16_13.pdf
(
550 KB
)
Pobierz
141297702 UNPDF
Szkoła Konstruktorów
“Szkoła Konstruktorów” nabrała
rozpędu. Otrzymujemy wiele listów.
Bardzo cieszą nas szczegółowe
rozwiązania nadsyłane przez
doświadczonych praktyków − oby ich
było jak najwięcej − a z drugiej
strony, bardzo zależy nam na
ujawnieniu młodych i bardzo
młodych talentów, którzy dopiero
raczkują w elektronice. Jak wynika z
listów, niektórzy z Was nie bardzo
wierzą we własne siły i są pełni
obaw. Okazuje się, że to właśnie ci
nieśmiali uczestnicy nadsyłają wiele
oryginalnych i ciekawych pomysłów.
Nie obawiajcie się więc popełnienia
jakichś błędów, przysyłajcie także
rozwiązania częściowe.
Zadanie 14
Domowa stacja
meteorologiczna
zapro−
jektowanie domowej stacji meteorologicz−
Tematem dzisiejszego zadania jest zapro−
budowa czujnika zachmurzenia, ale czujnik
wilgotności byłby znakomitym uzupełnieniem
systemu. W zasadzie przydałyby się dwa ta−
kie czujniki: na zewnątrz i wewnątrz. A może
czujnik zewnętrzny można zastąpić prostym
czujnikiem opadów, sygnalizującym pojawie−
nie sie deszczu?
A może potrzebne będą jeszcze inne czuj−
niki?
Jednym z prawdopodobnych wariantów
jest wykorzystanie jakiegokolwiek komputera
do zbierania danych i przedstawiania informa−
cji na ekranie monitora. Przy wykorzystaniu
komputera trzeba zaproponować sensowny
sposób zbierania i przetwarzania informacji na
postać cyfrową. Drugim wariantem jest budo−
wa specjalnej stacji ze wskaźnikami.
Każdy z wariantów ma swoje wady i zale−
ty. Pomyślcie więc o obu wariantach. Naj−
prawdopodobniej uda się przyjąć pewien
standard, który pozwoliłby wykorzystać czuj−
niki i układy przetwarzające zarówno w wersji
komputerowej, jak i autonomicznej.
Oprócz ogólnych koncepcji całego syste−
mu, możecie nadsyłać propozycje realizacji
poszczególnych pomiarów. Takie rozwiązania
też będą mieć szansę na nagrody. Przykłado−
wo można skoncentrować się np. na sposo−
bach pomiaru i zobrazowania siły lub kierunku
wiatru, albo też ilości opadów.
Tylko bardzo proszę, żebyście nie przery−
sowywali schematów ze starej literatury.
Tym razem nagrody ufundowała firma
Sławmir Electronics z Warszawy.
Rozwiązanie zadania 11
Tematem zadania zamieszczonego w nu−
merze 1/97 było zaprojektowanie w miarę
prostego urządzenia powiadamiającego.
Urządenie miałoby być rodzajem prostego pa−
gera. Jednym z zastosowań byłoby przywoły−
wanie osoby w sytuacji, gdy w domu dzwoni
telefon, a osoba ta znajduje się np. w ogród−
ku.
Nagrody dla zwycięzców
konkursu nr 14 "Domowa
stacja meteorologiczna"
ufundowała firma
jektowanie domowej stacji meteorologicz−
nej
nej.
Temat jest bardzo poważny. Oczywiście
nie oczekuję szczegółowych opisów całej ta−
kiej stacji, bo zajęłoby to ogromną ilość miejs−
ca. W rozwiązaniu dzisiejszego zadania ocze−
kuję przede wszystkim krótkiego opisu ogól−
nej koncepcji, oraz propozycji poszczególnych
czujników.
Chciałbym, żeby to zadanie zaczęło szer−
szą akcję: zróbmy wspólnie domową stację
meteo.
W pierwszym etapie zadecydowalibyśmy
o ogólnym kształcie rozwiązania. Właśnie do
tego ma służyć niniejsze zadanie konkurso−
we. Potem, gdy już wspólnie przedyskutuje−
my przydatność, wady i zalety poszczegól−
nych pomysłów, przystąpimy do budowy.
Wyobrażam sobie, że będzie to drugi etap
konkursu, już nie w Szkole Konstruktorów,
i że nagrody będą bardzo cenne. W tej drugiej
części trzeba będzie nie tylko opisać, ale i wy−
konać dane urządzenie, zgodnie z przyjętą ge−
neralną koncepcją. Redakcja może też przed−
stawić własne rozwiązania. Takie mam plany.
Macie tu szerokie pole do popisu. Przed−
stawcie, jak Waszym zdaniem powinna wy−
glądać taka stacja.
Czekam na propozycje dotyczące ogólnej
koncepcji układowej, sposobów zasilania, ro−
dzaju połączeń, stosowanych czujników, nie−
zbyt drogich sposobów wyświetlania wyni−
ków pomiarów. Nie zapominajcie o zagadnie−
niach praktycznych: ilości potrzebnych prze−
wodów, dokładności i stabilności poszczegól−
nych czujników, itp.
Zagadnienie jest rzeczywiście ogromne,
więc już teraz apeluję o zwięzłe opisy.
Potraktujcie zadanie tak, jakbyście mieli
zaprojektować taką stację meteo dla siebie.
Uwzględnijcie sprawę kosztów. Pomyślcie
nad możliwością stopniowej rozbudowy sys−
temu o kolejne czujniki i wskaźniki.
Oczywiście należy przewidzieć pomiar
temperatury w kilku punktach, pomiar ciśnie−
nia, kierunku i siły wiatru, ewentualnie wskaź−
nik dobowy czy tygodniowy opadów (desz−
czu, śniegu). Nie ma chyba większego sensu
Warszawa,
Al. Niepodległości 84
Rozwiązanie zadania powinno zawierać
schemat elektryczny i dokładny opis
działania; model i schematy montażowe
nie są wymagane. Na rozwiązania cze−
kamy miesiąc czasu po ukazaniu się
numeru.
Ponieważ w naszym konkursie biorą
udział uczestnicy zarówno bardzo mło−
dzi, jak i zdecydowanie starsi, bardzo
prosimy, podawajcie w listach swój
wiek. Jeśli macie telefon, podajcie jego
numer.
Jeżeli oprócz rozwiązania zadania ze
Szkoły przysyłacie lisy do redakcji lub
odkryte błędy do erraty, to powinny być
one umieszczone na oddzielnych kart−
kach.
Innym praktycznym zastosowaniem było−
by przywoływanie dzieci: po naciśnięciu przy−
cisku w nadajniku, w małym “pagerze” no−
szonym przez dziecko odezwałby się sygnał
wzywający do domu.
24
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97
zapro−
jektowanie domowej stacji meteorologicz−
nej
Szkoła Konstruktorów
Rys. 1. Schemat blokowy nadajnika
z syntezą częstotliwości.
Problem oceniłem jako bardzo trudny, tym
bardziej więc się ucieszyłem, otrzymawszy
kilkadziesiąt rozwiązań. Prezentują one różny
poziom, ale większość z nich zawiera sen−
sowne propozycje, możliwe do wykorzysta−
nia w praktyce.
Przy tym zadaniu jeszcze raz z pełną jas−
nością wyszła sprawa praktycznej przydat−
ności.
Niestety, znów część uczestników bezkry−
tycznie skorzystała z literatury. Nie w tym
problem, że skorzystali − nie zastanowili się
jednak, czy urządzenie ma szansę sprawdzić
się w praktyce. Uwaga ta dotyczy większości
młodych uczestników. Kochani − to jest Szko−
ła Konstruktorów. Pamiętajcie o tym! Nie bę−
dę was przyzwyczajał do pochwał, bo nad−
miar pochwał wam zaszkodzi. Ja rozumiem,
że nie znacie jeszcze wielu szczegółów
“kuchni konstruktora”, ale od samego po−
czątku powinniście myśleć o wspomnianych
prostych, a jakże ważnych sprawach. Jeszcze
raz wam powtarzam − dobry konstruktor, to
nie ten, który ma szufladę biurka i głowę peł−
ną schematów, tylko ten, który potrafi dopa−
sować pomysły z literatury do konkretnych
potrzeb. Często widzę, że młody kandydat na
konstruktora samodzielnie wpadł na jakiś po−
mysł. Niestety, opis tego pomysłu wskazuje,
że Autor nawet przez chwilę nie pomyślał, czy
jest to do zrealizowania w praktyce. Nie za−
stanowił się, czy uzyskany efekt będzie pro−
porcjonalny do kosztów? Jak zasilać dane
urządzenie, by miesięczne koszty zakupu ba−
terii nie pochłonęły połowy inżynierskiej pens−
ji? Jaka ma być obudowa? Jaka antena?
Z tym większą przyjemnością stwierdzam,
że kilku Czytelników przedstawiło krótsze lub
dłuższe rozważania o celowości (i realności)
poszczególnych wariantów swego rozwiąza−
nia. W kilku przypadkach samo rozwiązanie
wskazuje, że Autor przeprowadził takową
analizę.
Zajmijmy się więc analizą rozwiązań.
Analiza
Zawsze bardzo wysoko cenię ogólne roz−
ważania nad celowością możliwych rozwią−
zań i wariantów. Zacytuję więc kilka wartoś−
ciowych uwag.
Sławomir Osoba
choć zmniejszone byłyby
wymogi na selektywność
odbiornika. Pasmo CB nale−
ży bowiem do najbardziej
“zaśmieconych”. Choć na
potrzeby sterowania, radio−
pwiadomienia, itp. przezna−
czono pięć “dziur” wśród
kanałów, to jednak ich wy−
korzystanie jest dosyć
problematyczne − wielu
użytkowników radiotelefonów pracuje rów−
nież na tych częstotliwościach.
Jeśli chodzi o konstrukcję odbiornika, to
już na wstępie można wyeliminować odbior−
niki o bezpośrednim wzmocnieniu. Co praw−
da są one z powodzeniem i często stosowa−
ne przez producentów zabawkowych samo−
chodzików, jednak ich zasięg nie przekracza
30...50 metrów. w terenie otwartym.
Dobry odbiornik musi posiadać przemianę
częstotliwości. (...)
Moim zdaniem, prosty odbiornik z poje−
dynczą przemianą, z filtrem 455kHz może
spełnić swoją rolę tylko wtedy, gdy w okolicy
nie mieszka zapaleniec CB.
Oczywiście ze względu na stabilność, he−
terodyna musi być sterowana kwarcem, i tu
rodzi się kolejny problem.Skompletowanie
pary kwarców, o częstotliwościach różnią−
cych się o 455kHz graniczy z cudem. W więk−
szości sklepów dostepne są jedynie rezona−
tory 27,125 i 27,145MHz, używane we wspo−
mnianych prostych nadajnikach i najprost−
szych Walkie−talkie. Oprócz tego dostepny
jest kwarc 27,00MHz, używany w dekoderze
telegazety. (...)
Budowa odbiornika z podwójną przemianą
uwalnia od problemu częstotliwości lustrza−
nych, lecz utrudnia miniaturyzację odbiornika.
Jeszcze inna koncepcja to oparcie części
odbiorczej o układ TDA7000. Jak dowodzi p.
Andrzej Janeczek w EP 11/94, układ ten bar−
dzo dobrze sprawuje się w pasmie CB. (...)
Jeśli w heterodynie użyje się dostępnego re−
zonatora 27,125MHz, to częstotliwość nadaj−
nika wyniesie 27,190MHz. Jest to jeden z ka−
nałów przeznaczonych do zdalnego sterowa−
nia. Częstotliwość lustrzana odbiornika bę−
dzie wynosić 27,060 − jest to częstotliwość 9,
ratunkowego kanału CB. Jest on przez więk−
szość czasu nie używany, gdyż prowadzenie
na nim zwykłych łączności jest zabronione.
Wykorzystanie tych częstotliwości daje możli−
wość zbudowania prostego układu transmisji,
przy możliwie najmniejszych zakłóceniach po−
czodzących od innych użytkowników CB. (...)
Rys. 2. Schemat ideowy odbiornika.
Jak widać, Sławek włożył sporo trudu
w przemyślenie generalnej koncepcji syste−
mu. Przy takim rozwiązaniu w nadajniku pra−
cowałby syntezer częstotliwości o schemacie
blokowym z rysunku 1
rysunku 1
rysunku 2. Za swój list Sławek
otrzymuje część puli nagród.
Równie ważne spostrzeżenia podał Zbi−
rysunku 2
Zbi−
gniew Rapp ze Śremu. Zwrócił też uwagę na
niewątpliwie poważny problem anteny od−
biorczej.
Proponuje on odmienną, bardzo prostą
koncepcję: Prosty nadajnik z kwarcem, pracu−
jący na dowolnym kanale CB, oraz równie
prosty odbiornik o bezpośredniej przemianie.
Heterodyna odbiornika miałaby częstotliwość
różną od częstotliwości nadajnika o np.
1...2kHz. Wtedy za mieszaczem wystąpiłby
sygnał p.cz. o takiej właśnie częstotliwości.
Zbigniew nie przewiduje żadnego dekodera −
jego zdaniem wystarczy wzmocniony sygnał
p.cz podać na mały głośniczek. Schemat blo−
kowy odbiornika pokazany jest na rysunku 3
rysunku 3.
Zastosowanie dwubramkowego MOSFETa
jest bardzo dobrym rozwiązaniem, bowiem
układ będzie odporny nawet na silne sygnały
zakłócające z sąsiednich kanałów.
Dla przesłania kilku sygnałów Zbyszek pro−
ponuje dołączyć do kwarcu nadajnika diodę
pojemnościową. Umożliwi to zmianę częstot−
liwości odbieranego tonu. Rytm zmian wska−
zywałby na (umówioną) treść przekazu.
W sumie przedstawiona koncepcja jest
świetna! Jedyna wątpliwość dotyczy sytuacji,
rysunku 3
Sławomir Osoba z Imielina napisał:
Obowiązujące przepisy pozwalają na wy−
korzystywanie dla celów amatorskich jedynie
pasma CB (w Polsce 26,960 − 27,440MHz).
Budowa pagera pracującego na innym niż CB
pasmie byłaby więc trudna (b. duża czułość
związana z bardzo małą mocą nadajnika),
Rys. 3. Schemat blokowy odbiornika.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97
25
rysunku 1. Natomiast schemat
ideowy odbiornika z kostką TDA7000 pokaza−
ny jest na rysunku 2
rysunku 2
gniew Rapp
Sławomir Osoba
Szkoła Konstruktorów
Rys. 6. Nietypowe wykorzystanie
odbiornika UM3758−108.
Rys. 4. Nadajnik na dwóch tranzystorach.
Marek wylewa tu trochę zimnej wody ma
rozpalone głowy młodych konstruktorów. Ma
rację. O ile stosunkowo prosto można wyko−
nać sensowny nadajnik, o tyle budowa od−
biornika na pewno przysporzy kłopotów.
Zanim przejdę do innych rozwiązań, mu−
szę powrócić do sprawy selektywności i od−
porności na “obce” sygnały. Większość
uczestników konkursu chyba zapomniała, że
pasmo CB jest strasznie zaśmiecone. Tym−
czasem większość proponowanych odbiorni−
ków ma bardzo małą selektywność. Odbiorni−
ki takie bedą jednocześnie odbierać sygnały
z całego pasma CB, a nie tylko sygnał włas−
nego nadajnika. Sygnał właściwego nadajnika
musi wtedy być odebrany jako najsilniejszy
w całym pasmie. Przy małej mocy nadajnika
(do 150mW), mała selektywność całkowicie
przekreśla przydatność takich systemów
w miastach. Takie proste odbiorniki (np. ten
z rysunku 5) spełnią swoją rolę tylko w tere−
nie, gdzie nie ma w pobliżu nadajników CB,
a więc praktycznie tylko w terenie wiejskim,
z dala od głównych szlaków samochodo−
wych. Jest to bardzo ważna sprawa. Nawet
jeśli odbiornik wyposażony będzie w deko−
der, wyławiający właściwą częstotliwość
m.cz, nic to nie pomoże, jeśli słaby sygnał na−
dajnika zostanie “przykryty” przez inny, “ob−
cy” nadajnik.
Wady tej nie mają układy zaproponowane
przez Sławomira Osobę i Zbigniewa Rappa.
Prawie wszystkie inne układy proponowa−
nych odbiorników będą zakłócane przez obce
nadajniki.
Oprócz sprawy “przykrywania” przez na−
dajniki pracujące na sąsiednich kanałach, is−
totna jest sprawa dekodowania odebranego
sygnału. Przecież w naszym kanale będą po−
jawiać się przypadkowe sygnały i zakłócenia.
Nasz pager nie powinien na nie reagować. To
też istotny problem. Każdy dekoder zwiększa
cenę urządzenia, pobór prądu, itd. Ale bez
niego praktyczne wykorzystanie odbiornika
może być bardzo denerwujące. Dlatego jakiś
prosty dekoder chyba jest wręcz konieczny.
Na przykład Sławek Osoba proponuje wyko−
rzystanie dekodera DTMF z rodziny MT8870.
Natomiast Robert Chrustek
Rys. 5. Odbiornik superreakcyjny.
gdy w kanale pojawi się “obcy” sygnał. Nie
tylko nie można tego wykluczyć, ale jest to
wręcz nieuniknione. Gdyby rzeczywiście uda−
ło się zrealizować taki prosty układ, można go
byłoby uzupełnić o koder i dekoder, automa−
tycznie wychwytujący nie jeden ton, tylko
ustaloną sekwencję zmian dźwięku. Wtedy
otrzymalibyśmy praktyczny układ powiado−
mienia, odporny na przypadkowe zakłócenia.
System taki znakomicie nadawałby się także
do powiadamiania o włamaniu do samocho−
du, domku letniskowego, itp. Zbigniew jest
drugim laureatem tego konkursu.
Na wyróżnienie zasługuje też list Mariana
my. Spośród propozycji Mariana na wyróżnie−
nie zasługuje jeszcze nietypowe wykorzysta−
nie odbiornika UM3758−108 do sterowania
wyświetlacza LED i brzęczyka piezo, pokaza−
ne na rys. 6
Bartosz Reichel z Sopotu. Co praw−
da nadesłane uwagi nie sięgają w szczegóły
tak daleko, jak wcześniej wspomniane listy,
jednak list Bartka udowadnia, że można sen−
sownie przemyśleć całą koncepcję, nawet
wtedy, gdy się ma tylko 16 lat. Autor propo−
nuje prosty układ nadajnika z kwarcem, nato−
miast w odbiorniku wykorzystuje kostkę
UL1219. Sygnał nośny byłby modulowany
amplitudowo w 100% (kluczowany) przebie−
giem m.cz. Układ dekodera z filtrem pasmo−
wym uruchomiałby sygnał dźwiękowy tylko
w przypadku odebrania tak zmodulowanego
sygnału. Zapobiegłoby to fałszywym alarmom
pod wpływem przypadkowych “obcych” syg−
nałów. Za przeprowadzoną analizę Bartek
otrzyma drobny upominek.
Koniecznie muszę też wspomnieć o krót−
kim liście
Marka Tokarskiego
Mariana
Jarka z Ołpina. Marian proponuje kilka ukła−
dów nadajnika; jeden z nich pokazany jest na
rysunku 4
rysunku 4. Sygnał nośny jest kluczowany
przebiegiem prostokątnym m.cz. Ze względu
na fakt, że nadajniki CB o mocy ponad
150mW muszą mieć homologację, proponuje
wykorzystanie fabrycznego radia CB w roli
nadajnika. Przy mocy 4W zasięg będzie
znacznie większy. Jest to bardzo dobry, choć
nieco kosztowny pomysł − podało go też kilku
innych kolegów.
Również kilku kolegów proponuje wyko−
rzystanie odbiornika superreakcyjnego. Roz−
wiązanie Mariana pokazane jest na rysunku
Marka Tokarskiego z Giżycka. Po−
dał on sześć ogólnych propozycji, wykorzys−
tujących gotowe układy i urządzenia dostep−
ne w handlu. List zakończył tak:
Ja osobiście do tych celów wykorzystuję
CB−radio pełnozakresowe. Mam łączność
obustronną i mogę poprosić o zadzwonienie
pod dowolny numer.
Nie zdecydowałbym sie na wykonanie od−
biornika na pasmo CB, ze względu na wyma−
gane parametry: czułość, pobór prądu, odpor−
ność na zakłócenia, itp.
Robert Chrustek z Mszany Dolnej
przedstawił rozwiązanie z dekoderem DTMF
Motoroli, czyli z kostką MC145436. Nadajnik
modulowany jest za pomocą kostki stosowa−
nej w klawiaturach aparatów telefonicznych.
Odbiornik Roberta pokazany jest na rysunku
rysunku
5. Odebrany sygnał (już jako m.cz.) jest poda−
wany na układ filtru, który sprawdza, czy jest
to sygnał ze współpracującego nadajnika.
W filtrze może być wykorzystany obwód re−
zonansowy lub kostka dekodera tonu
LM(NE)567. Rzeczywiście filtr jest konieczny,
w przeciwnym wypadku “obce” sygnały
i różne śmieci powodowałyby fałszywe alar−
rysunku
rysunku
7. Nadajnikiem jest fabryczne radio CB Onwa.
Jest to niezły pomysł. Ale choć sygnalizacja
DTMF jest szeroko stosowana na pasmach
CB, dla naszych celów lepsze wydaje się wy−
rysunku
26
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97
rys. 6
rys. 6. Marian jest trzecim laureatem.
Ciekawy przykład analizy nadesłał także
16−letni Bartosz Reichel
rys. 6
Bartosz Reichel
Jarka
rysunku 4
rysunku 4
Marka Tokarskiego
Marka Tokarskiego
Robert Chrustek
Szkoła Konstruktorów
Rys. 7. Odbiornik z dekoderem DTMF MC145436.
korzystanie jednej częstotliwości modulują−
cej. Można wtedy w bardzo prosty sposób
kluczować nadajnik, uzyskując 100% modula−
cję. Taki sposób modulacji proponuje więk−
szość uczestników. I bardzo słusznie. Zwięk−
szy to zasięg i odporność na niektóre zakłóce−
nia.
Przy wykorzystaniu kluczowania w roli de−
kodera można zastosować filtr w postaci ob−
wodu rezonansowego lub kostki LM567. Op−
rócz Mariana Jarka, takie dekodery proponują
Piotr Wołoszyn
Waldemar Ro−
stety, układ ten, z podanych wcześniej wzglę−
dów, nie spełni swego zadania. Nie tylko se−
lektywność jest za mała, ale też wzmocnienie
uzyskane z dwóch tranzystorów na pewno
nie wystarczy. Układ Piotra zawiera więcej
błędów i do dość poważnych, ale błędy te
wskazują na samodzielną pracę. W sumie
Piotr nie ma się czego wstydzić.
Około połowy uczestników konkursu jest
zdania, że należy zastosować odbiornik su−
perreakcyjny. Nie jestem specjalistą w tej
dziedzinie, konsultowałem się więc w tej
sprawie z naszym redakcyjnym kolegą, który
niewątpliwie jest ekspertem w tej dziedzinie.
Potwierdza on opinię o małej selektywności
i stabilności odbiornika reakcyjnego. Wyglą−
da, że taki odbiornik nie sprawdzi się w na−
szym pagerze.
Bardzo obiecująco zapowiada się prosty
odbiornik według koncepcji Zbigniewa Rap−
pa. Ciekawy też jestem, jak zdałby egzamin
odbiornik z kostką TDA7000, Sławka Osoby.
Sławek podał także drugi układ odbiornika
z podwójną przemianą, oparty na dwóch kos−
tkach UL1042.
Nikt z uczestników nie zaproponował wy−
korzystania kostek Motoroli z rodziny
MC33XX. Na przykład MC3362, czy MC3363
są kompletnymi odbiornikami z podwójną
przemianą. Myślę, że warto zainteresować
się tymi interesującymi kostkami (i nadajni−
kiem MC2833). Jeśli chcielibyście dowie−
dzieć się czegoś więcej o tych kostkach mo−
żemy przedstawić je w ramach Klubu Kon−
struktorów, a zaprzyjaźnione przedstawiciels−
two Motoroli poprosić o próbki.
Tyle o części odbiorczej.
Dekoder
Jak wspomniałem wcześniej, ze względu
na “obce” sygnały, dekoder jest raczej nie−
zbędny.
Najczęściej w waszych propozycjach poja−
wiał się dekoder (i koder) w postaci UM3750
i UM3758. O kostce UM3750 zapomnijcie,
jest to już dinozaur. Na pierwszy rzut oka po−
mysł wykorzystania dekodera UM3758 jest
jak najbardziej słuszny. Jednak do niezawod−
nego działania, kostka ta wymaga w miarę
czystego, prostokątnego sygnału na wejściu.
To wymaganie ogranicza zasięg budowanego
systemu. Dobry przywoływacz powinien pra−
cować nawet w obecności silnych zakłóceń.
Uwagi te dotyczą także systemu wykorzystu−
jącego sygnalizację DTMF.
Dlatego należy wziąć pod uwagę inne,
prostsze, a najprawdopodobniej skuteczniej−
sze rozwiązania.
gowski z Sieradza i Zbigniew Wojciechows−
Zbigniew Wojciechows−
kki z Lubaczowa.
Nadajnik
Jak wspomniałem, większość uczestni−
ków proponuje wykorzystanie prostych, jed−
notranzystorowych nadajników, takich jak ten
na rysunku 8
rysunku 8, zaproponowany przez Tomka
Marcinkowskiego z Wrocławia. Trzeba wie−
dzieć, że takie nadajniki dadzą bardzo małą
moc, rzędu pojedynczych miliwatów.
Tymczasem możemy bawić się układami
nadajników o mocy do 150mW.
Dlatego warto pomyśleć o kilkutranzysto−
rowym układzie, takim jak ten, który proponu−
je Tadeusz Kopania
rysunku 8
Tadeusz Kopania z Warszawy. Nadajnik
ten pokazany jest na rysunku 9
Tadeusz Kopania
rysunku 9. Układ będzie
zresztą miał większą moc niż dopuszczalne
150mW. Tadeusz nadesłał kilka rzeczowych
i praktycznych propozycji, między innymi
schemat odbiornika z kostką UL1203. Podał
też kilka wskazówek, odnośnie wykonania
urządzenia. W krótkim liście daje się zauwa−
żyć duże doświadczenie praktyczne jego Au−
tora.
Odbiornik
Oprócz układów odbiorników przedsta−
wionych wcześniej, chciałbym wspomnieć
o układach innych uczestników. Na przykład
wspomniany już Tomasz Marcinkowski
z Wrocławia i Tomasz Tylus
rysunku 9
Rys. 8. Prosty
jednotranzysto−
rowy nadajnik.
Tomasz Tylus z Modliborzyc
zainteresowali sie kostkami LM1871/
LM1872. Są to układy wprost przeznaczone
do podobnych celów. Na rysunku 10
Tomasz Tylus
rysunku 10 można
zobaczyć odbiornik proponowany przez Tom−
ka Tylusa.
Inny odbiornik przewidziany jest w projek−
cie Grzegorza Topyły
rysunku 10
Grzegorza Topyły z Gdyni. Układ pokaza−
ny jest na rys. 11
Grzegorza Topyły
rys. 11. Odbiornik wykorzystuje kost−
kę TDA1072. Idea jest prawidłowa, obawy bu−
dzi tylko selektywność i stabilność częstotli−
wości heterodyny takiego odbiornika.
Natomiast rysunek 12
rys. 11
rysunek 12 pokazuje schemat
odbiornika o bezpośrednim wzmocnieniu, au−
torstwa Piotra Wołoszyna
rysunek 12
Piotra Wołoszyna z Wojsławic. Nie−
Rys. 9. Nadajnik większej mocy.
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97
27
Piotr Wołoszyn
Piotr Wołoszyn z Wojsławic, Waldemar Ro−
gowski
kki
ki
Piotra Wołoszyna
Piotra Wołoszyna
Szkoła Konstruktorów
Rys. 10. Odbiornik z kostką LM1872.
Rys. 11. Odbiornik
z kostką TDA1072.
28
E
LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 4/97
Plik z chomika:
brzdmucel
Inne pliki z tego folderu:
01_03.pdf
(4144 KB)
01_02.pdf
(3229 KB)
01_08.pdf
(3497 KB)
01_01.pdf
(1977 KB)
01_07.pdf
(2238 KB)
Inne foldery tego chomika:
ALFINE_2002
PCB
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin