dreamfever_22.pdf

Rozdział22

— Nie pojadę na tym — był czas kiedy musiałam postawić na swoim z Barronsem.

To był właśnie taki czas

— Zamknij się i wsiadaj

Gdybym potrząsnęła głową jeszcze raz bardziej gwałtownie, prawdopodobnie

oderwałabym ją sobie od reszty ciała

— Wsiadaj. Natychmiast

— W Twoich snach

Naszym transportem był Królewski Łowca

Barrons w jakiś sposób skłonił Łowcę to pozostania na ziemi w alejce pomiędzy

KiBB a garażem ( jedną z tych przerażających bestii której głównym celem było

wyeliminowanie mojej rasy z powierzchni ziemi) Wprawdzie był to jeden z

mniejszych ( raczej rozmiaru wąskiego dwu piętrowego domu a nie pięcio

piętrowego apartamentowca) i nie emanował tym śmiercionośnym odczuciem jak ten

do którego strzelał inspektor Jayne ale wciąż był to Królewski Łowca, kasta

odpowiedzialna za zamordowanie niezliczonej liczby sidhe - seers przez tysiące lat. I

on oczekiwał ,że Ja tego dotknę?

Nie wyczułam go bo był w jakiś sposób … przytłumiony

Przykucnął tam, czarniejszy niż smoła, wyglądający piekielnie, pokrytymi skórą

skrzydłami i ognistymi oczami, rogami i rozwidlonym ogonem. Wypuszczał

podmuchy dymu w dół alejki tego co kiedyś było największą Ciemną Strefą w

mieście. Przestrzeń pomiędzy księgarnią a garażem była dwadzieścia stopni

chłodniejsza niż reszta przestrzeni w nocy

Sięgnęłam do wnętrza mojego płaszcza po włócznię

— Nie waż się — powiedział Barrons — Jest pod moją kontrolą

Wpatrywaliśmy się w siebie

— Co musiałeś zaoferować Łowcy aby go do tego skłonić? W jaki sposób jeden

najemnik płaci drugiemu?

— Ty powinnaś wiedzieć. Jak się mają Twoje cenne zasady ostatnimi czasy?

Skrzywiłam się na niego. Po chwili wypuściłam włócznię

— Przy jego pomocy możemy znacznie szybciej przeszukać miasto. Twoje.... IFP —

esy , jak je nazywasz, nie mają na niego wpływu, sprawiając ,że jest to

najrozsądniejszy środek transportu.

— Jestem sidhe-seer Barrons. To jest Łowca. Zgadnij na co polują Łowcy? Na

Sidhe - seers. Nie wsiądę na niego

— Czas ucieka panno Lane. Rusz tyłek

Mentalnie próbowałam wejść w umysł Łowcy aby poznać jego zamiary, oczekując

spotkania z zakłócającą myśli sidhe-seer kopalnią morderczych myśli Łowcy

Nie było tam niczego, tylko mur czarnego lodu — Nie mogę dostać się do jego

umysłu — i nie podobało mi się to ani trochę

— I dzisiaj on nie może dostać się do twojej, więc zostaw go w spokoju i rób co

mówię

Zmrużyłam oczy — Nie możesz kontrolować Łowcy! Nikt nie może!

Jego czarne spojrzenie kpiło — Boisz się

— Wcale nie — warknęłam. Oczywiście ,że się bałam. Może i był podejrzanie

wyciszony i pozornie obojętny na moją obecność ale lęk przed nim był zakodowany

w mojej krwi. Urodziłam się z głęboko zakorzenionym alarmem podświadomości—

Co jeśli zrzuci nas jak tylko znajdziemy się na górze? — może i nie krwawiłam tak

jak kiedyś, ale byłam całkiem pewna ,że moje kości łamały się tak samo łatwo jak

kości każdej innej osoby.

Barrons obszedł Łowcę, podchodząc do niego od frontu. Płomienie błysnęły w jego

oczach gdy go zobaczył. Powąchał Barronsa, i część tej jego gorączki wydawała się

odpłynąć. Kiedy Barrons wyciągnął etui zawierające kamienie z kieszeni płaszcza,

Łowca przycisnął do tego swoje nozdrza i wydawało się ,że podoba mu się ten

zapach — On wie ,że będzie martwy zanim spróbuje — powiedział miękko

— Nigdy nie pozwoli mi wsiąść na siebie z moją włócznią, a Ja nie mam zamiaru jej

zostawić — kręciłam

— Twoja włócznia jest ostatnim z jego zmartwień

— Jak mam się na nim utrzymać — żądałam odpowiedzi

— Mają luźne połacie skóry pomiędzy skrzydłami. Złap to jak końską grzywę. Ale

najpierw załóż to — rzucił w moją stronę parę rękawiczek — I trzymaj je ubrane —

były zrobione z dziwnej tkaniny, grubej a jednocześnie elastycznej — Nie chcesz

dotknąć go nagą skórą — zapewniał mnie — Reszta Twojego ciała powinna być w

porządku

— Dlaczego nie chcę dotknąć go nagą skórą? — zapytałam ostrożnie

— Wsiadaj panno Lane. Natychmiast. Albo przypnę cię do tej cholernej rzeczy

Zajęło mi to kilka prób ale kilka minut później znalazłam sie na grzbiecie Łowcy

Unseelie

Zrozumiałam dlaczego dał mi rękawiczki. Emanował tak intensywnym zimnem ,że

gdybym dotknęła go gołymi rękoma i byłaby na nich jakakolwiek wilgoć

przymarzłyby do jego skóry. Zadrżałam, wdzięczna za skórzane warstwy mojego

ubrania. Barrons usadowił się poza mną, był zbyt elektryzujący i znajdował się za

blisko dla mojego komfortu

— Dlaczego on lubi zapach kamieni?

— Zostały wykute ze ścian twierdzy króla Unseelie. To odpowiednik Twojego ciasta

brzoskwiniowego, smażonego kurczaka i lakieru do paznokci — powiedział sucho —

Pachnie jak dom

Łowca wypuścił z siebie podmuch dymu wypełniając powietrze w alejce siarką.

Potem rozwinął skrzydła i jedynym masywnym ich podmuchem podniósł się i

zanurzył głęboko w ciemną noc, obsypując kryształkami czarnego lodu ulice

Wstrzymałam oddech i spoglądałam w dół na oddalającą się księgarnie

Wznosiliśmy się coraz wyżej i wyżej w zimne, nocne niebo

W dole mijaliśmy koledż Trinity i dzielnice Temple Bar !

Dalej rozciągał się komisariat policji i park. Magazyn Guinness'a z platformą na

której stałam i spoglądając w dół zdałam sobie sprawę ,że zakochałam się w tym

mieście

Doki ,zatoka i ocean aż po horyzont

Znienawidzony kościół w którym mój świat rozpadł się na części. Podniosłam głowę

do góry i spojrzałam w gwiazdy, odrzucając wizje jak i wspomnienia tego miejsca.

Księżyc był błyskotliwie biały, jaśniejszy niż kiedykolwiek powinien być, oprawiony

tą samą dziwną krwawą aurą którą widziałam kilka dni temu

— Co dzieje się z księżycem ? — zapytałam Barronsa.

— Świat wróżek krwawi do Twojego. Spójrz na te ulice na północ od rzeki

Odwróciłam wzrok od okrytego szkarłatem księżyca do miejsca które wskazywał.

Mokry bruk błyszczał delikatnym lawendowym odcieniem płynącym z neonów,

wytoczonym przez srebrzyste pajęczyny światła. Był piękny

Ale to było złe i głęboko niepokojące, tak jakby w tych kamieniach było coś więcej

niż tylko zwykły kolor. Tak jakby jakaś mikroskopijna forma życia Unseelie

wzrastała na naszym świecie, zabarwiając go, przekształcając w taki sam sposób w

jaki klątwa Cruce'a przeklęła lustra

— Musimy powstrzymać to wszystko przed przemianą — powiedziałam pilnie. I w

którym momencie ta zmiana stawała sie nieodwracalna? Czy już przypadkiem nie

była?

— Dlatego też można by pomyśleć ,że nie będziesz tracić czasu kłócąc się kiedy

zaopatrzyłem nas w najbardziej wydajny rodzaj transportu — Barrons brzmiał na

wkurzonego

Zerknęłam w dół na mój ' środek transportu ', jego czarną jak atrament skórę, ściśniętą

w moich okrytych rękawiczkami dłoniach.

Jechałam na Łowcy Unseelie! Czy jakakolwiek sidhe - seer w historii ludzkości

zrobiła kiedyś coś takiego? Dani nigdy w to nie uwierzy. Obserwowałam obłoki pary

wznoszące się nad jego głową, ukoronowaną śmiertelnymi hebanowymi rogami.

Czułam ukryte w jego ogromnych skrzydłach napięcie, jak nimi trzepotał.

Obserwowałam miasto pode mną.

To była długa podróż w dół

— Wiesz ,że inspektor Jayne do nich strzela — powiedziałam zmartwiona

— Jayne jest teraz zajęty w inny sposób

— Nie możesz wiedzieć wszystkiego — teraz to ja brzmiałam na wkurzoną

Klepnął Łowce lekko tak, jak klepie się konia

Przeszedł do atakującej pozycji, obracając szyję, wyrzucając przez swoje ramię

płonące spojrzenie pełne nienawiści i parsknął cienką strużką ognia z nozdrza w

niepowtarzalnej naganie

Barrons śmiał się

Musiałam przyznać ,że pomijając zimno i zbyt bliską obecność Barronsa,

rozkoszowałam się tą przejażdżką. To było przeżycie którego nigdy nie zapomnę. To

zabawne w jaki sposób rzeczy które wydają się być najmroczniejsze, zawierają w

sobie momenty piękna które ukazują się w najmniej oczekiwanych miejscach.

Dublin wciąż był pozbawiony zasilania ale taki był od miesięcy a wiatr i czas zniósł

wszystkie jego zanieczyszczenia w stronę wody. Żadnych dymiących kominów,

żadnych emitujących spaliny samochodów. Nie było aureoli światła miasta

konkurującej z jasnością księżyca. Miasto zostało wymiecione. To było jak świat taki

jaki był, setki lat temu. Gwiazdy migotały tak widoczne na Dublińskim niebie jak w

wiejskiej Georgii.

Rzeka Liffey dzieliła miasto przez środek, mosty znajdujące się na niej przekrajały

srebrną ścieżkę aż do zatoki.

Na północy ludzie inspektora, Jayne rzeczywiście byli zajęci w inny sposób walcząc

z hordą Unseelie jakiej nigdy wcześniej nie widziałam, tylko kilka przecznic od alejki

w której zginęła moja siostra.

Żal wzburzył się we mnie ale odrzuciłam go tak mocno i szybko spychając do

mojego zamkniętego pudełka ,że ledwie go poczułam.

Na stronie południowej, przelecieliśmy cicho ponad głowami moich sióstr sidhe -

seers. MacHalos połyskiwały dowodzone przez Kat i Dani, przeszukując okolice

niszcząc to co mogły

Dani nienawidziła mnie za to ,że wyszłam dzisiaj bez niej i dowodziła gorąco ,że jej

super zmysły mogą być niezbędne. Nie ułagodziło jej zbytnio moje przypomnienie

,że Barrons był szybszy niż ona.

Lataliśmy kilka godzin, krążąc i krążąc. Była prawie czwarta nad ranem kiedy w

końcu wyczułam Sinsar Dubh .

W momencie w którym zrobiłam to ja, zrobiła to i moja głowa — zabójcze łomotanie

w skroniach, rozprzestrzeniające się i obejmujące moją czaszkę jak ostre imadło

— Mam ją — powiedziałam spięta, wskazując generalny kierunek

Łowca zabrał nas na dół. Przesuwaliśmy się nad dachami kiedy starałam się wskazać

dokładniejszą lokalizację. Wieża kościoła i kilka kominów minęło kilkanaście stóp

pod nami. Czym niżej schodziliśmy tym bardziej intensywny stawał się mój ból i

ogarniało mnie intensywniejsze zimno. Czułam ją. Szczekając zębami i drżąc w

moim nieszczęściu, prowadziłam go. W lewo, nie w prawo, nie skręć tutaj, tak tutaj,

pośpiesz się, oddala się, czekaj, nie mogę jej wyczuć, jest

Nagle Sinsar Dubh zatrzymała się. Przeskoczyliśmy o pięć przecznic do przodu i

zawróciliśmy z powrotem do miasta. Łowcy nie biorą zakrętów jak Porsche

— Co ona robi? — domagał się odpowiedzi Barrons

— Poza tym ,że mnie zabija? Nie wiem — w tym momencie naprawdę mnie to nie

obchodziło — Jesteś pewny ,że musimy to zrobić?

— To tylko ból panno Lane i to taki o ograniczonym czasie trwania

— Może Ty spróbujesz funkcjonować kiedy twoja głowa jest rozrywana na pół i

czujesz się jakby ktoś grzebał w Twoim mózgu. Nie ma jakiegoś zaklęcia Druidów

którym mógłbyś mi pomóc?

— Potrzeba by do tego zarówno czasu jak i tatuaży. Poza tym nie jestem pewien czy

w ogóle by zadziałało i chociaż niedawno domagałaś się abym ubierał cię w czerń i

szkarłat, nie chcę abyś nosiła to już na stałe

— A Ty wciąż mi to przypominasz — wymamrotałam, wywracając oczami. Ruch w

połączeniu z moimi mdłościami sprawił ,że prawie zwymiotowałam

— Tylko dlatego ,że Ty wydajesz się zapominać o tym kto uratował Twój tyłek

Niestety, nie te wiele innych rzeczy które z nim robił.

Łowca złożył skrzydła i opadł na ziemię w ciszy. Ześliznęłam się z pokrytych skórą

pleców i uderzyłam o chodnik, zwracając

— Gdzie ona jest? — Barrons żądał odpowiedzi zanim jeszcze skończyłam

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: