Mallery Susan - Za głosem serca.pdf - Mallery Susan - LadyHenrietta

S USAN M ALLERY

Za głosem serca

ROZDZIAŁ 1

Mamo, popatrz!

Liana Archer oderwała wzrok od książki i spojrzała przez

okrągłe okienko samolotu. Zobaczyła szafirowe niebo,

oślepiające słońce oraz grupkę jeźdźców na koniach.

- Uspokój się, Bethany - zwróciła się z roztargnieniem do

córki. - To tylko...

Urwała i otworzyła szeroko oczy. Jeźdźcy w siodle? Kiedy

pilot oznajmił, iż odlecą z drobnym opóźnieniem, sądziła, że

chodzi o jakieś błahe usterki techniczne lub obecność innego

samolotu w ich przestrzeni powietrznej. Nawet jej przez myśl

nie przeszło, że mogliby zostać zaatakowani przez tubylców.

Przygarnęła mocniej do siebie dziewięcioletnią córeczkę.

- Wszystko w porządku - zapewniła ją ze spokojem,

którego nie czuła.

Ktoś spośród pasażerów także zauważył grupkę mężczyzn

na koniach. Wiadomość w mig obiegła cały samolot. Kilka

kobiet podniosło krzyk. Liana poczuła, że serce wali jej jak

młotem i powoli zaczynało jej brakować tchu. Przez moment

wydawało jej się, że zaraz umrze. Czemu coś takiego musiało

ją spotkać? Przecież zapewniano ją, że El Bahar to

najbezpieczniejsze państwo na Środkowym Wschodzie, a jego

król to mądry, szlachetny monarcha, kochany przez

poddanych. Uwierzyła w to. Inaczej nigdy by się nie

zdecydowała na tak radykalny krok jak przenosiny na drugi

koniec świata. Co się stało?

Nim zdążyła odpowiedzieć sobie na to pytanie, jeźdźcy

dopadli samolotu i okrążyli go. Usłyszała odgłos otwieranych

drzwi z przodu, a potem niskie, gardłowe głosy napastników

wkraczających na pokład.

Tuląc kurczowo córkę, wcisnęła się w fotel. Co za

szczęście, że siedzą w tyle kabiny. Poszukała wzrokiem klapy

awaryjnego wyjścia. Gdyby udało się ją otworzyć, można by

spróbować ucieczki.

- Mamo? - drżącym głosem odezwała się Bethany,

zwracając ku niej pobladłą twarz. - Czy oni nas zabiją?

- Oczywiście, że nie. - Odgarnęła córeczce z czoła jasną

grzywkę, a potem pocałowała ją w policzek. - Musi być na to

sensowne wytłumaczenie i my...

Kilku wysokich, śniadych mężczyzn, w długich

dżellabach i zawojach na głowie wkroczyło do głównej

kabiny. Wyglądało na to, że kogoś szukają.

- O co wam chodzi? - Pasażer w szarym garniturze

podniósł się z miejsca. - Jeżeli chcecie wziąć zakładników,

wypuście chociaż kobiety i dzieci.

Oni jednak nie zwrócili na niego najmniejszej uwagi,

tylko poszli dalej szerokim przejściem między fotelami. W

połowie kabiny zatrzymali się. Jeden z nich nachylił się nad

młodą kobietą i zmusił szarpnięciem, by wstała. Nastąpiła

krótka wymiana zdań, której Liana nie dosłyszała, a potem

wyprowadzono pasażerkę.

Po ich wyjściu wybuchła panika; ktoś krzyczał

przeraźliwie. Liana trzęsła się jak w gorączce. Dobry Boże, co

to wszystko ma znaczyć? Pomyśleć tylko, że przyjęła pracę w

El Baharze, gdyż uwielbiała książki, których bohaterami byli

romantyczni szejkowie. Jednak dramatyczne przygody z ich

udziałem wyglądały interesująco jedynie w powieści.

Natomiast w prawdziwym życiu okazały się przerażające.

- Proszę o ciszę!

Władczy, męski głos, wybił się ponad okrzyki

rozhisteryzowanych pasażerów. Liana spojrzała na człowieka

stojącego na przedzie kabiny. Był wyższy niż jego towarzysze

i przystojny. Gdy odchylił połę szaty, dostrzegła błysk

pistoletu w kaburze. Spróbowała pocieszyć się myślą, że jeśli

mają zginąć od kuli, będzie to przynajmniej szybka śmierć.

- Bardzo państwa przepraszam za te chwile strachu -

powiedział mężczyzna. - Paru młodszych towarzyszy

posunęło się trochę za daleko. Za bardzo wzięli sobie do serca

swoje role. Tymczasem, zgodnie z moimi instrukcjami, mieli

państwo zostać wcześniej o wszystkim uprzedzeni.

Tu przerwał i skłonił się nisko, a kiedy się wyprostował,

jego twarz opromieniał czarujący uśmiech. Liana, choć

roztrzęsiona, nie mogła oprzeć się refleksji, że taka uroda u

mężczyzny powinna być prawnie zakazana.

- Jestem Malik Khan, następca tronu El Baharu. Witajcie

w moim kraju. To, czego byliście państwo świadkami, to nie

było porwanie. Nie groziło wam też żadne niebezpieczeństwo.

Młoda Amerykanka, zatrudniona w moim pałacu, zażyczyła

sobie, by jej narzeczony „odbił" ją z samolotu. Uznała, że to

będzie bardzo romantyczne, jeśli zostanie porwana przez

grupę jeźdźców. - Książę Malik wskazał w lewo. - Mogą

państwo sami zobaczyć, jaka jest szczęśliwa, że sprawy

przybrały taki obrót.

- Widzisz coś? - wyszeptała Bethany, wciąż kurczowo

przytulona do matki.

Liana wyciągnęła szyję i spróbowała zobaczyć coś przez

okienko. Pasażerkę, wyprowadzoną przed chwilą z samolotu,

trzymał w ramionach jeden z tubylców, a sądząc po ich

namiętnym pocałunku, oboje byli w siódmym niebie.

- Całują się - uspokoiła córkę. - Jest tak, jak mówił ten

człowiek. To wszystko było na niby, tylko trochę

przeholowali.

Bethany odetchnęła z ulgą i przytknęła sobie do boku dłoń

matki.

- Myślałam, że serce wyskoczy mi z piersi. Liana

uśmiechnęła się i pocałowała ją w policzek.

- Mnie też się tak zdawało, kochanie. Ale byłoby

śmiesznie, gdyby nasze serca zaczęły skakać po podłodze. -

Zamachała rękami, imitując rytmiczne podskoki.

Bethany zachichotała.

- Widzę, że doszła już pani do siebie, młoda damo. Nie

obawia się pani wjechać do El Baharu?

Liana i Bethany odwróciły się jak na komendę. Książę

zatrzymał się przy ich fotelach. Dziewczynka popatrzyła na

niego z zaciekawieniem.

- Bardzo bym chciała zwiedzić El Bahar, ale musi pan

obiecać, że nie będzie pan chciał obciąć nam głów.

Książę mrugnął do niej porozumiewawczo.

- Twoja głowa wygląda najlepiej na swoim miejscu.

Obiecuję ci, że będziesz tu bezpieczna. Gdyby ktoś próbował

ci dokuczać, powiedz mu, że znasz osobiście następcę tronu,

księcia Malika.

Błękitne oczy dziewczynki otworzyły się szeroko ze

zdumienia.

- To pan jest prawdziwym księciem? Jak w tej bajce o

Kopciuszku?

- Dokładnie tak.

Mężczyzna przeniósł wzrok na Lianę. Przyoblekła twarz

w uprzejmy uśmiech i właśnie miała go zapewnić, że i ona jest

już spokojna, gdy nagle ich spojrzenia się spotkały.

Oczy księcia były czarne jak niebo o północy, a ich

przenikliwe spojrzenie zdawało się wysyłać prądy do

najbardziej odległych zakątków jej ciała. Choć Liana zawsze

uważała się za osobę niezwykle rozsądną i opanowaną, nagły

spazm przeszył jej ciało. Niewiele brakowało, a poderwałaby

się z miejsca i zaczęła błagać tego obcego mężczyznę, by

wziął ją w ramiona i pocałował... tu, na oczach wszystkich!

Zupełnie jakby podano jej napój miłosny w zabójczej dawce.

Mallery Susan - Za głosem serca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: