Camp Candace - Szkoła zalotów.pdf - Camp Candace - romakuc

Candace Camp

Szkoła zalotów

Rozdział pierwszy

Nikt nie odgadłby ze sposobu, w jaki lady Francesca Haughston

przemieszczała się w sali balowej Whittingtonów, że oto wyko-

nuje pierwsze posunięcia nowej kampanii. Jak zwykle płynnie

przechodziła od grupki do grupki, przystając tu i ówdzie, by

wypowiedzieć komplement pod adresem sukni jakiejś damy lub

chwilę poflirtować z adoratorem, których miała tu wielu.

Rozsyłała uśmiechy i zręcznie manipulowała wachlarzem, grając

rolę eterycznej zjawy w jasnoniebieskich jedwabiach, a z wysoko

upiętego kóczka spływały jej na wszystkie strony kaskady locz-

ków. Tymczasem jednak dyskretnie rozglądała się za wybraną

ofiarą.

Minął prawie miesiąc, odkąd przysięgła so-

bie, że znajdzie żonę dla księcia Rochforda, a tego wieczoru

zamierzała wreszcie rozpocząć realizację tego planu. Wcześniej

poczyniła niezbędne przygotowania. Przyjrzała się młodym,

niezamężnym damom z towarzystwa i po zebraniu informacji

oraz starannym namyśle zdołała ograniczyć liczbę potencjalnych

kandydatek do trzech, które jej zdaniem były odpowiednie dla

Sinclaira.

Była pewna, że wszystkie trzy młode damy zaszczycą to

zgromadzenie swoją obecnością. Bal u Whittingtonów stanowił

jeden ze szczytowych punktów sezonu i oprócz naprawdę

poważnej choroby nic nie odwiodłoby panny na wydaniu od

wzięcia w nim udziału.-Co więcej, istniały duże szanse, że i książę

pojawi się wśród gości, a to znaczyło, że Francesca może

zainicjować intrygę. Wiedziała, że i tak bierze się do tego zbyt

późno. Nie potrzebowała przecież pełnych trzech tygodni, aby

wybrać potencjalne narzeczone dla Rochforda. Panien, które

nadawały się do roli księżnej, było doprawdy niewiele.

Tak się jednak złożyło, że od czasu ślubu i wesela Callie, siostry

księcia, Francesca trwała pogrążona w nietypowym dla niej

nastroju. Nie chciało jej się składać wizyt, uczestniczyć w

przyjęciach ani chodzić do teatru. Nawet zaufany przyjaciel, sir

Lucien, zwrócił uwagę na zupełnie niezwykłe dla niej upodobanie

do pozostawania w domu. Francesca sama nie była pewna

przyczyny tego stanu. Wszystko nagle wydało jej się nudne i

właściwie niewarte zachodu. Musiała przyznać, że poddaje się

melancholii, a był to zapewne skutek gwałtownej zmiany. Dopóki

wybierała męża dla Callie, dopóty podopieczna mieszkała w jej

domu, ale odkąd szczęśliwa mężatka się wyprowadziła,

zapanowała tu pustka. Brakowało dźwięku jej radosnego głosu i

widoku ujmującego i serdecznego uśmiechu.

Mimo wszystko Francesca czuła się w obowiązku naprawić zło,

jakie wyrządziła bratu Callie, Sinclairowi, przed piętnastoma laty.

Naturalnie nie sposób było wszystko poukładać, ale mogła

przynajmniej wyświadczyć przysługę księciu, znajdując mu

odpowiednią żonę. Jej talenty matrymonialne i szczęśliwa ręka do

kojarzenia par były znane w towarzystwie. Mimo minorowego

nastroju przyszła więc na bal tego wieczoru, aby rozpocząć w

imieniu księcia subtelną grę zalotów.

W dalszym ciągu przesuwała się po obwodzie olbrzymiej

biało-złotej sali z dębowymi

parkietami w odcieniu miodu, rozświetlonej trzema mieniącymi

się tysiącami świateł kandelabrami. Dodatkowo paliły się grube

woskowe świece w złotych lichtarzach, a biało--złote kinkiety

zdobiły ściany. Cały ten blask tonowały nieco wielkie wazony

pełne krwistoczerwonych róż i piwonii/Kwiatami udekorowano

również balustradę majestatycznych schodów prowadzących na

piętro. Sala imponowała więc elegancją godną pałacu i krążyły

nawet pogłoski, że to właśnie ona skłoniła lady Whittington do

pozostania w tej olbrzymiej i wiekowej już rezydencji

usytuowanej niefortunnie poza granicami modnego obecnie

Mayfair.

Francesca, zręcznie pokonując ludzką ciżbę, dotarła do schodów z

nadzieją, że zajęcie stanowiska przy balustradzie na piętrze

pomoże jej zlokalizować młode damy, które musiała odszukać w

sali balowej. Wspinając się, pomyślała, że wybór balu u

Whittingtonów na początek kampanii był jedynym słusznym

posunięciem. Bądź co bądź, dokładnie w tym samym miejscu

skończyła przed piętnastoma laty z księciem Rochfordem. To

właśnie tutaj jej świat obrócił się w gruzy.

Tamtego wieczoru wszystkie kwiaty były białe. Olbrzymie

bukiety róż, piwonii, kamelii i słodko pachnących gardenii

ożywianych zielenią wystającą z wielkich wazonów. To był

wieczór jej oszałamiającego sukcesu. Zaledwie kilka tygodni

wcześniej debiutowała, bezdyskusyjnie jednak zdobyła status

królowej sezonu. Mężczyźni ciągnęli do niej jak ćmy do światła,

flirtowali, zapraszali do tańca, składali ekstrawaganckie

deklaracje miłości i prawili kwieciste komplementy. Tymczasem

ona przez cały czas żyła ze swoją tajemnicą, radośnie przejęta

oczekiwaniem i rozwijającą się miłością... dopóki lokaj nie wsunął

jej w dłoń liściku.

Tymczasem doszła na piętro i zajęła wybrany punkt

obserwacyjny. Znad balustrady spojrzała na wirujących tancerzy.

Sytuacja bardzo przypominała tę sprzed lat. Suknie były

naturalnie inne, zmieniły się kolory ścian i dekoracje, ale blask,

podniecenie, nadzieje i intrygi były takie same. Francesca wodziła

wzrokiem po ludziach, lecz tak naprawdę widziała tylko prze-

szłość.

- Smutno na balu? - rozległ się tuż obok znajomy głos.

Odwróciła się i ujrzała jasnowłosą kobietę.

- O, Irenę. Jak miło cię zobaczyć.

Lady Irenę Radbourne była damą zwracającą uwagę. Natura

szczodrze wyposażyła ją w gęste, kręcące się jasne włosy i

niezwykłe

Camp Candace - Szkoła zalotów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: