Rodzaje stropów.docx

Rodzaje stropów

Strop usztywnia budynek, utrudnia przepływ hałasu między piętrami, a niekiedy też ucieczkę ciepła. Musi być nie tylko odpowiednio wytrzymały, ale też sztywny, aby za bardzo się nie uginał i nie drgał. Zatem wybór odpowiedniej konstrukcji należy przede wszystkim do projektanta.

Konstrukcję stropową projektuje się uwzględniając jej rozpiętość i przewidywane obciążenia, czyli ciężar własny stropu (łącznie z ciężarem podłogi i sufitu) i postawionych na nim ścian działowych, a także ciężar mebli oraz urządzeń, jak również mieszkańców i ich gości.

W doborze odpowiedniej konstrukcji bierze się pod uwagę również ilość i rodzaj niezbędnych podpór montażowych, zbrojenie oraz sposób deskowania. Równie ważny jest sposób transportowania materiałów, przygotowania mieszanki betonowej (jeśli będzie potrzebna) oraz przerwy technologiczne związane, np. z twardnieniem betonu.

Uwaga! Strop usztywnia ściany nośne tylko wtedy, gdy jest oparty na nich za pośrednictwem wieńców, czyli obwodowych belek żelbetowych. Dlatego warto zadbać, by zbrojenie wieńca było wykonane zgodnie z projektem konstrukcyjnym stropu.

Strop z przeznaczeniem

·         Gęstożebrowy (na belkach częściowo prefabrykowanych) - popularny w budynkach o dość regularnych kształtach i rozpiętości podpór nie większej niż 7 m. Wymaga zaprojektowania odpowiedniego wzmocnienia pod ciężkie ścianki działowe, jeśli te mają przebiegać równolegle do belek.

·         Z płyt kanałowych – zalecany w domach o prostych kształtach i rozpiętości podpór mniejszej niż 6 m, umożliwia odłożenie na później decyzji o miejscu ustawienia ścian działowych. Szerokość i długość stropu powinna odpowiadać wymiarom modułowym pojedynczych płyt.

·         Płytowy monolityczny – układany zazwyczaj w budynkach o nieregularnym kształcie i sporej rozpiętości podpór. Zbrojenie takiego stropu projektant zawsze dobiera indywidualnie, w zależności od obciążeń, rozmiarów i sposobów podparcia.

·         Drewniany – przeznaczony przede wszystkim do domu drewnianego, w murowanym może być stropem poddasza, które nie jest przewidziane na cele mieszkalne.

Stropy żelbetowe

Praktycznie zastąpiły popularne niegdyś stropy na belkach stalowych (zwanych tregrami). Obecnie stosowane już tylko podczas remontów starych domów murowanych, w których wymienia się zniszczone stropy drewniane.

Podstawowym elementem nośnym w stropach żebrowych są belki rozstawione w niewielkich odległościach. Przestrzeń między nimi najczęściej wypełnia się specjalnymi pustakami z ceramiki lub betonu. Stropy żebrowe można wykonać w całości na budowie (stropy Ackermana) lub wykorzystać w tym celu częściowo prefabrykowane belki stropowe - tworzące z odpowiednimi pustakami systemy stropów gęstożebrowych - oraz beton, z którego formuje się górne części belek i kilkucentymetrową płytę (3-5 cm) zwaną nadbetonem.

Poszczególne rozwiązania (systemy) różnią się przede wszystkim rozstawem belek oraz wysokością konstrukcyjną, rozpiętością i dopuszczalnym obciążeniem stropu; najpopularniejsze to Teriva, Fert i Ceram. Takie stropy są dość grube (25-30 cm), co wynika z faktu, że stosunkowo mała ilość zbrojenia nie zapewnia odpowiednio wysokiej wytrzymałości.

Konstrukcje z gęsto ułożonymi żebrami wymagają odpowiedniego podparcia na czas betonowania - rozstaw podpór nie powinien być większy niż 1,5 m. Warto na to zwrócić uwagę, ponieważ na budowie łatwo o błędy spowodowane, np. niestabilnym oparciem podpór czy niestarannym wypoziomowaniem miejsca oparcia belek. Należy też pamiętać, że strop gęstożebrowy osiąga odpowiednią wytrzymałość dopiero po trzech - czterech tygodniach od betonowania, do tego czasu nie powinno się więc go nadmiernie obciążać.

Stropy płytowe monolityczne powstają po zabetonowaniu zbrojenia, ułożonego ściśle według projektu i oddzielonego od pełnego deskowania specjalnymi podkładkami. Szalunek z desek coraz częściej zastępowany jest systemowym deskowaniem wielokrotnego użytku, co znacznie usprawnia pracę.

Sposób zbrojenia stropu monolitycznego musi być ściśle określony w projekcie. Zamiast przygotowywać je bezpośrednio na budowie, można zamówić w zakładzie zbrojarskim, co wyeliminuje ewentualne błędy podczas montażu. Następnie całą powierzchnię stropu zalewa się betonem do wysokości również określonej w projekcie. W okresie kiedy betonu dojrzewa, konieczna jest jego pielęgnacja – polewanie wodą i ochrona przed nadmiernym nasłonecznieniem.

Deskowanie nie będzie potrzebne, jeśli zastosuje się częściowo prefabrykowany strop typu filigran z płyt żelbetowych będących jednocześnie szalunkiem traconym. Są to elementy ze zbrojeniem głównym oraz kratownicami usztywniającymi płyty podczas transportu i montażu.

Takie stropy mogą mieć dowolny kształt oraz gotowe otwory na schody, piony instalacyjne i kominy. Płyty - wykonane według indywidualnego projektu w zakładzie prefabrykacji – układa się dźwigiem na ścianach nośnych i podporach montażowych. W miejscach połączeń płyt robi się dodatkowe zbrojenie i całość przykrywa warstwą betonu o grubości przewidzianej w projekcie.

Stropy z płyt kanałowych (zwanych też żerańskimi) układa się najszybciej - montaż zajmuje nie więcej niż 3-4 godziny, zaraz po tym można je w pełni obciążać. Wysokość konstrukcyjna takich stropów wynosi 24 cm, nośność zaś jest ponad dwukrotnie większa niż typowych stropów gęstożebrowych.

Stropy drewniane

Stosuje się je przede wszystkim w domach o konstrukcji szkieletowej oraz w domach z bali. Strop drewniany czasem wykonuje się w domach murowanych, np. jako strop oddzielający poddasze użytkowe od strychu. Materiał użyty do jego budowy to głównie drewno sosnowe lub świerkowe wysuszone do odpowiedniej wilgotności (nie wyższej niż 16%) oraz zaimpregnowane preparatami owado- i grzybobójczymi dopuszczonymi do stosowania wewnątrz pomieszczeń. W zależności od sposobu wykończenia stropu jego elementy mogą być surowe (drewno tartaczne) lub strugane (heblowane) a nawet poddane dekoracyjnemu frezowaniu.

Drewno nie może mieć wad w postaci pęknięć przez całą szerokość przekroju ani dużych sęków. We wszystkich rodzajach stropów główne elementy to belki lub żebra nośne oraz poszycie. Rozpiętość stropów drewnianych najczęściej nie przekracza 6 m. Elementy nośne z litego drewna zastępowane są niekiedy belkami prefabrykowanymi, np. z drewna klejonego warstwowo lub płyt drewnopochodnych albo produkowanymi w postaci drewnianej kratownicy. W praktyce najczęściej spotyka się stropy żebrowe i belkowe.

Stropy żebrowe montowane są w budynkach o konstrukcji szkieletowej. Żebra wykonuje się z desek lub bali. Bez dodatkowego usztywnienia są one wiotkie, dlatego oprócz poszycia z płyty OSB montuje się żebra poprzeczne stabilizujące konstrukcję stropu.

Stropy belkowe układa się w budynkach drewnianych z bali oraz w domach murowanych. Elementami nośnymi takiego stropu są belki drewniane o dużym przekroju, np. 10×15 lub 15×20 cm, rozstawione co 1-1,5 m.

Uwaga! Odporność ogniową stropu drewnianego można poprawić obustronną okładziną z płyt gipsowo-włóknowych lub ognioodpornych gipsowo-kartonowych.

Sposób wykończenia

Zależnie od rodzaju stropu jego spodnią powierzchnię (czyli sufit) wykańcza się w różny sposób. Tradycyjne tynki cementowo-wapienne lub gipsowe zalecane są do nakładania na stropy o dobrej przyczepności i niezbyt gładkiej powierzchni, dzięki czemu tynk może „zakotwić się” w nierównościach. W ten sposób wykańcza się stropy gęstożebrowe na belkach prefabrykowanych oraz monolityczne, wylewane w szalunku z desek. Stropy o gładkiej, równej powierzchni, np. wylewane w deskowaniach wielokrotnego użytku, można pokryć tynkiem cienkowarstwowym.

Do stropu kanałowego najlepiej podwiesić płyty, np. gipsowo-kartonowe, zamocowane do rusztu, ponieważ po pewnym czasie w miejscach połączeń płyt stropowych na tynku tradycyjnym najprawdopodobniej pojawiłyby się rysy i pęknięcia.

Uwaga! W niektórych stropach można prowadzić instalacje (np. elektryczne), układając je w kanałach utworzonych przez pustaki stropowe lub otwory w płytach.

Bożena Modzelewska