tom7_numer5_nasz_najwyzszy_kaplan.pdf

Nasz Najwyższy Kapłan

Tom 7, numer 5

W numerze:

Strona 2: Nasz Reprezentant

Gdy zobaczymy Chrystusa w roli Najwyższego Kapłana, zrozumiemy,

że On jest jedynym źródłem naszego życia.

Strona 8: Kapłaństwo Jezusa

Na podstawie Swojego dokończonego dzieła, Chrystus ustawicznie

wstawia się za tymi, którzy prawdziwie należą do Niego.

Strona 13: Nasz Kapłan jest w niebie

Kiedy zrozumiemy, że Chrystus pełni służbę w najdoskonalszej świątyni w

niebie, zapragniemy być tam, gdzie On jest.

Strona 20: Podstawa naszej nadziei

Nasza nadzieja, dotycząca obietnicy nadchodzącej chwały, spoczywa całkowicie

na Chrystusie i Jego służbie wiecznego Najwyższego Kapłana.

“Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna

Bożego, trzymajmy się mocno wyznania.” – List Do Hebrajczykow 4:14

Nasz Nawyższy Kapłan

Nasz Reprezentant

Żyjemy w czasie historii kościoła, który musi być postrzegany jako okres niesamowitych

sprzeczności – jak nigdy dotąd obfitują informacje, publikacje i materiały religijne, jednak

duchowe zrozumienie i rozróżnienie (1 Koryntian 2:13-14) znajduje się na najniższym

poziomie z dotychczasowych. Musimy ze smutkiem przyznać, że powierzchowność jest

jedną z dominujących cech tych, którzy nazywają siebie imieniem Chrystusa.

Coraz bardziej popularne i zbyt powszechnie spotykane staje się poszukiwanie

wszelkiego rodzaju duchowych przeżyć, manifestacji i poruszeń. U podstaw tych

wszystkich "powiewów i fali" jest oferowanie szybkiego i łatwego "duchowego życia,"

które jest jednak dalekie od trwałej jedności z Jezusem.

Jedną z głównych przyczyn tej duchowej płytkości jest to, że niewielu ludzi rozumie,

że symbole i obrazy użyte w Starym Testamencie, odnoszą się do chwalebnego dzieła

Jezusa. Te symbole ciągle na nowo wskazują nam na jakiś nowy aspekt wspaniałego życia

i dzieła Jezusa. Są również kotwicą zapewniającą, że nasze duchowe życie jest

ustawicznie i mocno zakorzenione w jedności z Nim.

Większość naśladowców Chrystusa wie o Jego śmierci i zmartwychwstaniu. To jest

oczywiście podstawa naszego nowonarodzenia w Bożej rodzinie. Wielu również

przyznaje się do oczekiwania na przyszły powrót Chrystusa, który będzie rządził i

panował w Swojej chwale. Wydaje się jednakże, że większość ma niewielkie praktyczne

zrozumienie tego co Jezus czyni obecnie. Z tego powodu wiele Bożych dzieci rozmija się

z istotnym aspektem dzieła Chrystusa, kiedy przechodzą przez tą ziemską pustynię.

Wędrówka narodu izraelskiego z egipskiej niewoli przez pustynię do ziemi obiecanej,

dostarcza nam korzystnego i praktycznego wizerunku naszej wędrówki, począwszy od

duchowych narodzin, przez próby i doświadczenia życia aż do chwalebnej ziemi

wiecznego odpoczynku. W czasie wędrówki narodu izraelskiego, był człowiek którego

ludzie uważali za swojego reprezentanta przed Wszechmocnym Bogiem. Aaron był

Najwyższym Kapłanem przed Panem w imieniu zgromadzenia izraelskiego. To nie był

jakiś przypadkowy wybór, dokonany przez ludzi. To była część Bożego planu i celu. "I

rzekł Mojżesz do zboru: To nakazał Pan uczynić" (3 Mojżeszowa 8:5).

W ten sam sposób i my otrzymaliśmy Najwyższego Kapłana. On jest naszym

Przedstawicielem przed Ojcem i podstawą każdego prawdziwego duchowego

błogosławieństwa od Boga. Został ordynowany do tej roli zanim powstał czas i spełnia

wszystkie wymagania co do tej służby.

"A nikt samego siebie nie podnosi do tej godności, tylko zostaje na nią powołany

przez Boga, jak Aaron. Tak i Chrystus nie sam sobie nadał godność arcykapłana, lecz

uczynił to Ten, który do niego powiedział: Jesteś moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie;

jak i na innym miejscu mówi: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka"

(Hebrajczyków 5:4-6).

Nasz Nawyższy Kapłan

Nasz Reprezentant

Chrystus pełni dzisiaj służbę w naszym imieniu, nawet w tej chwili, jako nasz wieczny

Najwyższy Kapłan. Niech Duch Święty otworzy nasze zrozumienie odnośnie

wspaniałości tej niezrównanej służby.

Przyjęci w Chrystusie

W czasie wędrówki przez pustynię lud był zawsze świadomy obecności Boga idącej z

nimi, czy to w obłoku w czasie dnia, czy słupa ognia w nocy. Wiedzieli, że Jego obecność

była niezastąpiona.

Mojżesz tak podsumował tą sytuację zwracając się do Boga: "Jeżeli oblicze twoje nie

pójdzie z nami, to nie każ nam stąd wyruszać. Po czym bowiem można poznać, że

znalazłem łaskę w oczach twoich, ja i lud twój, jak nie po tym, że Ty pójdziesz z nami, bo

wtedy będziemy wyróżnieni, ja i lud twój, spośród wszystkich ludów, które są na

powierzchni ziemi" (2 Mojżeszowa 33:15-16).

Dzisiaj również istnieje to samo wielkie pragnienie. Ludzie chcą wiedzieć, że chodzą

w Bożej obecności. Jeżeli nie mamy tej świadomości, że zostaliśmy przyjęci przez Boga i

że przeżywamy Jego obecność, to łatwo jest bać się i być przygnębionym.

Wiele osób próbuje znaleźć to poczucie akceptacji w samych sobie poprzez własne

zdolności albo poczucie własnej wartości. Jednakże ważne jest zdać sobie sprawę, że nikt

z nas nie może doznać prawdziwej akceptacji, chyba że przyjdzie do Ojca na podstawie

dzieła naszego Najwyższego Kapłana.

W starym przymierzu ofiary były składane przez kapłanów dzień po dniu. Te ofiary

dostarczały krew, dzięki której ci, którzy byli nieczyści według prawa, mogli zostać

zewnętrznie oczyszczeni. Był to proces, który musiał być powtarzany ciągle na nowo,

pokolenie za pokoleniem i nigdy nie przyniósł całkowitego uwolnienia z niewoli grzechu.

"A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary,

które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów" (Hebrajczyków 10:11).

Jako Najwyższy Kapłan nowego przymierza, Chrystus złożył doskonałą ofiarę raz na

zawsze. Jego ofiara dokończyła dzieło, do którego został powołany tu na ziemi, więc "On

złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, oczekując teraz, aż

nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego. Albowiem jedną ofiarą

uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni" (Hebrajczyków 10:12-14).

Oskarżyciel braci będzie ustawicznie próbował przypominać nam potępienie, winę i

dawne grzechy. Często próbuje tego kiedy tylko zaczynamy stawiać nowe kroki w naszej

wędrówce za Bogiem. Kiedy patrzymy na siebie samych, jesteśmy bezradni i

beznadziejni. Wołamy z Psalmistą: "Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, Panie, któż się

ostoi?" (130:3).

Zostaliśmy jednak powołani, by skierować nasz wzrok na naszego doskonałego

Najwyższego Kapłana, który wszedł do niebiańskiej świątyni. Jego krew jest

wystarczająca. Jego służba dociera do Ojca.

"Wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią

swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia… O ileż bardziej krew

Nasz Nawyższy Kapłan

Nasz Reprezentant

Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu,

oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu!"

(Hebrajczyków 9:12,14).

Kiedy tak pielgrzymujemy do naszego niebiańskiego przeznaczenia, rozpoznajemy z

wzrastającą pewnością, że nie możemy osiągnąć naszego niebiańskiego celu o własnej

sile. Nie dajemy rady; słabniemy i obawiamy się, że Bóg nas odrzuci. Jednak z

Chrystusem jako naszym Najwyższym Kapłanem, możemy odpoczywać w zapewnieniu,

że On znalazł sposób, byśmy przebywali w Bożej obecności.

Nie ma winy ani potępienia, ponieważ nasza ufność spoczywa w wiecznym Kapłanie.

"…Ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki. Dlatego też

może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze,

aby się wstawiać za nimi" (Hebrajczyków 7:24-25).

To daje nam nadzieję na przetrwanie, by przyjąć wszystko, co zostało obiecane. Nie

jest to jakieś nowe "poczucie własnej wartości" ani duchowy odpowiednik politycznego

czynnika "dobrego samopoczucia." Jest to po prostu objawienie Chrystusa jako

wystarczającego, chwalebnego Pośrednika nowego przymierza. On znalazł się w tej roli

aby "ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne" (Hebrajczyków

9:15).

Możemy chodzić w nowym życiu, przechodząc z chwały w chwałę, ponieważ Jezus,

nasz Najwyższy Kapłan, wyzwolił nas z niewoli grzechu i śmierci. W Nim zostaliśmy

przyjęci przez Boga i nie potrzebujemy już dłużej martwić się czy możemy chodzić w

poznaniu Bożej obecności.

Droga do Ojca

W ostatnich latach wielu nauczycieli próbowało nas przekonać, że modlitwa jest kwestią

domagania się od Boga swoich praw. Mamy "nazwać rzecz po imieniu i domagać się,"

ponieważ jesteśmy "dziećmi króla" i te rzeczy nam się należą – bez żadnych pytań.

Podczas gdy wielu ludzi odrzuciło to aroganckie postrzeganie człowieka i zawężone

postrzeganie Boga, ciągle jednak przychodząc do Boga w modlitwie mają tendencję do

spolegania na własnej wartości. To doprowadziło wielu do ograniczonego życia

modlitewnego i rzadkiej społeczności z Ojcem.

Ponownie Pismo Święte mówi nam, że powinniśmy zwrócić naszą uwagę na Tego,

który teraz reprezentuje nas przed Wszechmogącym. Możemy odpoczywać w Jego

dokończonym dziele jako drodze do Miejsca Najświętszego. „W którym mamy swobodę i

dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w niego” (Efezjan 3:12).

Dzień przebłagania miał ogromne znaczenie dla hebrajskiej społeczności. Tego dnia

usuwali grzech spomiędzy siebie i byli zapewnieni o ustawicznej obecności Pana wpośród

nich. Ponownie najwyższy kapłan był centralną postacią we wszystkich wydarzeniach

tego dnia.

Jednym z najważniejszych obowiązków najwyższego kapłana było dokonanie

przebłagania za siebie samego. Musiało to nastąpić zanim mógł dokonać przebłagania za

Nasz Nawyższy Kapłan

naród (3 Mojżeszowa 16:11-14). Przebłaganie dokonane za lud i idące za tym przyjęcie,

zależało od przyjęcia przez Boga ofiary złożonej przez Aarona za siebie samego.

Wszystko zależało od jego roli jako reprezentanta.

To samo jest prawdą w odniesieniu do nas. Wszystko zależy od przyjęcia naszego

Najwyższego Kapłana. List do Hebrajczyków mówi nam, że Chrystus nie polegał na krwi

kozłów i cielców, ale „wszedł z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia”

(9:12). To jest podstawa naszej ufności. Jest to również fundament „większego

przymierza,” w którym Chrystus jest Pośrednikiem.

Teraz nie polegamy już na najwyższym kapłanie, by raz w roku wszedł do miejsca

najświętszego w naszym imieniu, ale w naszym Najwyższym Kapłanie możemy z odwagą

przystępować do Wszechmocnego Boga i sami mieć z Nim społeczność – nie ze względu

na nasze zasługi ale z powodu nieograniczonej chwały naszego Najwyższego Kapłana.

„Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni, drogą

nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało swoje, wejdźmy

na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary…” (Hebr. 10:19-22).

Najwyższy Kapłan jest pełen miłości i współczucia wobec wszystkich, którzy Mu

ufają. On ustawicznie pełni służbę w naszym imieniu i jest całkowicie przyjmowany przez

Boga. W tej prawdzie możemy złożyć całą naszą ufność i nadzieję.

„Mając więc wielkiego arcykapłana który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna

Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie

mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie

jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy

dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” (Hebrajczyków

4:14-16).

To nie jest kwestia domagania się naszych praw. Wymaga jedynie serca, które jest w

pełni oddane naszemu Najwyższemu Kapłanowi, które może powiedzieć: „Ojcze, nie

mogę przyjść do Ciebie spolegając na własnej sprawiedliwości; nie mam takowej.

Przychodzę jednak chwytając się wystarczalności mojego Najwyższego Kapłana. Dzięki

Jego krwi mogę wejść w Twoją obecność i otrzymać wszystko, co jest mi potrzebne by

dotrzeć do ziemi wiecznych obietnic.”

Wszystko jest zależne od Chrystusa! Żadna część naszego duchowego życia nie może

funkcjonować czy być błogosławiona w oddzieleniu od wiary i jedności z Nim . W tych

dniach ostatecznych każda subtelna podróbka nieprzyjaciela będzie usiłowała nakłonić

nas do szukania jakiejś duchowej rzeczywistości poza Chrystusem, ale to jest po prostu

niemożliwe. Nasz Najwyższy Kapłan jest centralną postacią we wszystkim , co Bóg czyni

w Swoim ludzie i dla Swojego ludu.

Namaszczony

Jedno z ostatnich modnych nauczań dotyczy „namaszczenia.” Istnieją wszelkiego rodzaju

książki dotyczące tego „jak je zdobyć,” „co robić kiedy już się je ma,” itd. Ludzie

podróżują po całej planecie by „otrzymać” to lub tamto namaszczenie. Bardzo często ci,

którym udało się je znaleźć, przywożą je do innego miejsca i próbują przekazać je tylu

ludziom ilu są w stanie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: