rutkowski_sphl_2003.pdf

(2487 KB) Pobierz
Microsoft Word - 45A26193-73D6-281039.rtf
Siedliskowe podstawy hodowli lasu
Załącznik nr 1 do
Zasad hodowli i użytkowania lasu wielofunkcyjnego
Warszawa 2003
1
Siedliskowe podstawy hodowli lasu
Opracowanie wykonane na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych w Warszawie.
Przez zespół Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego d/s. nowelizacji „Siedliskowych podstaw hodowli lasu”
oraz „Instrukcji wyróżniania i kartowania siedlisk leśnych” w składzie:
Bańkowski Janusz, Cieśla Adam, Czerepko Janusz, Czępińska-Kamińska Danuta,
Kliczkowska Anna, Kowalkowski Alojzy, Krzyżanowski Adam, Mąkosa Kazimierz,
Sikorska Ewa, Zielony Roman (przewodniczący).
Współpraca: Bernadzki Eugeniusz, Chmurski Jerzy, Majer Adam, Marzec Marian, Wójcik Józef,
Zajączkowski Stanisław, Zalewa Stefan.
Opracowanie redakcyjne:
Kliczkowska Anna, Zielony Roman, Czępińska-Kamińska Danuta, Kowalkowski Alojzy, Sikorska Ewa,
Krzyżanowski Adam, Cieśla Adam, Czerepko Janusz
2
SPIS TREŚCI
Wstęp
Część I. – ogólna
1
1. Regionalizacja przyrodniczo-leśna
1
2. Podstawowe pojęcia używane w siedliskoznawstwie
2
3. Jednostki wyróżniane w pracach siedliskowych
5
3.1. Typy siedliskowe lasu
5
3.2. Odmiany siedliskowego typu lasu
7
3.3. Warianty uwilgotnienia siedlisk
8
3.4. Rodzaj siedliskaleśnego
10
3.5. Stan siedliska
12
3.6. Typy lasu
17
4. Zasady wyróżniania siedliskowych typów lasu
18
Część II. Typy siedliskowe lasu
22
1. Charakterystyka cech geologiczno-glebowych
22
1.1. Siedliska terenów nizinnych
22
1.2. Siedliska terenów wyżynnych i podgórskich
37
1.3. Siedliska terenów górskich
43
2. Szataroślinna
53
2.1. Kraina Bałtycka
53
2.2. Kraina Mazursko-Podlaska
73
2.3. Kraina Wielkopolsko-Pomorska
94
2.4. Kraina Mazowiecko-Podlaska
113
2.5. Kraina Śląska
131
A. Siedliska terenów nizinnych
133
B. Siedliska terenów wyżynnych i podgórskich
149
C. Siedliska terenów górskich
157
2.6. Kraina Małopolska
162
A Siedliska terenów nizinnych
165
B. Siedliska terenów wyżynnych i podgórskich
181
B. Siedliska terenów górskich
192
2.7. Kraina Sudecka
194
A. Siedliska terenów wysokogórskich
196
B. Siedliska terenów górskich
198
C. Siedliska terenów wyżynnych i podgórskich
210
2.8. Kraina Karpacka
211
A. Siedliska terenów wysokogórskich
214
B. Siedliska terenów górskich
216
C. Siedliska terenów wyżynnych i podgórskich
230
3
Część III. Załączniki
1. Regionalizacjaprzyrodniczo-leśna
1.1. Mapa
1.2. Jednostki regionalizacji przyrodniczo-leśnej
2. Klasyfikacja gleb leśnych Polski - Typy i podtypy gleb
3. Odmiany podtypów gleb
4. Próchnica gleb leśnych
5. Wybrane dane klimatyczne
5.1. Średnia roczna temperatura powietrza
5.2. Średnia roczna suma opadów atmosferycznych
5.3. Średnie miesięczne temperatury powietrza w styczniu i lipcu
5.4. Średnie miesięczne sumy opadów atmosferycznych w styczniu i lipcu
6. Siedliskowe typy lasu w Lasach Państwowych
7. Gatunkipanujące w Lasach Państwowych
8. Wykaz skrótów i symboli gatunków drzew i krzewów
4
WSTĘP
We współczesnym gospodarstwie leśnym zwraca się szczególną uwagę na zachowanie
trwałości lasu, czyli stabilności odnawialnych, naturalnych zasobów leśnych. Wymaga to
gospodarowania opartego na dokładnym poznaniu przyrodniczych warunków życia lasu, a
zarazem produkcji drewna, czemu służy prezentowany w tym opracowaniu system typologii
leśnej IBL.
Opracowanie typologiczne obiektu, według zasad systemu IBL wymaga zlokalizowania
rozpatrywanego obszaru w odpowiednim regionie przyrodniczo-leśnym, aby w ten sposób
określić geologiczno-glebowe i klimatyczne warunki, kształtujące strukturę siedlisk i składy
gatunkowe drzewostanów. W regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski wyróżniono 8 krain,
57 dzielnic oraz 149 mezoregionów. Podział ten, który sprawdził się w praktyce leśnej, jest
zamieszczony i wykorzystany w niniejszym wydaniu „Siedliskowych podstaw hodowli lasu”.
Naczelnym zadaniem prac typologicznych jest rozpoznanie i sklasyfikowanie warunków
siedliskowych obiektu leśnego, wraz z wyróżnieniem i skartowaniem jednostek glebowych,
siedliskowych i ich zdolności lasotwórczych. Podstawową jednostką w typologii jest
siedliskowy typ lasu, wyróżniany zgodnie z kryteriami systemu typologicznego IBL, które
przedstawiono w dalszych rozdziałach tego opracowania.
Stosowany w praktyce gospodarstwa leśnego system typologiczny wymaga doskonalenia
i unowocześniania w miarę rozwoju dyscyplin naukowych i pokrewnych siedliskoznawstwu
oraz pogłębiania wiedzy o zróżnicowaniu warunków siedliskowych kraju.
W niniejszym wydaniu „Siedliskowych podstaw hodowli lasu” wprowadza się pewne
nowe elementy, a w szczególności:
- charakterystyki krainowych odmian typów siedliskowych lasu i jednostek
podrzędnych,
- opisy jednostek glebowych zgodne z obowiązującą od 2000 roku klasyfikacją gleb
leśnych Polski,
- podział siedlisk wyżynnych i górskich wg stopnia uwilgotnienia oraz wyróżnianie
odmian fizjograficzno-klimatycznych tych siedlisk,
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin