Zbiór bardzo ważnych wiadomości.pdf

COPYRIT © M O R G A N O

SPECJALNIE OPRACOWANE

ZBIÓR

BARDZO WA¯NYCH

ZBIÓR WA¯NYCH

WIADOMOŒCI

JAKIE NIEBEZPIECZEÑSTWA

CZYCHAJ¥ NA NAS

W PO¯YWIENIU?

CUKIER KRZEPI

ASPARTAM

Z MOJEGO ARCHIWUM

SKOMASOWANY ZBIÓR

RÓ¯NYCH PRAC

I WYPRACOWAÑ

DLACZEGO FRYTKI MCDONALD`S

S¥ TAK SMACZNE?

PRAWDA O SOJI

Wydane na prawach rêkopisu

CUKRZYCÊ MO¯NA WYLECZYÆ

BEZ INSULINY

Przygotowanie do druku

Studio Graficzne EU SYSTEM

BYTOM 07.07.2007r.

ŒMIERTELNIE NIEBEZPIECZE

OSZUSTWO W SPRAWIE CUKRZYCY

– 2 –

– 3 –

CUKIER KRZEPI

DLACZEGO CUKIER JEST TOKSYCZNY

DLA ORGANIZMU?

Równowaga jest tak ważna dla naszych ciał, że mamy wiele dróg,

aby zabezpieczyć się przed nagłym szokiem spowodowanym dużym

spożyciem cukru. Substancje mineralne takie jak sód (z soli), potas

i magnez (z roślin) oraz wapń (z kości) są mobilizowane i wykorzysty−

wane w przemianie chemicznej; wytwarzane zostają neutralne kwa−

sy, które próbują przywrócić równowagę kwasowo−zasadową krwi do

normalnego stanu.

Spożywany codziennie cukier powoduje wytworzenie ciągłego stanu

nadmiernego zakwaszenia i konieczne staje się pobieranie coraz

większej ilości pierwiastków z głębi ciała w celu przywrócenia rów−

nowagi. W końcu w celu zabezpieczenia krwi, z kości i zębów zo−

staje pobrane tyle wapnia, że powstaje próchnica i rozpoczyna się

ogólne osłabienie.

Nadmierna ilość cukru ma wpływ na każdy narząd organizmu. Po−

czątkowo jest magazynowany w wątrobie w formie glukozy (gliko−

genu). Ponieważ pojemność wątroby jest ograniczona, dzienny po−

bór cukru rafinowanego (powyżej wymaganej ilości naturalnego cu−

kru) szybko powoduje, że wątroba rozszerza się jak balon. Gdy wą−

troba jest wypełniona do swojej maksymalnej objętości, nadmiar gli−

kogenu powraca do krwi w formie kwasów tłuszczowych, które zosta−

ją przeniesione do każdej części ciała i magazynowane w najmniej ak−

tywnych miejscach: na brzuchu, pośladkach, piersiach i biodrach.

Gdy te stosunkowo nieszkodliwe miejsca są całkiem wypełnione, kwa−

sy tłuszczowe zostają następnie rozprowadzane do aktywnych narzą−

dów, takich jak serce i nerki. To powoduje osłabienie ich funkcji;

w końcu tkanki ulegają degeneracji i zmieniają się w tłuszcz. Orga−

nizm jako całość zostaje uszkodzony w wyniku ich obniżonej zdolności

działania i powstają zakłócenia ciśnienia krwi.

Następuje uszkodzenie parasympatycznego układu nerwowego,

a podlegające mu narządy, takie jak móżdżek, stają się mało aktywne

i ulegają paraliżowi (rzadko myśli się o normalnej funkcji mózgu jako

o czymś równie biologicznym jak trawienie). Zostają opanowane ukła−

dy krążenia obwodowego i limfatycznego i jakość czerwonych ciałek

zaczyna się zmieniać. Występuje nadmierna ilość białych ciałek i spo−

wolnieniu ulega proces tworzenia tkanek. Tolerancja i odporność na−

szego ciała ulega ograniczeniu, wskutek czego nie możemy odpo−

wiednio reagować na ekstremalne zakłócenia, bez względu

na to, czy będzie to zimno, ciepło, komary czy bakterie.

Nadmiar cukru wywiera silny negatywny efekt na

funkcjonowanie mózgu. Kluczowym

czynnikiem w jego prawidło−

W roku 1957 dr William Coda Martin próbował odpowiedzieć na py−

tanie:, 'Kiedy żywność jest żywnością a kiedy trucizną?" Jego robo−

czą definicją 'trucizny" było: 'Medycznie: każda substancja dostar−

czona ciału, strawiona lub powstała wewnątrz ciała, która powo−

duje lub może powodować choroby. Fizycznie: każda substancja,

która hamuje aktywność katalizatorów, które są znajdującymi się

w organizmie w niewielkich ilościach substancjami chemicznymi

lub enzymatycznymi aktywującymi reakcje". Słownik podaje na−

wet szerszą definicję 'trucizny":, 'aby wywrzeć szkodliwy wpływ

lub, aby wypaczyć funkcję".

Dr Martin sklasyfikował cukier rafinowany jako truciznę, ponieważ

jest on pozbawiony swoich sił witalnych, witamin i substancji mine−

ralnych. 'To, co zostaje, zawiera czyste, rafinowane węglowodany.

Ciało nie może wykorzystywać tej rafinowanej skrobi i węglowoda−

nów, jeśli nie występują razem z nimi usunięte białka, witaminy i sub−

stancje mineralne. Natura dostarcza tych elementów w każdej roślinie

w ilościach wystarczających do metabolizowania zawartych w niej wę−

glowodanów. Nie ma środków występujących w nadmiarze dla innych

dodanych węglowodanów. Niekompletny metabolizm węglowodanów

powoduje tworzenie "metabolitów toksycznych, takich jak kwas piro−

gronowy lub nienormalne cukry zawierające 5 atomów węgla. Kwas pi−

rogronowy akumuluje się w mózgu i systemie nerwowym a nienormal−

ne cukry w czerwonych krwinkach krwi. Te toksyczne metabolity za−

kłócają oddychanie komórek, które nie mogą zapewnić odpowiedniej

ilości tlenu dla przeżycia i normalnego funkcjonowania organizmu.

Z upływem czasu niektóre z komórek obumierają. To zakłóca funkcje

części ciała i staje się początkiem chorób degeneracyjnych". Cukier ra−

finowany jest szkodliwy, gdy jest spożywany przez ludzi, ponieważ do−

starcza tylko to, co żywieniowcy określają jako 'puste" lub 'gołe" kalo−

rie. Brak w nim naturalnych substancji mineralnych, które obecne są

w korzeniu buraka cukrowego. Co więcej, cukier jest gorszy od

innych rzeczy, ponieważ drenuje i wypłukuje z organizmu

cenne witaminy i substancje mineralne z powodu wymagań

procesu trawienia, detoksykacji i eliminacji,

co wpływa na cały system?

CUKIER KRZEPI

ZBIÓR BARDZO WA¯NYCH WIADOMOŒCI

– 4 –

– 5 –

wym działaniu jest kwas glutaminowy, żywotny składnik znajdo−

wany w wielu roślinach. Witaminy B odgrywają główną rolę

w podziale kwasu glutaminowego na antagonistyczne−dopełniające

składniki, które generują reakcje mózgu takie jak 'działanie" lub

'kontrola". Witaminy B są wytwarzane między innymi przez symbio−

tyczne bakterie, które żyją w naszych jelitach. Kiedy spożywamy co−

dziennie rafinowany cukier, bakterie te marnieją i umierają, co po−

woduje spadek naszego zasobu witaminy B. Nadmiar cukru powo−

duje senność i drastyczny spadek naszej zdolności oceny i zapamię−

tywania?

Niektórych z tych urazów doznali rozbitkowie, którzy przez dzie−

więć dni jedli i pili wyłącznie cukier i rum. To, co mieli do powie−

dzenia, przysporzyło bólu głowy propagatorom spożywania cukru.

Wypadek ten wydarzył się w roku 1793, kiedy rozbił się statek

wiozący ładunek cukru. Pięciu marynarzy, którzy przeżyli, a na−

stępnie zostali uratowani, było przez dziewięć dni zdanych na sie−

bie samych. Byli w stanie wyniszczenia spowodowanego głodem,

nie jedząc nic innego oprócz cukru i rumu.

Zainspirowany tym wypadkiem wybitny francuski fizjolog F. Ma−

gendie przeprowadził szereg doświadczeń na zwierzętach, których

wyniki opublikował w roku 1816. W eksperymentach tych karmił psy

pokarmami opartymi na cukrze lub oleju z oliwek i wodzie. Wszyst−

kie psy uległy wyniszczeniu i zdechły.

Rozbitkowie i eksperymentalne psy francuskiego fizjologa dowiodły

tego samego – cukier jako stała dieta jest gorszy od braku pokarmu.

Czysta woda może utrzymać cię przy życiu przez jakiś czas, cukier

i woda – zabije cię. Ludzie (i zwierzęta) nie mogą utrzymać się przy

życiu na diecie cukrowej.

Zdechłe psy w laboratorium prof. Magendie uświadomiły przemysło−

wi cukrowniczemu, jakim niebezpieczeństwem są niezależne badania

naukowe. Od tego czasu przemysł cukrowniczy przeznaczył po cichu

miliony dolarów na subsydiowanie nauki. Wynajęto najbardziej zna−

ne autorytety naukowe, które można było kupić za pieniądze,

w nadziei, że uda się znaleźć coś, nawet pseudonaukowego, co pozwo−

liłoby oczyścić opinię o cukrze.

Mimo to udowodniono, że cukier jest głównym czynnikiem powo−

dującym próchnicę zębów; występując w ludzkiej diecie po−

woduje nadwagę; usuniecie go z diety leczy objawy okale−

czających, szeroko rozpowszechnionych chorób, ta−

kich jak cukrzyca, rak i choroby serca.

Sir Frederick Banting współ−

odkrywca insuliny, odnotował w roku 1920 w Panamie, że wśród

właścicieli plantacji cukru, którzy jedli duże ilości produkowanego

przez siebie rafinowanego cukru panuje powszechnie cukrzyca. Nie

stwierdził jej natomiast u tubylców, którzy żuli jedynie surową trzci−

nę cukrową. Pierwsze wysiłki zmierzające do stworzenia pozytywne−

go obrazu cukru podjęto w roku 1808 w Wielkiej Brytanii, kiedy Ko−

mitet Indii Zachodnich poinformował parlament o ufundowaniu na−

grody w wysokości 25 gwinei dla każdego, kto przedstawi najbar−

dziej 'satysfakcjonujący" eksperyment dowodzący, że nierafinowany

cukier jest dobry do żywienia i tuczenia bydła, krów, wieprzy

i owiec. Pasza dla zwierząt jest często sezonowa i zawsze droga.

Cukier był wówczas tani jak barszcz. Ludzie nie zjadali go dosta−

tecznie szybko.

Oczywiście próby żywienia zwierząt gospodarskich cukrem i mela−

są w Anglii w 1808 stały się katastrofą. Gdy Komitet Indii Zacho−

dnich przygotował czwarty raport skierowany do parlamentu, je−

den z członków parlamentu, John Curwin, doniósł, że próbował bez

powodzenia karmić cukrem i melasą cielęta. Zasugerował, że może

warto byłoby spróbować dodawać cukier i melasę do odtłuszczonego

mleka. Gdyby coś z tego wyszło, handlarze cukrem z Indii Zachodnich

z całą pewnością rozpowszechniliby to na całym świecie. Po tym nie−

powodzeniu w dodawaniu cukru do paszy krów poddali się.

Z nieustającym zapałem mającym na celu zwiększenie zapotrzebowa−

nia rynku na ten najważniejszy produkt rolny Indii Zachodnich, dzia−

łania Komitetu Zachodnich Indii zostały zredukowane do taktyki,

która z powodzeniem służyła propagatorom cukru przez prawie 200

lat. Sprowadzała się ona do rozpowszechniania nieznaczących i ewi−

dentnie głupich ocen po chodzących z odległych miejsc od niedostęp−

nych ludzi z pewnym statusem 'naukowym". Jeden z ówczesnych ko−

mentatorów nazwał ich 'wynajętymi sumieniami".

Komitet Parlamentarny tak bardzo popierał lokalnych wodzirejów od

cukru, że ograniczył się do zacytowania lekarza z dalekiej Filadelfii,

lidera ostatniej amerykańskiej rebelii kolonialnej: 'Jak donoszą, wiel−

ki dr Rush z Filadelfii powiedział, że 'ta sama objętość cukru zawie−

ra więcej substancji odżywczych niż jakakolwiek inna znana sub−

stancja". W tym samym czasie dr Rush udowadniał, że masturba−

cja jest przyczyną obłędu! Cytowanie takich wieloznacznych

stwierdzeń oznacza, że nie dałoby się znaleźć w Anglii ani

jednego weterynarza, który zalecałby stosowanie

cukru jako składnika pokarmowego

w żywieniu krów, świń lub

CUKIER KRZEPI

ZBIÓR BARDZO WA¯NYCH WIADOMOŒCI

– 6 –

– 7 –

owiec. Przygotowując swoje epokowe dzieło Historia Żywienia,

opublikowane w roku 1957, prof. E.V. McCollum (Uniwersytet im.

Johna Hopkinsa), czołowy amerykański żywieniowiec i bez wątpie−

nia pionier na tym polu, dokonał przeglądu około 200000 artykułów

naukowych opisujących doświadczenia dotyczące produktów żywno−

ściowych, ich właściwości, wykorzystania i wpływu na zwierzęta

i człowieka. Zgromadzony materiał obejmował okres od połowy XVI−

II wieku do 1940 roku. Z tej wielkiej kopami badań naukowych Mc−

Collum wybrał te eksperymenty, które uznał za znaczące 'w odnie−

sieniu do historii postępu w wykrywaniu ludzkich błędów w tym

segmencie nauki [żywieniu]". Prof. McCollum nie zanotował ani

jednego kontrolowanego eksperymentu naukowego z użyciem cu−

kru w okresie od 1816 do 1940 roku.

Tak się nieszczęśliwie składa, że dzisiejsi naukowcy nie mogą zbyt

wiele dokonać bez sponsora. Protokoły nowoczesnej nauki zwięk−

szyły koszty badań naukowych. W tej sytuacji trudno być zasko−

czonym, czytając we wstępie do Historii żywienia McColluma, że

'autor i wydawcy są wdzięczni The Nutrition Fundation, Inc. [Fun−

dacji ds. Żywienia] za dotację przeznaczoną na pokrycie części ko−

sztów wydania tej książki". Można by zapytać, czym jest ta Funda−

cja ds. Żywienia, jako że autor i wydawca nie mówią nam tego. Tak

się składa, że jest to fasadowa organizacja, za którą kryją się czołowi

producenci żywności zawierającej duże ilości cukru, tacy jak Ameri−

can Sugar Refining Company, Coca−Cola, Pepsi−Cola, Curtis Candy

Co., General Foods, General Mills, Nestle Co., Pet Milk Co. oraz Sun−

shine Biscuits − łącznie około 45 tego typu przedsiębiorstw.

Zapewne najbardziej znaczącą rzeczą związaną z dziełem McColluma

było pominięcie przezeń wcześniejszej monumentalnej pracy, którą

pewien znany profesor Harvardu określił jako 'jedną z tych epoko−

wych prac badawczych, które sprawiają, że każdy inny badacz pluje

sobie w brodę, że nigdy nie pomyślał o zrobieniu tego samego". W la−

tach 1930−tych dentysta−badacz z Cleveland w stanie Ohio, dr Weston

A. Price, podróżował po świecie − od siedzib Eskimosów po wyspy Mo−

rza Południowego i od Afryki po Nową Zelandię. Jego praca zatytu−

łowana Nutrition and Physical Degeneration: A Comparison of Pri−

mitive and Modern Diets and Their Effects (Żywienie i fizyczna

degeneracja: porównanie prymitywnych i współczesnych

sposobów odżywiania i ich skutków) [6] , ilustrowana setkami

zdjęć, została po raz pierwszy opublikowana w ro−

ku 1939. Dr Price uznał cały świat za

swoje laboratorium. Jego dru−

zgoczący wniosek zanotowany z przerażającymi szczegółami doty−

czącymi każdego odwiedzanego miejsca był prosty. Ludzie, którzy

żyją w tak zwanych prymitywnych warunkach, mają wspaniałe zęby

i wspaniały stan zdrowia ogólnego. Jedzą naturalne, nierafinowane

pożywienie z ich miejscowego otoczenia. Importowanie w wyniku

kontaktu z cywilizacją rafinowanego, słodzonego pożywienia zapo−

czątkowuje fizyczną degradację w sposób, który można wyraźnie za−

obserwować w czasie jednego pokolenia.

Dawanie posłuchu propagatorom spożywania cukru wynika z na−

szej ignorancji dotyczącej prac takich jak ta dra Price'a. Producen−

ci cukru nie dają jednak za wygraną i sowicie opłacają badania na−

ukowe, lecz laboratoria badawcze nigdy nie ogłaszają niczego kon−

kretnego, co mogłoby być użyte przez nich do promowania cukru.

Wyniki badań są niezmiennie złymi wiadomościami.

'Pozwólmy sobie na wizytę u niedouczonego dzikusa, zastanówmy

się nad jego sposobem odżywiania i bądźmy mądrzy" – napisał pro−

fesor Harvardu Ernest Hooten w Apes, Men and Morons (Małpy,

Ludzie i Debile) – 'przestańmy udawać, że szczoteczki i pasty do zę−

bów są ważniejsze niż pasty do butów i ich czyszczenie. Przechowy−

wane pożywienie jest tym, co daje nam sztuczne zęby".

Gdy badacze kąsają ręce, które ich żywią, i na światło dzienne wypły−

wają istotne wiadomości, powstaje niezręczna sytuacja dla wszystkich.

W roku 1958 magazyn Time doniósł, że pewien biochemik z Harvardu

i jego asystenci badali przez ponad 10 lat myszy w celu ustalenia, w ja−

ki sposób cukier powoduje próchnicę i jak temu zapobiegać. Badania

były finansowane przez Fundację do Badań nad Cukrem i pochłonęły

57 000 dolarów dotacji. Potrzeba było aż 10 lat, aby odkryć, że nie ma

sposobu, aby zapobiec próchnicy powodowanej przez cukier. Gdy ba−

dacze ogłosili swoje wyniki w Dental Association Journal, źródło fi−

nansowania ich badań z miejsca wyschło. Fundacja do Badań nad Cu−

krem przestała ich wspierać.

Im bardziej naukowcy rozczarowują propagatorów spożywania cukru,

tym bardziej muszą oni polegać na ludziach z reklamy.

SACHAROZA: 'CZYSTA" ENERGIA ZA NISK¥ CENÊ

Gdy w łatach 1920−tych kalorie stały się ważną sprawą i ludzie do−

wiedzieli się, jak je liczyć, propagatorzy spożywania cukru

wystąpili z nowym wabikiem. Zaczęli zachwalać fakt, że

w funcie cukru (0,454 kg) jest 2500 kalorii. Mniej

niż ćwiartka funta cukru zaspokaja 20

procent całkowitego dziennego

CUKIER KRZEPI

ZBIÓR BARDZO WA¯NYCH WIADOMOŒCI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: