Zapraszamy w kosmiczną podróż z Pstrokatką
Przewidywane osiągnięcia ucznia:
· czyta tekst z podziałem na role i swobodnie rozmawia na jego temat,
· potrafi rozpoznać sytuacje i nazwać emocje i uczucia, które im towarzyszą,
· tworzy obrazy wszechświata według własnych wyobrażeń,
· wykonuje pracę plastyczną według instrukcji,
· zgodnie bawi się z rówieśnikami.
Potrzebne będą:
„Świerszczyk” nr 22/2006,
schematyczne rysunki twarzy wyrażające różne stany uczuciowe (buźki), chusta animacyjna lub duże dwu- lub czterokolorowe płótno, papier kolorowy, szary papier, klej, pastele olejne, nożyczki, mapka rozgwieżdżonego nieba.
Przebieg zajęć:
◙ „Kolorowe i pstrokate” – zabawa integracyjna.
Dzieci stoją wokół chusty animacyjnej (lub dużego płótna). Każdemu dziecku przyporządkowujemy jeden z kolorów chusty. Chustę podnosimy rytmicznie, liczymy: raz-dwa-trzy! i wywołujemy któryś z kolorów chusty. Na hasło Trzy dzieci oznaczone wywołanym kolorem zmieniają miejsca (przebiegają pod uniesionym płótnem). Na hasło Pstrokate! – wszyscy uczestnicy zabawy przebiegają pod chustą.
Dzięki tej zabawie dzieci łatwiej uświadomią sobie, że przymiotnik pstrokate oznacza różnorodność, mieszaninę kolorów.
◙ „Kto może tak mruczeć?” – ćwiczenia fonacyjne.
• Ciche mruczenie przez nos (wymawianie: mmmmm).
Później należy połączyć mruczenie z wymową samogłosek:
mmma mmme mmmi mmmo mmmu
ammm emmm immm ommm ummm...
Uwaga! Pani też może pomruczeć z dziećmi. Ćwiczenia fonacyjne pomogą ustawić głos (zmienić wysoki, piskliwy na niski, o przyjemnym brzmieniu). Zmniejszenie napięcia strun głosowych oddali ryzyko wystąpienia chrypki.
Zestaw takich ćwiczeń możemy powtórzyć podczas omawiania lektury „Kubuś Puchatek” A.A. Milne’a, w której znajduje się bogaty zestaw Kubusiowych mruczanek. Dobrą okazją będzie też Międzynarodowy Dzień Pluszowego Misia, który przypada 25 listopada. Dzieci mogą przynieść wtedy do szkoły pluszowych ulubieńców i mruczeć z nimi i dla nich.
• Mruczenie, gdakanie, kwakanie i wydawanie jednocześnie głosów innych zwierząt (np. przez minutę) – przedstawienie bohaterów opowiadania: pstrokatej kurki i małego misia. Oglądanie ilustracji w „Świerszczyku”.
◙ „Pstrokata kurka i bury miś” – praca z tekstem opowiadania Małgorzaty Strzałkowskiej („Świerszczyk” s. 10–11).
• Czytanie opowiadania z podziałem na role.
Najlepiej czytający uczniowie otrzymują główne role (kurki, misia), nauczyciel czyta tekst narratora. Dla ułatwienia płynnej zmiany ról (bez przerywania narracji) można zaznaczyć w tekście zakreślaczem odpowiednie partie materiału dla kurki i misia.
Uwaga! Tekst z rubryki „Litery znam, więc czytam sam” to kolejna propozycja przeznaczona dla uczniów pierwszej klasy. Dzieci czytają tekst napisany przy użyciu liter poznanych w zerówce, trudniejsze wyrazy są w nim zastąpione rysunkami.
• „Co się wydarzyło w lesie?” – swobodna rozmowa na podstawie bajki inspirowana pytaniami: Kogo spotkała w lesie pstrokata kurka? W jaki sposób chciała pomóc misiowi? Jak niedźwiadek odnalazł mamę?
• Określanie uczuć bohaterów opowiadania.
Każdy uczeń ma symboliczne, uproszczone rysunki twarzy przedstawiające różne uczucia. Podczas słuchania tekstu opowiadania, czytanego przez nauczyciela, podnosi właściwy obrazek, np. w jego oku zabłysła mała łza – smutna twarz; Tam jest moja mama! – zawołał uradowany. – uśmiechnięta buźka.
W tekście dzieci znajdą różne uczucia: smutek, zdumienie, zatroskanie, radość, zadowolenie.
◙ „Co ja czuję?” – ćwiczenie dramowe.
Dzieci próbują przedstawić nastrój za pomocą mimiki i gestów. Obserwujący pokaz uczniowie odgadują i nazywają prezentowane uczucia.
◙ „Pomagajmy innym” – rozmowa na temat ilustracji.
Zwrócenie uwagi na opiekuńczość kurki, jej stosunek do zagubionego, bezbronnego niedźwiadka.
Nawiązanie do przeżyć dzieci: Czy znalazłeś się w sytuacji, gdy potrzebna ci była pomoc? Czy pomogłeś, gdy ktoś (człowiek lub zwierzę) był w potrzebie?
◙ „Uczymy się mówić jak Pstrokatka” – zabawa językowa.
Uczniowie wybierają z tekstu słowa wypowiedziane przez kurkę: ko ko komedia, ko ko kogut, ko ko kosmos, ko ko konstelacja. Próbują rozmawiać ze sobą w języku pstrokatki. Jest to bardzo dobre ćwiczenie rozwijające słuch fonematyczny.
◙ „Zwiedzamy gwiezdną krainę” – zaproszenie do kosmicznej podróży.
· Zabawa plastyczna – dzieci rysują gwiazdki (kreślą naprzemienne prawą i lewą ręką) pastelami na szarym papierze; wycinają rakiety z papieru kolorowego i naklejają je na nieboskłonie.
· Trening twórczości – dzieci otrzymują kartki z narysowanymi gwiazdkami; próbują sobie wyobrazić gwiazdozbiory, łączą żółtą kredką ciała niebieskie i wymyślają im nazwy (ćwiczenie należy przeprowadzić po analizie rysunku Wielkiej Niedźwiedzicy, zamieszczonego w „Świerszczyku”).
◙ Rundka z „jeżykiem” (piłeczką, maskotką) – podsumowanie zajęć.
Dzieci przekazują sobie „jeżyka” i kolejno wypowiadają się na temat zajęć, wskazują, co im się najbardziej podobało, co było trudne, a co łatwe, i oceniają swoją aktywność. Przekazywanie „jeżyka” dyscyplinuje rozmówców, bo wypowiadać się może tylko ten, kto trzyma zabawkę.
Bogusława Arkuszyńska
anolig5