Fakty i Mity 08-2007.pdf

KSIĄDZ GWAŁCICIEL

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 8 (364) 1 MARCA 2007 r. Cena 3 zł (w tym 7% VAT)

Str. 7

Czarownice w Doruchowie. Było ich

czternaście. Trzy zamęczono, pozostałe

spalono na stosie. W samym środku

Polski, w samym środku oświecenia...

Str. 12, 13

Ksiądz Stefan przywalił chłopca swoim wielkim cielskiem

i brutalnie zgwałcił. Potem tłumaczył się, że był pijany...

Czarownice w Doruchowie. Było ich

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 8 (364) 23 II – 1 III 2007 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Prezydent Lech Kaczyński ujawnił raport Komisji Li-

kwidacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych. Po jego prze-

czytaniu z radości upili się szefowie obcych wywiadów. Na ta-

lerzu dostali bowiem niemal pełną tajną książkę telefoniczną

agentów polskiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego, także

aktualnie pracujących. Publikacja raportu o WSI to ewenement

w skali światowej, a zarazem szczyt... pi... pi...! Niewykluczone,

że Macierewicz, Kaczyńscy i reszta PiS-u będą mieli na sumie-

niu któregoś z naszych bohaterów pracujących z narażeniem

życia dla dobra Polski, jeśli zostanie za granicą odstrzelony.

W normalnym kraju własnych agentów się nagradza i obdarza za-

szczytami (Putin). Natomiast zdrajców piętnuje i więzi. W IV RP

jest dokładnie na odwrót!

Przesiewanie szamba

bił się ostatnio na łamy i ekrany niejaki Tomasz Terlikowski.

Młodzieniec to 33-letni, ale już prawdziwy doktor filozofii, a za-

rabia jako redaktor naczelny Ekumenicznej Agencji Informacyj-

nej, felietonista „Rzeczpospolitej” i „Newsweeka”. Podczas na-

gonki na arcybiskupa Wielgusa wodził prym wśród myśliwych,

osobiście szukał na hierarchę kwitów w IPN, a w telewizorze

oznajmił, że „arcybiskup łże”. Doktor Terlikowski jest z pokole-

nia JPII i jest za tym, żeby uchwały Soboru Watykańskiego II

z 1962 roku zaszczepić w Polsce. No i żeby czynić Kościół nor-

malniejszym, bardziej ludzkim. Rozumiem gościa, bo sam mia-

łem takie poglądy, gdy zrzucałem sutannę. Ja jednak

wiedziałem, że za mojego życia Kościół się nie

zmieni, dlatego odszedłem.

Osoba i poglądy naszego doktora to

chodzący dowód na to, że Kościół rzym-

skokatolicki – nawet w Terlikowskim hu-

manistyczno-liberalno-dogmatycznym

wydaniu – jest karykaturą bytu racjo-

nalnego, czyli racji bytu nie ma. Dla-

czego? Ano na takiej samej zasadzie, na

jakiej łajno zawsze będzie łajnem, nawet

jak się je pokropi wodą toaletową. Żeby

łajno stało się na przykład ziemią, trzeba zmie-

nić jego strukturę, czyli łajno musi być prze-

tworzone przez bakterie i inne robaczki. Po-

dobnie jest z Kościołem. Bez naruszenia jego

chorej, cuchnącej struktury – czyli dogmatów,

na których się opiera – nie ma mowy o żadnych

skutecznych zabiegach kosmetycznych. Tymczasem

Terlikowski celuje właśnie w mnożeniu takich utopij-

nych przepisów na Kościół przyjazny, zarówno rodzinie Gierty-

chów i starym kawalerom w Watykanie, jak i nam, prostym

zjadaczom i wydalaczom chleba.

W jednym z ostatnich numerów „Tygodnika Powszechne-

go”, w artykule „Chłopcy w sutannach”, nasz utopista z zapa-

łem broni księży, którzy w ogólnopolskim sondażu zadeklarowa-

li chęć założenia rodziny (53,7 procent). Jednocześnie zaś bro-

ni... celibatu, który im to uniemożliwia. Pozostałe 46,3 procent

duchownych, którzy stwierdzili, że sprawy damsko-męskie oraz

instynkt ojcowski im (nomen omen) zwisają, to dla Terlikow-

skiego osobnicy bardzo podejrzani, bo – jak pisze – „jeśli ktoś

rzeczywiście ma zostać kapłanem, musi najpierw być mężczy-

zną” . Na pozór słusznie. Kościół już od dawna dba o to, żeby

każdy kandydat do święceń miał czym sikać i tak dalej. Ja też

byłem pod tym kątem ręcznie badany przez zaprzyjaźnionego

z kurią lekarza. Ale motywy ojców duchowych w seminarium

są zgoła inne. Chodzi o to, by wykazać, że powodem przystą-

pienia do sakramentu kapłaństwa nie jest brak sprzętu (lub je-

go wadliwość) przydatnego w stosunkach z kobietami, tylko „si-

ły wyższe”. Natomiast rozumowanie Terlikowskiego (z reguły

odmienne od hierarchicznego) „wypływa z przemyślenia kato-

lickiej antropologii i teologii. Jeśli bowiem łaska buduje na na-

turze, to łaska sakramentu kapłaństwa bazować musi na natu-

rze mężczyzny. W tę zaś wpisane są seksualność, pożądanie

erotyczne, ale także dojmujące pragnienie ojcostwa” – jak sam

twierdzi. Prawda, jak łatwo wszystko wykazać na papierze,

zwłaszcza w teologii? Wystarczy fałszywe założenie, że kapłań-

stwo katolickie jest bożą łaską. No i cel – uzasadnienie potrze-

by celibatu. Oto bowiem, zdaniem doktora filozofa, „bycie księ-

dzem nie ma wykastrować mężczyzny z tych naturalnych dą-

żeń, ale wykorzystać je do innych celów. Kapłaństwo wymaga

swoistej sublimacji, przekierunkowania naturalnej męskiej orien-

tacji seksualnej na służbę Kościołowi (...) oraz na duchowe oj-

costwo w wydawaniu na świat dzieci bożych (...). Kapłan żyją-

cy w celibacie wyrzeka się czegoś, co w innej płaszczyźnie,

symbolicznej, kościelnej – znajduje swój wyraz” . Dokładnie tak

samo tłumaczono mi to w seminarium. Przecież to takie proste

– zamiast upojnej nocy z ukochaną kobietą wystarczy popro-

wadzić nocne czuwanie w kościele albo pieszą pielgrzymkę do

Lichenia. Naturalną skłonność samców do oglądania pornosów

„przekierunkować” można na kartkowanie brewiarza, a zamiast

głaskać po główkach własne dzieci, można przytulać cudze.

I już „swoista sublimacja” załatwiona! Dla Terlikowskiego jest

oczywiste, że „brak prawdziwie męskich pragnień utrudnia lub

wręcz uniemożliwia pełne sprawowanie posługi kapłańskiej. Je-

śli bowiem nie odczuwa się pragnienia posiadania dziecka, to

co sublimować w pragnienie rodzenia dzieci duchowych? Jeśli

nie pragnie się kobiety, to co przekształcić się ma w pragnie-

nie służby Kościołowi?” . Wywody doktora przypominają mi tok

rozumowania Pospieszalskiego z jego programu „Warto rozma-

wiać”. A tok był mniej więcej taki: Homoseksualistą sta-

je się ten, kto miał w dzieciństwie złe kontakty

z własnym ojcem. Ktoś taki szuka faceta, który

mu ojca zastąpi. Ale z takiego związku nic do-

brego wyjść nie może, a tym bardziej żadna

miłość, gdyż ten drugi... też szuka ojca! Tym

wojującym katolikom to się wszystko musi

zgadzać, inaczej by nie mogli wierzyć

w cuda. I o cudach pisać.

Jeśli to wszystko jest takie proste, to

dlaczego ponad połowa księży chce się

żenić? Otóż dlatego, że „polskie semina-

ria (z chlubnymi wyjątkami) kładą nacisk

nie tyle na realizację swojej męskości na in-

nych niż erotyczne polach, ile na jej ograni-

czanie, uciskanie (...) proponuje się ich usu-

nięcie, wyrzucenie” . No tak, „uciskanie” , a tym

bardziej „usunięcie” męskości nie może być przy-

jemne i w młodych organizmach musi rodzić sprze-

ciw. Nasz autor uwielbia od czasu do czasu dołożyć kle-

rowi z grubszej rurki, ale tak fajnie, na zasadzie: jajko mądrzej-

sze od kury, ale kura to jednak moja mamusia! Pisze więc: „Mięk-

ki, kapłański głos, delikatne, niemal kobiece ruchy – to najbar-

dziej widoczne objawy takiego kształtowania kleryków i mło-

dych kapłanów” . Coś chyba w tym jest, bo jak się kogoś tam

„uciśnie” , to później „miękko” śpiewa... Ale też nie wszyscy kan-

dydaci do kapłaństwa nadają się do niego: „Dorosły, dojrzały

mężczyzna, podejmując decyzje, liczy się z ich konsekwencja-

mi (...). Tłumaczenie, że dopiero po ośmiu latach małżeństwa

czy kapłaństwa odkryliśmy »bolesną« prawdę o tym, że nasza

wolność ograniczona jest odpowiedzialnością za wcześniejsze

decyzje, graniczy z dziecinadą” . Doktor jako antidotum dla ta-

kich gówniarzy postuluje „przesunięcie granicy wieku” u kan-

dydatów do święceń oraz wprowadzenie dla nich „gęstszego

psychologicznego sita”. „Tylko bowiem dojrzały mężczyzna po-

trafi zacisnąć zęby i” ... i na przykład iść na pielgrzymkę. Wpro-

wadzenie takiego „sita” spowoduje, że na Zachodzie odsetek

„powołań” spadnie z 0,01 do 0,001 promila na rok, ale Terli-

kowskiego to nie martwi. Mnie też.

Natomiast martwi mnie pewność siebie, z jaką człowiek, któ-

ry nie spędził jednej nocy za murami seminarium czy plebanii,

wypowiada się o sprawach złożonych i bolesnych, nie dotyka-

jąc przy tym istoty problemu – nieludzkiej i nieboskiej doktryny

katolickiej. Ośmiesza się „sublimacją” seksu, czyli fizjologicznej

ludzkiej potrzeby, na „wartości duchowe”. Takie myślenie było

modne w XIX wieku, kiedy kazano młodym chłopcom ciężko pra-

cować, żeby się nie onanizowali. Popełnia też nadużycia, np.

stawiając znak równości pomiędzy „zaciskaniem zębów” w na-

turalnym dla człowieka małżeństwie do trwania w wymyślonym

przez papieży celibacie. Ciekawe, co nasz filozof powie choćby

na fragmenty z Biblii, z 1 Listu do Tymoteusza: „Biskup więc po-

winien być nienaganny, mąż jednej żony” oraz „(...) w czasach

ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom

zwodniczym i ku naukom demonów. Stanie się to przez takich,

którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. Za-

braniają oni wchodzić w związki małżeńskie...” . Czy tutaj też mu

się wszystko zgadza? A może, Panie Tomaszu, zamiast przesie-

wać zawartość kościelnego szamba, przetransponuje Pan swo-

je zdolności na bardziej zbożny cel?

Macierewicz przez przypadek potwierdził w raporcie, że w la-

tach 1982–1989 „Solidarność” otrzymywała potajemnie miliony

dolarów i m.in. sprzęt poligraficzny oraz nadawczy od amery-

kańskiego wywiadu (porównaj: pożyczka KPZR dla PZPR).

Jak Kali usłyszeć o „moskiewskiej pożyczce” dla PZPR, to być strasz-

ne; jak Kalemu dać amerykańską forsę, to być bardzo dobrze.

Panu prezydentowi zamarzyła się lustracja 600 milionów ludzi

na świecie. To nie jest wcale żart. Jeśli uważnie przeczytać no-

wą ustawę lustracyjną, okaże się, że podejrzani są także piszą-

cy blogi, redagujący strony internetowe, stali bywalcy forów

dyskusyjnych, aktorzy, piosenkarze, a nawet operatorzy kamer.

Nie jest ważne przy tym ani obywatelstwo, ani miejsce zamiesz-

kania, ani też narodowość delikwenta! Czy leci z nami lekarz...?

Jakże aktualna znów staje się pieśń: „Wyklęty powstań ludu ziemi...”.

Nieszczęścia chodzą parami. Stanisław Kaczoruk, któremu

w 2001 r. sam wódz Andrzej Lepper powierzył funkcję przewod-

niczącego Samoobrony na Stany Zjednoczone, ma jedną żonę

w Polsce, a drugą w USA.

Największa kara, która grozi za bigamię, to – oprócz dwóch lat wię-

zienia – dwie teściowe.

Premierzy Polski i Czech wspólnie orzekli, że wstępnie zgadza-

ją się na instalację tarczy antyrakietowej w swoich krajach. Te-

raz będą się tylko targować o cenę, jaką zapłacą Stanom za obro-

nę Amerykanów i narażanie własnych obywateli. Rosja w od-

powiedzi skieruje w tarczę swoje rakiety. Kaczory odejdą, a ra-

kiety pozostaną w nas wycelowane...

Akurat Czechy i Polska, wydane przez Francję i Anglię na żer Hi-

tlerowi, powinny wiedzieć, że przyjaciół trzeba mieć blisko, a wro-

gów daleko. Ale Polska to dziś Kaczyńscy...

Polskim żołnierzom walczącym w Afganistanie o wolność i nie-

podległość IV RP zabraknie ochrony wywiadowczej i kontrwy-

wiadowczej. Po prostu ci, którzy ją tworzyli, albo są już wyrzu-

ceni z pracy, albo zdemaskowani.

Powiedzmy to nareszcie wprost: ministrowie Macierewicz i Szczygło

są agentami bin Ladena. Inaczej tego kretyństwa wyjaśnić się nie da!!!

Kościelna Komisja Historyczna stwierdziła, że znajdująca się

w IPN teczka abpa Józefa Michalika, przewodniczącego Epi-

skopatu Polski, została sfałszowana i jest niewiarygodna. Do

uznania za śmieci zawartości archiwów IPN wystarczyło Komi-

sji słowo arcybiskupa, szefa KEP. Chwała Tobie, Panie...

Arcybiskup Wielgus był na taki numer za krótki.

Czyżby początek rewolucji racjonalnej w RP?! Według sonda-

żu jednego z najlepszych ośrodków badawczych w Polsce

– TNS OBOP – już ponad 26 proc. badanych nie ufa Kościoło-

wi. Od 2004 r. systematycznie rośnie także liczba osób, zdaniem

których Krk ma za duże wpływy polityczne (obecnie 60 proc.).

Za 10 lat będziemy mieli w miarę normalne społeczeństwo!

POLSKA/UE Jak wynika z danych Eurostatu, Polska znalazła

się po raz pierwszy na pierwszym miejscu w rankingu państw

UE. Jesteśmy liderem... w biedzie. Przegoniliśmy nawet Rumu-

nów i Bułgarów! Z 1/3 obywateli żyjących poniżej minimum so-

cjalnego staliśmy się prawdziwą europejską potęgą!

Teraz może być już tylko lepiej! Oby...

GDAŃSK Peter Raina, hinduski historyk z niemieckim paszpor-

tem, zabrał się po raz kolejny za obronę prałata Henryka Jan-

kowskiego. Do grona wrogów „tego wielkiego Polaka” Raina

zaliczył całkiem rozsądnego Tadeusza Gocłowskiego. Arcybiskup

wraz z władzami PRL chciał rzekomo pozbawić Jankowskiego

probostwa u świętej Brygidy, a nawet miał mu zabronić spotkać

się z papieżem.

I niesłusznie, bo fakt, że JPII musiał spotykać się z kimś takim jak

prałat Jankowski, powinien teraz świadczyć o jego męczeństwie

i świętości.

BIAŁYSTOK Prezydent miasta Tadeusz Truskolaski (popierany

przez PO) pokazuje, co to znaczy być w Polsce prawdziwym li-

berałem. Na początek zabrał się do przepytywania nauczycieli:

czy żyją w związkach małżeńskich, czy w konkubinatach, czy są

homoseksualistami, czy kiedykolwiek upili się i jakiego są wy-

znania? Nauczyciele podejrzewają, że prawdziwym inicjatorem

sondażu jest kler.

A prezydent Truskolaski – czy aby na pewno jest trzeźwy?

WATYKAN Benedykt XVI wysłał specjalny list do arcybiskupa

seniora Stanisława Wielgusa. Polecił w nim, aby wczesny eme-

ryt zabrał się z powrotem do pracy. Watykaniści odczytują list

jako swoiste przeprosiny i wotum zaufania dla Wielgusa ze

strony głowy Kościoła.

Od dawna podejrzewaliśmy, że tajemniczy prenumerator i wierny

Czytelnik „FiM” z Rzymu to nie kto inny, tylko imć Benedykt...

JONASZ

Z e środowiska polskiego tzw. postępowego katolicyzmu wy-

Nr 8 (364) 23 II – 1 III 2007 r.

GORĄCY TEMAT

ci ksiądz w Europie

był Polakiem. Pro-

porcjonalnie do licz-

by mieszkańców

wciąż mamy najwięcej duchow-

nych na świecie. Ale jeśli Kościół

nie zrobi nic, aby powstrzymać

obecną falę wystąpień, już wkrót-

ce możemy mieć więcej kościo-

łów niż księży.

do celibatu. Bo chociaż Watykan za

wszelką cenę stara się zastopować ja-

kąkolwiek dyskusję na ten temat,

zatacza ona coraz szersze kręgi.

A dlaczego tak bardzo zależy mu na

bezżenności księży? Ludźmi samot-

nymi łatwiej kierować, są bardziej dys-

pozycyjni, szczególnie jeśli są odse-

parowani w okresie szkolenia od świa-

ta zewnętrznego – twierdzą psycho-

logowie. Dodają ponadto, że jeśli

Papież Paweł VI określił księży

masowo zrzucających sutanny po So-

borze Watykańskim II mianem zdraj-

ców. Dziś niewiele w tej kwestii się

zmieniło. Współbracia zazwyczaj od-

wracają się od „eksów”, zaś Kościół

maskuje wszelkie odejścia, bo stano-

wią skazę na jego „doskonałym cie-

le”. Z kolei odcięcie pępowiny łączą-

cej z tą silną instytucją nie należy do

najłatwiejszych decyzji. Z dnia na

posłuszeństwo i podporządkowanie,

a to często jest nie do zniesienia

– opowiada nasz rozmówca.

Żeby jakoś się „na wolności”

urządzić, niektórzy przez lata ciu-

łają, kupują mieszkanie czy samo-

chód. On o tym nie pomyślał. Miał

jednak szczęście, bo bardzo po-

mogła mu rodzina. Nie odwrócili

się od niego, jak to często bywa,

kiedy syn nagle informuje o swoim

– Księża zazwyczaj nie decydują

się na wystąpienie, bo nie mają po-

mysłu na dalsze życie. Poza tym zda-

rza się i tak, że rzeczywiście nie wi-

dzą siebie poza kapłaństwem, które

wiele dla nich znaczy. Wszystko roz-

bija się o jedno słowo: celibat – twier-

dzi Marek, dziś szczęśliwy mąż i oj-

ciec. – Wielu z nas wychodzi z zało-

żenia, że celibat to przestarzała teo-

ria, której nie należy mieszać z prak-

tyką. Pracują więc w swoich parafiach,

wykonują najlepiej jak mogą obowiąz-

ki, a każdą wolną chwilę starają się

spędzić w ramionach ukochanej.

W Polsce jest jeszcze – niestety

– tak, że znacznie lepiej być księdzem

z kobietą przy boku niż zrezygnować

dla niej z kapłaństwa. Ludzie akcep-

tują podwójne życie swoich pasterzy,

zdarza się nawet, że wyrażają zrozu-

mienie, podczas gdy rezygnacja wią-

że się z odrzuceniem i powszechnym

potępieniem. – Taki dziwny obyczaj

– dodaje Marek.

On sam wraz z żoną mieszka

w swoim małym miasteczku na Ślą-

sku. Prowadzą wspólnie małą firmę

przewozową. Nie spotykają się już

z żadnymi przytykami ze strony lo-

kalnej społeczności. Ale droga nie za-

wsze była usłana różami: – Na sa-

mym początku w ogóle nie mogłem

się odnaleźć. Z zadbanego i pewne-

go siebie faceta zmieniłem się w roz-

trzęsiony o byt kłębek nerwów. My-

ślę, że gdyby nie moja

żona, która nigdy nie ro-

biła mi o nic wyrzutów,

nie dałbym sobie rady.

Może nawet poszedłbym

na kolanach do mojego

biskupa, żeby przyjął

mnie z powrotem...

Paweł odszedł z ka-

płaństwa, bo się zakochał.

Po odejściu zrobił pody-

plomowe studia i znalazł

pracę jako informatyk. Cał-

kiem nieźle mu się wiedzie.

– Pięć lat byłem księdzem.

Jak tylko trafiłem na pierw-

szą parafię, od razu miałem

kobietę. To było niecałe pół

roku po święceniach – mó-

wi. – Czułem się wtedy jak

wyposzczony zwierzak, nie

mogłem nie skorzystać z okazji. Spo-

śród moich seminaryjnych kolegów

ośmiu już odeszło z kapłaństwa, a co

najmniej pięciu ma kobiety. Tylko pię-

ciu żyje w celibacie. Chyba.

Dla wielu wybór pomiędzy wła-

sną godnością i życiem w zgodzie

z samym sobą a wiernością skostnia-

łej instytucji jest wciąż zbyt trudny.

Jednak – jak twierdzi Baniak – de-

monstracyjne odejścia księży zaan-

gażowanych naukowo i publicystycz-

nie zachęcą wielu „zwyczajnych” do

powrotu do stanu świeckiego.

Jedno jest pewne – Kościół bę-

dzie musiał w końcu rozważyć, czy

trwać przy celibacie, czy zrezygno-

wać z niego dla ważniejszej warto-

ści – jakości powołań.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

Fot. WHO BE

Ja jako były...

Profesor Józef Baniak , socjolog

z Uniwersytetu Adama Mickiewicza

w Poznaniu, przez kilka lat prowa-

dził wśród polskich duchownych ba-

dania na temat kryzysu kapłaństwa.

Wynika z nich, że w ubiegłym roku

tylko w trzech polskich diecezjach su-

tannę zrzuciło 60 księży (w 2004 r.

na ten krok zdecydowało się 57, zaś

np. w 1998 r. – tylko 32 księży z ca-

łej Polski!).

Koloratki najczęściej zdejmują

młodzi duchowni (pomiędzy 5 a 10

rokiem pracy duszpasterskiej), ale tak-

że ci po 50., u których odzywa się in-

stynkt rodzinny. Poza tym:

37,5 proc. ankietowanych księży

rozważa lub rozważało sens swego po-

bytu w kapłaństwie i odejście do sta-

nu świeckiego;

28,4 proc. przeżywa kryzys tożsa-

mości kapłańskiej, ale nie bierze

pod uwagę odejścia;

można kontrolować czyjś seksualizm,

to można kierować nim samym...

O tym, że wytrwanie w celibacie

jest niezwykle trudne, przekonują się

setki duchownych każdego dnia. Jed-

ni decydują się na podwójną moral-

ność, inni po prostu odchodzą.

Kościół jako instytucja traktuje

byłych kapłanów jak odszczepieńców.

Nie mogą liczyć na żadne wsparcie

ani pomoc. Chociaż zerwanie z ka-

płaństwem nie jest jednoznaczne z ze-

rwaniem z wiarą, byli księża są po-

zbawieni prawa uczestniczenia w sa-

kramentach, a na pozytywną odpo-

wiedź od papieża (prośbę o zwolnie-

nie ze ślubów kapłańskich wysłał co

piąty były lub aktualnie pracujący

ksiądz na świecie!) czekają latami

– jak dotąd jedynie 9 proc. byłych księ-

ży otrzymało dyspensę.

Mają świadomość, że życie bez su-

tanny to, przynajmniej na początku,

droga przez mękę, a mimo to podej-

mują decyzję o rezygnacji. Dlaczego?

Najczęstsze przyczyny to miłość do ko-

biety (z tego powodu rezygnuje co

trzeci kapłan), a także strach przed

samotnością, chęć posiadania potom-

stwa. Równie ważne okazują się: po-

czucie niezrozumienia, problemy eg-

zystencjalne, ideowe, konflikty z prze-

łożonymi, brak perspektyw na rozwój,

upolitycznienie Kościoła czy skanda-

le obyczajowe hierarchów, czyli brak

budujących przykładów.

dzień „ustawiony” dotąd

człowiek zostaje bez dachu

nad głową, bez pracy i pie-

niędzy. Dyplom teologa,

którym może się poszczy-

cić, też niewiele mu w tym

nowym życiu pomoże, bo-

wiem były ksiądz ma ni-

kłe szanse na zdobycie

posady katechety (lub

uzyskanie od biskupa

innej misji kanonicznej).

Nie może również

– zgodnie z postanowieniem Jana

Pawła II z 1984 r. – być etatowym

pracownikiem kościelnej uczelni, na-

wet jeśli wcześniej na niej pracował.

Żeby więc poukładać sobie świec-

kie życie, trzeba wykazać niezwykłą

determinację, chociażby w zwalcza-

niu ostracyzmu, i to zarówno kościel-

nego, jak i społecznego. Przekonuje

się o tym właściwie każdy „eks”.

Kamilowi (imię zmienione) się

udało. Przez 15 lat był księdzem,

ostatnie cztery spędził w diecezji zie-

lonogórsko-gorzowskiej. – To diece-

zja, w której jest wiele – delikatnie

mówiąc – nieprawidłowości, na któ-

re biskup Adam Dyczkowski przy-

myka oko. Mnie to strasznie irytowa-

ło, nie mogłem z czystym sumieniem

uczestniczyć w tej podwójnej grze.

Poza tym przekonałem się na własnej

skórze, że w Kościele nie można być

indywidualistą... Najważniejsze jest

postanowieniu, a bez ich wsparcia

– jak twierdzi – nigdy nie poukła-

dałby wszystkiego od początku.

– Najtrudniej jest odnaleźć się po

odejściu i jakoś się urządzić. Czło-

wiek przez kilkanaście lat żyje prze-

cież w jakiejś ściśle określonej struk-

turze, która eliminuje potrzebę wy-

konywania niektórych czynności. Tu-

taj samemu trzeba zatroszczyć się

o zakupy, obiad czy pranie. Dopiero

jako „eks” jestem w stanie wczuć się

w codzienne problemy i rozterki lu-

dzi. Jako ksiądz w ogóle ich nie ro-

zumiałem – dodaje.

Markowi pomogła kobieta. Po-

znał ją jako ksiądz, pokochał i nie wy-

obrażał już sobie bez niej życia. A nie

chciał dopuścić do sytuacji, w której

żyje wielu jego kolegów – ukrywania

swej miłości i życia w zakłamaniu.

53,7 proc. odpowiedziało „tak”

na pytanie: „Czy mając realną

możliwość, chciałby ksiądz być ka-

płanem żonatym i z własną rodzi-

ną pracować w parafii?” ;

15 proc. zdecydowanie, wręcz ra-

dykalnie, opowiada się za zniesie-

niem celibatu.

Zjawiskiem, które powinno za-

niepokoić katolicką hierarchię, jest

znaczący wzrost liczby duchownych,

którzy zdecydowali się na rozstanie

z tą instytucją, a także ich stosunek

D o niedawna co trze-

Instytucja celibatu ma już ponad 900

lat. W 1067 roku papież Grzegorz VII

zdecydował się na wprowadzenie ce-

libatu, czyli obowiązkowej bezżenno-

ści duchownych. Księża, którzy nie sto-

sowali się do zaleceń, byli suspenso-

wani. Oznaczało to zakaz wykonywa-

nia funkcji kapłana. Zalecenia obo-

wiązują do dziś. Zasada celibatu zosta-

ła podtrzymana w 1967 roku encykli-

ką papieża Pawła VI „Sarcedotalis ca-

elibatus”. Przeciwko zniesieniu celiba-

tu był także papież Jan Paweł II.

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 8 (364) 23 II – 1 III 2007 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Kosiarze szmalu!

Cottbus, to transfer rzędu 2,6 mln do-

larów. Kamil Kosowski – w 2003 r.

do FC Kaiserlautern – 2,4 mln do-

lków, że o Jerzym Dudku i transfe-

rach do ligi angielskiej nie wspomnę.

Mizerna jednak jest to kasa w po-

równaniu z najdroższymi w tegorocz-

nej zimowej sesji transferowej 2007.

I tak rekordzistą w koszeniu szmalu

został Fernando Gago , który prze-

szedł z argentyńskiego Boca Juniors

do Realu Madryt za 20,8 mln euro.

Na drugim miejscu jest Ashley Young

(14,5 mln) – transfer do Aston Vil-

la. Na trzecim Gonzalo Higuain

– z River Plate (Argentyna) do Re-

al Madryt za jedyne 13,1 mln euro.

Czwarte miejsce to Mathias Fer-

nandez (Chile) – za 11 mln do Vil-

lareal. Nawet dziesiąty na tegorocz-

nej, zimowej liście transferowej, Lo-

uis Boa Morte , za przejście do West

Ham otrzymał kilka razy tyle co Ma-

tusiak (6,5 mln euro).

I co dalej, chłopaki od propagan-

dy? Nie zachowujcie się tak, jakby

wam matka przy urodzeniu na gło-

wie usiadła. Nie bierzcie przykładu

z Kaczyńskich. Więcej umiaru. Dzień

Dziecka dopiero za kilka miesięcy.

ANDRZEJ RODAN

Prowincjałki

Kielecka młodzież licealna powinna chodzić do te-

atru! Prawda. Ale młodzież nie ma forsy. Cała praw-

da. W takim razie Urząd Miasta powinien sponsorować zakup biletów. Też praw-

da. W tym roku na spektakl „Macica” Marii Wojtyszko ... Gówno prawda! Co

to, to nie... W ubiegłym roku, gdy w Teatrze Żeromskiego grano gniot Karola

Wojtyły pt. „Przed sklepem jubilera”, kasa na zakup biletów z miejskiej puli zna-

lazła się natychmiast. Teraz jej nie będzie. A dlaczego? – „Macica” nie zapew-

ni młodzieży odpowiednich doznań intelektualnych” – oświadczył wiceprezy-

dent Kielc Andrzej Sygnat . Naprawdę nam przykro, że Sygnat ma takie smut-

ne doświadczenia z młodości.

W nowej, tym razem sportowej,

propagandzie sukcesu wrzeszczą

komentatorskie jadaczki szybko jak

w Teleexpressie. A ja swoje wiem,

leżę na stojąco, bo mnie to zwisa

i powiewa. Gorzej, jak się urwie...

Propaganda sukcesu głoszona

przez braci Kaczyńskich przypomi-

na mi euforię, która wybuchła po

transferze Radosława Matusiaka

(GKS Bełchatów) do US Palermo

(Włochy). Kaczyńscy reklamują się

pod hasłem: „Od czasów Bolesława

Chrobrego nie było tak potężnych

i mądrych władców jak my!”. Innego

zdania jest natomiast Lech Wałęsa ,

który nazwał prezydenciunia durniem,

a oberprokurator Ziobro już na to le-

ci z paragrafem jak letnia zadyma

w środku zimy. Natomiast w polskiej

piłce kopanej propaganda sukcesu

prowadzona jest pod hasłem: „Od

czasów Zbigniewa Bońka próżno

wyszukiwać tak wielkiego transferu

z polskiej ligi”. A gówno prawda!

Mam dla was sznapsa z niespodzian-

ką. Ale o tym za moment.

Matusiak już jest w Palermo i za-

łożył konto w Banco Nuova w stoli-

cy Sycylii. Wraz z żoną Joanną na

razie mieszka w hotelu, ale już wy-

brali piękny dom, więc z tego 1,75

mln euro za transfer cieszą się jak

króliki na pastwisku. I słusznie! 25-

letni Radosław Matusiak wchodzi do

drużyny na miejsce kontuzjowane-

go Amauriego , najlepszego strzel-

ca Palermo. Na razie nikt się nie za-

stanawia, co będzie, kiedy Amauri

wyzdrowieje. Dla mnie jasne. Trener

zespołu Francisco Guidolin zdecy-

dowanie stawia na Amauriego, przy-

wróci go do podstawowego składu

i Radek – jak nie strzeli paru goli

– trafi na ławkę rezerwowych, a stam-

tąd tylko krok... na trybunę. Przecież

już w pierwszym remisowym meczu

ze słabym Chievo Verona (gra tam

Kamil Kosowski ) Matusiak siedział

na trybunach. Jednak życzę Polako-

wi jak najlepiej, szczególnie że do

Palermo wybiera się również jego

klubowy koleś z Bełchatowa – Łu-

kasz Garguła .

1,75 miliona euro to niekiepska

kasa, ale przecież Wisła Kraków za

Jakuba Błaszczykowskiego chce

4 mln euro i wykłóca się z Borussią

Dortmund. Zresztą w transferach tyl-

ko do Bundesligi polscy piłkarze

przebijają kasą Matusiaka. I tak na

przykład Radosław Kałużny , który

przeszedł w roku 2001 do Energie

MarS

Zielonogórski Zakład Pogrzebowy (spółka miasta)

od lat wypracowuje zysk. Jest on tym większy, im

więcej zielonogórzan (wierzących, ateistów, zielonoświątkowców, świadków Je-

howy, żydów itp.) poprze go „czynem”, rezygnując raz na zawsze z obecności

na tym pięknym świecie. To smutna, choć oczywista prawda. Mniej oczywista

robi się jednak wtedy, gdy przyjrzymy się, na co cmentarny, miejski zysk jest

wydawany. Właśnie okazało się, że na... miejscowe parafie katolickie (po kil-

kanaście tysięcy złotych rocznie) i inne organizacje kościelne – np. na Caritas.

Rzecz ciekawa, że o tym skandalicznym sponsoringu nic a nic nie wiedzieli zie-

lonogórscy radni. Teraz się dowiedzieli i żądają głów winnych. Nowy prezydent

miasta Janusz Kubicki (LiD) właśnie ich poszukuje. Na cmentarzu są jeszcze

wolne miejsca.

MarS

26-letni Sebastian K. z Żagania wracał do Polski

z Ukrainy. W samochodzie oprócz walizek miał te-

lewizor, a w nim... prawie 6 kilogramów marihuany o wartości 170 tys. złotych.

Mężczyzna twierdził, że telewizor jest własnością jego kolegi. Nie miał też poję-

cia o zawartości sprzętu. Za tę niewiedzę grozi mu do 15 lat więzienia. WZ

Około 100 policjantów brało udział w poszukiwa-

niach 86-latka, który wyszedł do pobliskiego lasu

po wiklinę. Rodzina zaalarmowała policję, gdy dziadziuś nie wrócił wieczorem

do domu. Do akcji poszukiwawczej włączyła się ochotnicza straż pożarna, le-

śnicy i okoliczna ludność. Staruszka odnaleziono następnego dnia rano. Okaza-

ło się, że... zabłądził.

18-letni Paweł P. sprzedawał wódkę dwóm nielet-

nim chłopcom i nakłaniał ich do jej picia. Efekt te-

go handlu połączonego z degustacją był taki, że klienci – 14-latek i 15-latek – tra-

fili do Szpitala Dziecięcego w Kielcach z objawami zatrucia alkoholowego. WZ

my w tej chwili w Polsce, jak wiele tego typu

przewrotów domaga się ofiar. Rozszarpuje żywcem

na ogół domniemanych wrogich agentów (SB, WSI,

„układ”, „sieć”), ale nie pogardzi także nieboszczyka-

mi, o ile mają znane nazwiska. Nazwiska cieszące

się dobrą sławą w sam raz nadają się do zbrukania.

Kiedy zmarł Ryszard Kapuściński , znany niemal

każdemu w Polsce i milionom ludzi na świecie pisarz

i reportażysta, zastanawialiśmy się

w naszej redakcji, kiedy na fali po-

wszechnego zidiocenia dobiorą mu

się do skóry koledzy dziennika-

rze lustratorzy. Czy oplują go jesz-

cze przed pogrzebem, czy zaraz

po nim? Przecież Kapuściński miał

nieszczęście podróżować i pisać za czasów PRL, jego dzie-

ła ukazywały się „za komuny”. Znając aktualny klimat

w Polsce, wiedzieliśmy, że zaatakują go prędzej czy póź-

niej, zrobią z niego kolaboranta, zdrajcę, szpiega czy coś

innego, równie sympatycznego.

Nie czekaliśmy długo – na przełomie stycznia i lute-

go niejaki Paweł Zarzeczny na łamach „Najwyższego

Czasu!” zaatakował Kapuścińskiego. Za co? Że był „ulu-

bieńcem władzy”, „korespondentem komunistycznych służb

informacyjnych” (toż to prawie esbek!). Zarzeczny ma za

złe Kapuścińskiemu, że „władza finansowała mu podró-

że po świecie, gdy Polacy jeździli do Zegrza”. Nawet to,

że z narażeniem życia pisał z Afryki o lewicowych ru-

chach partyzanckich, zamiast skupiać się na baobabach

i słoniach, idąc wzorem Sienkiewicza . Ów zawistny Za-

rzeczny, którego PRL najwyraźniej nie wysłał do Afryki,

twierdzi, że wielki Kapuściński nie rozumiał polityki, bo

krytykował tyranów (np. rzeźnika Pahlawiego z Iranu),

którzy „byli potrzebni tamtym ludom”. Dowodzi dalej ów

Zarzeczny, że monarchie są dobre, bo tylko za polskiej

monarchii „byliśmy potęgą” i „asymilowaliśmy podbite

ludy”. Bardzo to humanistyczne, prawda?

Dostaje się także twórcom starszego pokolenia. We

Wrocławiu Rada Miasta ma wkrótce obradować nad li-

kwidacją ulicy imienia Jana Brzechwy . Co zarzucają (po-

za żydowskim pochodzeniem,

o czym jednak nie wypada głośno

wspominać...) genialnemu twórcy

wierszy dla dzieci? Otóż to, że na-

pisał także kilka naiwnie dziś

brzmiących rymowanek pochwal-

nych o partii komunistycznej. Nie

wiemy, dlaczego to zrobił. Z politycznej wiary, dla pie-

niędzy, ze strachu? Może z tych wszystkich powodów na-

raz. LPR-owcy nie chcą we Wrocławiu ludzi z „plamami

na życiorysie”. W tym samym czasie ci odplamiacze LPR-

-owscy stawiają jednak pomnik Romanowi Dmowskie-

mu , człowiekowi obłąkanemu nienawiścią do Żydów, jed-

nak według nich – „bez plam na życiorysie”...

Tak się składa, że mieszkam na ulicy Piłsudskiego ,

postaci wybitnej, obdarzonej jednak licznymi plamami na

życiorysie. Nie chodzi tu o jakieś polityczne rymowanki

– chodzi m.in. o trupy, setki trupów niewinnych ludzi za-

bitych w czasie zamachu majowego. Nie przyszłoby mi jed-

nak do głowy domagać się wyrzucenia Piłsudskiego z mo-

jego adresu. Nie dlatego, że darzę go sympatią. Jest on

prominentną postacią naszej historii i byłbym głupi, gdy-

bym udawał, że tak nie było. ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Mój brat był jednym z ludzi, którzy autentycznie stworzyli Lecha Wałęsę,

i ma powody, by czuć się szczególnie urażony. Po prostu uczył Wałęsę.

(Jarosław Kaczyński)

Mamy durnia za prezydenta.

(Lech Wałęsa)

RZECZY POSPOLITE

Żydzi sami są odpowiedzialni za to, co ich spotkało. Z własnej woli wybiera-

ją życie w odrębności, sami tworzą getta, w których żyją według własnych re-

guł. (eurodeputowany Maciej Giertych)

Po wyborach wręczyliśmy sobie pierścionki (SLD oraz Lewica i Demokraci

– dop. red.). Teraz jesteśmy w okresie narzeczeństwa. (Ryszard Kalisz)

Ja zgłaszam wniosek formalny, żeby pan marszałek, gdy wypowiadane są

z tej trybuny głupstwa, reagował [...]. Naprawdę obrady Sejmu oglądają ucznio-

wie, studenci. Pan jako długoletni nauczyciel szkół podstawowych i średnich

dobrze wie, jakie oni wzorce ciągną od nas.

Poplamieni

(Tadeusz Iwiński)

Godzina policyjna, pani poseł, była w stanie wojennym. Natomiast rząd pro-

ponuje godzinę bezpieczeństwa.

(Roman Giertych)

Obecny rząd to rząd trzech polityków PiS, którzy zajęli się resortami siłowy-

mi, czyli tym, co naprawdę kojarzy im się z rządzeniem, a reszta to szybko

przeprowadzona łapanka.

(Grzegorz Schetyna)

Kocham moich rodaków, choć doprowadzają mnie do cholery.

(Władysław Bartoszewski)

Wybrała OH

MACICA

HIENY

TELEMANIAK

ALARM

CZYM ZA MŁODU...

R ewolucja konserwatywno-klerykalna, którą ma-

Nr 8 (364) 23 II – 1 III 2007 r.

NA KLĘCZKACH

AL-LE-LU-JA!

w prokuraturze w Tomaszowie Lu-

belskim, że ksiądz znęcał się nad dzieć-

mi fizycznie i poniżał je słownie. Or-

gana ścigania umorzyły jednak śledz-

two ze względu na rzekomą niską

szkodliwość społeczną działań du-

chownego. Ksiądz G. nadal pracuje

w machnowskiej szkole, bo kuria za-

mojska nie widzi powodów do zdy-

misjonowania duchownego. MaK

OGNIEM I...

KRZYŻEM

Media aż się zachłystują od pe-

anów na cześć nowych mistrzów Eu-

ropy w piłce nożnej. I bynajmniej

nie chodzi o Włochów, lecz o Pola-

ków! Tyle że są to mistrzowie...

w sutannach.

Reprezentacja polskich księży,

bo to jej wyczynami zachwycają się

rodzime media, dokonała rzeczy,

o której narodowa ekipa może je-

dynie pomarzyć. Otóż w drodze do

finału zespoły piłkarskie Hiszpanii,

Włoch i Portugalii zostały wprost

zmiecione. W półfinale polscy sutan-

nowi pokonali swoich odpowiedni-

ków z Bośni. W rozgrywce finało-

wej po rzutach karnych 5:4 wygrali

zaś z Chorwatami. To rzeczywiście

dokonanie wspaniałe. Jednak rzecz

cała posiada i drugie dno.

Otóż sytuacja zespołu polskich

duchownych ma się zupełnie odwrot-

nie do sytuacji kadry narodowej. Ta

ostatnia, jak wiadomo powszechnie,

boryka się z brakiem młodego zdol-

nego narybku. Tymczasem co czwar-

te powołanie w Europie ma miejsce

w kraju nad Wisłą. Jakim więc cu-

dem księża z Włoch czy Hiszpanii,

gdzie seminaria świecą pustkami,

a średnia wieku duchownego to 40–60

lat, mogą mierzyć się z Polakami,

gdzie młodych następców Ronaldin-

ho – ile dusza zapragnie?! A

trwa w najlepsze, pogrążając Polskę

w zabójczym klimacie” – donosi we

wtorek 20 lutego francuski dziennik

„Le Figaro”.

Skandal! Gazeta żabojadów żyw-

cem przedrukowuje całe akapity

z artykułów „FiM” i nawet marne-

go euro nam nie zapłaci! MarS

19 lutego tego roku. Wygrała oczy-

wiście Barbara Kochanowska, co

nikogo ze środowiska specjalnie

nie dziwi, bo powszechnie wiado-

mo, że cieszy się nieukrywanym

poparciem wiceministra oświaty

Mirosława Orzechowskiego

z LPR-u.

W ogarniętej wojną afgańskiej

Heracie powstaje właśnie kościół ka-

tolicki. Budują go żołnierze, o dzi-

wo – nie polscy tylko włoscy, a cała

inicjatywa objęta była ścisłą tajem-

nicą. Żołnierze w razie pytań mieli

odpowiadać, że budują ośrodek wie-

lozadaniowy, przeznaczony na zebra-

nia i narady, ale wiadomość wypa-

plał rzecznik włoskiego kontyngen-

tu Niccoli Piccolo . Pomysł włoskich

żołnierzy spotkał się z ostrą krytyką

skrajnej lewicy, oburzonej faktem, że

żołnierze pojechali do Afganistanu

ewangelizować tamtejszą ludność.

Piccolo został odwołany przez mini-

stra obrony narodowej i musiał wró-

cić do Rzymu.

SETKA

NOWA ERA!

KOLEJNY BRUTUS

Sto jedynek – i to w ciągu dwóch

miesięcy – wystawił swoim uczniom

ksiądz katecheta z podstawówki

w Borzymach. Wściekli rodzice in-

terweniują w kuratorium w Ełku

i w kurii biskupiej.

Księżulo twierdzi, że skarga jest

zemstą za jego bezpardonową wal-

kę z wszechobecnym alkoholizmem.

I mówi prawdę: uczniowi, którego

ojciec jest właścicielem sklepu mo-

nopolowego, postawił sześć jedynek.

PAM

OCZEKIWANA

ODPOWIEDŹ

Podczas spotkania z nuncjusza-

mi apostolskimi krajów Ameryki Ła-

cińskiej Benedykt XVI wypowiedział

się w kwestii kolonizacji Ameryki.

B16, zwany wcześniej żelaznym

Józefem, nie widzi kontrastu pomię-

dzy bogactwem i głębią kultur pre-

kolumbijskich a wiarą chrześcijań-

ską. Nie widzi również problemu

w narzucaniu jej siłą podbijanym In-

dianom. Wszystko to kwituje lako-

nicznym: „Spotkanie między tymi

dwiema kulturami przyniosło bardzo

oczekiwaną odpowiedź”. Przypomnij-

my, że owa „oczekiwana odpowiedź”

oznaczała eksterminację milionów

Indian oraz zagładę wysokorozwinię-

tych cywilizacji Inków, Majów i Az-

teków.

NIESŁUSZNY

GRUNWALD

Fot. WHO BE

Po trzepaniu lustracyjnym w Pol-

sce IPN wybiera się za granicę. Ma

zamiar przebadać archiwum... zako-

nu krzyżackiego. Pergaminy, które

w czasie ostatniej wojny zostały zra-

bowane przez Niemców z Archiwum

Akt Dawnych w Warszawie, będzie

można teraz odzyskać na drodze są-

dowej i... zlustrować. Całe szczę-

ście, że poganin Jagiełło i jego żoł-

nierze nie żyją. Już by ich IPN na-

uczył, że z katolickimi zakonami się

nie walczy! A co z Popielem i my-

szami? Czy to nie były przypadkiem

czerwone myszy...? PAM

Prezydent Łodzi Jerzy Kropiw-

nicki (61 lat) uwielbia światła jupi-

terów, błysk fleszy i kamer. Przecina

więc wstęgi, odsłania tablice pamiąt-

kowe, chwali się niczym sztubak z by-

le sukcesiku. Ostatnio na magistrac-

kim skwerze za jego sprawą pojawi-

ła się tablica pamiątkowa (patrz zdję-

cie) informująca o tym, że w Łodzi

rozpoczęła się... nowa era. Informa-

cyjna. Oczywiście nie chodzi o prze-

wracanie kalendarza, lecz rozpoczę-

cie wykopu pod fundamenty fabryki

komputerów Dell. To nie jedyna ta-

blica Kropy – w swoim czasie ufun-

dował podobną kamienną pamiątkę

poświęconą wizycie JPII w Łodzi.

Tylko patrzeć, jak Kropiwnicki od-

słoni swój alabastrowy pomnik. Zda-

niem wielu łodzian, powinien on sta-

nąć na którymś z zasyfionych podwó-

rek w samym centrum Łodzi. BS

Nie ma dnia bez skandalu i sen-

sacji. Swoje kolejne pięć minut znów

będzie miał ks. prałat Henryk Jan-

kowski . Jak wynika z najnowszej

książki Petera Rajny , na prałata,

a także samego arcybiskupa Tade-

usza Gocłowskiego , donosił do SB

ks. Wiesław Lauer (ps. Szejk), wi-

kariusz generalny kurii w Gdańsku.

Zanosi się na prawdziwe trzęsienie

ziemi w kurii, bo kolejka agentów

jest podobno bardzo długa. RP

GRZECH TORUNIA

„Wyborcza” ogłosiła ogólnopol-

ską akcję, w której największe pol-

skie miasta miały same nazwać po

imieniu swoje największe grzechy. Ini-

cjatywa okazała się nudnawą listą ma-

rzeń, życzeń i utyskiwań. Poczytali-

śmy, poziewaliśmy, aż tu nagle do-

tarliśmy do Torunia. Oto co auto-

chtoni mówią o swoim grodzie: „Twa-

rzą Torunia nie jest już genialny astro-

nom Mikołaj Kopernik, lecz o. Rydzyk,

trzęsący polską polityką genialny re-

demptorysta. Od lat rodzina i znajo-

mi z innych miast witają mnie tak

samo: »Co tam słychać u ojca dyrek-

tora?«. Za każdym razem odpowia-

dam: »coraz lepiej« (...). To już nie To-

ruń, lecz »moherowo«, »rydzykowo«.

Jednym słowem ciemnogród. Przeciw-

ko »Kościołowi toruńskiemu« prezy-

dent miasta zaprotestował ostro tylko

raz. I zamilkł. Szarganiu dobrego imie-

nia miasta towarzyszy milcząca zgo-

da polityków, samorządowców, na-

ukowców, artystów – naszych elit. Zwy-

cięża strach przed anatemą z anteny?”.

Nic dodać, nic ująć. MarS

KOGUT I ALIBI

TRADYCJA RODZINNA

Amerykańska Liga Przeciwko

Zniesławieniu, największa organiza-

cja zwalczająca antysemityzm, oskar-

żyła profesora Macieja Giertycha

(ojciec Romana ), deputowanego

LPR do Parlamentu Europejskiego,

o publikowanie antysemickich i rasi-

stowskich treści. Zarzuty dotyczą

książki Giertycha zatytułowanej „Woj-

na cywilizacji w Europie”. O wręcz

zoologiczny antysemityzm na ogół był

dotąd oskarżany trzeci ze znanych

Giertychów – Jędrzej , dziadek Ro-

mana. Jak widać, niedaleko pada jabł-

ko od jabłoni.

SERCE BISKUPA

Polski franciszkanin, którego

zatrzymała włoska policja, gdy prze-

kroczył szybkość 100 km/godz.

(w tym miejscu powinien jechać tyl-

ko 50 km/godz.), nie zapłaci wyso-

kiego mandatu. Okazało się bowiem,

że zakonnik spieszył do umierające-

go, by udzielić mu sakramentu na-

maszczenia. Sędzia uznał to za wy-

starczający powód do łagodnego po-

traktowania zakonnika. Proponuje-

my wyposażyć samochody spowied-

ników w koguty i wtedy nie będzie

żadnych problemów. BS

Gwiazda kardiochirurgii polskiej,

niesławny doc. Mirosław G. , szcze-

gólnie troskliwą opieką otaczał urzęd-

ników państwowych i kościelnych.

Właśnie na tym tle doszło kiedyś do

scysji między nim a prof. Zbignie-

wem Religą . Mirosław G. chciał bo-

wiem podebrać umierającemu pa-

cjentowi przeznaczone do transplan-

tacji serce i wszczepić je jednemu

z biskupów – choć ten mógł jeszcze

spokojnie poczekać w kolejce. Reli-

ga zrobił awanturę i serce z Zabrza

do Warszawy nie poszło. Zdaniem

dzisiejszego ministra zdrowia, była to

wyjątkowa podłość ze strony sto-

łecznego konkurenta. Ratowanie bi-

skupa – podłością?! Czyżby Relidze

znudził się już stołek ministra? BS

DO CZTERECH RAZY

SZTUKA

Łódzka oświata prawie rok po-

zostawała bez nadzoru kuratora, cho-

ciaż dwa konkursy na wakujące sta-

nowisko wygrała Beata Florek , dy-

rektor szkoły podstawowej. Członko-

wie komisji byli pod wrażeniem wy-

stąpienia kandydatki, dzięki czemu

udało jej się znacznie zdystansować

konkurentów popieranych przez PiS

i LPR, m.in. Barbarę Kochanow-

ską , dyrektorkę Zespołu Szkół Po-

nadgimnazjalnych. Florek należnego

jej stanowiska jednak nie objęła, bo

nie miała za plecami odpowiedniej

siły politycznej („FiM” 1/2007).

W końcu ogłoszono kolejny kon-

kurs, który został rozstrzygnięty

LE FiMGARO

„Dekomunizacja w Polsce prze-

istacza się w polowanie na czarowni-

ce, jest to broń polityczna używana

przez braci Kaczyńskich do elimino-

wania rywali. Kaczyńscy właśnie otwo-

rzyli puszkę Pandory. Siedemnaście

lat po upadku komunizmu obława na

agentów byłej służby bezpieczeństwa

KSIĄDZ

NIESZKODLIWY

Ksiądz Stanisław G. z Machno-

wa w województwie lubelskim jest

oskarżany przez rodziców o znęca-

nie się nad uczniami podczas kate-

chezy. Kilkadziesiąt osób zeznało

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: