dom_modlitwy_tom11_numer5.pdf

Dom Modlitwy

Tom 11, Numer 5

W numerze:

Strona 2: Nasza największa potrzeba

Jeżeli święci Boży mają wyjść zwycięsko z doświadczeń i ucisków, jakie przychodzą

na tę ziemię, to muszą być ludźmi modlitwy.

Strona 3: Zawsze się módlcie

Ustawiczny duch i nastawienie modlitwy musi być podstawą każdego aspektu

naszego życia, jeżeli mamy być takimi, jakimi Bóg nas pragnie mieć w Chrystusie

Jezusie.

Strona 7: Nieuświadomiona logika modlitwy

Musimy zrozumieć rolę Ducha Świętego w naszym życiu i w modlitwie, jeżeli mamy

pełni wejść w wieczne drogi i cele Boże.

Strona 13: Ziemia, pole walki w modlitwie

Poprzez modlitwę Bóg daje nam możliwość połączenia się z Jezusem w

doprowadzeniu do pokonania Szatana, jakie zostało dokonane na Krzyżu.

Strona 18: „ Dom Modlitwy dla wszystkich narodów”

Poprzez modlitwę Kościół ma być instrumentem błogosławieństwa, sprowadzając

moc Bożą w imieniu Jego ludu w różnych sytuacjach na całym świecie.

„Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i

błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój

Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych

i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.” — Filipian 4:6-7

Dom Modlitwy

Nasza największa potrzeba

To, że nasz świat jest w coraz większym chaosie jest oczywiste dla większości ludzi.

Prawie wszyscy się zgadzają, że natura, polityka, rynki finansowe, nauka i etyka są

wszystkie w poważnym stanie zagrożenia i niepewności. Opinie co do przyczyn tego

niestabilnego stanu są mnogie i różne, ale prawie każda myśląca osoba jest

świadoma tego trzęsienia, jakie jest odczuwane praktycznie w każdym aspekcie

życia.

Jedną z alarmujących tendencji wśród chrześcijan jest ich brak zrozumienia

odnośnie duchowych powodów i implikacji tego wszystkiego, co się dzieje wokół

nas. Ludzkie rozumowanie i światowa mądrość sprowadzają te wszystkie sytuacje

do „poziomu ludzkiego” i często pozostawiają Boga całkowicie poza tym.

Rezultatem podejścia do tego burzliwego czasu z cielesną bronią tego świata jest to,

że ludzie są nieprzygotowani i źle wyposażeni na doświadczenia i trudności, jakie

mogą przeżywać. Tragiczną ironią jest to, że w obliczu takich duchowych prądów i

konfliktów Kościół ogólnie jest prawdopodobnie mniej zaangażowany w prawdziwą

duchową działalność, niż to miało miejsce kiedyś.

Paweł wyraźnie przypomina nam, że „bój toczymy nie z krwią i z ciałem,

lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata

ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (Efezjan 6:12). Przypomina

nam, że ten niewidzialny świat jest wieczny; to co widzimy — te widoczne efekty

— to jest tylko tymczasowe (2 Kor. 4:18). Jeżeli Kościół ma wyjść zwycięsko z

doświadczeń, o których Jezus powiedział, że przyjdą na ten świat na końcu wieku,

to wierzący muszą walczyć bronią, którą nam dał Bóg.

Paweł kończy swój opis „duchowej zbroi” z takim zachęceniem, aby „W

każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie

z całą wytrwałością i błaganiem. Mając to na uwadze, bądźcie czujni i módlcie się

za wszystkich świętych” (Efezjan 6:18). Paweł podkreśla potrzebę ustawicznej

modlitwy we wszystkich sprawach i o wszystkich świętych. To modlitwa prowadzi

nas do Tronu Bożego i sprowadza duchowe moce, aby działały w naszych

okolicznościach i dla Ciała Chrystusowego na całym świecie.

Jezus w Swoim opisie czasów ostatecznych ostrzega swoich uczniów, że te

dni będą pełne trwogi i niepokoju i że ludzie będą omdlewać z trwogi przed tym, co

ma się stać (Łukasz 21:25-26). Oświadcza również, że wiele serc będzie

obciążonych poprzez wiele rzeczy cielesnych — do tego stopnia, że ten dzień ich

zaskoczy niespodziewanie. Aby z tym walczyć, napomina nas, „Czuwajcie więc,

modląc się cały czas, abyście mogli ujść przed tym wszystkim, co nastanie, i stanąć

przed Synem Człowieczym” (21:34-36).

Dom Modlitwy

Kiedy ten wiek zbliża się coraz bardziej do końca, największą potrzebą

kościoła jest to, abyśmy byli ludźmi modlitwy. Każda część naszego pędzącego

społeczeństwa walczy z tym. ale Jezus uważa to za najważniejszą rzecz w tym

czasie. To właśnie poprzez modlitwę przezwyciężymy moce świata, ciała i szatana.

Modlący się święci będą zwycięskimi świętymi .

Bruce Garrison (2001)

Zawsze się módlcie

„Mężowie powinni zawsze się modlić i nie ustawać” (Łuk. 18:1). Są to słowa

naszego Pana, który nie tylko pragnął odcisnąć na swoich naśladowcach pilność i

ważność modlitwy, ale zostawił im przykład, którego oni, niestety! nie naśladowali

tak jak powinni.

Słowo zawsze mówi samo za siebie. Modlitwa nie jest funkcją czy zadaniem

bez znaczenia, które mają być wtłoczone do naszego zajętego i wymęczonego końca

dnia. Nie jesteśmy też posłuszni przykazaniu Pana, kiedy zgodzimy się na kilka

minut na kolanach w porannym pośpiechu, czy późnym wieczorem, kiedy nasze

zmysły zmęczone całodziennymi zadaniami wołają o odpoczynek.

Bóg jest zawsze w zasięgu i to jest prawda; Jego ucho jest zawsze otwarte na

wołanie Jego dziecka, ale nie możemy Go poznać jeżeli używamy narzędzia

modlitwy tak, jak telefonu — albo kilku słów rozmowy w pośpiechu. Intymność

wymaga rozwoju. Nigdy nie poznamy Boga tak, jak to jest naszym przywilejem, aby

Go poznać, poprzez krótkie, fragmentaryczne i nierozważne powtarzanie

wstawiennicze, które są prośbami o osobistą przychylność i nic więcej. W taki

sposób nie możemy wejść w komunikowanie się z królem niebios.

„Celem modlitwy jest Boże ucho” cel, który może być osiągnięty poprzez

cierpliwe i ustawiczne i stałe oczekiwanie na Niego, wylewanie swojego serca przed

Nim i pozwalanie, aby On do nas mówił. Tylko w taki sposób możemy się

spodziewać, że Go poznamy, a kiedy Go lepiej poznajemy, będziemy spędzać więcej

czasu w Jego obecności i ta obecność będzie dla nas ustawiczną i coraz większą

rozkoszą.

Natura ustawicznej społeczności

Zawsze nie znaczy, że mamy zaniedbywać nasze zwykłe zajęcia i obowiązki życia.

Oznacza to, że dusza, która weszła w intymny kontakt z Bogiem w ciszy komory

modlitwy ani na chwilę nie traci świadomego dotyku Ojca. To oznacza, że serce jest

Dom Modlitwy

zawsze skierowane do Niego w świętej społeczności i że z chwilą, kiedy umysł

zostanie zwolniony od zajęcia, w które był zaangażowany, powraca w naturalny

sposób do Boga tak jak ptak do swojego gniazda.

Jakie wspaniałe pojęcie modlitwy otrzymujemy jeżeli tak ją traktujemy i

patrzymy na nią jako na ustawiczną społeczność, nieprzerwaną audiencję z królem.

Wtedy modlitwa traci wszelki ślad postrachu, jaki może kiedyś miała; nie traktujemy

jej już jako obowiązek, który musi być wykonywany, ale raczej jako przywilej,

którym możemy się radować, rzadką rozkosz, która zawsze odkrywa jakieś nowe

piękno.

Gdy w takiej sytuacji otworzymy oczy rano, nasze myśli natychmiast lecą do

nieba. Dla wielu chrześcijan te poranne godziny są najcenniejszą częścią dnia,

ponieważ dostarczają możliwość uświęconej społeczności, która daje kluczową nutę

do programu dnia. Czy może być lepszy wstęp do niekończącej się chwały i cudów

nowego dnia, niż czas, spędzony sam na sam z Bogiem? Słyszałem, że Moody

wtedy, kiedy nie było dostępnego innego miejsca, trwał w modlitwie w szopie na

węgiel i tam wylewał swoje serce przed Bogiem i w swojej Biblii znajdywał

prawdziwą „ucztę z rzeczy tłustych.”

George Muller również łączył studiowanie Biblii w modlitwą w tych cichych

godzinach porannych. Wtedy jego plan przechodził zmiany. On sam opowiadał o

tym tak:

„Widziałem ,że najważniejszą rzeczą, jaką miałem robić było oddawanie się

czytaniu Słowa Bożego i rozmyślaniu o nim, aby w ten sposób moje serce mogło

zostać pocieszone, zachęcone, ostrzeżone, napomniane, pouczone. W ten sposób

poprzez Słowo Boże, kiedy rozmyślałem o nim, moje serce mogło być

doprowadzone do praktycznej społeczności z Panem. Dlatego rozpoczynałem

rozważanie Nowego Testamentu wcześnie rano. Pierwszą rzeczą, jaką robiłem po

przedstawieniu kilku słów prośby o Boże błogosławieństwo dla Jego drogocennego

Słowa było rozmyślanie o Słowie Bożym, zagłębianie się w każdy werset, aby z

niego wyciągnąć błogosławieństwo. Nie było to studium potrzebne do publicznego

usługiwania Słowem czy wygłaszania kazania o tym, o czym rozmyślałem, ale

celem było uzyskanie pokarmu dla mojej duszy. Twierdziłem, że prawie zawsze

rezultat był taki, że po kilku minutach moja dusza była prowadzona do wyznawania

lub do dziękczynienia, albo do modlitwy wstawienniczej albo błagania. Chociaż nie

oddawałem się modlitwie ale rozmyślaniu, to prawie natychmiast przechodziło to w

modlitwę.”

Rozważanie Słowa i modlitwa idą razem i tam, gdzie jedno jest

praktykowane szczerze, drugie jest widoczne w bliskiej więzi.

Konieczność ustawicznej modlitwy

Ale my nie modlimy się zawsze. To jest problem wielu z nas. Potrzebujemy się

modlić o wiele więcej niż to robimy i o wiele dłużej niż to robimy.

Dom Modlitwy

Robert Murray McCheyne, obdarowany i bogobojny, o którym powiedziano,

że „Czy patrzymy na niego jako na syna, brata, przyjaciela czy pastora, to był on

najlepszym i atrakcyjnym przykładem prawdziwego chrześcijanina, jakiego ludzie

jemu współcześni widzieli w życiu.” On wiedział co to znaczy spędzać dużo czasu

na kolanach. Nigdy nie zaniechał napominania innych i przedstawiania radości i

wartości świętej modlitwy wstawienniczej.

„Dzieci Boże powinny się modlić” powiadał. „Powinny wołać do Niego

dniem i nocą. Bóg słyszy każde wasze wołanie w zajętych godzinach dnia i w

samotnych godzinach nocnych.” W każdy sposób — poprzez zwiastowanie, zachętę

osobiście i listy podczas nieobecności — McCheyne podkreślał żywotny obowiązek

modlitwy, nieustępliwej i nieustającej modlitwy.

W jego pamiętniku znajdujemy takie zdanie: „Rano byłem zaangażowany w

przygotowanie głowy, a potem serca. To był często mój błąd i zawsze odczuwałem

to zło, szczególnie w modlitwie. Zmień to więc Panie.”

Podczas podróży do Ziemi Świętej napisał: „Nasze bezpieczeństwo

zawdzięczam modlitwom mojego ludu. Gdyby została poniesiona zasłona

maszynerii świata, dowiedzielibyśmy się ile zostało dokonane dzięki modlitwom

dzieci Bożych.”

W kazaniu ordynacyjnym powiedział do kaznodziei: „Oddaj się modlitwom i

służbie Słowa. Jeżeli nie będziesz się modlił, Bóg prawdopodobnie odbierze ci twoją

służbę tak, jak to zrobił ze mną, aby cię nauczyć modlitwy. Pamiętaj maksymę

Lutra: ‘Dobrze się modlić oznacza dobrze studiować.’ Otrzymuj teksty od Boga,

twoich myśli, twoich słów. Noś imiona małej trzody na swoich piersiach tak, jak

Najwyższy Kapłan. Staczaj walkę o nienawróconych. Luter spędzał ostatnie trzy

godziny w modlitwie; John Welch modlił się siedem do ośmiu godzin dziennie.”

On zawsze miał na swoim łóżku koc, żeby się mógł otulić, kiedy wstawał w

nocy. Czasami żona znajdywała go na ziemi we łzach. Kiedy narzekała powiadał:

„Ach kobieto, ja mam odpowiedzialność za 3.000 dusz i nie wiem w jakim stanie

jest wiele z nich.”

Napominał i zachęcał ludzi tak: „Módlcie się o swojego pastora. Módlcie się

o jego ciało, aby było mocne i żyło wiele lat. Módlcie się o jego duszę, aby był

pokorny i święty, aby był płonącym i jasnym światłem. Módlcie się o jego służbę,

aby była absolutnie błogosławiona, aby był namaszczony do głoszenia dobrej

nowiny. Niech nie będzie żadnej modlitwy w komorze, w której by nie był on

wspomniany przed Bogiem, ani modlitwy rodzinnej, w której by nie był on

przynoszony w waszych sercach do Boga.”

Jego biograf mówi o nim tak: „Wydaje się, że on nigdy nie zrezygnował z

dwóch rzeczy — pielęgnowanie osobistego uświęcenia i najbardziej gorliwych

wysiłków, aby zdobywać dusze.” Te dwie rzeczy są nierozdzielnymi pomocnikami

w służbie modlitwy. Modlitwa zawodzi, kiedy zanika pragnienie i staranie o osobiste

uświęcenie. Żaden człowiek nie może zdobywać dusz dla Chrystusa, jeżeli nie

będzie pielęgnował służby modlitwy. Ten święty człowiek mówi tak: „Obowiązkiem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: