dobrze - mówi . - niech b dzie Tender... Jednym słowem zostawiłem Kiryła

A. i B. Strugaccy - Piknik na skraju drogi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: