SPRAWOZDANIE NR 1 – sonar MS1000
I GiK - LO2
Grupa: Agnieszka Chmurzyńska, Beata Szczepankiewicz, Ewelina Jankowska, Jakub Konieczny, Jarosław Chróścicki.
Kilka słów o MS 1000:
Sonar skanujący MS1000 pracujący na częstotliwości 675kHz umożliwia uzyskiwanie obrazu o najwyższej rozdzielczości. Przeznaczony jest specjalnie do inspekcji podwodnych konstrukcji, inspekcji rurociągów oraz do innych zastosowano, gdzie parametr najwyższej rozdzielczości i ostrości obrazu ma priorytet nad innymi parametrami sonarowymi. Ten typ sonaru jest także zalecany do pracy gdy temperatura wody jest niższa od 4° C, lub wyższa niż 20° C ponieważ wiązka akustyczna w sonarach z przetwornikami w osłonie wypełnionej olejem poza zakresem temperatur 4°C -20°C nie jest dostatecznie zogniskowana. Sonar ten posiada możliwość zwiększenia częstości próbkowania danych, szerokości pasma odbiornika, mocy nadajnika oraz bardzo wąskiej wiązki w poziomie dla przetwornika wachlarzowego. Transmisja danych jest kompatybilna z RS 485 i z RS 232. Rodzaj transmisji jest automatycznie wykrywany i konfigurowany. Głowica sonaru jest sterowana oprogramowaniem sonarowym MS1000 wykorzystując wszystkie możliwości tego oprogramowania.
Cel naszej pracy: zinterpretowanie obiektu na obrazie sonarowym.
Uwagi: Pomimo, że sonar MS1000 pozwala na uzyskanie obrazu o bardzo wysokiej rozdzielczości, jednak często pojawiają się problemy z trafną interpretacją znajdujących się na dnie akwenu obiektów, które nie zawsze są zależne od sprzętu czy też od wiedzy hydrografa, takim problemem może być np. sposób ułożenia się obiektu na dnie czy też rodzaj powierzchni dna.
Opis sytuacji:
pozycja głowicy: podłączona do odbiornika RTK
czas: 13:16:26-13:22-19
zakres przeszukania: 7,5m
sektor: 72 ̊
wartość wzmocnienia: 15%
Zadanie: Do rzeki wrzucono wiadro z wodą. Naszym zadaniem było zlokalizowanie obiektu, pomierzenie jego długości oraz wysokości.
1. Lokalizacja obiektu – zwróciliśmy uwagę na cień, jaki powstał za obiektem.
2. Zmierzyliśmy długość obiektu za pomocą taśmy (tape) znajdującej się na pasku pionowym po lewej stronie obrazu sonarowego. Zrobiliśmy to prawym klawiszem myszy zaznaczając początek i koniec obiektu.
3. Za pomocą funkcji „Hight” zmierzyliśmy wysokość obiektu. Do tego był nam potrzebny jego cień. Tutaj też jak poprzednio, po lewej stronie obrazu sonarowego wybraliśmy tym razem funkcję „hight”. Zaznaczam koniec cienia, początek i pierwsze odbicie echa od dna. Bardzo ważne jest, aby na naszym obrazie widać było całą długość cienia, w przeciwnym wypadku pomierzona wysokość będzie nieprawidłowa.
Wnioski:
Dzięki sonarowi stacjonarnemu mamy większą dokładność lokalizowania obiektów znajdujących się na dnie akwenów. Jesteśmy w stanie wyraziściej ukazać wysokość i szerokość obiektu, co np. w sonarach holowanych wymaga oświetlenia obiektów wiązką z kilku różnych stron. Ponadto, sonary stacjonarne idealnie jak żadne inne nadają się do skanowania stanu technicznego budowli hydrotechnicznych jak np. mosty. Można też powiedzieć, że oglądając obiekt na ekranie oprogramowania MS1000 mamy więcej czasu na dokładniejsze zlokalizowanie obiektu, które dokonuje się na bieżąco a pomimo tego jednak ciągle tam jest ze względu na stałe położenie sonaru. Jest to wygodniejsze niż w praktyce szeroko stosowane sonary kadłubowe, gdzie sonar przemieszcza się wraz z jednostką, możemy wówczas coś przeoczyć, a w hydrografii morskiej nie ma miejsca na błędy i niedokładności.
ewelljankowska