DEZODORANTY
Dezodoranty są to środki chemiczne neutralizujące nieprzyjemny zapach wydzielanego potu. Wynika to z nazwy ( z łac. de = bez, odor = zapach )
Często są one mylone ze środkami przeciwpotowymi. Jednak różnica polega na tym, że te ostatnie są ogólnodostępnymi lekami zmniejszającymi wydzielanie potu, natomiast dezodoranty wpływają jedynie na zapach. Wobec tego środek przeciwpotowy jest dezodorantem, lecz nie każdy dezodorant jest środkiem przeciwpotowym.
Kosmetyk może być określany jako przeciwpotowy jeżeli powoduje statystycznie istotne obniżenie ilości wydzielanego potu co najmniej o 20%.
Dezodoranty można podzielić na:
· preparaty dezodoryzujące, które hamują rozwój mikroorganizmów
rozkładających pot
· antyperspiranty, które zmniejszają wydzielanie potu, działają ściągająco na skórę, co powoduje zaciskanie kanalików potowych
Pomysł usuwania nieprzyjemnego zapachu ciała został po raz pierwszy zrealizowany w latach 80 XIX wieku w USA poprzez wytworzenie dezodorantów. W pierwszej formie nanoszone były na ciało za pomocą palców, później za pomocą wacika. Dopiero w latach ubiegłego stulecia pojawiły się opakowania ułatwiające aplikację dezodorantów.
Biorąc pod uwagę opakowania w jakich znajdują się dezodoranty można podzielić je na następujące typy:
· roll-on – z obracającą się kulką ( lata 50)
· elastyczne butelki do wyciskania ( lata 50)
· areozole (lata 60)
· sztyfty ( lata 60)
W ostatnich latach pojawiły się nowe postacie, takie jak:
· klarowne żele
· klarowne sztyfty
· dezodoryzująco- chłodzące kremy
· skoncentrowane aerozole tzn. z większa zawartością składników zapachowych.
W latach 80 i 90 zwycięski pochód przemysłu aerozolowego został powstrzymany w USA
i Europie w wyniku odkrycia szkodliwego wpływu na warstwę ozonową chlorowanych fluorowęglowodorów. Dlatego na największych rynkach aerozole ustąpiły miejsca innym postaciom, głównie sztyftom.
Działanie dezodorantów składa się więc najczęściej z szeregu synergicznie współdziałających składników np. substancje zapachowe maskują przykry zapach potu a jednocześnie działają biobójczo, także substancje hamujące wydzielanie potu działają biobójczo i to już w stężeniach, w jakich jeszcze nie występuje wyraźne działanie przeciwpotowe.
Skuteczność działania dezodorantu zależy oprócz stężenia zawartych w nim składników czynnych i pozostałych składników, od ilości użytego dezodorantu i istniejących warunków klimatycznych ( zewnętrznych ) oraz cech osobniczych.
Istnieją badania skuteczności działania dezodorantów i środków przeciwpotowych. m.in. Badanie dla pomiaru zmniejszania się pocenia metodą nagrzewanego pomieszczenia, oraz badanie węchem. Są one pracochłonne i kosztowne, jednak ze względu na ochronę konsumentów i odpowiedzialność producentów za wyrób, a także ze względu na przepisy badania są nieodzowne.
W zależności od postaci, uszeregowano według procentowego zmniejszania się wydzielanego potu:
- areozole 20-30%
- kremy 35- 47%
- w opakowanie z kulka roll-on 14-17%
- płyny 28-62%
- sztyfty 35-40%
Składnikiem czynnym najczęściej jest uwodorniony chloran glinu (INCI: Aluminium Chlorohydrate), ewentualnie inne sole glinu (INCI: Aluminium Chloride, Aluminium Sesquichlorate, Aluminum Stearate).
a/. Dezodoranty – substancje o działaniu bakteriostatycznym
Triclosan /Irgasan DP-300/w ilości 0,1% /maksymalne stężenie
dopuszczalne 0,3%/
Chloroheksydyna i jej sole – glukonian, dioctan, dichlorowodorek –
maksymalne stężenie 0,3% /w przeliczeniu na chloroheksydynę/
Cytrynian trójetylowy z antyutleniaczem /Triethyl Citrate and/
BHT – Hydagen DEO/
b/. Antyperspiranty
Chlorowodorotlenek glinowocyrkonowy /ALxZr/OH/yCIz/
i chloroglicynian – dopuszczalne maksymalne stężenie 20% jako
bezwodny chlorowodorotlenek glinowocyrkonowy
Aluminium chlorohydrate – chlorowodorek glinowy /Al2/OH/5CI/ oraz
jego pochodne z kwasem mlekowym lub allantoiną
c/. Ekstrakty roślinne
DĄB szypułkowy /Quercus robur/ - ekstrakt z kory dębu zawiera garbniki
/do 20%/ - pochodne kwasu elagowego i katechiny, kwas egalowy i
galusowy działają ściągająco i bakteriobójczo.
SZAŁWIA LEKARSKA /Salvia officinalis/ - wyciąg z liści zawiera do
8% garbników, działa ściągająco, hamuje wydzielanie potu
DEZODORANT – spray – opakowanie typu pompka lub aerozol
A/. Alkohol etylowy /96%/ 66, 4
Triclosan /Irgasan DP-300/ 0, 1
Kompozycja zapachowa 0, 5
PEG-7 Glyceryl Cocoate
/Glycerox HE/ 3, 0
RYNEK
Potencjał naszego rynku na wyroby aerozolowe jest ogromny. Od 1995r. można było zaobserwować znaczny wzrost zainteresowania rozszerzeniem się produkcji krajowej
ZALETY AEROZOLI:
- wygodne opakowanie, mogą być użyte w prosty i celowy sposób- aplikacja jest łatwa i szybka;
tworzą delikatną mgiełkę
- są bardziej praktyczne niż inne postacie i zapewniają najskuteczniejsze działanie produktu
- stanowią jedyną możliwość uzyskanie ciągłego, delikatnego rozpylenia kompozycji nadającej poczucie świeżości
- mogą byś używane przez kilka osób, są bez zarzutu pod względem higienicznym
- hermetyczne zamknięcie praktycznie uniemożliwia wtórne zakażenie mikrobiologiczne preparatu.
- czynniki zewnętrzne nie mają wpływu na trwałość substancji aktywnych.
WADY:
- mało wydajny połowa środka nie trafia na skórę lecz w powietrze.
Aerozol jest produktem absolutnie bezpiecznym w użyciu i stosowaniu, pod tym warunkiem, że został w sposób właściwie opracowany, wytworzony i użyty
AEROZOLE
Dezodoranty to aerozole.
Aerozole są to preparaty, które w czasie stosowania uzyskują postaci dyspersji w postaci kropelek cieczy lub cząsteczek substancji stałej w fazie gazowej. Fazą gazową jest w zależności od rodzaju aerozolu, powietrze lub mieszanina powietrza z gazami wytłaczającymi.
Postać aerozolu uzyskuje się, uwalniając preparat z pojemnika pod ciśnieniem gazu wtłaczającego, lub stosując pompki mechaniczne. Najczęściej jednak spotyka się aerozole w pojemnikach ciśnieniowych. W takim przypadku elementem zamykającym opakowanie jest klasyczny zawór aerozolowy-zapewniający uzyskanie pożądanej charakterystyki wypływu, i odpowiedniej wielkości cząstek.
Zawory mogą być przystosowane do dawkowania w sposób ciągły, tzn. przez cały czas naciskania główki zaworu i tak jest w dezodorantach, lub do uwalniania ściśle określonej dozy. Ten rodzaj dawkowania gdzie po każdorazowej aktywacji zaworu niezależnie od czasu trwania nacisku uwalnia się określona, jednolita dawka jest wykorzystywany w dawkowaniu leków np. w aerozolach inhalacyjnych, preparatach przeznaczonych do stosowania na błony śluzowe jamy ustnej czy nosa.
Rozpuszczalnikami w aerozolach są przede wszystkim:
- Etanol,
- Izopropanol
- Woda,
- Skroplone gazy-w aerozolach ciśnieniowych.
-
OPAKOWANIA:
Opakowanie aerozolowe składa się z pojemnika i zaworu rozpylającego.
POJEMNIKI:
W przypadku dezodorantów najczęściej stosowanymi materiałami do produkcji pojemników są metale (aluminium, biała blacha). Jest to podstawowa część opakowania w związku z tym musi być odporna na określone przez producenta nadciśnienie, które na ogół nie powinno być większe niż 3000-4500hPa. Powierzchnie wewnętrzna pojemników powinna być zabezpieczona od wewnątrz lakierem przeciwkorozyjnym (żywice fenolowe, winylowe).
ZAWORY:
Przez zawory pod ciśnieniem gazu zawartość pojemnika wydostaje się na zewnątrz. Jego zadaniem jest szczelne zamykanie opakowania oraz regulowanie wypływu preparatu. Zawór za względu na nadciśnienie panujące w opakowaniu musi być bardzo mocno osadzony w jego szyjce a poszczególne jego części niezależnie od typu sporządza się z materiałów odpornych na korozję-tworzywa sztuczne, aluminium, stal wysokogatunkowa, guma).
Zawór składa się z :
- Metalowego gniazdka zaworu;
- Elementów wykonanych z różnych tworzyw sztucznych i różnego rodzaju mieszanek gumowych;
- Sprężynki;
- Rurki zgłębnej;
- Głowicy rozpryskowej z dyszą-regulującej pożądaną charakterystykę wypływu-od średnicy i długości cylindrycznej jej otworu zależy stopień rozproszenia aerozolu, zazwyczaj posiada ona średnicę w granicach 0.005-0.05mm.
NAPEŁNIANIE OPAKOWAŃ:
Korzystanie przy sporządzaniu aerozoli ze skroplonych gazów wymaga specjalnej techniki napełniania pojemników. Opakowania napełnia się metodą schładzania, metodą ciśnieniową lub tzw. systemem napełniania podzaworowego. Korzystając z dwóch pierwszych metod nie można stosować roztworu substancji czynnej w postaci emulsji, w związku z czym do napełniania dezodorantów gdzie związki czynne występują w postaci piany a propelent jest częściowo zemulgowany ze substancją czynną wykorzystuje się metodę ostatnią. System napełniania podzaworowego jest najbardziej zautomatyzowanym i najszybszym sposobem napełniania pojemników aerozolowych. W procesie tym wyróżniamy następujące etapy:
1. napełnienie pojemników roztworem substancji czynnej, przed czym następuje podanie opakowania do urządzenia napełniającego i uniesienie luźno założonego zaworu;
2. wprowadzenie czynnika wytłaczającego;
3. wciśnięcie zaworu na pojemnik i umocowanie go na stałe i usunięcie powietrza.
Prócz produktu rozpylanego istotną częścią składową aerozoli jest preparat, za pomocą którego następuje rozpylanie, tzw. propelent, który jest albo skroplonym gazem, parującym w warunkach ciśnienia atmosferycznego, albo ściśliwym gazem, lub też mieszaniną gazu skroplonego i gazu ściśliwego. Gaz ten dostarcza energii niezbędnej do opróżnienia opakowania aerozolowego oraz do uzyskania określonego charakteru wypływu. Używane do tego celu gazy powinny odpowiadać ściśle określonym warunkom: muszą być chemicznie obojętne w stosunku do opakowania i wszystkich składników preparatu, obojętne farmakologicznie, bezpieczne w użyciu, bezwonne, bezbarwne, nietoksyczne, niedrażniące oraz jałowe. Najczęściej jako propelent stosowany jest gaz skroplony, który pozwala na zapewnienie stałego ciśnienia wewnątrz pojemnika, niezależnie od stopnia zużycia propelentu lub rozpylanego produktu. Większość aerozoli zawierających skroplone gazy stanowi układ dwufazowy. Ma to miejsce wówczas gdy substancja aktywna jest rozpuszczona w fazie ciekłej gazu wytłaczającego lub tworzy roztwór z rozpuszczalnikami organicznymi, mieszającymi się z fazą płynną gazową. Drugą fazę tworzą pary skroplonego gazu i lotnych rozpuszczalników organicznych.Do tego rodzaju propelentów należą: fluorowane węglowodory-nową generację tej grupy gazów stanowią bezpieczniejsze dla warstwy ozonowej wodorofluorowęglowodory np. tetrafluoroetan, propan, butan, eter dimetylowy. Spośród sprężonych gazów najczęściej znajdują zastosowanie podtlenek azotu, dwutlenek węgla, azot i powietrze. Wywierają one jednak znacznie większe ciśnienie niż gazy skroplone dlatego ich ilość w opakowaniach aerozolowych jest niewielka. Aerozole z azotem jako gazem wytłaczającym noszą nazwę NITROZOLI. Gaz ten był wykorzystywany na szeroką skalę przy produkcji pierwszych aerozoli. Obecnie ma ograniczone zastosowanie gdyż stosowanie większej ilości azotu wymaga opakowań o specjalnej konstrukcji. Przy rozpylaniu preparatu czynnego część płynnego propelentu w postaci kropelek równocześnie z rozpylanym związkiem może osiadać na skórze i powodować nierównomierne rozkładanie się rozpylonego związku, zmianę jego właściwości na skutek ochładzającego działania propelentu, nadmierne ochłodzenie skóry. Aby zapobiec tym efektom, wprowadza się propelenty w formie żeli, z których nie powstają krople gazu. W skład tych preparatów wchodzą skroplone propelenty oraz sole metali z niższymi kwasami tłuszczowymi lub niższe kwasy tłuszczowe.
BADANIA PREPARATÓW AEROZOLOWYCH:
Każdy preparat tego typu powinien przejść odpowiednie kontrole, należą do nich takie badania jak np.:
1. Szczelności i wytrzymałość pojemnika, które są uważane za jego cechy krytyczne. Kontrolę przeprowadza się testem wodnym w łaźni o temp. 45-50°C. Pojemniki które wykazują nieszczelność w postaci wydobywających się kropelek gazu lub ulegające deformacji eliminuje się z toku produkcyjnego.
2. Wielkości ciśnienia w pojemniku-do czego służy specjalne urządzenie –manometr z odpowiednią nasadką.
3. Zawartości substancji.
4. Korozji opakowań metalowych-obserwacja wnętrza pojemnika w którym przez 6 miesięcy w temperaturze pokojowej przetrzymywano jego zawartość.
LINIE PRODUKCYJNE:
Wydajność linii produkcyjnej w firmie „V” wynosi około 1.5 miliona sztuk miesięcznie przy czym firma ta posiada dwie linie produkcyjne!!! Cały proces produkcyjny jest zautomatyzowany i wymaga nadzoru tylko niewielkiej ilości wykwalifikowanych pracowników. Komputerowy nadzór nad produkcją gwarantuje minimalną ilość braków, co jest niezwykle korzystne dla wszystkich klientów.Dzięki posiadanym urządzeniom, aerozole opuszczające zakład posiadają wagę i ciśnienie ściśle mieszczące się w granicach normy, a co najważniejsze są szczelne i bezpieczne dla użytkowników. Mówiąc o technologii i nowoczesności nie sposób pominąć ostatnich aerozolowych nowinek, jakimi są aerozole dwukomorowe. Technologia ta jest stosowana już od kilku lat i posiada tę „przewagę” nad aerozolem standardowym, że to co opuszcza pojemnik aerozolowy jest tylko samym medium, nie zaś jego mieszaniną z propelentem.Technologia dwukomorowa pozwala wytwarzać aerozole całkowicie niepalne, a także pozwala umieszczać w puszce aerozolowej preparaty gęste, takie jak pasty i żele.
KAPTUREK AEROZOLOWY - DROBIAZG O OGROMNYM ZNACZENIU
Nieodłączną częścią wyrobu aerozolowego jest kapturek. Ten pozornie mało ważny element, jest niezwykle istotny w konstrukcji całego wyrobu. Jednak wraz z rozwojem przemysłu aerozolowego stał się ważnym elementem pojemnika aerozolowego. Dzisiaj musi on spełniać szereg wymagań technicznych i marketingowych. Normalizacja pojemników aerozolowych umożliwia produkcję kapturków, które dokładnie odpowiadają wymiarom do pojemników wytwarzanych przez różnych producentów, zachowując tolerancje rzędu kilku dziesiętnych milimetra. Przy automatycznym napełnianiu pojemników aerozolowych na liniach produkcyjnych, z bardzo dużą szybkością, dokładne osadzenie i stabilność kształtu są niezbędne dla bezawaryjnego przebiegu produkcji.
Kapturki są bardzo ważnym elementem z punktu widzenia wymagań dotyczących pakowania wyrobów aerozolowych, ciężar jaki powinien wytrzymać kapturek w pozycji pionowej określony jest jako obciążenie maksymalne. Napełnione pojemniki aerozolowe są bowiem często ustawiane tylko na podstawkach tekturowych i ustawiane na paletach. Ze względu na koszty rezygnuje się z tradycyjnych opakowań w postaci pudełek tekturowych. Kapturki muszą więc wytrzymać ciężar kilku warstw napełnionych pojemników aerozolowych. Wymagane maksymalne obciążenie kapturka rzędu 100 kg nie należy dziś do rzadkości.
Produkcja artykułów konsumpcyjnych charakteryzuje się tym, że w stosunkowo krótkim czasie jest w stanie dostarczyć duże ilości wyrobów gotowych. Koniecznością staje się oszczędne dysponowanie powierzchniami magazynowymi począwszy od producenta, a na półkach sklepowych skończywszy. Ograniczone powierzchnie magazynowe, krótkie terminy dostaw oraz dostawy na umówiony termin są dzisiaj regułą.
Rola kapturków ciągle rośnie – opracowane zostały kapturki, które powinny ułatwić użytkownikowi stosowanie aerozolu oraz takie, które mają chronić produkt przed niezamierzonym użyciem. Przykładem pierwszego przypadku może być kapturek, który pozwala na bezpośrednie użycie aerozolu bez jego zdejmowania, innym przykładem jest kapturek dla farb w aerozolu, który można zdjąć jedynie za pomocą śrubokrętu. Stosując się do wymogów, skonstruowano nowoczesną serię zamknięć zabezpieczającą przed możliwością użycia pojemnika przez dzieci.
Kapturek stanowi także, obok nadruków i barw pojemnika aerozolowego, bardzo ważny element plastyczny całego wyrobu. Różne kolory i kształty, a także rodzaje tworzyw, dają projektantom szerokie możliwości kreowania kształtu opakowań aerozolowych. Prz...
xXxxRuudaaxxXx