PSYCHOLOGIA I PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE NAUKI HUNY.pdf

OTHA WINGO

PODRĘCZNIK HUNY

PSYCHOLOGIA I PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE NAUKI HUNY

Tytuł oryginału:

Das Huna-Arbeitsbuch

Psychologie und praktische Anwendung des Huna-Wissen

Przekład: Marius Cecula

DOM WYDAWNICZO-KSIĘGARSKI ?KOS" S.C. KATOWICE 1997

Spis treści:

PRZEDMOWA 4

WPROWADZENIE 5

Rozdział l 8

CO TO JEST HUNA? 8

Rozdział 2 11

?ZACZERPNIJ GŁĘBOKO POWIETRZA" 11

Rozdział 3 16

NASZE TRZY JA 16

Rozdział 4 27

ŹRÓDŁO SIŁY 27

Rozdział 5 32

SILNE NAŁADOWANIE MANĄ 32

Rozdział 6 39

PRACUJĄC Z MANĄ 39

Rozdział 7 48

OKREŚLIĆ PRZYSZŁOŚĆ 48

Rozdział 8 58

NASZKICOWAĆ OBRAZ MODLITWY 58

Rozdział 9 65

KALA 65

Rozdział 10 74

UWOLNIĆ DROGĘ 74

Rozdział 11 80

DZIAŁANIE ZWIĄZANE Z MODLITWĄ HUNY 80

Rozdział 12 89

MODLITWA PRZYNOSZĄCA REZULTATY 89

Rozdział 13 99

MANA I MODLITWA HUNY 99

Rozdział 14 105

JAK WAŻNA JEST MANA 105

Rozdział 15 113

UZNAĆ PRAWDĘ HUNY 113

Rozdział 16 119

ŻYĆ W ŚWIETLE HUNY 119

GLOSARIUSZ 130

BIBLIOGRAFIA 134

Książki na temat Huny wydane w języku niemieckim 134

Książki na temat Huny wydane w języku angielskim 135

Książki o podobnej tematyce 137

Nie do polecenia 137

ORGANIZACJE 138

Światowa centrala Huny 138

Centrala europejska 138

Brazylia 138

Wielka Brytania 138

PRZEDMOWA

Prof. dr E. Otha Wingo jest profesorem mitologii i języków antycznych uniwersytetu, nauczycielem Huny i

kierownikiem Huna-Research, Inc., w Missouri, w USA. Organizacja ta jest światowym centrum Huny. Max Freedom

Long, genialny badacz nauki Huny oraz autor najważniejszych książek na ten temat, osobiście wyznaczył Othę Wingo

na swego następcę. Po jego śmierci w 1971 roku, Otha po mistrzowsku i z niezwykłą precyzją przeobraził i rozbudował

swoje dziedzictwo.

Nieprzypadkowo właśnie jemu Max Freedom Long powierzył funkcję swego następcy. Otha odpowiada wszystkim

wymaganiom do wypełniania tego trudnego i odpowiedzialnego zadania (nie chodzi tu tylko o jego profesorskie

kwalifikacje). Przede wszystkim jako człowiek posiada on prawdziwe i niewątpliwe umiejętności i talenty adepta i

eksperta Huny, nie tylko te fachowe i intelektualne, lecz, co jest o wiele ważniejsze, ludzkie! Jako nauczyciel Huny, ze

swoją wszechstronną wiedzą, stoi on samotnie na czele Huna-Research, Inc., w czym niezawodnie wspiera go jego

niezawodny umysł. Każdy, kto czyta tę książkę, posiada gwarancję doświadczania nauki Huny z autentycznego źródła!

Dzięki lekturze tej książki dowiesz się, co (lub kto) to jest kahuna. Pomimo że Otha w swojej skromności energicznie

będzie protestował przeciwko temu, porównałbym go z kahuną, gdyż posiada on te znakomite i doskonałe właściwości

praktykanta Huny, które niewątpliwie rozwijają się po osiągnięciu własnego Wyższego Ja. Do tego należy nieomylne i

niezawodne wyczucie prawdy, oparte nie na rozumowej bazie, lecz na uczuciu; samokontrola dzięki świadomej,

intensywnej współpracy z własnym niższym Ja; umiejętność uzdrawiającego wpływania na ludzi, z którymi obcuje, a w

szczególności świadome celu używanie modlitwy Huny dla siebie i innych. U Othy wyraźnie rozwinięte są te i inne

pozytywne właściwości, lecz on nigdy nie mówi o tym, podobnie jak prawdziwy kahuną nigdy nie powiedziałby, że

nim jest.

Otha napisał niniejszą książkę w moim domu i na moim komputerze w wolnych dniach w czasie naszego wspólnego

ośmiotygodniowego wykładowego tournee. Bardzo cieszę się z tego; jego wydajność jest znakomita. Niech

błogosławione będzie jego dzieło i pozwoli wszystkim czytelnikom na przyswojenie sobie nauki Huny!

Henry Krotoshin

WPROWADZENIE

Zdradzę Warn pewną tajemnicę, jeżeli postaracie się ją wszędzie rozgłosić - w ten oto sposób Max Freedom Long

wyraził swój wspaniały zamysł, aby jego koledzy badacze oraz każdy, kto chciałby słuchać, mógł poznać wszystko, co

on sam wiedział.

W roku 1917 Long udał się na Hawaje, jednak nie w celu badania egzotycznych przekazów czy dziwnych praktyk, lecz

jako nauczyciel szkolny. Uczył w małej szkole znajdującej się przy odległej plantacji w pobliżu wulkanu. Pewnego

wieczoru usłyszał, jak jego kolega rozmawiał z przyjaciółmi i opowiadał pradawne historie o członkach Rodziny i

praktykach kahunów. Bardzo go to zaciekawiło. Gdy po trzech latach miał zamiar opuścić Hawaje i powrócić do

Kalifornii, bardzo chciał wiedzieć, czy w którejś z tych zadziwiających historii było coś prawdziwego, czy tylko

przesądy i czysta fantazja.

W Honolulu odwiedził Bishop Museum, gdzie przechowywane są, poparte dokumentami, informacje o kulturze i

tradycji Hawajów. Long spotkał tam dr Williama Tuftsa Brighama - światowej sławy pedagoga i adwokata, byłego

kustosza muzeum - i zadał mu nurtujące go pytania. Dr Brigham najpierw wypytał go o dotychczasowe studia i

zapatrywania odnośnie różnych ważnych zakresów badawczych. A ponieważ odpowiedzi Longa spodobały mu się,

opowiedział w zaufaniu o swoich zainteresowaniach praktykami kahunów, które prywatnie zajmowały go już od ponad

czterdziestu lat. Dr Brigham nie odkrył tajemnych metod kahunów, jednakże dał Maxowi Freedomowi Longowi klucz

do ich odszyfrowania. ?Niech pan zawsze rozgląda się za trzema rzeczami" - powiedział. - ?Jeżeli będzie pan szukał

tam, gdzie dochodzi do, wydawałoby się, cudownych sztuczek, takich jak uzdrowienie, znajdzie pan świadomość, która

ukierunkowuje określoną siłę i sprawuje kontrolę nad substancją. Jeśli odkryje pan tylko jedną z tych rzeczy, wtedy z

pewnością doprowadzi ona pana do pozostałych".

Maxa Freedoma Longa do tego stopnia zaciekawiły pradawne historie o cudownych praktykach kahunów, że pozostał

jeszcze czternaście lat na Hawajach. W ciągu następnych pięćdziesięciu dwóch lat poświęcił się badaniu tradycyjnej

wiedzy, która już prawie została zapomniana. Nie chodziło mu jednak o wskrzeszenie na użytek współczesnych ludzi

pradawnych religijnych obyczajów ani o zachowanie kultury Hawajów, to zrobiło już Bishop Museum. Long chciał

odkryć tajemnicę praktyk kahunów, które często działały ?cuda", by każdy mógł je stosować do uzdrawiania i osiągania

wybranych celów. Historię tych poszukiwań Max F. Long opowiedział w swoich książkach.

Nie istniała żadna nazwa określająca praktyki i metody pradawnych kahunów. A ponieważ Long podczas swoich badań

stwierdził, iż ciągle natyka się na nieprzeniknioną ścianę milczenia, system, który odkrył, nazwał Huną, co w języku

hawajskim oznacza ?tajemnica". Terminem Huna określa się historie lub tajemnice rodzinne (poufne tradycje i podania

'ohana, tzn. Wielkiej Rodziny). Long był przekonany, że właściwie nie istnieje już potrzeba zachowania otoczki

tajemnicy, ponieważ odnalezione przez niego nauki były uniwersalnymi zasadami, z którymi każdy mógł się

zaznajomić i używać ich. Nie chodziło już o odsłonięcie poufnych historii rodzinnych. Wybrał więc nazwę Huna na

określenie systemu składającego się z psychologii, filozofii i pewnych religijnych elementów, który zbudował z

odkrytej na nowo, pradawnej wiedzy. Pomimo sprzecznych stwierdzeń, każdy, kto od tej pory używał słowa Huna, aby

nazwać system, za pomocą którego można rozwiązywać problemy, osiągać cele i doskonalić się duchowo, nazwę i

podstawy wziął z pracy Maxa Freedoma Longa.

Ja dowiedziałem się o Hunie w bardzo prosty, jednak niezwykły sposób. Jako profesor uniwersytetu nauczałem

starożytnych języków (greki i łaciny) oraz mitologii. Często wygłaszałem odczyty na temat greckich wyroczni i

używałem opisów nowoczesnych metod do przepowiadania przyszłości. Do swoich wykładów włączyłem małe ?kąciki

astrologiczne" wzięte z czasopism. Zwróciłem uwagę na to, jakie śmieszne są takie uogólnione przepowiednie, i

wskazałem, że dawne wyrocznie sprzed tysiąca lat były o wiele bardziej dokładne. Stopniowo narastało we mnie

wrażenie, że astrologia byłaby dokładniejsza i wiarygodniejsza, gdyby tylko wyszukano właściwe podręczniki. Wtedy,

w połowie lat sześćdziesiątych, nie można było zdobyć takich książek w większości księgami tak, jak ma to miejsce

obecnie. Musiałem więc szybko napisać do Anglii, aby je otrzymać. Następnie codziennie gorliwie i z zapałem

studiowałem te teksty, aż przekonałem się, że istnieje prawdziwa wiedza astrologiczna, która jest szczegółowa i

dokładna. ?Astrologiczne kąciki" w czasopismach były właściwie tylko zabawą i rozrywką. Dziwnym trafem stałem się

w końcu astrologiem i zebrałem wielką bibliotekę z astrologicznymi książkami. Nadal jednak wiele pytań pozostawało

bez odpowiedzi i musiałem porozmawiać z kimś, kto orientował się w astrologii.

Dzięki przypadkowi - w rzeczywistości, jak się okazało, byłem prowadzony - dowiedziałem się o pewnym znanym

astrologu, który mieszkał w pobliskim mieście, i napisałem do niego. Omówił on tę sprawę z kilkoma studentami i

znalazł pewną młodą parkę, która gotowa była przebyć ponad sto mil, aby odpowiedzieć na moje pytania związane z

astrologią. Podczas dwugodzinnych odwiedzin młodzi ludzie wymienili wiele kierunków badawczych, którymi byli

zainteresowani. Wśród nich znalazła się również Huna. Tego słowa nigdy jeszcze nie słyszałem. Zanotowałem sobie

odpowiednie adresy, a następnie napisałem pod każdy z nich w celu otrzymania informacji. Gdy chciałem napisać do

Maxa Freedoma Longa, stwierdziłem, że nie mam już w szufladzie papieru listowego i dlatego do napisania listu

wziąłem arkusz papieru z nagłówkiem nazwy uniwersytetu. Ku mojemu zdziwieniu Long odpowiedział niezwłocznie.

Opowiedział mi o swoich książkach oraz o powielanym biuletynie i powiedział coś, co mnie bardzo zaskoczyło: ?Już

od czterdziestu lat czekam na pana, by przejął pan moją pracę".

Long przez pięćdziesiąt lat prowadził badania nad Huną i szukał kogoś, kto byłby dostatecznie zainteresowany i

zaangażowany, aby kontynuować pracę jego organizacji, utrzymać przy życiu wiedzę Huny i wszystkim ją udostępnić.

Każdą swój ą opublikowaną książkę systematycznie przedkładał autorytetom w dziedzinie religii, filozofii i

psychologii, jednak podobnie systematycznie ignorowany był przez większość z nich. Wśród dużej liczby członków

jego organizacji, którzy z biegiem czasu przychodzili i odchodzili, znajdowało się zadziwiająco wiele znanych osób.

Pewnego razu Longowi śniło się, że ponownie przedkłada autorytetom wyniki swoich badań. Tym razem było to

gremium szacownych profesorów uniwersytetu. Obejrzeli oni jego sprawozdania i z ociąganiem doszli do wniosku, że

zawierały one coś, co przynajmniej zasługuje na zbadanie. Max Freedom Long nigdy nie chciał niczego więcej. A

ponieważ pisząc do niego, przypadkowo (nie przez pomyłkę) użyłem firmowego papieru uniwersytetu, jego sen spełnił

się. Long zrobił szybko psychometryczną analizę mojego podpisu (dowiedział się przy tym, że patrzę na te sprawy

podobnie jak on) i od razu wiedział, iż byłem tym, którego chciał uczynić swoim następcą. To, co wtedy zaproponował,

było niemożliwe do spełnienia. Miałem przeprowadzić się do Kalifornii, pracować z nim i kontynuować pracę po jego

śmierci.

Long zmarł w 1971 roku, organizacja Huny została przeniesiona do Cape Girardeau (Missouri) i ulokowana na parterze

mojego domu, gdzie pozostała przez czternaście lat do momentu, gdy w 1985 roku został kupiony budynek centrali

Huny. Byłem wtedy jeszcze profesorem uniwersytetu, i odczyty oraz uroczystości zajmowały dużą część mojego czasu.

Pracą nad i z Huną zajmowałem się w chwilach wolnych, jeżeli nie miałem żadnych odczytów lub też innych

obowiązków. Robiłem to z miłości, z miłości robię to również dzisiaj.

Dlatego też cieszę się, iż mogę przedłożyć czytelnikom niniejsze systematyczne studia nad Huną. Huna jest systemem

psychologicznym, lecz także filozoficznym i zawiera elementy w pewnym sensie wspólne z religią. Przede wszystkim

jednak jest sposobem życia, praktycznym systemem służącym rozwiązywaniu problemów, osiąganiu celów i

duchowemu rozwojowi.

Mam nadzieję, iż nauki Huny będą wam tak samo pomocne jak mnie oraz że będziecie żyli pełnią szczęścia i pokoju,

osiągali sukcesy i spełnią się wszystkie wasze życzenia.

Zurich, 29 kwietnia 1993 r.

Rozdział l

CO TO JEST HUNA?

Max Freedom Long badał pradawny system Huny ponad pięćdziesiąt lat i określił go jako ?system psychoreligijny",

ponieważ, jak powiedział: ?zawiera on wiele elementów, które zawsze uważane były za część religii. Jednak ja uważam

Hunę za wiedzę i naukę w najściślejszym tego słowa znaczeniu".

?Nauka" oznacza wiedzę. Opiera się ona na usystematyzowanym zasobie wiedzy, z którego można korzystać.

Psychologia i ?psychizm" nie należą do religii. Religia jest czczeniem, uwielbianiem i kultem Boga oraz bojaźnią przed

nim.

W Hunie istnieją zakresy (np. powoływanie się na modlitwy), które brzmią ?religijnie". Max Freedom Long cytuje

odnośnie tego definicję religii sformułowaną przez profesora Paula Tillicha z Columbia University: ?Religia jest

stosunkiem do czegoś nieskończenie wielkiego, bezwarunkowego i transcendentalnego. Religijna postawa jest

świadomością zależności, oddania, poświęcenia i akceptacji. W związku z tym Hunę można nazwać nauką, ponieważ

nie ma ona w sobie prawie nic ze zdefiniowanej w powyższy sposób religii. Huna należy do zakresu nauk

psychologicznych, to znaczy, że zajmuje się, jak każda z nich, psyche, posiada swoją nadbudowę i funkcje. Mówiąc o

psychologii Huny, mam na myśli praktyczny system wiedzy o tym, czym jesteśmy, z czego się składamy jako ludzie i

w jaki sposób możemy rozwinąć wszystkie swoje umiejętności, jeżeli będziemy rozumieć wiedzę Huny i korzystać z

niej do prowadzenia bogatego w treść i owocnego życia.

Huna jest wiedzą, która uznana została przez współczesną psychologię dopiero w ciągu ostatnich lat. Na przykład nikt

nie słyszał o podświadomości (przynajmniej w akademickich kręgach) lub też w ogóle nie wiedział o jej istnieniu,

zanim Sigmund Freud nie napisał o swoim ?odkryciu". Natomiast dawni kahuni na Hawajach nie tylko wiedzieli o niej,

lecz również ojej szczególnych i ważnych funkcjach, a także w jaki sposób można doprowadzić do harmonii

podświadomości i innych funkcji psyche. Słowo Huna, jak powiedziano, oznacza ?tajemnicę" w sensie poufnej

rodzinnej historii i tradycji; studiujesz więc tutaj tajemnicę pradawnej wiedzy psychologicznej.

Pomimo iż Huna nie jest religią (w potocznym tego słowa znaczeniu), z całą pewnością nie różni się krańcowo od

wszystkiego, co nią jest. Religia oznacza przecież również spojenie, przywiązanie do dogmatów i uznanych wierzeń,

które nie są poddawane w wątpliwość, przez co dosłownie przywiązuje ona wyznawców do ich wiary. Huna nie żąda,

abyś ?wierzył" w jej naukę czy akceptował dogmatyczne twierdzenia, ponieważ tak powiedziałem ja, Max Freedom

Long albo ktoś inny, Huna prosi, abyś użył dla siebie jej zasad. Sprawdź je, a jeżeli dojdziesz do wniosku, iż mają

swoje uzasadnienie i są możliwe do wprowadzenia, wtedy uczyń z nich część swojego normalnego sposobu życia.

Posiądziesz wówczas wiedzę, a nie tylko wiarę. Wiedza Huny pomoże ci w lepszym zrozumieniu samego siebie,

według, cytowanego wiele razy, jednak tak często błędnie interpretowanego, zdania ?Po znaj samego siebie", które

można było przeczytać w przedsionku świątyni Apolla w Delfach. Jeżeli znasz samego siebie, wtedy dobrze rozumiesz

każdą część swojego życia (wewnętrzną, zawodową, stosunki z innymi ludźmi itp.).

W pewnym sensie Huna może być również potraktowana jako ?religia". Niektórzy ludzie praktykujący Hunę uważają

ją za religię. Jeżeli pojęcie ?religia" użyte zostanie do określenia pewnego sposobu życia, a nie systemu dogmatycznych

wierzeń lub ograniczającej, ewentualnie wyjątkowej praktyki, wtedy Hunę można nazwać religią. Jednak poboczne

określenia religii są tak mocno związane z rozumieniem jej przez ortodoksyjne wyznania i kościoły, że z pewnością

każdy źle zrozumie pojęcie Huny, jeśli określimy ją terminem ?religia".

Pomyśl o tym, iż twoja prawdziwa religia jest tym, w co właściwie wierzysz, a nie jedynie tym, co wyznajesz. To, w co

naprawdę wierzysz, pochodzi z twojego osobistego doświadczenia, które nie potrzebuje żadnej nazwy.

Już na pierwszej stronie, którą napisał Max Freedom Long do swoich kolegów-badaczy Huny, powiedział: ?Musicie

wiedzieć, że spośród tysięcy innych ludzi wyróżnia was to, iż chcieliście wziąć udział w tej pracy. Niewiele osób jest w

stanie stać na własnych nogach i z opanowaniem oraz spokojem studiować to, co wydaje im się, iż stoi w sprzeczności

z religijnymi lub psychologicznymi przekonaniami. Większość ludzi jest duchowo zamrożona w szablonach tej czy

innej religii albo naukowej, fundamentalnej pozycji. A jeżeli ich duch zostanie wciągnięty w owe szablony, staną się

ślepo i namiętnie nienawistni wobec wszystkiego, co nie zgadza się z ich zapatrywaniami.

Czasem mówi się o ?magii Huny" lub ?magii kahunów". Słowo ?magia" ma tak negatywne poboczne znaczenie (poza

ludźmi, którzy zawodowo zabawiają nią innych), że prawie stało się synonimem ?czarnej magii". Opublikowane po raz

pierwszy w 1965 roku niemieckie wydanie książki Maxa Freedoma Longa ?The Secret Science at Work" nosi tytuł ?

Kahuna - Magie". Jego pierwsza książka o Hunie -w ogóle pierwsza książka napisana na temat nauki Huny - nazywa się

?Recovering the Ancient Magie". Long zupełnie jasno definiuje, iż słowa ?magie" używa dla określenia czegoś, za

pomocą czego dokonuje się rzeczy, które przez zastosowanie nie znanych ogólnie metod i wiadomości pradawnej

wiedzy, będą wyglądały na ?magiczne".

W każdym bądź razie nie istnieje żaden związek między ?czarną magią" i Huną, która jest antytezą praktyk ?czarnej

magii". Podstawowe zasady nauki Huny to: ?Nie rób nikomu ani sobie samemu niczego złego" oraz ?Służ innym, a

dzięki temu zasłużysz sobie na dobro". Motto sposobu życia zgodnie z Huną brzmi:

?Nigdy nie krzywdzić, zawsze pomagać".

Słowo ?magia" odnosi się do używania ?sił i mocy", które posiadamy, w celu osiągnięcia czegoś pożądanego. Stąd

powstało wyobrażenie, że ?osoba posługująca się magią" przyswoiła sobie pewne ?nadnaturalne" siły, aby dzięki temu

przemocą otrzymać od boskich lub ?ponadnaturalnych" istot pewne korzyści i przywileje. A ponieważ zakłada się, że

nie jest to możliwe przy pomocy zwykłych ludzkich umiejętności, praktyki takie traktowane były jako ?magiczne" lub ?

cudotwórcze".

Huna jest zupełnie inna! ?Moce" Huny posiada każdy, pomimo że w wielu ludziach jeszcze drzemią i nie są w pełni

rozwinięte. Z ich pomocą można spełniać życzenia lub otrzymać pewne ?korzyści czy przywileje". Jednak przy tym nie

zostaną użyte żadne ?nadnaturalne" siły przeciwko ponadnaturalnej boskiej istocie. Tylko, ktoś, kto nie rozumie, w jaki

sposób dokonuje się to, może przypisać Hunie ?magiczne" właściwości.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: