Ut sit.pdf

Jan Paweł II

Konstytucja Apostolska UT SIT

O powołaniu Prałatury Personalnej „Świętego Krzyża i Opus Dei”

Opus Dei zostaje ustanowione prałaturą personalną o zasięgu międzynarodowym.

Jan Paweł II biskup, Sługa Sług Bożych, na wieczną rzeczy pamiątkę.

Kościół z wielką nadzieją kieruje swoją macierzyńską troskę i myśl na Opus Dei (Dzieło Boże), które, pod

wpływem natchnienia Bożego, założył w Madrycie w dniu 2 października 1928 roku Sługa Boży Josemaría

Escrivá de Balaguer, aby się stało mocnym i skutecznym narzędziem zbawczego posłannictwa Kościoła dla

życia świata.

Instytucja ta od swoich początków usilnie stara się o to, aby nie tylko jasno określić powołanie świeckich w

Kościele i w społeczności ludzkiej, lecz również zrealizować je w praktyce oraz, żeby urzeczywistniać naukę

o powszechnym powołaniu do świętości i szerzyć uświęcenie pracy i, poprzez pracę zawodową, w każdym

środowisku społecznym. O to samo zabiega poprzez Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża w

wypełnianiu świętego posługiwania przez kapłanów diecezjalnych. Ponieważ Dzieło Boże tak się

rozprzestrzeniło, że istnieje już w bardzo wielu diecezjach na całym świecie i działa jako organizacja

apostolska, w której skład wchodzą kapłani i świeccy, zarówno mężczyźni jak i kobiety, będąc równocześnie

organiczną i niepodzielną całością pod względem swej duchowości, celu i kierownictwa, stało się konieczne,

żeby nadać mu odpowiednią formę prawną, w pełni odpowiadającą charakterowi tej instytucji.

Założyciel Dzieła Bożego zwrócił się w 1962 roku z ufną prośbą do Stolicy Apostolskiej, ażeby ta,

zbadawszy charakter i załoźenia instytucji pod względem teologicznym i mając na uwadze większą jej

skuteczność, nadała jej odpowiednią formę organizacyjną. Od czasu bowiem, gdy Sobór Watykański II

dekretem Presbyterorum Ordinis numer 10, wprowadzonym w życie pismem ( motu proprio ) Ecclesiae

Sanctae część I numer 4, wprowadził do struktury Kościoła formę prałatury personalnej, powołanej do

wypełniania specjalnych zadań duszpasterskich, ta właśnie forma wydawał się najbardziej odpowiednia dla

Dzieła Bożego. Dlatego też błogosławionej pamięci Nasz Poprzednik Paweł VI, przychylając się łaskawie do

prośby Sługi Bożego Josemaríi Escrivá de Balaguer, zezwolił mu na zwołanie ogólnego Kongresu, który pod

jego przewodnictwem zatroszczyłby się o pojęcie starań o takie przekształcenie Opus Dei, żeby jak najlepiej

odpowiadało swojemu charakterowi i normom przyjętym przez Sobór Watykański II. My również

zaleciliśmy, żeby te wysiłki były kontynuowane i w 1979 roku daliśmy polecenie Świętej Kongregacji

Biskupów, do której kompetencji sprawa ta ze swej natury należy, ażeby po dokładnym zbadaniu wszystkich

aspektów prawnych i faktycznych poddała osądowi złożoną formalnie prośbę Opus Dei. Kongregacja zajęła

się tą sprawą, zbadała ją starannie pod względem historycznym, prawnym oraz duszpasterskim, tak, że

usunąwszy wszelkie wątpliwości co do podstawy możliwości i słuszności poparcia tej prośby, stworzyła

odpowiednie warunki dla przekształcenia Dzieła Bożego w Prałaturę personalną.

Zatem My, w pełni naszej władzy apostolskiej, przychylając się do opinii Czcigodnego Brata naszego

Kardynała Prefekta Świętej Kongregacji Biskupów Świętego Kościoła Rzymskiego, uzyskując, o ile było to

niezbędne, zgodę tych, do których to należy, lub którzy uznali, że ich to dotyczy postanawiamy, co

następuje:

§ 1

Opus Dei zostaje ustanowione Prałaturą personalną o zasięgu międzynarodowym pod nazwą „Świętego

Krzyża i Opus Dei”, w skrócie „Opus Dei”. Równocześnie powołane zostaje Stowarzyszenie Kapłańskie

Świętego Krzyża jako nierozdzielnie połączone z Prałaturą.

§ 2

Prałatura rządzi się zasadami ogólnego prawa kanonicznego oraz tej Konstytucji, a także własnymi

statutami, które noszą nazwę „Kodeks prawa szczegółowego Opus Dei”.

§ 3

Jurysdykcja Prałatury Personalnej obejmuje należących do niej duchownych oraz świeckich, którzy

poświęcają się dziełom apostolskim Prałatury w zakresie wypełniania zobowiązań, które dobrowolnie

przyjęli, zgodnie z prawem, na podstawie umowy zawartej z Prałaturą. Wszyscy oni w zakresie działalności

duszpasterskiej Prałatury podlegają władzy Prałata, zgodnie z przepisami artykułu poprzedniego.

§ 4

Właściwym ordynariuszem Prałatury Opus Dei jest Prałat, którego wybór wymaga, zgodnie z przepisami

prawa ogólnego, zatwierdzenia przez Biskupa Rzymu.

§ 5

Pratatura podlega Świętej Kongregacji Biskupów, a w zależności od różnych spraw omawiać je będzie z

pozostałymi Dykasteriami Kurii Rzymskiej.

§ 6

Prałat co pięć lat będzie składał Biskupowi Rzymu, za pośrednictwem Świętej Kongregacji Biskupów

sprawozdanie dotyczące stanu Prałatury i sposobu, w jaki spełnia swoją misję apostolską.

§ 7

Siedziba zarządu generalnego Prałatury mieści się w Rzymie. Kościołem prałackim zostaje ustanowione

oratorium-kaplica Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju przy siedzibie generalnej.

Ponadto, Czcigodny Álvaro del Portillo, obrany zgodnie z przepisami w dniu 15 września 1975 roku

Przełożonym Generalnym Opus Dei, zostaje zatwierdzony i mianowany Prałatem ustanowionej Prałatury

Personalnej „Świętego Krzyża i Opus Dei”.

Na koniec, dla wprowadzenia w życie wszystkich tych postanowień, wyznaczamy Czcigodnego Brata R.

Carboni, arcybiskupa tytularnego Sydonu, Nuncjusza Apostolskiego we Włoszech, któremu udzieliliśmy

niezbędnych i odpowiednich pełnomocnictw wraz z obowiązkiem przesłania do Świętej Kongregacji

Biskupów dokumentu o wprowadzeniu w życie tego wszystkiego. Nic bowiem nie stoi temu na

przeszkodzie.

Dane w Rzymie, u Świętego Piotra, dnia 28 listopada 1982 roku, w piątym roku Naszego Pontyfikatu.

Agostino Kardynał Casaroli, Sekretarz Stanu

Sebastiano Kardynał Baggio, Prefekt Świętej Kongregacji Biskupów

Protonariusz Apostolski M. Rosetti

Protonariusz Apostolski J. del Ton

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: