Darcy Lilian - Medical Romance 90 - Isabelle, Isabelle.pdf - † 1998 Harlequin - Anulka_71

Lilian Darcy

Isabelle, Isabelle...

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- A zatem przyjechałaś tutaj w zaszczytnym celu pogodzenia

od dawna zwaśnionych rodzin Ransanów i Bonnetów?

- Tak - odparła krótko Isabelle Bonnet.

W głosie siedzącej naprzeciw niej starszej pani wyczuła lekko

ironiczny ton.

- Wy, młodzi, jesteście takimi optymistami! - westchnęła

Claire Oudot, sięgając po filiżankę z kawą. - Cudownie jest obco-

wać z takimi ludźmi, to bardzo krzepiące.

- Nie wygląda pani na osobę, która wymaga pokrzepienia - za-

uważyła wesoło Isabelle.

Pani Oudot, mimo że liczyła sobie siedemdziesiąt lat, trzymała

się doskonale. Była mocno umalowana, a siwe włosy o pięknym,

srebrnym odcieniu, którego mogła jej pozazdrościć niejedna platy-

nowa blondynka, miała starannie uczesane. Błysk zaciekawienia

w jej w oczach świadczył, że jest osobą pełną wigoru i życia, i nie

waha się czynnie w nim uczestniczyć.

- Po prostu staram się nie myśleć o dolegliwościach swojego

wieku, nie jęczeć, nie skarżyć się i nie narzekać. To jedyny sposób,

żeby nie zrażać do siebie ludzi i móc z sobą wytrzymać. Wiecznie

skrzywioną twarz to nie jest dobra metoda.

Isabelle polubiła ją od pierwszego wejrzenia, co było o tyle

korzystne, że zamierzała - na czas na razie nieokreślony - wynająć

pokój w jej domu.

Siedziały teraz w salonie przy kawie i croissantach, i Isabelle po

raz pierwszy od przyjazdu poczuła wreszcie, że naprawdę jest we

Francji. Sprzyjał temu zarówno francuski język, w którym toczyła

się rozmowa, jak i ogólna atmosfera domu, w którym się znajdo-

wała.

Wystarczyło wyjrzeć przez okno, żeby zobaczyć Loque, płynącą

leniwie w blasku porannego, jesiennego słońca. Miasteczko Vesan-

ceau leżało nad samą rzeką; wysokie, stare domy z kamienia prze-

glądały się w jej wodach. Isabelle uśmiechnęła się do siebie. Nare-

szcie tu jest.

- Podróż, jak widzę, zbytnio cię nie zmęczyła

Claire Oudot spojrzała na nią z aprobatą. Widać było, że ceni

sobie osoby aktywne i energiczne.

- Nie, absolutnie nie. Chociaż to nawet dziwne, powinnam być

wykończona...

- Ile to właściwie trwało godzin?

- Nie mam pojęcia, ale strasznie długo. Leci się i leci.

- Kiedy zaczynasz pracę w szpitalu?

- Jutro. Mam nadzieję, że przez pierwszych kilka dni będą mi

wszystko pokazywać, żebym się mogła zorientować, co i jak.

- Już jutro?

- Lubię od razu przystępować do rzeczy!

Isabelle uśmiechnęła się szeroko, pokazując białe zęby.

- Zupełnie jak twoja matka, też taka była - stwierdziła pani

Oudot i widać było, że traktuje to jako komplement. - A teraz

usiądź spokojnie i powiedz mi, co u niej słychać. Czy ona wie, po

co tu przyjechałaś? Wprowadziłaś ją w szczegóły swojej misji?

- Mojej misji? Ma pani na myśli te śmieszne nieporozumienia

między tatą i jego kuzynem?

Claire uniosła brwi.

- Jesteś pewna, że to są „śmieszne nieporozumienia"?

- Nie rozmawiać ze sobą przez trzydzieści pięć lat tylko dlate-

go, że mama zerwała z nim zaręczyny i wyjechała z moim ojcem

do Kanady! Zresztą kuzyn Francois sam też się potem ożenił! Nie

umarł z miłości, kiedy mu złamała serce!

- Tak ci to wszystko przedstawiono...

Claire Oudot powiedziała to tak cicho, że Isabelle ledwo zrozu-

miała jej słowa.

- A może umarł z tego powodu? To byłoby...

- Nie! Oczywiście, że nie! Francois ożenił siei ma wspaniałego

syna, który jest lekarzem. Na pewno wkrótce go poznasz.

- Mam nadzieję! W przeciwnym razie nie mogłabym wypełnić

swojej pokojowej misji. Kiedy się dowiedziałam, że jest specjalistą

chorób płucnych, uznałam to za szczęśliwy zbieg okoliczności, bo

sama przez ostatnie trzy lata pracowałam na oddziale pneumologii.

Ciekawe, co on o tym wszystkim sądzi i kiedy się dowiedział. Czy

wie od dawna, czy tak jak ja, usłyszał o tym dopiero przypadkiem.

Pewnie cała ta sprawa wydaje mu się równie niepoważna jak mnie!

Claire spoważniała.

- Zbyt szybko wyciągasz wnioski. Jesteś bardzo porywcza i im-

pulsywna, moja droga. Zawsze działasz tak pochopnie?

Isabelle przecząco pokręciła głową.

- Trudno powiedzieć, żebym pochopnie postąpiła w tej spra-

wie. Przygotowywałam się do przyjazdu przez cały rok, a proszę

mi wierzyć, że nie było mi łatwo i miałam sporo powodów, żeby

się zniechęcić.

Starsza pani przechyliła uczesaną starannie głowę i spojrzała na

swą rozmówczynię spod oka.

- A teraz, kiedy już po dojrzałym namyśle zjawiłaś się tu, co

zamierzasz zrobić? Jak chcesz przeprowadzić akcję pojednania?

Będziesz prowadzić rozmowy pokojowe w czasie porannego ob-

chodu? A może po prostu do niego zadzwonisz i wyjaśnisz, w ja-

kim celu przyjechałaś, i poczekasz na odpowiedź?

- Myślałam właśnie o czymś takim, proszę tylko tak o tym nie

mówić. Mam wrażenie, że pani ze mnie kpi. To nieładnie.

Pani Oudot zamachała rękami w powietrzu i zrobiła skruszoną

minę.

Darcy Lilian - Medical Romance 90 - Isabelle, Isabelle.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: