Bevarly Elizabeth - Prezent.pdf - zachomikowane(1)[11] - ewa.agata5

ELIZABETH BEVARLY

Prezent

Tytuł oryginału

A Doctor in Her Stocking

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Koszmar. W dzisiejszej gazecie też nie ma nic

sensownego - mruknęła do siebie Mindy Harmon.

W jednym ręku trzymała nakaz eksmisji wręczony przez

administratora, w drugim ściskała plik ogłoszeń o wynajmie

mieszkań. Niestety, żadna z ofert nie odpowiadała jej

potrzebom, a właściwie raczej skromnym możliwościom

kieszeni.

A ponieważ Boże Narodzenie było tuż, tuż, bo zaledwie za

trzy tygodnie, w najbliższym czasie nie mogła liczyć na żadną

wyjątkową okazję. W każdym razie nie w ciągu nieszczęsnych

trzynastu dni, po których zostanie wyrzucona na bruk.

Gdyby miała jeszcze jedną wolną rękę, pogłaskałaby się

teraz czule po brzuchu. W maleńkiej kuchence rzuciła nakaz

eksmisji na zniszczony stół, który, podobnie jak wszystko w

tym mieszkaniu, też był wynajęty, i łagodnymi, okrężnymi

ruchami zaczęła pieścić rozwijające się w jej łonie dziecko.

- Zanosi się na to, kochanie, że święta spędzimy na ulicy -

powiedziała miękkim głosem. - Chyba że pomoże nam jakaś

dobra wróżka.

Mindy głęboko westchnęła. No cóż, nie była to pierwsza

w jej życiu trudna sytuacja i z pewnością nie ostatnia.

Teraz jednak, jako przyszła matka, musiała troszczyć się o

jeszcze jedną istotę, drobniutką i bezbronną, za której życie

ponosiła całkowitą odpowiedzialność.

- Och, Sam! - jęknęła, zwracając się w myślach do

zmarłego męża. - Znowu popsułeś nam święta. A ja, głupia,

sądziłam, że już nigdy nie zrobisz niczego podobnego.

W porównaniu z tym, co teraz przeżywała, zeszłoroczny

wyczyn Sama Harmona wydawał się w gruncie rzeczy

błahostką. Były mąż upił się, stracił przytomność i przewrócił

choinkę. Drzewko upadło tak nieszczęśliwie, że zajęło się

ogniem od kominka. Skończyło się na tym, że spłonął cały

dom.

Jakby nie dość tego, że stracili cały dobytek, po pożarze

Sam przyznał się żonie, że nie popłacił wszystkich

rachunków, w tym nie ubezpieczył siebie i Mindy od

nieszczęśliwych wypadków, a domu od ognia.

Z całej tej koszmarnej przygody przynajmniej oboje

wyszli żywi i cali. Jedyną dobrą stroną tego wydarzenia był

fakt, że Sam wreszcie zrozumiał, iż musi zacząć walczyć ze

swoim alkoholizmem. Nie pił przez prawie pół roku i na

początku lata wszystko wskazywało na to, że upora się z

nałogiem. Postanowili powiększyć rodzinę i w sierpniu

okazało się, że Mindy jest w ciąży.

Niestety, dobre czasy skończyły się szybko.

Dowiedziawszy się o ciąży żony, Sam upił się na umór i cały

koszmar zaczął się od nowa. Niedługo potem, po wyjściu z

baru, usiadł pijany za kierownicą i jadąc z ogromną

prędkością, rozbił samochód o drzewo. Zginął na miejscu.

Tak więc mając dwadzieścia siedem lat, Mindy została

wdową. Ciężarną i bez grosza przy duszy. Polisa Sama ledwie

starczyła na pogrzeb i zapłacenie dużej liczby pozaciąganych

przez niego długów.

Od śmierci męża upłynęły niespełna cztery miesiące.

Mindy miała teraz na głowie moc różnych przyziemnych

spraw, wymagających natychmiastowego załatwienia. Przede

wszystkim musiała się zatroszczyć o nie narodzone dziecko. O

jedzenie i miejsce do spania, opiekę lekarską i niezbędne

medykamenty, nie mówiąc już o wyprawce dla dzidziusia.

Na myślenie o zmarłym mężu pozostawało niewiele czasu.

Szczerze powiedziawszy, ich związek nie był szczęśliwy.

Pobrali się zaledwie miesiąc po poznaniu i Mindy zbyt szybko

uprzytomniła sobie, że wcale nie zna swojego męża. Sądziła,

że wychodzi za mężczyznę atrakcyjnego, pełnego optymizmu

i uroku. Szybko jednak przekonała się, że po wypiciu alkoholu

Sam staje się zupełnie innym, absolutnie nieprzewidywalnym

człowiekiem. Pił, i to wiele. Stanowczo zbyt dużo, by ich

małżeństwo mogło funkcjonować poprawnie. Mimo to Mindy

postanowiła je utrzymać. Za wszelką cenę. Dopóki śmierć ich

nie rozłączy.

Rozłączyła.

Sam wracał do domu podpity lub pijany, roztaczając

wokół siebie woń alkoholu i perfum. To, że interesował się

innymi kobietami, Mindy początkowo składała na karb

alkoholu, lecz okazało się, że nawet podczas krótkiego okresu

abstynencji Sam zdradzał ją na prawo i lewo.

Łudziła się, że ciąża scementuje ich związek. Mąż

podzielał jej entuzjazm, zgadzał się na powiększenie rodziny i

pragnął zostać ojcem. Niestety, znów zawiódł żonę.

Świadomość, że jako głowa rodziny będzie ponosił

odpowiedzialność za dziecko, okazała się zbyt trudna do

udźwignięcia dla tego słabego człowieka. Natychmiast wrócił

do picia.

Mindy ponownie westchnęła i położyła dłonie na brzuchu.

Bieda nie była dla niej czymś nowym. Wychowała się w

niedostatku. Ojca nawet nie znała. Od śmierci matki, którą

straciła, mając szesnaście lat, utrzymywała się sama. Żyła

samotnie, z wyjątkiem czterech lat małżeństwa. Ale i wtedy

była zdana wyłącznie na siebie. Podobnie jak teraz, kiedy

czekał ją los samotnej matki.

Przełknęła łzy. Wiedziała, że ciężarne kobiety są skore do

płaczu. Do rozwiązania zostały jeszcze cztery miesiące. Miała

więc przed sobą sto dwadzieścia niespokojnych i pełnych

napięcia dni, podczas których będzie łamać sobie głowę, jak

ze skromnych zarobków kelnerki utrzymać siebie i dziecko.

A potem? Potem będzie jeszcze trudniej.

Mindy postanowiła wziąć się w garść. Nie było tak źle.

Miała jeszcze gdzie mieszkać przez najbliższe dwa tygodnie,

miała jako tako zaopatrzoną lodówkę, a także pracę, która

zapewniała kiepski, lecz stały dochód.

Za trzy tygodnie będzie Boże Narodzenie. Zdaniem

Mindy, były to najpiękniejsze święta. Z atmosferą niemal

magiczną i pełną nadziei. A do chwili narodzin dziecka mogło

wydarzyć się wiele.

Spojrzała na zegarek i z niepokojem zmarszczyła czoło.

Uprzytomniła sobie, że jeśli się nie pospieszy, nie zdąży do

pracy na swoją zmianę. Szybko przeczesała długie włosy i na

czubku głowy przewiązała je żółtą wstążką. Na cienki, też

żółty strój kelnerki nałożyła gruby, biały sweter, bo na sali

restauracyjnej bywało zimno. Sięgnęła po płaszcz.

Zamykając za sobą drzwi, uświadomiła sobie, że będzie

robiła to jeszcze tylko przez dwa tygodnie. Właściciel

budynku eksmitował równocześnie wszystkich lokatorów.

Jeszcze przed Bożym Narodzeniem zamierzał przekształcić

dom w spółdzielnię.

Doktor Reed Atchison był w podłym nastroju. Nic

dziwnego, skoro zaspał, zaciął się przy goleniu, wpadł w

poślizg na oblodzonej drodze i wjechał w zaspę. Potem nie

udało mu się w porę skręcić, tak że spóźnił się do pracy.

Wszystko to działo się z samego rana. Później musiał

rozstrzygnąć spór między dwiema młodymi dietetyczkami, jak

ustawić żywienie jednego z pacjentów, a także wyjaśnić

kobiecie, przekonanej, że ma złośliwego guza, iż gastryczne

dolegliwości są spowodowane tym, że jej organizm nie

toleruje laktozy. Ostatnie cztery godziny spędził na sali

operacyjnej. Był zmęczony i bardzo głodny. Jakby tego nie

było dość, na oddziale panowała ożywiona, przedświąteczna

atmosfera. Na samą myśl o Bożym Narodzeniu robiło mu się

niedobrze.

Bevarly Elizabeth - Prezent.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: