Księża i seks - Artykuły prasowe.pdf - Dokumenty - Politologia - JerzyZ

Ksiądz już nie wyklucza swego ojcostwa

mam

2009-01-20, ostatnia aktualizacja 2009-01-20 21:58

Częstochowska prokuratura skierowała do sądu wniosek o ustalenie, czy były proboszcz

parafii w Janikach jest ojcem dziecka swej parafianki. Chce też, by dziecko nosiło

nazwisko księdza, a on sam płacił matce alimenty - 350 zł miesięcznie.

O proboszczu z Janik w powiecie kłobuckim już pisaliśmy, afera ta wybuchła bowiem w

połowie lipca ubiegłego roku. Do szpitala na Parkitce trafiła 30-letnia Edyta L.,

gospodyni proboszcza. Ks. Wieńczysław Ł. woził ją na badania, przekonał, by rzuciła

palenie, nie piła, wyremontował jej pokój, a potem odwiedzał w szpitalu. Kiedy

urodziła się zdrowa dziewczynka, kapłan miał zapytać lekarkę opiekującą się

noworodkami, czy "nie dałoby się coś zrobić, by to dziecko nie żyło?". Lekarka

zawiadomiła przełożonych, a ci prokuraturę. Wszczęto śledztwo w sprawie

domniemanego nakłaniania do zabójstwa noworodka. Ostatecznie prokuratura sprawę

umorzyła.

Odsunięty przez przełożonych od probostwa i posług kapłańskich w Janikach ks.

Wieńczysław Ł. nie przyznawał się do ojcostwa. W kurii metropolitalnej przyjęto jego

tłumaczenia, że tylko niekonwencjonalnie pomagał swej parafiance. Prokuratura

natomiast od początku chciała dowieść, że to on spłodził z Edytą L. córkę. Dziś

duchowny nie jest już tak stanowczy i - jak dowiedzieliśmy się w prokuraturze - nie

wyklucza, że może być ojcem dziecka. Zresztą nadal troskliwie opiekuje się swą

parafianką. 16 stycznia prokuratura skierowała do sądu wniosek o ustalenie ojcostwa.

Jest niemal pewne, że trzeba będzie przeprowadzić badania DNA.

Źródło: Gazeta Wyborcza Częstochowa

Nie ma chętnych do sutanny

Michał Stangret

2009-01-27, ostatnia aktualizacja 2009-01-27 20:08

Jeszcze nigdy do drzwi kościelnych seminariów nie pukało tak mało kandydatów. Do

niektórych nie zgłosił się ani jeden chętny. Powód: pogarszający się wizerunek

społeczny duchownych

Jeszcze dwa, trzy lata temu do diecezjalnych i zakonnych seminariów zgłaszało się

rocznie 1800 młodych ludzi, którzy chcieli zostać księżmi, zakonnikami i siostrami

zakonnymi. To o 100 osób mniej niż wcześniej. Księża spadek ten tłumaczyli m.in.

niżem demograficznym i wyjazdami młodzieży za granicę do pracy. Uspokajali, że nie

ma mowy o kryzysie powołań. Jednak najnowsze dane nie pozostawiają wątpliwości:

liczba chętnych gwałtownie spada. W ubiegłym roku akademickim w seminariach

kształciło się tylko 1,6 tys. osób, a w tym - zaledwie 1,3 tys.

Po raz pierwszy do niektórych zakonów - np. do słynących z opieki nad chorymi i

ziołolecznictwa bonifratrów, oaulistów czy barnabitów - nie zapukał ani jeden chętny.

Do marianów, pijarów czy karmelitów - zaledwie po dwóch, trzech. Żadnych nowych

kandydatów do kapłaństwa nie ma w ordynariacie polowym, a do seminarium w

Łowiczu zgłosił się tylko jeden kandydat. - Aby normalnie prowadzić zajęcia, łączymy

naszych czterech pierwszoroczniaków z grupą czterech osób, które zgłosiły się do

pobliskiego Zgromadzenia Ducha Świętego - mówi ks. Wojciech Szukalski z Wyższego

Seminarium duchownego w Bydgoszczy. Podobnie jest w co trzecim polskim

seminarium.

Skąd ten kryzys? Bp Wojciech Polak, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds.

Powołań, uważa, że duży wpływ mają niedawne głośne odejścia z Kościoła znanych

księży i zakonników. Ks. Szukalski wskazuje na pogarszający się wizerunek społeczny

osób duchownych. - Wielu rodziców ma problemy z przyjęciem decyzji ich dzieci o

wstąpieniu do seminarium czy zakonu. Coraz więcej grzechów ludzi Kościoła wychodzi

obecnie na jaw. I choć z jednej strony to pozytywna rzecz, bo zmusza nas, księży,

byśmy robili rachunek sumienia, to jednak trudno oczekiwać od młodych, by z chęcią

zasilali nasze szeregi, a od ich rodziców, by byli z tego zadowoleni - mówi ks.

Szukalski.

Księża skarżą się też na negatywną presję ze strony rówieśników: młody kandydat do

kapłaństwa często musi się liczyć z utratą znajomych. - Nie robię z księży

męczenników, ale wystarczy założyć koloratkę i przejść się po mieście, by usłyszeć

dziesiątki wyzwisk. Że księża są chciwi, że się mądrzą, jak żyć uczciwie, a sami mają

tyle na sumieniu. I weź tu, młody człowieku, załóż sutannę, noś ją do końca życia i

tłumacz się ze wszystkich grzechów ludzi Kościoła. Wielu młodych ludzi uważa, że to

zbyt trudne wyzwanie - mówi.

Jaki sposób ma Kościół na kryzys powołań? - Potrzeba więcej księży, którzy w bardziej

przekonujący sposób dawaliby młodym świadectwo, że warto iść drogą kapłaństwa -

twierdzi bp Polak.

Masz temat dla reportera Metra? Pisz: metro@agora.pl

Ksiądz pragnie żony

Księża jasno mówią: "Skoro nie mogą legalnie żyć z kobietą, zrobią to po cichu".

Rozmowa z prof. Józefem Baniakiem

Katarzyna Wiśniewska

2009-01-27, ostatnia aktualizacja 2009-01-26 17:27

Pana badania, jeszcze nieopublikowane, mogą być szokujące: prawie 54 proc. księży w

Polsce chciałoby mieć własne rodziny.

- Tak, dokładnie 53,7 proc. Badania nad celibatem księży prowadzę długo, dlatego nie

uważam najnowszych wyników za zaskakujące. Już w latach 80. spory odsetek księży

opowiadał się za tym, by celibat nie był obowiązkowy, tylko fakultatywny, tak jak w

Kościele prawosławnym lub greckokatolickim. Dzisiaj to się znacznie pogłębiło.

Wzrasta odsetek księży, którzy chcieliby sami decydować o formie własnego życia

kapłańskiego - w celibacie czy z własną rodziną. Kleryk, który odczuwa powołanie

kapłańskie, a jednocześnie interesuje się kobietą, naraża się na kłopoty: nie dostanie

święceń kapłańskich, jeśli swoje zainteresowania ujawni władzy seminaryjnej.

Tymczasem z badań wynika, że klerycy i księża w większości są heteroseksualnymi

mężczyznami i większość z nich potrzebuje osobistej relacji z kobietą, chce mieć

własną rodzinę i dzieci. Potwierdzają to liczne listy, które otrzymuję od księży.

Ostatnio napisał do mnie ksiądz z archidiecezji krakowskiej, który od sześciu lat żyje w

związku z kobietą, którą kocha i jest przez nią kochany, a sam nie potrafi wyjść z tego

impasu. Niemal błagał mnie o pomoc w sensownym rozwiązaniu własnego problemu

życiowego.

Co mu pan odpowiedział?

- Po prostu przedstawiłem mu trzy rozwiązania: że może odejść z kapłaństwa i ożenić

się z tą kobietą, jeśli nie wyobraża sobie dalszego życia bez niej; że może przejść do

Kościoła chrześcijańskiego, w którym nie ma celibatu, i zawrzeć małżeństwo; że może

zrezygnować z kontaktów z nią, pozostawić ją, jak uczyniło to wielu innych księży, i na

nowo żyć uczciwie w celibacie. Nie można na dłuższą metę żyć w schizofrenii, w

jakimś rozdwojeniu moralnym. W odpowiedzi napisał mi, że już 11 jego kolegów

odeszło z kapłaństwa, kilku się ożeniło, więc on musi to wszystko jeszcze raz

przemyśleć. Ostatecznej jego decyzji jeszcze nie znam.

Dlaczego księża chcą mieć rodziny? Dlaczego zjawisko to sę pogłębia?

- Większość kleryków i księży jest pozytywnie nastawiona do małżeństwa i rodziny.

Wielu wcześniej było kochanych przez kobiety i zakochanych w kobietach, a

jednocześnie chcieli też zostać księżmi. Wybrali stan duchowny i celibat, choć nie

wiedzieli, jakie kłopoty czekają na nich w normalnym życiu kapłańskim. Księża nie

biorą się z księżyca, a klerycy niczym specjalnym nie różnią się od młodzieży w ich

wieku. A do seminariów często przychodzą maturzyści, którzy mają poważne

problemy z własną wiarą i religijnością. Ponadto dziś ksiądz żyjący w celibacie już

przestał być jedynym autorytetem moralnym i wzorem do naśladowania.

W jakim wieku są księża, którzy mają trudności z celibatem? Zwykle mówi się o tzw.

kryzysie wieku średniego, po czterdziestce.

- Zauważyłem, że w latach 80. kryzys kapłaństwa z celibatem dotykał w większości

księży w średnim wieku: młodszych proboszczów czy zakonników. Obecnie to problem

coraz młodszych księży, będących kilka lat po święceniach. Dotyczy zwłaszcza tych o

nieuformowanej emocjonalności i seksualności. Młodzi księża, którzy po święceniach

trafili do pierwszej parafii, szybko spostrzegają, że życie wygląda inaczej, niż

ukazywano im je w seminarium. W seminarium kobiety, seks, miłość, małżeństwo i

rodzina to tematy tabu, nietraktowane poważnie, wręcz zakazane. A w parafii kobiety

są wszędzie i kontakty księdza z nimi są możliwe bez żadnych utrudnień, kobiety są

obiektami jego działań zawodowych. O emocje i erotykę nie jest trudno w tych

relacjach.

Jak prowadził pan badania - rozmawiał pan z księżmi osobiście? Nie mieli oporów, żeby

mówić na ten temat?

- Badania prowadzę z pomocą moich współpracowników i samych księży. Oczywiście,

że księża takie opory mieli i nadal mają, gdyż sami obawiają się konsekwencji ze

strony władz kościelnych za udzielanie takich informacji. Zwykle około połowy

pytanych wyraża zgodę, reszta nie chce. Niekiedy długo czekam na ich zgodę i na

wypowiedź. Wypowiedzi tych, którzy się zgadzają na udział w badaniach, są pełne i

szczere. Zresztą pytania badawcze są tak skonstruowane, że bez trudu wykażą każdą

fałszywą wypowiedź. Krytyka moich badań przez władze kościelne i niektórych księży

wynika z ich podejścia do tego problemu. W Kościele liczy się dobra opinia o nim jako

instytucji, nawet kosztem dobra księdza jako jednostki.

Ilu księży chce odejść z kapłaństwa lub o tym myślało?

- Na 823 badanych księży diecezjalnych i zakonnych 52 proc. przeżywało lub przeżywa

głęboki i przewlekły kryzys swojej tożsamości kapłańskiej. Z tej grupy jakaś jedna

trzecia twierdzi, że nie jest w stanie sobie z tym kryzysem poradzić, i rozważa

odejście z kapłaństwa. To w ogromnej większości księża z autentycznym powołaniem

kapłańskim, czyli tzw. charyzmą kapłańską, bardzo niewielki odsetek trafił do

Księża i seks - Artykuły prasowe.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: