19_12.pdf

Odbiornik nasłuchowy CW−SSB/80m

Do czego to służy?

Odbiornik nasłuchowy CW−SSB/80m

służy do nasłuchu stacji amatorskich pra−

cujących telegrafią oraz fonią jednowstę−

gową w zakresie częstotliwości 3,5−

3,8MHz. Odbiornik taki, szczególnie mi−

niaturowych rozmiarów, może oddać

nieocenione usługi podczas wakacyj−

nych wyjazdów poza stałe miejsce za−

mieszkania. Krótkofalowcy nie lubią roz−

stawać się ze swym hobby nawet pod−

czas urlopów czy wakacji i chcą wie−

dzieć, co aktualnie słychać na pasmie,

bądź zapoznać się z treścią nadawanego

komunikatu PZK.

Na naszych łamach był już opisywany

odbiornik przystosowany do nasłuchu

stacji amatorskich pracujących m.in.

w pasmie 3,5−3,8MHz (kit AVT 2133). Był

to układ z bezpośrednią przemianą częs−

totliwości, działający zupełnie na innej za−

sadzie, niż poniżej przedstawiony odbior−

nik. Pomimo prostoty układowej para−

metry opisywanego układu są lepsze od

w/w kitu, a to dzięki zastosowaniu nowo−

czesnych elementów.

2148

ry wewnętrznej układu scalonego wcho−

dzą następujące bloki:

– wzmacniacz w.cz.

– mieszacz zrównoważony

– generator przestrajany

– wzmacniacz p.cz.

– detektor zrównoważony

– układ ARW

– wzmacniacz S metra

– układ Stand−by

Schemat elektryczny odbiornika

CW–SSB/80m w oparciu o wyżej pokazany

układ scalony przedstawiono na rysunku 3.

Sygnał z anteny, po wstępnej selekcji

za pośrednictwem filtru F1 zestrojonego

na środek pasma 80m, jest podany na

wejście wzmacniacza w.cz. układu scalo−

nego TDA 1072A.

W układzie zaplanowano typową war−

tość częstotliwości pośredniej w oparciu

o łatwe do zdobycia trójkońcówkowe filt−

ry piezoceramiczne 450...460KHz. W ob−

wodzie generatora, tak zwanego VFO,

jest włączone uzwojenie główne filtru F2,

które wraz z współpracującymi konden−

satorami oraz diodą pojemnościową za−

pewnia pokrycie pasma 80m. Częstotli−

wość generatora jest zmieniana za po−

średnictwem napięcia stałego podawa−

nego na katody diod (3xBB105 połączone

rownolegle) poprzez potencjometr wielo−

obrotowy. Wartości elementów zostały

tak dobrane, aby w dwóch skrajnych po−

łożeniach suwaka uzyskać częstotliwość

3050kHz i 3350kHz.

Z mieszacza sygnał o różnicowej częs−

totliwości sygnału (wejściowego oraz syg−

nału generatora) jest wstępnie odfiltrowa−

ny za pośrednictwem obwodu F3. Właści−

wą selekcję sygnału SSB zapewnia układ

drabinkowy złożony z dwóch trójkońców−

kowych filtrów piezoceramicznych X1 X2

o częstotliwościach 450kHz (sprzęgnię−

tych kondensatorem C4). Szerokość prze−

noszenia pasma takiego filtru (rysunek 4)

wynosi około 2,4kHz. Stromość zboczy

nie da się porównać do filtrów kwarco−

wych, ale do takiego prostego układu na

pasmo 80m jest w zupełności wystarcza−

jąca. Na drugie wejście detektora jest po−

dany sygnał z pomocniczego generatora,

tak zwanego BFO, o częstotliwości prze−

suniętej w górę w stosunku do filtru. BFO

pracuje na tranzystorze polowym BF245

oraz dwukońcówkowym rezonatorze pie−

Jak to działa?

Poniższy odbiornik nasłuchowy został

skonstruowany w oparciu o układ z po−

średnią przemianą częstotliwości (rysu−

nek 1), która zapewnia większą czułość

i selektywność w porównaniu do bezpo−

średniej przemiany częstotliwości. Wiele

spośród przedstawionych bloków można

zamknąć w kości układu scalonego. Po−

szukując takiego układu (który byłby na−

jodpowiedniejszy do zastosowania w od−

biorniku, a jednocześnie łatwo dostępny)

autor wpadł na pomysł wykorzystania

układu TDA1072A firmy Telefunken.

TDA 1072A jest kompletnym odbiorni−

kiem radiowym AM o następujących naj−

ważniejszych parametrach:

– napięcie zasilania: 7,5...18V

– pobór prądu: 23mA

– wzmocnienie wzmacniacza w.cz.: 30dB

– napięcie wyjściowe m.cz.: 310mV

– czułość wejściowa: 1,5uV przy

(S+N)/N=6dB

Na rysunku 2 przedstawiono typową

aplikację odbiornika AM. W skład struktu−

Rys. 1. Schemat blokowy odbiornika SSB z pojedynczą przemianą częstotliwości

Rys. 2. Typowa aplikacja odbiornika

AM z układem scalonym TDA 1072A

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 7/97

Wykaz ellementów

Rezystory

R1, R2: 22

R4: 100k

(suwakowy potencjometr wielo−

obrotowy)

R5, R6: 10k

/B (potencjometr obrotowy z wy−

łącznikiem)

R9: 220

Ω

Kondensatory::

C1, C20, C21: 470pF

C2, C10: 150pF

C3, C12: 6,8nF

C4: 56pF

C5, C6, C7, C11, C13, C15, C19, C22: 100nF

C8, C14: 2,2µF

C9: 10µF

C16, C24: 100µF

C17, C18: 10nF

C23: 33pF

Półłprzewodniikii::

US1: TDA1072A

US2: LM386

T1: BF245

D1, D2, D3: BB105

Pozostałłe::

F1, F2, F3: (7×7) 127

X1, X2: SFT 450 (455)

X3: ZTB 450

Dl: 100µH

A: gniazdo antenowe (AUDIO)

Gł: gniazdo słuchawkowe

Obudowa plastikowa KM35B

Płytka drukowana AVT – 2148

Złącze baterii 9V

Rys. 3. Schemat elektryczny odbiornika CW−SSB/80m

zoceramicznym X3 o częstotliwości

450kHz. Za pośrednictwem szeregowego

kondensatora C23 uzyskano przesunięcie

częstotliwości w górę o około 1,5kHz, nie−

zbędne do prawidłowego odtworzenia

górnej wstęgi bocznej. Dzięki tak zaprojek−

towanej przemianie częstotliwości odbior−

nik umożliwia odbiór sygnału SSB z dolną

wstęgą boczną w pasmie 80m. Odfiltro−

wany sygnał małej częstotliwości poprzez

potencjometr siły głosu R7 jest skierowa−

ny na wzmacniacz końcowy m.cz. zrealizo−

wany na popularnym układzie scalonym

LM386 (US2).

. Ustawiamy rdzeń w filt−

rze F2, ewentualnie jeszcze korygujemy

wartości kondensatorów C10 C12 w taki

sposób, aby przy w dwóch skrajnych po−

łożeniach suwaka potencjometru R4

uzyskać potrzebne wartości częstotli−

wości na mierniku 3050kHz i 3350kHz.

Próba pomiaru częstotliwości BFO może

okazać się nieskuteczna bez wyjęcia

z podstawki układu scalonego US1 lub

odłączenia obciążenia poprzez wyjęcie

kondensatora C7. Dzieje się tak dlatego,

że amplituda sygnału BFO po włączeniu

kondensatora C23 podwyższającego

częstotliwość rezonatora X3 zaczyna

gwałtownie maleć.

Po sprawdzeniu poprawności pracy

generatorów pozostaje już tylko podłą−

czyć antenę i skorygować zestrojenie filt−

rów F1 i F3 na najsilniejszy odbierany

sygnał. Aby ułatwić strojenie można na

wierzchu obudowy wykonać choćby

orientacyjną skalę częstotliwości. Po nie−

wielkiej zmianie układowej (zespolonych

dwóch anten kierunkowych), odbiornik

można zastosowac do radioorientacji

sportowej – „łowy na lisa”).

Andrzejj Janeczek

Rys. 4. Charakterystyka filtru p. cz.

Montaż i uruchomienie

Odbiornik został zmontowany na płytce

drukowanej (pokazanej we wkładce) o wy−

miarach przystosowanych do typowej

obudowy plastikowej KM35B. Jako filtry

F1 F2 F3 wykorzystano obwody 7x7 typu

127 przystosowane pierwotnie do częs−

totliwości pośredniej 465kHz. Obwody te,

po zmniejszeniu współpracującego kon−

densatora, pracują jeszcze zadawalająco

w pasmie 80m. Rozmieszczenie elemen−

tów na płytce drukowanej pokazano na ry−

sunku 5. Płytka została tak zaprojektowa−

na, aby z przedniej ścianki obudowy wy−

stawały pokrętła strojenia (oś telewizyjne−

go wieloobrotowego potencjometru R4)

oraz siły głosu (potencjometr R7 z wyłącz−

nikiem zasilania). Na tylnej ściance przewi−

dziano gniazda: słuchawkowe, antenowe.

Baterię zasilającą 9V typu 6F22 przewi−

dziano na płytce obok

potencjometru R4.

Układ odbiornika

po zmontowaniu wy−

maga jeszcze zestro−

jenia obwodów 127.

Najważniejsze jest

w tym przypadku

skontrolowanie i sko−

rygowanie częstotli−

wości pracy VFO. Do

pomiarów częstotli−

wości wyjściowej

wewnętrznego gene−

ratora można wyko−

rzystać miernik częs−

totliwości podłączony

do wyprowadzenia

10 układu scalonego

Rys. 5. Schemat montażowy

Kompllet podzespołłów z płłytką jjest

dostępny w siiecii handllowejj AVT jjako

„kiit szkollny” AVT−2148..

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 7/97

Ω

R3, R8: 100k

R7: 10k

R10: 10

TDA1072A po zwarciu w/w nóżki do ma−

sy za pośrednictwem rezystora o wartoś−

ci rzędu 4,7k

Sterownik dwufazowych silników

krokowych

2160

Do czego to służy?

A po diabła nam nowy sterownik silni−

ków krokowych? Przecież autor popełnił

już jeden taki układ, kit jest nieustannie

produkowany i Czytelnicy zbudowali już

wcale pokaźną ilość tych sterowników.

Wszystko to prawda, ale układ AVT−2059

zwyczajnie nie wytrzymał próby czasu.

Nie to, aby był źle zaprojektowany, tu

wszystko było i jest w porządku. Po pros−

tu powstały poważne kłopoty z zdobywa−

niem odpowiednich silników! Układ AVT−

2059 przeznaczony jest do współpracy

z silnikami krokowymi czterofazowymi,

które były powszechnie stosowane

w stacjach dysków elastycznych 360kB.

W momencie opracowywania konstrukcji

takie stacje przedstawiały już tylko war−

tość złomu i były wycofywane z użycia.

Wydawało się, że źródło pozyskiwania sil−

ników jest wręcz niewyczerpane i że AVT

zapewni Czytelnikom ich stałe dostawy.

Tymczasem stało się inaczej: źródło bar−

dzo szybko wyschło, najprawdopodob−

niej hurtownicy nie mieli już powodu do

zajmowania się tak przestarzałymi urzą−

dzeniami. Obecnie na złomowiskach lą−

dują już stacje 1,2 MB, a w takich sta−

cjach stosowane są w założeniu silniki

nowszej generacji – dwufazowe. Mają

one liczne zalety w porównaniu z silnika−

mi dwufazowymi: mogą posiadać mniej−

sze wymiary i większą sprawność. Ich

budowa jest zdecydowanie prostsza, co

rzutuje na cenę. Tak więc koniecznością

chwili stało się opracowanie nowego ste−

rownika, przeznaczonego do zasilania sil−

ników dwufazowych. Właściwie nie tylko

dwufazowych: wiele silników czterofazo−

wych może bez najmniejszych przeróbek

pracować jako dwufazowe (wspomnimy

jeszcze o tym w dalszej części artykułu).

Proponowany układ jest w pełni kompa−

tybilny ze sterownikiem AVT−2059. Wyma−

ga takiego samego zasilania, może być ste−

rowany identycznymi sygnałami i co bardzo

ważne: płytka obwodu drukowanego posia−

da identyczne wymiary. Jeżeli ktoś zapro−

jektował już lub nawet wykonał część me−

chaniczną pojazdu – robota przeznaczone−

go do napędzania silnikami czterofazowy−

mi, nie musi się martwić. Stosunkowo łat−

wo dostępne są silniki dwufazowe o iden−

tycznych wymiarach jak wymontowywane

ze stacji dysków silniki czterofazowe.

sunku 1. Zanim jednak przejdziemy do je−

go analizy, warto powiedzieć parę słów

na temat samych tych silników. Czym

różnią się one od znanych już nam silni−

ków czterofazowych? Silniki czterofazo−

we posiadają cztery cewki (lub większą

ich ilość, ale połączonych w cztery, osob−

no zasilane grupy) i obrót silnika uzysku−

jemy przez cykliczne przepuszczanie prą−

du przez kolejne cewki. Ważne jest, że

prąd nie musi zmieniać kierunku, co bar−

dzo upraszcza konstrukcję sterownika.

Natomiast łatwo odgadnąć, że silniki

dwufazowe wyposażone są w dwie cew−

ki (lub dwie grupy cewek). Zaprojektowa−

nie sterownika do tych silników kompli−

kuje fakt, że prąd płynący w cewkach

musi tym razem zmieniać kierunek, co

czyni sterownik AVT−2057 całkowicie nie−

przydatnym do ich zasilania. W tabe−

llii 1 pokazano, w jaki sposób muszą być

zasilane cewki silnika dwufazowego

(strzałkami oznaczono kierunek przepły−

wu prądu).

Jedynym sensownym rozwiązaniem

wydaję się wobec tego być umieszenie

każdej z cewek w przekątnej mostka

utworzonego z czterech tranzystorów.

Polaryzując parami bazy tranzystorów

moglibyśmy uzyskać przepływ prądu

w dowolnym kierunku, tak jak pokazano

na rysunku 2.

Właśnie na takiej zasadzie będzie dzia−

łać nasz sterownik, z tym, że pojedyncze

tranzystory zastąpione zostały dwoma

układami scalonymi, z których każdy za−

wiera po osiem tranzystorów Darlingtona

wraz z rezystorami ograniczającymi prąd

Wykaz ellementów

Rezystory

R1: 10k

R2: potencjometr montażowy 470k

R3, R4, R5, R6, R7: 22k

Kondensatory

C1: 100uF/10V

C5, C2: 100nF

C3: 22nF

C4: 220uF/16V

Półłprzewodniikii

D1: 1N4148 lub odpowiednik

IC1: 4077

IC2: 4001

IC3: 4520

IC4: 7805

IC5: TD62783 lub odpowiednik

IC6: ULN2803

IC7: 4555

T1: BC548 lub odpowiednik

Pozostałłe

Z1: 2x7 goldpin

Z2, Z4: ARK2

Z3: 1×8 goldpin

2 złącza zaciskowe 14 + odcinek kabla taś−

mowego 14 żyłowego ok. 20cm

Tabela 1

Jak to działa?

Schemat elektryczny sterownika silni−

ków dwufazowych pokazany został na ry−

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 7/97

Rys. 1.

wysoki (np. z programatora AVT2047 lub

z komputera za pośrednictwem interfej−

su AVT−2027) to stan wysoki pojawi się

na jednym z wejść bramki IC2B. Jest to

bramka typu NOR, na której wyjściu stan

wysoki istnieje wtedy i tylko wtedy kiedy

na obydwóch wejściach mamy stan nis−

ki. Tak więc na wyjściu tej bramki zosta−

nie wymuszony stan niski i w konsek−

wencji uaktywni się dekoder IC7B. Stan

wysoki z wejścia 3 Z4 przekazany został

także na połączone ze sobą wejścia bra−

mek IC1D i IC1C. Zgodnie z zasadą dzia−

łania bramki typu EXCLUSIVE OR stany

logiczne z pozostałych wejść tych bra−

mek przenoszone są na wyjścia bez

zmian. Do tych wejść dołączone są wy−

jścia licznika binarnego IC3A i stany

z tych wyjść przekazywane są teraz na

wejścia aktywnego obecnie dekodera

IC7B, który wysterowuje wejścia drive−

rów mocy IC5 i IC6. W danym momen−

cie zostaje włączony jeden driver z kost−

ki ULN2803 i jeden z kostki TD62768.

Ponieważ schemat na rysunku 1 jest nie−

co zagmatwany, na rysunku 3 przedsta−

wiono „powiększenie” jego fragmentu,

najlepiej ilustrujące zasadę działania po−

łączonych w mostek driverów. O ile dri−

ver ULN2803 możemy w przybliżeniu

traktować jako tranzystor Darlingtona, to

kostka TD62783 posiada w swoim wnęt−

rzu osiem bardziej skomplikowanych

struktur. Każdy z tranzystorów Darlingto−

na w tej kostce posiada jeszcze sterują−

cy układ logiczny, który może być zasila−

ny (tak jak w naszym przypadku) z osob−

nego napięcia.

Uzwojenia silnika są kolejno zasilane

zgodnie z tabelą 1 i silnik zaczyna obracać

się w kierunku zgodnym z wskazówkami

zegara (umownie). Jeżeli teraz stan wy−

soki pojawi się na wejściu 5 Z1 to stan

niski z wyjścia bramki IC2B także uaktyw−

ni dekoder IC7B. Natomiast połączone ze

sobą wejścia bramek IC1D i IC1C pozo−

staną w stanie niskim wymuszonym

przez rezystor R5. W konsekwencji tego

sygnał z wyjść licznika IC3A będzie prze−

kazywany na wejścia dekodera w postaci

zanegowanej i silnik będzie się obracał

przeciwnie do kierunku wskazówek zega−

ra (oczywiście także umownie).

Efektów uaktywnienia stanem wyso−

kim wejść 7 i 9 Z1 nie ma sensu opisy−

wać, ponieważ będą one identyczne, ale

odnoszące się do drugiego silnika.

Pozostała część układu to typowo

skonstruowany generator multistabilny

zbudowany z bramek IC2 C i IC2D. Częs−

totliwość pracy tego generatora może−

my zmieniać za pomocą potencjometru

montażowego R2, dostosowując ją do

rodzaju silnika i jego wymaganej pręd−

kości obrotowej.

bazy i diodami zabezpieczającymi tran−

zystory przed przepięciami. Jeden z tych

układów – ULN2803 zasilający cewki od

strony minusa zasilania to nasz stary zna−

jomy, był już stosowany w kilku projek−

tach serii 2000, a także w sterowniku

AVT−2059. O drugim, TD62783, którego

zadaniem jest zasilanie cewek od strony

plusa powiemy jeszcze parę słów.

Zabierzmy się wreszcie za opis sche−

matu sterownika. Jako punkt wyjścia

przyjmiemy stan spoczynkowy, w któ−

rym żaden z silników nie pracuje. Na we−

jściach sterujących pracą silników (3, 5,

7 i 9 na złączu Z1) panuje stan niski wy−

muszony przez rezystory R4...R7. Jeżeli

teraz np. na wejście Z1 3 podamy stan

Rys. 2.

Rys. 3.

c.d. na str. 60

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 7/97

Układ do odstraszania dokuczliwych

owadów

2216

Do czego to służy?

Konstruowanie urządzeń odstraszają−

cych szkodniki jest ideą nad wyraz hu−

manitarną i godną propagowania: po co

bowiem zabijać jakiekolwiek stworze−

nia, jeżeli nie jest to absolutną koniecz−

nością! Najczęściej wystarczy przecież

zmusić nie lubianego zwierzaka do

zmiany miejsca zamieszkania lub zanie−

chania atakowania nas. Powszechnie

wiadomo, że prawie każde zwierze cze−

goś się boi i nie lubi różnych dźwięków

i zjawisk optycznych. Najstarszą meto−

dą odstraszania szkodników są z pew−

nością strachy na wróble, ale i elektroni−

cy mieli w tej dziedzinie coś do powie−

dzenia. Od dawna rekordy popularności

bije opracowany w AVT „Strach na ko−

mary”, układ odstraszający te bardzo

przez nas nie lubiane owady za pomocą

ultradźwięków. W majowym numerze

EdW ukazał się opis urządzenia zmusza−

jącego do zmiany miejsca zamieszkania

krety, utrapienie rolników i właścicieli

ogródków działkowych. Tak więc

wszystko wskazuje, że temat jest aktu−

alny i że warto nadal zajmować się

wszelkiego rodzaju „strachami”.

Każde urządzenie mające odstraszać

jakiekolwiek zwierzęta musi jednak speł−

niać pewne założenia. Przede wszyst−

kim, nie może być dokuczliwe dla nas

samych. Dokuczliwe owady można

z pewnością przepędzić za pomocą dy−

mu, ale taka metoda byłaby równie

przykra dla ludzi. Wiadomo, że zwierzęta

posiadają także zmysły pracujące na in−

nych zakresach niż zmysły człowieka.

Typowym przykładem może tu być nasz

przyjaciel – pies, który doskonale słyszy

dźwięki o częstotliwości znacznie prze−

kraczającej częstotliwości słyszalne

przez ludzi. Wracajmy jednak do tematu

i zastanówmy się jak dokuczyć tym, któ−

rzy nam dokuczają – owadom, a przede

wszystkim ogólnie znienawidzonym ko−

marom. Z całą pewnością zastosujemy

tu generator i przetworniki ultradźwię−

ków, ale sterowane w dość ciekawy

sposób. Układ może okazać się całkowi−

cie nieskuteczny, jeżeli generowane

przez niego sygnały będą stałe lub będą

powtarzały się w regularnych odstę−

pach. Nawet najbardziej prymitywny or−

ganizm posiada bowiem zdolność przy−

stosowywania się do środowiska i zwie−

rze poddawane działaniu stałych bodź−

ców zewnętrznych szybko się do nich

przyzwyczaja. Autor nie jest biologiem

i nie wie czy powyższe rozumowanie

jest słuszne w przypadku organizmów

tak prostych jak komary, czy może tro−

chę przeceniamy ich zdolności adapta−

cyjne. Ale proponowany układ ma służyć

nie tylko odstraszaniu komarów, ale eks−

perymentom z zmuszaniem myszy do

zmiany miejsca zamieszkania. A gryzo−

nie jak wiadomo, do głupich nie należą.

Drugim problemem jest, jaką należy

wybrać częstotliwość emitowanych ul−

tradźwięków. Owadów jest setki tysięcy

gatunków, komarów także pewnie spo−

ro, a niektóre z nich wydają też dźwięki

o częstotliwości ponadakustycznej mają−

ce służyć zawiadamianiu osobników te−

go samego gatunku o niebezpieczeńs−

twie. Należy więc sądzić, że częstotli−

wość emitowanych tonów powinna się

zmieniać – przemiatać pewien zakres

częstotliwości.

Urządzenie spełniające powyższe zało−

żenia zostało skonstruowane i z naraże−

niem życia przetestowane przez autora.

Wyniki były więcej niż zachęcające, tak

wiec nadeszła pora, aby przedstawić wy−

konaną konstrukcję Czytelnikom EdW.

Pamiętajcie jednak, moi Drodzy: każdy

układ mający w taki czy inny sposób ste−

rować poczynaniami zwierząt jest w zało−

żeniu eksperymentalny i nikt nie może

dać gwarancji na jego skuteczność.

Jak to działa?

Schemat układu mającego budzić gro−

zę u komarów i innych stworzeń słyszą−

cych ultradźwięki przedstawiony został

na rysunku 1.

„Centralnym punktem” układu jest

przerzutnik typu D – IC1A. Do jego we−

jścia D dołączony jest generator przebie−

gów prostokątnych zrealizowany na

bramce Schmitta IC3A. W układzie mo−

delowym generator ten pracował z częs−

totliwością ok. 230 Hz i powinien działać

na zasadzie „im gorzej – tym lepiej”. Po−

garszaniu stabilności pracy tego fragmen−

tu układu służy (skutecznie) termistor

RT1, powodując zmiany częstotliwości

pracy w zależności od wahań temperatu−

ry otoczenia. Ma to na celu dodatkowe

zwiększenie „przypadkowości” działania

układu. Zamiast (lub obok) termistora mo−

żemy zastosować fotorezystor, powodu−

jący jeszcze większe wahania częstotli−

wości pracy generatora.

Do wejścia zegarowego przerzutnika

dołączone jest za pośrednictwem jum−

pera JP1 jedno z wyjść dzielnika częs−

totliwości zrealizowanego na układzie

IC2 – 4040. Sygnał zegarowy dla tego

dzielnika tworzony jest przez generator

z bramką IC3C.

Zasadę działania układu najlepiej wytłu−

maczyć posługując się rysunkiiem 2. Po−

kazane na tym rysunku przebiegi zostały

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 7/97

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: