Scios, Kregi Piekla. Sprawa Krzysztofa Olewnika, ss. 48.pdf

K R Ę G I P I E K Ł A

„Inicjatorem porwania musiała być osoba mająca

bardzo duże możliwości i wpływy. O ile mam pewną hipotezę

dotyczącą “podwykonawców” porwania, o tyle tutaj nawet

takiej hipotezy nie odważę się postawić. Ale sposób działania

wobec nas przypomina to, w jaki sposób próbowano

zniszczyć Romana Kluskę, Gudzowatego, a później pewną

irmę komputerową z Poznania”. Przed kilkoma miesiącami

Wojciech Wybranowski, pisząc w „Naszym Dzienniku” o

sprawie porwania Krzysztofa Olewnika zacytował powyższe

słowa Włodzimierza Olewnika.

Zdaniem rodziny Olewników, faktycznego pomysłodawcy

i szefa całej akcji należy szukać bardzo wysoko. Czy można

określić– jak wysoko i spróbować dostrzec, dokąd prowadzą

tropy związane z osobami występującymi w sprawie por-

wania? Sposób prowadzenia śledztwa, liczne fałszerstwa,

błędne tropy, „samobójstwa” sprawców – nakazują

przypuszczać, że prawdziwi mocodawcy, ów polityczny

układ, o którym wspominają Olewnikowie to ważne i wpływowe postaci.

Prawdopodobna wydaje się teza, że za uprowadzeniem stały osoby mające

zamiar przestępczego przejęcia przedsiębiorstwa Olewników. Ma tego świadomość także,

Włodzimierz Olewnik, gdy mówi: „W tej sprawie wcale nie chodziło o okup, chodziło o

przejęcie mojego majątku”. Czy Olewnikowie dostali „propozycję nie do odrzucenia”? Czy

dotyczyła włączenia do spółki wspólnika, który był związany z lokalnymi działaczami SLD,

czy też „tylko” zapłaty haraczu? Może propozycja wiązała się z handlem rosyjską stalą i

miała związek ze spółką „Krup-stal”, której właścicielami byli Krzysztof Olewnik i Jacek

Krupiński?

Jak twierdzili reporterzy RMF FM, którzy dotarli do analizy sporządzonej na

potrzeby śledztwa, wskazuje ona na zaniedbania, uchybienia i błędy policjantów oraz

prokuratorów. Śledczy w raporcie mówią wprost: gdyby śledztwo prowadzono poprawnie,

na jaw mogłyby wyjść fakty, które świadczą na przykład, że osoby powiązane ze sprawą

nielegalnie handlowały stalą i wprowadzały do obrotu stal pochodzącą z kradzieży lub

sprowadzaną do Polski bez opłat granicznych i ceł. Ten wątek (nie jedyny) pominięto

w śledztwie.

Czy dobre układy, jakimi dysponował w Płocku Jacek Krupiński, wsparte jeszcze lep-

szymi możliwościami ojca Krzysztofa - Włodzimierza Olewnika wśród miejscowych poli-

tyków SLD sprawiły, że głównym odbiorcą stali od spółki „Krup –stal” był płocki PERN,

podległy Orlenowi? To prawdopodobnie sprzedaż stali do dużej, państwowej irmy pozwoliła

spółce na szybki rozwój. Niekoniecznie zatem „fakty z przeszłości” mogły mieć związek ze

sprawą porwania, a raczej potencjalna przyszłość, rysująca się przed spółką.

Warto pamiętać, że w latach 2001- 2002, czyli w okresie porwania Krzysztofa Olewni-

ka decydowały się w Płocku losy priorytetowej dla miejscowych działaczy SLD inwestycji

– przeprawy mostowej przez Wisłę. Przetarg na budowę mostu rozstrzygnięto w 2002

roku. Niewykluczone, że przejęcie kontroli nad niewielką spółką i realizacja zamówień na

dostawę stali do budowy mostu, mogło okazać się niezwykle dochodowym interesem. Kto

mógł za nim stać?

Towarzysz minister Ćwiąkalski wspomniał niedawno o „układzie płockim”, mówiąc:

„W Płocku działał lokalny układ, który mógł być zamieszany w porwanie i śmierć Krzysz-

tofa Olewnika, a później w utrudnianie śledztwa i mylenie tropów. Mieliśmy tam do czynie-

nia z przenikaniem się pewnych powiązań i znajomości”.

Jednak dokładne prześledzenie powiązań ludzi tego układu, nakazuje mówić o

znacznie szerszym spektrum. Powiązania, wzajemne relacje i znajomości prowadzą bard-

zo, bardzo daleko...

Niemal natychmiast po uprowadzeniu Krzysztofa Olewnika pojawiają się na sce-

nie politycy, oferujący pomoc rodzinie porwanego. Wkrótce po uprowadzeniu do rodziny

Olewników z ofertą “pomocy” zgłosili się przestępcy z Sierpca. Między innymi Eugeniusz

D.(pseud.Gienek), kóry zaproponował Włodzimierzowi Olewnikowi, że zdobędzie infor-

macje o losach porwanego. Postawił tylko jeden warunek: gwarantem dobrej współpracy

między „Gienkiem” a Włodzimierzem Olewnikiem ma być Grzegorz Korytowski, lokalny

polityk SLD, były wicestarosta, dobry znajomy Jacka Krupińskiego, ale przede wszyst-

kim bliski współpracownik i protegowany mazowieckiego barona SLD, Andrzeja Piłata.

Korytowski organizował i prowadził zwycięską kampanię sejmową Piłata i był jego „prawą

ręką” w kontaktach z lokalnymi działaczami SLD.

Co istotne - wkrótce potem Korytowski został dyrektorem ds. korporacyjnych w

płockim Orlenie i doradcą prezesa Zbigniewa Wróbla.

Tandem „ Gienek” – Korytowski, wyciągnął od rodziny Olewników kwotę 160 tys zł

, przy czy wiadomo, że 25 tys. osobiście wziął Korytowski. W 2005 roku działacza SLD

zatrzymało CBŚ. Postawiono mu jednak dwa błahe zarzuty: nielegalnego posiadania kilku-

nastu sztuk amunicji i nielegalnego posiadania niemieckiego dokumentu tożsamości. Nie

usłyszał nawet zarzutu wyłudzenia pieniędzy. O udziale w sprawie Korytowskiego media

informowały dość obszernie, nie ma, zatem potrzeby rozwijania tego wątku. Tym bardziej,

że nie on wydaje się tu najważniejszy, a ludzie, którzy za nim stali.

„Patronem” politycznym Korytowskiego jest Andrzej Piłat – wieloletni aktywista par-

tii komunistycznej, sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury w okresie rządu

Włodzimierza Cimoszewicza, poseł i tzw. baron SLD na płockim Mazowszu. To postać

wpływowa i znacząca, bowiem nazwisko Piłata znajdziemy w kontekście działalności niez-

wykle ciekawych spółek i osób. W czasach, gdy porwano Olewnika, Andrzej Piłat to główna

postać w szeregu poskomunistycznych działaczy zaangażowanych w realizację budowy

płockiego mostu. Wydaje się jednak, że są w karierze Piłata ważniejsze interesy. W tym

kontekście warto tu wskazać na szczególną rolę, jaką polityk SLD odgrywał w płockim

Orlenie.

Przed kilkoma laty Wojciech Sumliński w artykule „Rurociąg przyjaciół” pisał:

Trzecia nitka rurociągu naftowego Przyjaźń to najbardziej tajna inwestycja w histo-

rii III RP. Tajemnicą jest, jakimi kryteriami kierowano się przy wyborze wykonawcy.

Nie wiadomo nawet, po co w ogóle zaczęto budować rurociąg. A wszystko dlatego,

by ukryć skok na publiczną kasę kolejnej grupy trzymającej władzę. W tym wy-

padku w jej skład wchodzą ministrowie z SLD, byli generałowie Wojska Polskiego,

policji i służb specjalnych.” [...] Na początku 2002 r. Przedsiębiorstwo Eksploatacji

Rurociągów Naftowych (PERN) ogłosiło przetarg na budowę trzeciej nitki rurociągu

naftowego Przyjaźń: od granicy polsko-białoruskiej w Adamowie do Plebanki koło

Płocka. Szefem PERN został Stanisław Jakubowski, członek władz krajowych SLD.

Choć w przetargu (rozstrzygniętym we wrześniu 2002 r.) brali udział potentaci z

branży budowy rurociągów, koordynowanie projektu, a więc i kontrolę nad wydat-

kowaniem publicznych pieniędzy, powierzono utworzonemu na potrzeby przetargu

konsorcjum Prochem-Megagaz.[...] Według Wiesława Kaczmarka, który był minis-

trem skarbu w rządzie Leszka Millera, kiedy decydowano o przetargu, wszystko

zaaranżował Andrzej Piłat, wiceminister infrastruktury i były mazowiecki bar-

on SLD. - To Piłat, który był moim partyjnym przełożonym, forsował Stanisława

Jakubowskiego na prezesa PERN - opowiada Kaczmarek. Według byłego ministra,

wygrana Jakubowskiego w konkursie miała umożliwić Megagazowi zwycięstwo w

przetargu. Skoro Kaczmarek wiedział o ustawieniu przetargu, dlaczego wcześniej

nic nie powiedział? To kolejna - po sprawie Andrzeja Modrzejewskiego, byłego

prezesa Orlenu - tajemnica, o której Kaczmarek mówi z dwuletnim opóźnieniem.

Były minister skarbu sugeruje, że zwycięstwo Megagazu ma związek z tym, iż

członkiem rady nadzorczej tej irmy jest syn Piłata.

„Megagaz” to szczególna, nomenklaturowa spółka. Wojciech Sumliński pisał:

Jej prezesem jest Zbigniew Sowiński, mający wielu przyjaciół w MON i Sztabie Gener-

alnym Wojska Polskiego. W czasie gdy rozstrzygano przetarg, wiceprzewodniczącym

rady nadzorczej Megagazu był Wiesław Huszcza, były skarbnik SdRP.[...]

Przewodniczącym rady nadzorczej Megagazu był Jerzy Napiórkowski, wiceminister

inansów w latach 1986-1990, jeden z bohaterów tzw. afery karabinowej (Polaków,

których oskarżono o nielegalny handel bronią z Irakiem, zatrzymano w 1992 r. w

Niemczech i USA). Wiceprzewodniczącym rady nadzorczej Megagazu podczas zawi-

erania kontraktu z PERN był Roman Kurnik, były kadrowiec SB, potem zastępca

Marka Papały, komendanta głównego policji, a następnie doradca wiceministra

spraw wewnętrznych Zbigniewa Sobotki. Bezpośrednio przed zawarciem kontrak-

tu pomiędzy PERN i Prochem-Megagaz wiceprzewodniczącym rady nadzorczej w

tej ostatniej spółce był również Andrzej Celiński, obecnie jeden z liderów SDLP. [...]

W spółce Megagaz aż się roi od byłych funkcjonariuszy SB, UOP i emerytowanych

wysokich oicerów Wojska Polskiego. W Megagazie zatrudniony jest m.in. generał

w stanie spoczynku Andrzej Ratajczak, jeszcze rok temu pełnomocnik dowódcy

wojsk lądowych ds. mienia wojskowego, a wcześniej odpowiedzialny za logistykę w

Śląskim Okręgu Wojskowym, oraz gen. Marian Robełek, były zastępca szefa Sztabu

Generalnego Wojska Polskiego.

Udziałowcem Megagazu jest Biuro Podróży First Class SAZ SA. W jego radzie

nadzorczej zasiadają m.in. emerytowany admirał Romuald Waga, członek Rady

Bezpieczeństwa Narodowego przy Prezydencie RP, Piotr Barański, szef kadr w

nie istniejącym już Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, i Roman

Kurnik.

Warto dodać, że wszczęte na wniosek jednej z płockich gazet postępowanie proku-

ratorskie w sprawie nieprawidłowości przy przetargu, zostało przez płocką Prokuraturę

Okręgową szybko umorzone w roku 2004.

Publikacja Sumlińskiego na temat „Megagazu” wywołała jednak prawdziwą burzę.

Wymieniała bowiem jako wiceprzewodniczącego rady nadzorczej Andrzeja Celińskiego,

który w tym czasie był członkiem sejmowej komisji śledczej ds. Orlenu. Poseł Andrzej

Grzesik z komisji śledczej zacytował podczas posiedzenia komisji artykuł Sumlińskiego we

Wprost, wskazując, że spółka, w której Celiński był członkiem rady nadzorczej za polskie

pieniądze buduje trzecią nitkę naftociągu Przyjaźń, na czym skorzystają wyłącznie Ros-

janie. Po drugie – o czym przypominał artykuł redakcyjny Wprost - „Andrzej Czyżewski,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: