Franciszek Kniaźnin - Żółw i zając.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Żółw i zając

Chyży, wysmukły i zwrotny zając

Napotkał żółwia jakoś przebiegając.

«Jak się masz, moja ty skorupo! – rzecze. –

Gdzie to się waszmość tak pomału wlecze?

Mój Boże! Cóż to za układ natury!

Mnie w biegu i sam wiatr nie upędzi,

Żółw na godzinę, w swym chodzie ponury,

Ledwo upełznie trzy piędzi».

«Hola! — odpowie – mój ty wiatronogi,

Umiem ja chodzić i odbywam drogi:

Mogę i ciebie ubiec do celu».

Rozśmiał się zając: «Ha, mój przyjacielu,

Jeśli jest wola, ot, cel tej ochocie

Niech będzie przy owym płocie!».

To rzekł i rącze posunąwszy skoki

Stanął w pół drogi. Obejrzy się, a tam

Żółw ledwo ruszył trzy kroki.

«I na cóż – rzecze – ja wiatry zamiatam?

Nim on dopełznie, tak siebie suwając,

Sto razy wyśpi się zając».

Tu swoje słuchy przymusnął,

Legnie pod miedzą – i usnął.

Żółw, gdy powoli krok za krokiem niesie,

Stawa na koniec w zamierzonym kresie.

Ocknie się zając – w czas właśnie!

Darmo się rzucił do prędkiego lotu,

Bo ten, co idąc, w pół drogi nie zaśnie,

«A kto z nas – mówi – pierwszy u płotu?».

FRANCISZEK KNIAŹNIN

Franciszek Kniaźnin - Żółw i zając.pdf