1770 Czesma.pdf

(4117 KB) Pobierz
808488860.007.png
Bellona SA prowadzi sprzedaż wysyłkową wszystkich swoich książek
z rabatem.
Nasz adres:
Bellona SA
ul. Grzybowska 77
00-844 Warszawa
Dział Wysyłki tel.: 22 45 70 306, 652 27 01
fax 22 620 42 71
Internet: www.bellona.pl
Ilustracja na okładce: Łukasz Mieszkowski
Redaktor prowadzący: Kornelia Kompanowska
Redaktor merytoryczny: Tomasz Kompanowski
Redaktor techniczny: Andrzej Wójcik
Korektor: Anna Olszowska
© Copyright by Piotr Olender, Warszawa 2011
© Copyright by Bellona Spółka Akcyjna, Warszawa 2011
ISBN 978-83-11-11974-1
808488860.008.png 808488860.009.png
HISTORYCZNE BITWY
V BELLONA
Warszawa
808488860.010.png 808488860.001.png 808488860.002.png 808488860.003.png
PRZYCZYNY WYBUCHU WOJNY
Po zawarciu w październiku 1739 roku pokoju belgradz­
kiego 1 , kończącego wojnę z Austrią i Rosją, w historii
imperium osmańskiego nastąpił wyjątkowo długi, prawie
30-letni okres pokoju. Teoretycznie mogło się wydawać, że
sukcesy wojenne potwierdziły mocarstwową pozycję Turcji,
zaś tak długi okres pokoju sprzyjał jej gospodarczemu
rozkwitowi. Rzeczywistość była jednak zupełnie odmienna.
Pomimo sukcesów odniesionych w wojnie z Austrią
i Rosją imperium osmańskie przeżywało w XVIII wieku
wyraźny kryzys. Przede wszystkim wspomniany 30-letni
pokój dotyczył jedynie kontaktów z państwami zewnętrz­
nymi, jeżeli nie liczyć niezbyt intensywnego konfliktu
z Persją w latach 1743-1746. Azjatyckimi i afrykańskimi
prowincjami Turcji wstrząsały bezustannie bunty i za­
mieszki, ograniczając w praktyce władzę centralnej ad­
1 Pokój pomiędzy Turcją a Austrią i Rosją został podpisany 18 wrześ­
nia 1739 roku. Przyznawał Turcji ziemie serbskie i wołoskie, odstąpione
Austrii w roku 1718, oraz zabraniał rosyjskim statkom żeglugi po Morzu
Azowskim. Rosjanie musieli też wycofać się z terenów nad Morzem
Czarnym, zajętych w trakcie wojny, w zamian za co odzyskiwali Azow
(którego
fortyfikacje
jednak
musiały
zostać
zburzone)
i
kontrolę
nad
Kozaczyzną Zaporoską (utraconą po pokoju pruckim z 1711 roku).
808488860.004.png 808488860.005.png
ministracji do Azji Mniejszej i prowincji europejskich,
ewentualnie także wybrzeża lewantyńskiego.
Okres pokoju doprowadził wyraźnie do rozkładu or­
ganizacji militarnej imperium. Utraciwszy możliwość zdo­
bywania łupów wojennych, sipahowie (posiadacze woj­
skowych beneficjów dostarczających kawalerii) zaczęli
zwracać większą uwagę na intensyfikację produkcji rolnej,
co w praktyce zaczęło prowadzić do powstawania zacząt­
ków gospodarki folwarczno-pańszczyźnianej i wzmożonej
eksploatacji chłopów. To zaś prowadziło do likwidacji
nadgranicznego osadnictwa wojskowego (osadników stop­
niowo obracano w zwykłych chłopów). Do upadku chyliła
się elitarna niegdyś formacja janczarów, do której zaczęto
werbować rodowitych Turków, rezygnując z przymusowego
poboru chrześcijańskich chłopców. Od połowy XVII wieku
mogli już oficjalnie zakładać rodziny, mieszkać poza
koszarami i dodatkowo zajmować się handlem i rzemios­
łem. W rezultacie zamienili się w uzbrojonych przekupniów
i rzemieślników o niewielkiej wartości bojowej, za to
rozpolitykowanych i skorych do buntów.
Coraz gorzej przedstawiała się również jakość kadry
urzędniczej imperium. W czasach świetności sułtani naj­
chętniej, nawet na najwyższe stanowiska, powoływali ludzi
zdolnych i ślepo im oddanych, nie zwracając uwagi na ich
pochodzenie i pozycję. W omawianym okresie sytuacja
uległa zmianie, urzędy i beneficja stały się przedmiotem
handlu, w rezultacie czego zaczęły trafiać w ręce bogatych
rodów, których przedstawicieli nie zawsze cechowały
zdolności i oddanie sprawom państwowym, zawsze zaś
dbałość w pierwszym rzędzie o sprawy prywatne.
Problemy te sprawiły, że długotrwały okres pokoju nie
został właściwie wykorzystany. Co prawda, dostrzegano
niekiedy konieczność przeprowadzenia reform, niektórzy
z władców nawet próbowali w tym kierunku podejmować
pewne działania (na przykład Mahmud I, panujący w latach
808488860.006.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin