Patricia Cabot - Gwiazdka.pdf - P - marzenka2100

CABOT

PATRICIA

Gwiazdka

PrzełoŜyłaEulalia

PrzytulinaCzepna

Prolog

Kilcairn,Szkocja

Grudzień1827

Udeszła.Znikła.

AonniepotrzebowałsłuchaćŜałosnegochlipaniapokojówki

anijejzapewnień,Ŝenicniewiedziałaoplanachucieczki

swojejpani.Samwidział,Ŝejejniema.

Niewielezabrałazesobą.Jejpokójwyglądałdokładnietak

samo,jakprzeztychdziesięćlat,którewnimprzemieszkała.

Tyletylko,Ŝeniegdyśukochanelalkiustąpiłymiejscainnym

drobiazgom,zazwyczajkojarzonymzpłciąpiękną.Szafędo

granic moŜliwości wypełniały najrozmaitsze ubiory: letnie,

zimowe,poranne,spacerowe,podróŜneiwieczorowesuknie,

strojedokonnejjazdyikreacjebalowe,pelisyiszlafroczki.

Szufladki emaliowanej szkatułki, stojącej na komódce, teŜ

wypchane były sznurami pereł i złotymi łańcuchami, odzie

dziczonymipojegomatce.

TakiewianozawróciłobywgłowiekaŜdejinnejdziewczynie.

śeteŜmusiałwziąćsobienakarkakurattęjednąjedynąna

świecie narzeczoną,dla której bajeczny posag nica nic nie

znaczył!

NawetmniejniŜnicsądzącpotym,cozabrałazesobą

207

P ATRICIA C ABOT

G WIAZDKA

w podróŜ. PobieŜne oględziny wykazały, Ŝe z pokoju znikły

jedyniedwaprzedmioty,zktórymiporazpierwszyprzybyła

doMacLeanHallwówzimnylistopadowydzieńprzeddzie

sięcioma laty. Była wtedy świeŜo osieroconą, ośmioletnią

dziewczynkąopłomiennierudychwłosachioczachbłękitnych

jakletnieniebo,okolonychsmoliścieczarnymirzęsami,któ

rychwidokpowinienbyłstaćsiędlańprzestrogą,Ŝeczekają

go kłopoty. Prócz sukni na grzbiecie miała wtedy ze sobą

tylko matczyny pierścionek zaręczynowy i kieszonkowy ze

garekpoojcu.

Nowięcdobrze.Odeszłatak,jakstała.WidoczniezaleŜało

jejtylkonatychdwóchdrobiazgach.WidocznieuwaŜała,Ŝe

niczegowięcejniepotrzebuje,abysamodzielniedaćsobieradę

wszerokimświecie.

Wystarczyobrączka,zegarek,noioczywiściedwadzieścia

tysięcyfuntów.

NiebardzomógłoskarŜyćjąokradzieŜ,skoropieniądze

teulokowanebyływpapierachwartościowych.Byłtozresztą

jejwłasnykapitał,spadekpotroskliwychrodzicach.

Gdyby jednak lepiej rozegrał tę partię, owe dwadzieścia

tysięcyfuntówmogłobytrafićdojegoszkatuły,która,szczerze

mówiącwobecnejchwilizionęłapustką.

ImoŜewłaśniedlategowpadłwtakąwściekłość,dowiedziaw

szy się o ucieczce oblubienicy, choć niekoniecznie przecieŜ

musiałwyładowywaćsięnaniewinnejpokojówcezbiegłej

panny.

Gdzie terazjest? zapytał, chwytając wieśniaczkę za

chude ramiona i potrząsając nią tak, Ŝe spadł jej z głowy

czepek.Gadaj,gdzieonaterazjest?

PokojówkanaimięmiałaNan,jeśligopamięćniemyliła

jeszczebardziejsięrozszlochała,nieprzestającgozapewniać,

Ŝejesttaksamojakonzaskoczonaraptownymzniknięciempani.

Nawetmidogłowynieprzyszło,Ŝemazamiarwyjechać,

wielmoŜnypanie!Załkała.Zniczegomisięniezwierzała,

chociaŜ zawsze wszystko mi mówi! A tym razem nic,ani

słowa. Nawet wczoraj wieczorem, kiedy ścieliłam jej łóŜko.

Paplałaotym,cokucharzszykujenawigilijnąkolacjęijak

to ona nie moŜe się doczekać tych smakołyków. A rano

przynoszę śniadanie... tak jak zawsze to robiłam, odkąd tu

przyjechała,zwyjątkiemtychlat,kiedybyławszkole,iwidzę,

Ŝejejniema!

WielmoŜny pan jeszcze raz nią potrząsnął, najwidoczniej

nieprzekonany.

Maszmniezagłupca?zagrzmiał.Wiem,jakpanienki

plotkujązeswoimipokojówkami.Napewnocicośpowiedziała.

Musiałacipowiedzieć.Dokądsięwybierała?DoEdynburga?

Do Londynu? Bo przecieŜ chyba nie do tego nieszczęsnego

klasztoru,doktóregonaswojeutrapienieoddałemjąnanaukę.

Przynajmniejmamnadzieję,Ŝenieuciekładosióstr...

Nie wiem! zaskrzeczała Nan. Błagam, wielmoŜny

panie!Przysięgamnagróbmojejmatki,Ŝeniewiem,dokąd

panienkasobieposzła.

Nie miał jak sprawdzić, czy pokojówkę rzeczywiście od

umarła juŜ matka. Prawie nic nie wiedział o tej słuŜącej,

chociaŜminęłojuŜdziesięćlat,odkądnająłjądoopiekinad

kłopotliwąwychowanką.AzanimdorosłąjuŜwychowankęjej

prawny opiekun postanowił wziąć za Ŝonę, Nan stała się

pokojówką.AleŜebymiałsięinteresowaćjejrodzicami...

W końcu przestał nią potrząsać, bynajmniej jednak nie ze

współczucia,jakiemogłownimbudzićrzekomesieroctwo,

leczdlatego,ŜelamentsłuŜącejzacząłdziałaćmunanerwy.

Niewątpliwiebyłahisteryczką.ŚwiadczyłotymchociaŜby

fakt, Ŝe gdy tylko ją puścił, osunęła się na podłogę i jęła

oblewaćłzamiczubkijegobutów,dziękującmu,Ŝełaskawie

oszczędziłjejbatów.

Niebyłatojednakłaskawość,leczpoprostubrakczasu.

208

209

P ATRICIA C ABOT

Musiałczymprędzejodszukaćzbiegłąnarzeczoną,itozanim

uciekinierkadotrzedotraktupocztowego.Itakmiałanadnim

przewagękilkugodzin,ajeśliudajejsiędotrzećdozajazdu

iwsiąśćdodyliŜansu,niepodobieństwembędziejąwytropić.

NaleŜałowieczoremwziąćjąpodklucz.Głupieczniego,

Ŝe o tym nie pomyślał. Wiedział przecieŜ, jaka potrafi być

sprytna.Tacholernaedukacja,zaktórązapłaciłcoprawda

niezeswoichpieniędzy,leczzprocentówodjejkapitału

okazałasięowielezagruntowna.Doprawdynierozumiał,

jakicelprzyświecałzakonnicom,gdyuczyłyzasadplatonizmu

młode panny, które potem miały czelność ciskać w twarz

szlachetnieurodzonymmęŜomcałetraktatyfilozoficzne.Prze

cieŜniedalejjakwczorajwieczoremtakwłaśniepostąpiła

jegowychowanka.

Tymjednakrazemznajomośćsokratycznychdialogównie

nawielemiałajejsięprzydać...ChybaŜecowątpliwe

Sokrates udzielił Platonowi paru rad, jak najlepiej uciec od

prawnegoopiekuna.

Wyrwałstopęzobjęćrozhisteryzowanejpokojówkiiryknął

nasłuŜącego,Ŝebyprzyniósłmupłaszczdokonnejjazdyi

spuściłpsy.

Wybierałsięnałowy.

Ale po co? zapytał Niall.

PonicodparłEuan,rzucającmłodszemuodwalatabratu

zagniewanespojrzenie.CzywszystkomusiczemuśsłuŜyć?

Wydaje mi się, Ŝe byłoby to bardzo miłe przyznał

Niall.Lubięuporządkowanywszechświat.

Euanprychnął.

Notopowodzeniarzekłsarkastycznymtonem.

Niallniemiałmuzazłetegosarkazmu.Wewszechświecie

jego brata rzeczywiście panował nieład, widoczny juŜ na

pierwszyrzutoka.Czworozpięciorgajegodziecibiegłooparę

krokówprzedojcemistryjem.Cochwilazderzałysięzesobą

albozktórymśzpsów,apotemgłowąnaprzóddawałynura

w głęboki śnieg. Euan sprawiał takie wraŜenie, jakby te ich

przelotne zniknięcia wydawały mu się czymś najzupełniej

naturalnym,natomiastNiallbyłnimitrochęzaniepokojony.

JakdotądjednakŜadnezdziecinieodniosłopowaŜniejszych

obraŜeń.PokaŜdymupadkuwyskakiwałyzzasp,jakgdyby

nicsięniestało,idalejpędziłyprzedsiebie.Tylkonajstarszy,

CollinmłodywicehrabiaKenworthpoświęcałniecouwagi

dwómdorosłym.

211

P ATRICIA C ABOT

G WIAZDKA

A ja wiem po co rzekł przemądrzałym tonem dzie

sięciolatka.Poto,Ŝebynaniejpowiesićświecidełka.

Jakieświecidełka?zainteresowałsięNiall.

RóŜneodparł Collin, wzruszając ramionami. Blaszane

gwiazdki.Kiedyśpowiesiliśmytakiezpiernika,alepsysiędo

nichdobrałyizrobiłyznimiporządek.Aha,ijeszcześwieczki

dozapalania.

Nodobrze~niedawałzawygranąNiall,któregociekawość

niezostaładostateczniezaspokojona.Alecotowszystkoma

symbolizować?

Na miłość boską! wybuchnął Euan. Co za róŜnica?

Musimyjątylkowybraćizaznaczyć,ŜebyFerguswiedział

którato,jasne?Potembędziemymogliwrócićdodomu,usiąść

przykominkuiwypićgrzańca.Anaraziemiejoczyotwarte

irozglądajsięzajakimśzgrabnymdrzewkiem.Bojakwrócę

bezchoinki,Irmgardaobłupimniezeskóry.

Słyszącimiębratowej,Nialluniósłciemnebrwi.

Irmgarda?powiedział.Śmiemwątpić.

Nopewnie!Euanzaśmiałsięgorzko,puszczająckłąb

dymu z cygaretki, którą trzymał w zębach. Nigdy jej nie

widziałeśwporzeGwiazdki,prawda?Kiedyostatnimrazem

zjechałeśdodomunaświęta?Zawszecościęzatrzymywało.

Najpierw szkoła w Edynburgu, a potem w ParyŜu nauka

puszczaniakrwi.

StudiamedycznespokojniesprostowałNiall.Medy

cynaniepolegawyłącznienapuszczaniukrwi.

Jegobratodchrząknąłzdezaprobatą.

Akuratcimedycy,którychmiałemokazjęwidzieć,umieli

najwyŜejpuszczaćkrewodparł.Alechciałemtylkopowie

dzieć,Ŝegdybyśniesiedziałzagranicą,uczącsięnałapiducha,

tobyś zauwaŜył, Ŝe odkąd się oŜeniłem, BoŜe Narodzenie

nabrałowmoimŜyciucałkiemnowegosensu.

TrudnozaprzeczyćpomyślałNiall.Choćzdrugiejstrony

jakmoŜnamówićojakimś„nowymsensie",skoroprzedtem

sensGwiazdkiwŜyciuobubracibyłpoprostuŜaden?Ich

ojciec,istnytyran,ŜelaznąrękąsprawowałrządywDonnegal

Manoriwokolicznychposiadłościach.Jednazjegonajbardziej

niezłomnych zasad głosiła, Ŝe BoŜe Narodzenie i wszelkie

podobne okazje naleŜy skreślić z kalendarza, są to bowiem

papistowskie wymysły, woda na młyn nieuczciwych ludzi,

którzychcąwykręcićsięodpracyipićwięcej,niŜimzdrowie

pozwala. śywił do tego święta na tyle głęboką odrazę, Ŝe

pewnegorazuwygnałdziewkęsłuŜebnązatotylko,Ŝeośmieliła

sięprzypiąćdofartuchagałązkęostrokrzewu.

Ojciecbynajmniejniebyłwtymprzeświadczeniuodosob

niony.NiallniewieluznałSzkotów,którzymieliwszczególnym

powaŜaniuGwiazdkęczyjakiekolwiekinneświęto,prócztych

uczciwych, szkockich, świąt takich jakHogmanay, czyli

ostatni dzień roku. Natomiast wszystko, co zbytnio trąciło

„papizmem",denerwowałoprawowiernychprezbiterian.

Ironiatejsytuacjipolegałajednaknatym,ŜeHenryDonnegal

wcale nie był prezbiterianinem. Co więcej, nie był nawet

Szkotem, w kaŜdym razie nie z urodzenia. Tytuł księcia

Camden otrzymał za zasługi, jakie oddał koronie podczas

wojnyzFrancją,ipotraktowałtenzaszczytjakrównieŜidące

znimwparzeobowiązkiszlachcicanaderpowaŜnie.

ChociaŜwziąłzaŜonęczystejkrwiSzkotkę,tazaśniebawem

urodziła mu rdzennie szkockich synów, między nim a jego

najbliŜszymsąsiadem,hrabiąSutherland,odpoczątkupowstała

animozja. Dumny hrabia niechętnym okiem patrzył na kilt

parweniusza, którysamskomponowałjegorzekomorodowe

barwy.WpóźniejszychlatachsynhrabiegoprzykaŜdejokazji

pomiatałEuanemiNiallem.MimotoHenryDonnegalszybko

przystosowałsiędonowegoŜycia,jakbyzapominając,Ŝenie

urodziłsięjakoSzkot...

PojegośmierciEuanodziedziczyłtytułisprowadziłswoją

212

213

Patricia Cabot - Gwiazdka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: