Pickart Joan Elliott - Wyszeptane życzenia.pdf - Pickart Joan Elliott - LadyHenrietta

Pickart Joan Elliot

Wyszeptane życzenia

Rozdział 1

- Amnity, kochanie - powiedziała starsza kobieta. -

Proszę, opowiedz mojej przyjaciółce Sally tę historyjkę twojej

ulubionej pikowanej narzuty, która wisi tu na ścianie. Amnity

nie chce jej sprzedać, Sally, więc oszczędź sobie mówienia. Ja

już prosiłam i prosiłam.

Amnity Ames uśmiechnęła się do obydwu kobiet.

- Zna pani tę historię równie dobrze jak ja, droga pani

Ferguson.

- Och tak, zdaję sobie z tego sprawę - odezwała się

Melissa Ferguson - ale ty ją o wiele lepiej opowiadasz. To taki

skarb, ta pikowana narzuta, moja Sally. Amnity wygrzebała ją

na licytacji nieruchomości gdzieś na Południu.

- To jest chusta sygnalizacyjna.

- Co takiego? - spytała Sally.

- No, dalej, Amnity - powiedziała Melissa. - Opowiedz

Sally tę historię.

Amnity roześmiała się i w tym momencie rozległ się

dźwięk starego miedzianego dzwoneczka nad drzwiami jej

sklepu, „Crazy Quilt" tym samym zwiastując czyjeś

przybycie. Nowemu klientowi towarzyszył powiew

wilgotnego, chłodnego wiatru, typowego dla połowy lutego na

wybrzeżach Wirginii.

Amnity odwróciła się, by przywitać nowego przybysza, i

nagle poczuła, że uśmiech zamiera jej na twarzy. To

mężczyzna wszedł do sklepu, co samo w sobie było

rzadkością. Nieliczni mężczyźni, którzy tu bywali, na ogół

przychodzili ze swoimi żonami, i prawie zawsze wyglądali na

kompletnie znudzonych i sponiewieranych.

Jednakże ten człowiek, jak spostrzegła Amnity, był sam. I

był, bez cienia wątpliwości, najprzystojniejszym mężczyzną,

jakiego kiedykolwiek widziała.

Prawdopodobnie miał niewiele ponad trzydziestkę, był

wysoki, co najmniej metr osiemdziesiąt, szeroki w ramionach,

mocno opalony, i miał zmierzwione, pojaśniałe od słońca

włosy. Linia jego szczęki i policzka wyglądała, jakby wyryto

ją w kamieniu, ale mimo to usta zdawały się być miękkie i

zmysłowe. Kolor jego oczu jednak pozostawał tajemnicą. Są

niebieskie, zastanawiała się, brązowe? Może są...

Och! Na miłość boską! - upomniała samą siebie.

Zachowywała się jak podlotek. Gapienie się na przystojnego

mężczyznę albo w ogóle na jakiegokolwiek mężczyznę, nie

było do niej podobne.

Była najwyższa pora, aby okazać przynajmniej odrobinę

dobrych manier.

- Dzień dobry - powiedziała, uśmiechając się. - Czym

mogę panu służyć?

- Tak, moja droga - odezwała się Melissa Ferguson. -

Obsłuż pana, a potem, proszę cię, opowiedz Sally historię tej

narzuty.

- Nie spieszy mi się - powiedział mężczyzna. - Chętnie

wysłucham tej opowieści.

- Dziękuję, młody człowieku - odpowiedziała Melissa

rozpromieniając się. - Panu też spodoba się ta historia. Jestem

tego pewna. To o tej narzucie, która tu wisi na ścianie.

Amnity?

Podoba mi się głos tego mężczyzny, pomyślała Amnity.

Jest taki głęboki i już wyobrażała sobie, jak głos ten

przywołuje imię kobiety...

- Amnity?

- Och tak, oczywiście, historia - odezwała się Amnity,

odwracając wzrok od zniewalającego mężczyzny.

- Rzeczywiście, ta narzuta spełniała rolę chusty

sygnalizacyjnej w tych czasach, kiedy istniała Podziemna

Kolej, którą niewolnicy przedostawali się na Północ. Kolory i

wzór pikowania na narzucie stanowiły informację o tym, że

dana stacja jest bezpieczna. Narzutę zawieszano, czy też

umieszczano w taki sposób, aby była dobrze widoczna.

Ludzie, którzy pomagali niewolnikom w ucieczce,

odczytywali wiadomość z narzuty równie dobrze, jak

wydrukowany znak. To cudowne, jeśli pomyśleć, że tej

narzucie setki ludzi zawdzięcza swoją wolność.

- Czyż to nie wspaniałe? - spytała Melissa, wyraźnie z

siebie zadowolona. - Ta historia porusza mnie za każdym

razem, kiedy ją słyszę. Och, moja droga, spójrz, która godzina.

Lepiej wezmę nici, których potrzebuję, żebyśmy mogły już

pędzić na lunch do Elaine. Wiem, gdzie je znajdę, Amnity,

więc nie zawracaj sobie nami głowy. Chodźmy, Sally. Czyż to

nie jest przeuroczy sklep? Amnity odprowadziła je wzrokiem,

potem rozejrzała się. Tak, pomyślała, jest cudowny i jestem z

niego dumna. „Crazy Quilt" był marzeniem, które się spełniło;

włożyła w ten sklep mnóstwo pracy i wysiłku. Sprzedawała

materiały do wyrobu przeróżnych robótek ręcznych, jednakże

„specjalnością zakładu" były pikowane narzuty. Na ścianach i

na półkach wystawione były rozmaite rzeczy, które sama

zrobiła. Prowadziła też kursy pikowania.

- Ciekawa historyjka - powiedział mężczyzna.

Jego głęboki głos wyrwał ją z chwilowej zadumy.

Spojrzała na niego i znowu zdziwiło ją, że jest tak

oszałamiająco przystojny i dobrze zbudowany. Jej serce

zatrzepotało w piersi, ale postanowiła się tym nie przejmować.

- No tak - powiedziała. - W czym mogę panu pomóc?

Kiedy szedł w jej stronę, spostrzegła, że wspiera się na

ozdobnie rzeźbionej laseczce i poważnie utyka.

Co mu się stało? - przemknęło jej przez myśl. Widać było,

że jest w znakomitej formie, z wyjątkiem tego utykania. Czy

miał jakiś wypadek? Kiedy?

Pickart Joan Elliott - Wyszeptane życzenia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: