Kuchnia słowiańska.pdf

SOCZEWICA Z KMINEM RZYMSKIM

0,5 kg soczewicy

łyżka kminu rzymskiego lub kminku

pół kostki masła

sól

Do 2/3 wysokości glinianego naczynia nalać wody,

delikatnie osolić, wsypać soczewicę. Naczynie

postawić w sąsiedztwie ogniska, ale nie

bezpośrednio w płomieniach. Cebule nabić na

zaostrzony kij i starannie upiec nad ogniem.

Można pozwolić, aby się nieco przypiekła.

Miękką cebule pokroić na jak najmniejsze

kawałki i wsypać do garnka. Gdy soczewica

zacznie się prażyć, dodać zmielony lub

rozgnieciony kmin rzymski. Wszystkie składniki

powinny gotować się tak długo, aż soczewica będzie miękka, a woda odparuje. Aby

proces gotowania przebiegał sprawnie, naczynie należy przekręcać do ognia z każdej

strony. Na zakończenie dodać masło, poczekać aż się rozpuści, doprawić potrawę solą do

smaku. Gotowaną soczewicę podawać na podpłomyku.

Eksperyment kulinarny był przeprowadzony w 2007 r. m.in. na Festynie

Archeologicznym w Leśnie gm. Brusy, na Międzynarodowym festiwalu Archeologii

Doświadczalnej w Kernave, Litwa, Festynie "Od Popiela do Piasta" w Kruszwicy.

Wykorzystano naczynia będące replikami glinianych garnków z grodziska (XI w) na

Bródnie Starym w Warszawie oraz wystepujące wówczas składniki.

Potrawy tego rodzaju były bardzo popularne w okresie średniowiecza. Były to dania

jednogarnkowe, przygotowywane z tych składników jakie były akurat dostępne.

Gotowano kawałki warzy i owoców, okrawki mięsa, sera, jaja, produkty zbożowe. Taka

potrawa miała być przede wszystkim sycąca, na dalszy plan schodziły walory smakowe.

Cebulę drobno kroimy, smażymy na łyżce masła. Do miski wsypujemy 2 łyżki mąki,

wbijamy jaja, dodajemy resztę masła, szczyptę soli. Całość siekamy nożem, dosypując w

razie potrzeby mąkę, aby powstały kluseczki. Na wrzący bulion wrzucamy czosnek oraz

2 cebule

POLEWKA WĘDZONA

3 litry buliony warzywnego lub mięsnego

25 dag wędzonego białego sera pokrojonego w kostkę

3 kromki ciemnego chleba pokrojonego w kostkę

10 dag masła

cebula

2 jaja

15 dag mąki

20 dag liści komosy

Sól wędzona, ząbek czosnku

Po pół łyżeczki ziół: tymianek, oregano, ziarna kminku, majeranek

kluski, gotujemy. Dodajemy biały ser pokrojony w kostkę, gotujemy jeszcze 5 minut.

Po odstawieniu potrawy z ognia doprawiamy ją solą i ziołami, posypujemy kostkami

ciemnego chleba i drobno posiekana komosą. Odstawiamy na 5 minut, i dopiero potem

podajemy.

CHLEB NA PIWIE

pół kilograma mąki, najlepiej grubo mielonej żytniej lub pszennej

pół litra jasnego piwa niepasteryzowanego

łyżeczka soli niejodowanej

łyżka oleju lnianego tłoczonego na zimno

We wczesnym średniowieczu wszytkie produkty były naturalne, bez polepszaczy. Teraz,

żeby znaleźć takie bliżej ówczesnych kryteriów, trzeba się trochę postarać. Podałam

szerszy opis skladników, aby łatwiej było znaleźć z sklepie niezbędne produkty-

optymalne byłoby oczywiście ich pozyskiwanie w sposób naturalny.

Z mąki , piwa, oleju i soli wyrabiamy gęste ciasto, formujemy je na kształt kuli,

spłaszczamy do grubości około 6 cm. Pieczemy (najlepiej w tradycyjnym piecu

chlebowym, ale ostatecznie można tez w piekarniku) w temperaturze 220 stopni około 90

minut. Mi wyszedł z zakalcem (11.04.2010), ale smaczny.

NAPÓJ Z CZTERECH ZIÓŁ

po jednej porcji suszonych owoców dzikiej róży, suszu kwiatu rumianku, suszu liści

poziomek, połowa porcji suszu liści mięty, miód.

Wykorzystujemy zioła zbierane i suszone

samodzielnie- a następnie rozkruszone. W tej

mieszance używamy połowę porcji mięty- ma

bowiem tendencje do zagłuszania smaku

pozostałych ziół. Do kociołka zagotowanej,

wrzącej wody (ok. 3,5 litra) wsypujemy 2

garści mieszanki. Zestawiamy z ognia,

studzimy. W zależności od upodobań słodzimy

miodem. Nie jest to jednak konieczne, bowiem

mieszanka ma smak bardzo łagodny. Zioła te były szeroko dostepne w pradziejach po

czasy dzisiejsze.

KORA CYNAMONOWCA

aby odświeżyć oddech i pobudzić umysł polecamy żucie małego (ok. 1 x1 cm)

kawałeczka kory cynamonowca. Przyprawa jaką znamy pod nazwą cynamonu to nic

innego jak zmielona kora tego drzewa. Rejonem jego pochodzenia jest Azja, możliwe

zatem że w niewielkich ilosciach docierał też na nasze ziemie we wczesnym

średniowieczu- a jeśli tak, to raczej na stoły najbogatszych.

MIESZANKA PRZYPRAWOWA

doskonale nadaje sie do wzbogacania potraw

pikantnych.

po jednej częśći suszonej marchwi i cebuli, 1/10

częśći suszonego czosnku, 1/20 części suszonego

ziarna kminku, 1/20 części soli, kilka suszonych

jagód jałowca.

Wszystkie składniki pozyskałam sama, stąd dobra

rada- po wstepnym przesuszeniu warzyw i ziół warto

dosypać do suszącej się mieszanki nieco soli-

zapobiega ona ewentualnemu psuciu się suszu.

SÓL ZIOŁOWA

jako ciekawostka, która powstała przy próbach

konserwowania żywności.

Do glinianego naczynia, najlepiej w formie misy,

wsypać po garści rozmaitych suszonych zół

(oregano, tymianek, majeranek, mięta, kminek,

jagody jałowca). W drugim naczyniu rozrobić sól

(objętościowo tyle samo co wszystkich ziół) z

odrobiną wody- sól musi mieć postać

paćki. Wymieszać bardzo dokładnie wszystko

razem w misie i odstawić w ciepłe miejsce, nawet w

pobliże paleniska. Potem już tego nie mieszać, pozwolić, aby się

skrystalizowało. Możemy uzyskać dwie postacie soli- sypką albo bryłę. W każdym razie

jest to cenna przyprawa ziołowa, zioła w tej postaci, nawet jak zawilgotnieja, to

napewno się nie popsują.

GAŁGANEK

nazwa potrawy jest autorska,

niemniej sam przepis został

znaleziony w jakiejś XIX

wiecznej gazecie. Po lekkiej

modyfikacji zrobiłyśmy go

pierwszy raz na pokazach

rzemiosł XIX wiecznych, w

innej niż zwykle odsłonie:)

6 jaj

2 łyżki miodu

3 łyżki śmietany

szklanka mąki

pół łyżeczki cynamonu

otarta wanilia

pół kostki masła

Żółtka oddzielić od białek, te ostatnie starannie ubić widelcem. Wszystkie składniki

dokładnie wymieszać, pianę z białek dodając na samym końcu. Zagotować kociołek

wody. Na misce ułożyć czystą lnianą tkaninę, na to przełożyć ciasto i dokładnie

zawiązać. Węzełek włożyć na gotująca się wodę. Utrzymywać w stanie wrzenia około 60

minut. Węzełek wyjąć, ciasto wyłozyć na płaski talerz i podawać pokrojone. Można

polać słodką śmietanką.

Smacznego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: