Boze_drogi_tom11_numer4.pdf

Boże drogi

Tom 11, numer 4

W numerze:

Strona 3: Ucząc się Bożych dróg

Aby nauczyć się Bożych dróg, musimy spojrzeć poza zasady i prawa, i posłusznie

naśladować Go, tak jak jest objawiony w Swoim Słowie. Jeżeli będziemy patrzyli

na Niego w każdej sytuacji, On będzie nas prowadził .

Strona 8: Musimy myśleć o Bogu we właściwy sposób

Jeżeli mamy zrozumieć Boże drogi, musimy najpierw pojąć wielkość i chwałę

Boga. Niskie myślenie o Bogu wytworzy małe objawienia i niskie oczekiwania.

Strona 11: Tajemnica Opatrzności

Poznawanie działania Bożej Opatrzności daje nam większą świadomość Jego

mocy, miłosierdzia, miłości i pragnienia, by wprowadzić nas w wieczną chwałę.

Strona 17: Lekcja Garncarza

Tak jak garncarz w przypadku gliny, tak Boże drogi prowadzą nas przez każdy

krok procesu koniecznego do ukształtowania nas w naczynia chwały.

Strona 23: O rezygnacji

Jeżeli nauczymy się dostrzegać we wszystkim Bożą rękę, dojdziemy do ufności i

oddania się Jego prowadzeniu i kierownictwu we wszystkich wydarzeniach

naszego życia.

„Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze,

to nie drogi moje — mówi Pan.” — Izajasza 55:8

Boże drogi

Poznać Pana

“Starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana.” — Ozeasza 6:3

Czy nierozsądnie jest przypuszczać, że rozmyślanie o Bogu przyniesie nam większe,

cenniejsze rezultaty niż rozważanie czegokolwiek na tym świecie, co On stworzył?

Jesteś zajęty studiowaniem mineralogii czy botaniki i nie masz wolnego czasu na

rozwijanie społeczności z Bogiem. Widok małej muszelki ma wspaniałą moc obudzić

wszystkie twoje zdolności, i nie spoczniesz dopóki nie ustalisz jej cech

charakterystycznych czy określisz jej poszczególne relacje. Jednak zaproszenie by

przyjść i rozmyślać o Bogu pozostawia ciebie apatycznym. Rozkoszujesz się badaniami

archeologicznymi i całą duszą angażujesz się w studiowanie pewnych antyków z

zamiarem określenia okresu z jakiego pochodzą; jednak nigdy ani na moment nie dręczy

cię pragnienie, by zwiększyć swoją wiedzę o Bogu. Mój przyjacielu, obawiasz się

niedostatecznego zaznajomienia z literaturą i niczym jest dla ciebie poświęcenie temu

całych nocy, ale twoje sumienie nie ma bolesnego poczucia wybrakowanej wiedzy o

Tym, od którego pochodzi wszelki dobry dar.

Kiedyś i my tacy byliśmy. Jeżeli jakiś człowiek miał coś ciekawego do powiedzenia

na temat najbardziej odległej gwiazdy, która błyszczy na firmamencie, czekaliśmy na

jego słowa z niecierpliwością, jednak naszej duszy nigdy nie poruszyła troska, by

polepszyć naszą znajomość z Dawcą wszystkiego.

Uchwyćmy się teraz tego zdania: „Starajmy się poznać,” i podobnego stwierdzenia

Pawła: „Wówczas poznam tak, jak jestem poznany.” Radość z jaką przywołujemy tę

perspektywę jest wyraźnym dowodem, że wyszliśmy z rejonu naszej poprzedniej

nieświadomości, i że znamy Boga. Obojętność i nieświadomość są tutaj nierozerwalnie

połączone, podobnie jak wiedza i pragnienie wiedzy.

Starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana. Pan zaprowadził nas na drogę

poznania Jego i chce abyśmy szli nią przez wszystkie jej zawiłości, aż znajdziemy się na

równinie, gdzie jest Boży wieczny tron. Nasze życie powinno charakteryzować staranie

poznania Pana. Zastanawiamy się nad niektórymi przeżyciami przez które musimy

przechodzić; jednak później widzimy, że udzieliły nam dodatkowej wiedzy o naszym

Panu. Nasza ścieżka nagle znikła w jakiejś okropnej pieczarze, gdzie jak wydawało nam

się słyszymy ryk dzikich zwierząt. Nie mogliśmy pojąć jaką korzyść odniesiemy z

wejścia do niej ale weszliśmy. Kiedy wynurzyliśmy się w końcu z tej ciemności i

niebezpieczeństwa, odczuliśmy, że nabyliśmy jakiegoś nowego i cennego wglądu w

boski charakter. Ponownie, nasza ścieżka skręciła w dół w niedostępną ciemność

jakiegoś głębokiego dołu; jakiś czas zajęło nam przyzwyczajenie się do tej ciemności.

Wtedy zauważyliśmy małe drzwi i wkrótce znaleźliśmy się w galerii ukrytych skarbów,

z których kilka zabraliśmy i przechowujemy do dziś. Dążąc do poznania Boga, jak Józef

w Egipcie znaleźliśmy się wśród narodu, który nie znał Boga [Indie] i odkryliśmy, że

musimy nauczyć się czegoś odnośnie boskich zmian, których nie moglibyśmy się

nauczyć gdzie indziej. Nie musimy czekać na jakąś przyszłą świetlaną okazję, ale

poprzez doskonalenie teraźniejszości, zbudować sobie most do tej przyszłości.

George Bowen (1858)

Boże drogi

Ucząc się Bożych dróg

“A Pan szedł przed nimi w dzień w słupie obłoku, by ich prowadzić w drodze, a w

nocy w słupie ognia, aby im świecić, żeby mogli iść dniem i nocą. Nie ustępował

sprzed ludu słup obłoku w dzień ani słup ognia w nocy” (2 Mojżeszowa 13:21-22).

Widzimy tutaj wyraźnie zasadę Bożej miłości: On nigdy nie pozostawia Swojego

ludu bez prowadzenia. Boża obecność szła z nimi dniem i nocą, by wskazywać

drogę. Bóg się nie zmienia; On jest ciągle Tym, który idzie z nami by być naszym

przewodnikiem we wszystkim. To Jezus, nasz Emmanuel, który jest z nami teraz

poprzez Osobę Ducha Świętego (Ew. Mateusza 1:21-23).

W muzyce, kiedy kompozytor chce przenieść fragment muzyki z jednej tonacji

do innej, stosuje akord przejściowy, by zmiana tonacji odbyła się bez żadnej przerwy

w przepływie muzyki. Jest to akord wspólny dla obu tonacji. Działa to tak. Ten

specjalny akord wprowadza się przy końcu właściwej frazy muzycznej; staje się on

„osią” dzięki której możliwe jest gładkie przejście z oryginalnej tonacji do następnej.

Nie możemy nigdy zapomnieć, że schodzimy z naszych własnych dróg na Bożą

drogę tylko przez Pana Jezusa. On jest naszym duchowym „akordem

przejściowym,” zabierającym nas z królestwa ciemności do wspaniałości Światła

Bożego królestwa. Poprzez Jego Ducha On jest również naszym obłokiem i słupem

ognia — ciągle z nami, by delikatnie wprowadzić nas we wszelką prawdę. Kiedy w

pokorze serca i posłuszeństwie poddamy się Duchowi i Słowu, znajdziemy obiecane

prowadzenie (Psalm 23:1-3; 25:4-5,9).

Chciałbym poświęcić chwilę i zastanowić się nad jedną z głównych przeszkód w

rozpoznawaniu i podążaniu za Bożym prowadzeniem i kierownictwem w życiu ludzi

w kościele.

Żywe Słowo w przeciwieństwie do religii

Od samego początku ziemskiej służby Jezusa, Jego nauczanie było fundamentalnie

odmienne od wszystkiego, co było znane wcześniej. Chociaż był posłuszny i

przestrzegał cały Zakon Mojżesza, nie dodał ani nie ujął niczego, co było zapisane w

Piśmie. Wypełnił wszystko co było napisane, ale nie ustanowił żadnych reguł czy

zasad wiary, które byłyby czymś ponad objawione Boże Słowo.

Boże Słowo jest wystarczające jako wskazówka dotycząca pełni Bożego zamiaru

dla człowieka. Jest tak kompletne i doskonałe w sobie jak kompletny i doskonały

jest jego Dawca, Pan Bóg Wszechmogący.

Przyjrzyjmy się na chwilę scenariuszowi narodzin Jezusa i Jego ziemskiej służby.

Pomiędzy czasem Ezdrasza i ustanowieniem publicznego czytania Prawa a

chwalebnym przyjściem Mesjasza Jezusa, uczeni w Piśmie i faryzeusze dodali do

Prawa Mojżesza niezliczone własne prawa. Te prawa były określane jako „Ustne”

Boże drogi

albo „Obiegowe,” również znane jako Tradycja Starszych. Te kolejne zbiory praw

były ustanowione oryginalnie jako zabezpieczenie praw Mojżeszowych, by pomóc

ludziom przestrzegać Bożych przykazań, ale w rezultacie wyniesione na równi z

Bożym Słowem.

Później uczeni w Piśmie i faryzeusze nauczali, że ustne prawa były faktycznie

Słowem Bożym przekazanym w tajemnicy Mojżeszowi w tym samym czasie co

pisemny Zakon. To kłamstwo postawiło ich w otwartym buncie wobec Boga.

Wierzę, że wskutek nalegania na utrzymywanie tych praw i braku pokuty przed

Panem, umysły żydowskich przywódców zamknęły się na Boże Słowo i Jego

prowadzenie. Nieuchronnie doprowadziło to do bluźnienia przeciwko Duchowi

Świętemu (Ew. Mateusza 12:22-24; Ew. Marka 3:22-30), zaparcia się i

ukrzyżowania Chrystusa, i w rezultacie sprowadzenia cierpienia na naród żydowski.

Pokuta i zwrócenie się do Chrystusa Jezusa i pełni Bożego spisanego Słowa, jest

dla wszystkich jedynym sposobem, by wejść na Bożą drogę, zarówno dla Żydów jak

i dla Pogan. Poza Chrystusem nie ma pokoju ani chodzenia z Bogiem.

Pismo i historia pokazują wyraźnie, że Jezus sprzeciwiał się tym prawom w

bezpośredni sposób. Czynił to, ponieważ nie pochodziły one od Boga ale od

człowieka i w istocie stawały na przeszkodzie prawdziwemu posłuszeństwu wobec

Boga. W rzeczywistości owego czasu przekroczenie jednego z tych praw było

uważane za bardziej karygodne niż złamanie oryginalnego Prawa Mojżesza. Później

(około 200 A.D.), zostały wszystkie połączone z Prawem Mojżesza i zebrane w

czymś, co stało się znane jako żydowska Miszna, która podaje, że „Bardziej

karygodne jest występowanie przeciwko słowom uczonych w Piśmie (ustnemu

prawu) niż świętym pismom.” Jak również: „Przywiązujcie większą uwagę do słów

Nauczycieli (ustne prawo) niż do słów Zakonu, Tory.”

Nauczanie Jezusa występowało dokładnie przeciwko temu wszystkiemu. Jego

nauka nie podtrzymywała tradycji człowieka. On nauczał Swoich naśladowców by

żyli wiarą, co całkowicie wypierało i wypełniało starotestamentową zasadę

zewnętrznych obrzędów.

Powinniśmy zważyć na bezpośredni sposób w jaki Jezus ganił te „dodatkowe”

prawa człowieka (Ew. Mateusza 15:3). Musimy uczyć się z postawy Jezusa wobec

takich zasad i tak jak Szatana, odpierać pokusę wprowadzenia systemu reguł, który

zaprowadził by nas z powrotem do hebrajskiego systemu legalizmu. Musimy

zdecydowanie występować przeciw tej pokusie, ponieważ legalizm w każdej postaci

niszczy osobistą relację, którą Jezus chce z nami mieć.

Jeżeli dajemy się prowadzić jakiemuś zbiorowi zasad albo książce reguł, to nie

potrzebujemy Ducha Świętego. Jednak to Ducha Świętego dał nam Bóg by

wprowadził nas we wszelką prawdę. On czyni wszystko na Swój sposób, nie według

jakiejś formuły, zasady, przepisu czy ustalonej metody. To odnosi się nie tylko do

okoliczności naszego osobistego życia ale również do zbiorowego życia kościoła.

Boże drogi

Zostaliśmy powołani do wolności posłuszeństwa — wolność jest tam gdzie jest

Duch Pana. Ta wolność nie jest po to by nas ograniczyć ale kąpać w chwale blasku

Bożej obecności. Dla chrześcijanina może istnieć tylko JEDEN ostateczny autorytet.

Nie możemy służyć dwóm panom; to doprowadzi tylko do zamieszania i buntu

przeciwko jednemu lub drugiemu. Wybierz dzisiaj komu chcesz służyć — Bogu czy

człowiekowi.

Reguły czy prowadzenie Ducha Świętego?

„A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi

Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem” (Dzieje Apostolskie

13:2). Widzimy tutaj wyraźnie, że Duch Święty prowadzi kościół, jak również

indywidualne osoby.

Musimy pamiętać, że zbiór zasad zebrany przez człowieka nie powinien być

nigdy częścią struktury żywego kościoła. Proszę nie zrozumcie mnie źle. Chociaż

nie powinniśmy opierać się na takich regułach jako przewodniku według którego

mamy żyć, potrzebujemy jednak autorytetu, albo szybko popadniemy w bezprawie,

co jest wyraźnie wbrew Bożemu Słowu. Nasz autorytet znajdziemy przebywając pod

skrzydłami Pana Jezusa, pod opieką i prowadzeniem Ducha Świętego, i

potwierdzeniem i kotwicą pisemnego Słowa Bożego. Pełnia Trójcy jest naszym

ostatecznym autorytetem, nie zbiór zasad i przepisów, które skłaniają się ku

osobistym preferencjom człowieka.

Wielu ludzi w kościele uważa, że żyją według zasad, nie reguł. Ale oznacza to

tylko, że „zasada” staje się wyznacznikiem dla wszystkich rzeczy w kościele. To na

zasadę patrzymy oczekując prowadzenia, a nie na Ducha Świętego czy Biblię. To

oznacza, że „zasada” w rzeczywistości uzurpuje sobie autorytet samego Boga w

naszym życiu i w kościele.

Jezus nie powołał Swoich uczniów, by szli za przepisami czy zasadami. Jezus

powiedział: „Pójdźcie ZA MNĄ,” a wszystko inne jest drugorzędne. Gdy Jego

uczniowie podążali za Nim i Jego szczegółowym Słowem, odkryli, że szli drogą

zasad Jego kierownictwa. Podobnie z nami dzisiaj, w każdej sytuacji mamy iść za

Nim i być Mu posłusznym.

Abraham zabrał Izaaka na górę Moria by był ofiarą nie dlatego, że stosował się

do jakiejś reguły czy zasady. On po prostu zastosował się do słów swojego Boga

poprzez posłuszeństwo w każdym szczególe wskazówkom jakie dał mu Bóg — nic

dodać, nic ująć. Bardzo ważne jest, aby nasze postępowanie we wszystkim wyrastało

ze „słowa wskazówki” a nie z zasady, która wydawała się działać w jakimś

momencie w przeszłości.

Prowadzenie na dzisiaj

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: