Ochrona_przeciwpozarowa.pdf

(328 KB) Pobierz
(Microsoft Word - Ochrona przeciwpo\277arowa.doc)
VII F ORUM BHP
OCHRONA PRZECIWPO ņ AROWA
OBOWI ġ ZUJ ġ CE PRZEPISY PRAWNE (wybór):
1.
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpo Ň arowej (Dz. U. z 2002 r. Nr
147, poz. 1229 z pó Ņ n. zm.).
2.
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Pa ı stwowej Stra Ň y Po Ň arnej (Dz. U. z 2009 r. Nr
12, poz. 68).
3.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 z
Ņ n. zm.).
4.
Rozporz Ģ dzenie Ministra Spraw Wewn ħ trznych i Administracji z dnia 24 pa Ņ dziernika
2005 r. w sprawie czynno Ļ ci kontrolno-rozpoznawczych przeprowadzanych przez
Pa ı stwow Ģ Stra Ň Po Ň arn Ģ (Dz. U. Nr 225, poz. 1934).
5.
Rozporz Ģ dzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiada ę budynki i ich usytuowanie (Dz.
U. Nr 75, poz. 690 z pó Ņ n. zm.).
6.
Rozporz Ģ dzenie Ministra Spraw Wewn ħ trznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003
r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod wzgl ħ dem ochrony
przeciwpo Ň arowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137).
7.
Rozporz Ģ dzenie Ministra Spraw Wewn ħ trznych i Administracji z dnia 21 kwietnia
2006 r. w sprawie ochrony przeciwpo Ň arowej budynków, innych obiektów
budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563).
8.
Rozporz Ģ dzenie Ministra Spraw Wewn ħ trznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003
r. w sprawie przeciwpo Ň arowego zaopatrzenia w wod ħ oraz dróg po Ň arowych (Dz. U.
Nr 121, poz. 1139).
PODSTAWOWE
OBOWI ġ ZKI
W
ZAKRESIE
OCHRONY
PRZECIWPO ņ AROWEJ
Zgodnie z Ustaw Ģ z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpo Ň arowej „ochrona
przeciwpo Ň arowa polega na realizacji przedsi ħ wzi ħę maj Ģ cych na celu ochron ħ Ň ycia, zdrowia
i mienia przed po Ň arem, kl ħ sk Ģ Ň ywiołow Ģ lub innym miejscowym zagro Ň eniem poprzez:
- zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu si ħ po Ň aru, kl ħ ski Ň ywiołowej lub innego
miejscowego zagro Ň enia,
- zapewnienie sił i Ļ rodków do zwalczania po Ň aru, kl ħ ski Ň ywiołowej lub innego
miejscowego zagro Ň enia,
- prowadzenie działa ı ratowniczych”.
Realizacj ħ tych przedsi ħ wzi ħę ustawodawca powierzył ka Ň demu: osobie fizycznej, osobie
prawnej, organizacji lub instytucji korzystaj Ģ cej ze Ļ rodowiska przyrodniczego, budynku,
obiektu lub terenu. Prowadzenie odpowiedniej polityki w zakresie ochrony przeciwpo Ň arowej
przez pa ı stwo, która jest składow Ģ systemu bezpiecze ı stwa publicznego, powierzono
Ministrowi Spraw Wewn ħ trznych i Administracji, który poprzez Pa ı stwow Ģ Stra Ň Po Ň arn Ģ
(powołan Ģ Ustaw Ģ z dnia 24 sierpnia 1991r. o Pa ı stwowej Stra Ň y Po Ň arnej), sprawuje ogólny
1
Centrum Szkolenia i Doradztwa Kontra 40-081 Katowice ul. DĢbrówki 13
134416910.060.png 134416910.071.png 134416910.082.png 134416910.093.png 134416910.001.png 134416910.011.png 134416910.012.png 134416910.013.png 134416910.014.png 134416910.015.png 134416910.016.png 134416910.017.png 134416910.018.png 134416910.019.png 134416910.020.png 134416910.021.png 134416910.022.png 134416910.023.png 134416910.024.png
VII F ORUM BHP
nadzór nad realizacj Ģ zada ı zawartych w obydwu wspomnianych ustawach (ustawy te zwykło
nazywa ę si ħ „po Ň arniczymi”). Z tre Ļ ci tych ustaw wynika, Ň e ochrona przeciwpo Ň arowa to nie
tylko zapobieganie po Ň arom i zwalczanie ich, lecz tak Ň e cały szereg innych zada ı , które
mo Ň na nazwa ę „miejscowymi zagro Ň eniami i kl ħ skami Ň ywiołowymi”, a do których zalicza
si ħ :
- wypadki i katastrofy drogowe, lotnicze, kolejowe, wodne,
- awarie i katastrofy techniczne (budowlane, chemiczne, ekologiczne, radiacyjne...),
- powodzie, susze, huragany, intensywne opady deszczu, gradobicia, trz ħ sienia ziemi.
Wspomniana ju Ň Ustawa o ochronie przeciwpo Ň arowej nakłada na nas pewne obowi Ģ zki
dotycz Ģ ce bezpiecze ı stwa po Ň arowego wokół nas. Mianowicie ka Ň dy jest zobowi Ģ zany
„zabezpieczy ę u Ň ytkowane Ļ rodowisko, budynek, obiekt lub teren przed zagro Ň eniem
po Ň arowym lub innym miejscowym zagro Ň eniem ”. Nieprzestrzeganie przepisów z zakresu
bezpiecze ı stwa po Ň arowego nara Ň a nas na sankcje karne „w trybie i na zasadach okre Ļ lonych
w innych przepisach”.
CO TO JEST „PO ņ AR”?
Po Ň ar jest procesem utleniania si ħ materiałów palnych, czyli ł Ģ czenia si ħ materiałów palnych
z tlenem. Ten proces utleniania przebiega w sposób gwałtowny. Utlenianie jest zjawiskiem
bardzo powszechnie wyst ħ puj Ģ cym w przyrodzie. Polega ono na egzotermicznej (z
wydzielaniem ciepła) reakcji materiału z tlenem (np. rdzewienie metali, butwienie zwi Ģ zków
organicznych, itp.). Szybko Ļę utleniania wzrasta wraz ze wzrostem temperatury. Spalanie jest
wi ħ c skomplikowanym procesem fizyko-chemicznym. Podczas spalania spotykamy si ħ z
wydzielaniem ciepła, Ļ wiatła oraz produktów spalania w postaci dymu i popiołów. Ł Ģ czenie
si ħ materiału palnego z tlenem jest poprzedzone termicznym rozpadem cz Ģ steczek na atomy,
które łatwiej wchodz Ģ w reakcje; znane s Ģ one pod nazw Ģ „wolnych atomów”. Rozpad ten
wymaga pewnej minimalnej temperatury, zwanej temperatur Ģ zapłonu . Aby kontynuowa ę
proces palenia, musimy ci Ģ gle dostarcza ę nowego paliwa-materiału palnego. Obydwa
czynniki - paliwo (materiał palny) i utleniacz (tlen) - musz Ģ by ę dostarczone w ilo Ļ ciach
wystarczaj Ģ cych do prowadzenia tego procesu oraz w odpowiednich proporcjach. Post ħ p tej
reakcji w wielu kierunkach zale Ň y od stanu skupienia materiału palnego, jego reaktywno Ļ ci,
st ħŇ enia tlenu w atmosferze oraz od innych czynników (wilgotno Ļę , rozdrobnienie materiału
palnego ...). Mo Ň emy wyró Ň ni ę dwa rodzaje palenia si ħ : płomieniowe i bezpłomieniowe.
Spalanie bezpłomieniowe , tzw. Ň arzenie si ħ , jest przykładem powolnego utleniania si ħ ,
podczas którego materiał palny znajduje si ħ w stanie stałym. Spalanie płomieniowe jest
przykładem szybszego utleniania si ħ , podczas którego materiał palny jest gazem lub par Ģ .
St Ģ d ju Ň krok do sformułowania bardzo prostej i obejmuj Ģ cej cało Ļę zagadnienia definicji
po Ň aru. Mianowicie po Ň ar jest niekontrolowanym procesem palenia si ħ , wyst ħ puj Ģ cym w
miejscu do tego nieprzeznaczonym, rozprzestrzeniaj Ģ cym si ħ w sposób niekontrolowany,
powoduj Ģ cym zagro Ň enie dla zdrowia i Ň ycia ludzi i zwierz Ģ t oraz straty materialne. Do
cech charakterystycznych po Ň aru zaliczy ę mo Ň emy:
- mo Ň liwo Ļę wyst ħ powania wysokiej temperatury,
- wysokie promieniowanie cieplne,
- wydzielanie si ħ du Ň ych ilo Ļ ci produktów spalania,
- niekontrolowane rozprzestrzenianie si ħ ognia.
2
Centrum Szkolenia i Doradztwa Kontra 40-081 Katowice ul. DĢbrówki 13
134416910.025.png 134416910.026.png 134416910.027.png 134416910.028.png 134416910.029.png 134416910.030.png 134416910.031.png 134416910.032.png 134416910.033.png 134416910.034.png 134416910.035.png 134416910.036.png 134416910.037.png 134416910.038.png 134416910.039.png 134416910.040.png 134416910.041.png 134416910.042.png
VII F ORUM BHP
Z po Ň arem zwi Ģ zane s Ģ zawsze trzy podstawowe czynniki: materiał palny , ciepło (bodziec
energetyczny, energia aktywacji) i utleniacz (najcz ħĻ ciej jest to tlen, i o tego typu po Ň arach
b ħ dziemy mówi ę ). Wzajemne zale Ň no Ļ ci pomi ħ dzy tymi czynnikami, okre Ļ laj Ģ ce przebieg
procesu palenia, mo Ň na przedstawi ę symbolami w postaci tzw. trójk Ģ ta po Ň aru, którego boki
przedstawiaj Ģ materiał palny, ciepło i utleniacz. Przedstawiony tutaj „trójk Ģ t po Ň aru” stanowi
podstaw ħ do dalszych rozwa Ň a ı obejmuj Ģ cych przyczyny powstawania i rozprzestrzeniania
si ħ po Ň aru, a tak Ň e zagadnienia zwi Ģ zane ze Ļ rodkami ga Ļ niczymi.
UTLENIACZ
CIEPŁO MATERIAŁ PALNY
Współistnienie tych trzech czynników w jednym miejscu, w jednym czasie i w odpowiednich
proporcjach warunkuje zapocz Ģ tkowanie i rozwój po Ň aru. St Ģ d łatwo mo Ň na wywnioskowa ę ,
Ň e brak któregokolwiek z tych czynników spowoduje przerwanie procesu palenia, czyli
przerwanie ła ı cuchowej reakcji spalania, co b ħ dzie równoznaczne z ugaszeniem po Ň aru.
Jak ju Ň wspomniałem, pierwszym z niezb ħ dnych do powstania i rozwoju po Ň aru elementów
jest materiał palny , który mo Ň e wyst ħ powa ę w stanie skupienia stałym, ciekłym lub
gazowym. Stałe materiały palne mog Ģ tak Ň e wyst ħ powa ę w ró Ň nych stopniach rozdrobnienia.
Drugim z niezb ħ dnych elementów jest utleniacz . Jak ju Ň zaznaczyłem, ograniczymy si ħ do
tlenu. Tlen atmosferyczny jest czynnikiem podtrzymuj Ģ cym palenie w przewa Ň aj Ģ cej ilo Ļ ci
wyst ħ puj Ģ cych po Ň arów. Tlen jest pierwiastkiem chemicznym, wyst ħ puj Ģ cym w normalnych
warunkach w postaci gazu. Łatwo wchodzi w reakcje chemiczne z innymi pierwiastkami i
zwi Ģ zkami. W atmosferze ziemskiej jest ponad 20% tlenu. Dzi ħ ki niemu istnieje Ň ycie na
ziemi, i jak ju Ň wspomniano - to on podtrzymuje palenie.
Trzecim z niezb ħ dnych do zapocz Ģ tkowania i podtrzymywania procesu palenia jest ciepło .
Ciepło umo Ň liwia osi Ģ gni ħ cie przez materiał palny odpowiedniej temperatury, która
warunkuje przebieg reakcji spalania. Ciepło (energia cieplna) mo Ň e rozprzestrzenia ę si ħ
poprzez:
- unoszenie, czyli przemieszczanie za po Ļ rednictwem cz Ģ stek nagrzanego powietrza,
- przewodzenie, czyli poprzez nagrzewanie si ħ kolejnych cz ħĻ ci materiałów,
- promieniowanie.
W zale Ň no Ļ ci od rodzaju materiału palnego, jego stanu skupienia oraz jego rozdrobnienia
Ň na jest ilo Ļę ciepła, czyli niezb ħ dna do zapocz Ģ tkowania procesu palenia wielko Ļę bod Ņ ca
energetycznego.
Metody inicjowania procesu spalania:
¨
Zapalenie
¨
Zapłon
3
Centrum Szkolenia i Doradztwa Kontra 40-081 Katowice ul. DĢbrówki 13
134416910.043.png 134416910.044.png 134416910.045.png 134416910.046.png 134416910.047.png 134416910.048.png 134416910.049.png 134416910.050.png 134416910.051.png 134416910.052.png 134416910.053.png 134416910.054.png 134416910.055.png 134416910.056.png 134416910.057.png 134416910.058.png 134416910.059.png 134416910.061.png
VII F ORUM BHP
¨
Samozapalenie
Zapalenie polega na równomiernym ogrzaniu materiału palnego do takiej temperatury, w
której zapali si ħ on samorzutnie w całej masie bez udziału tzw. punktowego bod Ņ ca
energetycznego.
Zapłon to zapocz Ģ tkowanie spalania cieczy palnej punktowym bod Ņ cem energetycznym
(dzieje si ħ to w ograniczonej przestrzeni a czoło płomienia przemieszcza si ħ nast ħ pnie ju Ň
samoczynnie na cał Ģ pozostało Ļę mieszaniny) – dotyczy tylko cieczy palnych.
Samozapalenie - proces zachodz Ģ cym w wyniku procesów biologicznych lub fizycznych i
chemicznych (egzotermicznych) materiałów, przy czym samonagrzewanie si ħ materiałów a
nast ħ pnie ich zapalenie nast ħ puje bez zewn ħ trznego bod Ņ ca termicznego (np. samozapalenie
zestogowanych płodów rolnych, samozapalenie w wyniku egzotermicznej reakcji chemicznej
itp.).
Temperatura zapalenia jest to najni Ň sza temperatura materiału, który ogrzewany
strumieniem ciepła dostarczonym z zewn Ģ trz w wyniku rozkładu termicznego wydziela paln Ģ
faz ħ lotn Ģ o st ħŇ eniu umo Ň liwiaj Ģ cym jego zapalenie si ħ , tzn. samorzutne pojawienie si ħ
płomienia.
Temperatura zapłonu jest to najni Ň sza temperatura cieczy ogrzewanej w Ļ ci Ļ le okre Ļ lony
sposób, której pary tworz Ģ z powietrzem mieszanin ħ zapalaj Ģ c Ģ si ħ przy zbli Ň eniu płomienia.
Temperatura zapłonu charakteryzuje tylko ciecze palne.
PODZIAŁ PO ņ ARÓW
Obecnie stosowany jest podział po Ň arów na pi ħę grup, które przedstawiono w poni Ň szej
tabeli:
GRUPA
PO ņ ARÓW
OKRE ĺ LENIE RODZAJU PO ņ ARÓW
A
Po Ň ary ciał stałych pochodzenia organicznego, podczas spalania
których wyst ħ puje zjawisko Ň arzenia si ħ (drewno, papier, w ħ giel ...).
B
Po Ň ary cieczy palnych i ciał stałych topi Ģ cych si ħ podczas palenia
(benzyna, nafta, rozpuszczalniki, alkohole ...).
C
Po Ň ary gazów (metan, gaz ziemny, acetylen...).
D
Po Ň ary metali (sód, potas, magnez ...).
F
Po Ň ary olejów i tłuszczów jadalnych
4
Centrum Szkolenia i Doradztwa Kontra 40-081 Katowice ul. DĢbrówki 13
134416910.062.png 134416910.063.png 134416910.064.png 134416910.065.png 134416910.066.png 134416910.067.png 134416910.068.png 134416910.069.png 134416910.070.png 134416910.072.png 134416910.073.png 134416910.074.png 134416910.075.png 134416910.076.png 134416910.077.png 134416910.078.png 134416910.079.png 134416910.080.png 134416910.081.png 134416910.083.png 134416910.084.png 134416910.085.png 134416910.086.png 134416910.087.png 134416910.088.png 134416910.089.png 134416910.090.png 134416910.091.png 134416910.092.png
VII F ORUM BHP
ZJAWISKA TOWARZYSZ ġ CE PROCESOWI SPALANIA
Wymiana ciepła w Ļ rodowisku po Ň aru.
Istniej Ģ trzy podstawowe mechanizmy transportu ciepła w Ļ rodowisku po Ň aru:
przewodzenie - kondukcja
unoszenie - konwekcja
promieniowanie - radiacja
Wymiana cieplna - jest to ruch ciała w danej przestrzeni zachodz Ģ cy w skutek istnienia
Ň nicy temperatury. Wymiana cieplna mo Ň e by ę ustalona (temperatura zale Ň y od poło Ň enia
punktu w przestrzeni) i nieustalona (zale Ň y tak Ň e od czasu). Wymiana ciepła mo Ň e odbywa ę
si ħ w wyniku przewodzenia, promieniowania, konwekcji, wnikania lub w sposób zło Ň ony np.:
przenikanie.
Przewodzenie ciepła - kondukcja - jest to wymiana ciepła polegaj Ģ ca na przekazywaniu
energii cieplnej mi ħ dzy punktami o Ļ rodka, bez przemieszczania jego elementów w kierunku
zmiany temperatury i bez udziału sił elektromagnetycznych w ten sposób wyst ħ puje np.: w
szybie okiennej lub w Ļ cianie budynku. Przewodzone ciepło okre Ļ la szybko Ļę przewodzenia
ciepła w ciałach stałych. Jest to wa Ň ny element bior Ģ c pod uwag ħ zapalno Ļę i szybko Ļę
rozprzestrzeniania si ħ płomienia po powierzchni ciał starych, czyli w pocz Ģ tku pierwszej fazy
po Ň aru. Przewodnictwo ciepła decyduje o tym jak szybko materiał ogrzewa si ħ , rozkłada
termicznie itd. Przewodnictwo ciepła jest równie Ň istotne przy obliczaniu odporno Ļ ci
ogniowej elementów budowlanych.
Promieniowanie cieplne - radiacja jest dominuj Ģ cym i zasadniczym sposobem przenoszenia
ciepła przy po Ň arach. W skutek oddziaływania na materiał strumie ı ciepła promieniowania,
ulegaj Ģ one ogrzaniu i w konsekwencji dalszym przemianom a Ň do wyst Ģ pienia zapalenia.
Promieniowanie warunkuje równie Ň ci Ģ gło Ļę spalania materiałów i jest ono odpowiedzialne
za szybko Ļę rozwoju po Ň arów na otwartych przestrzeniach np.: po Ň arów lasów oraz za
ogrzewanie budynków. Powstała ilo Ļę ciepła wydzielonego w płomieniach jest przenoszona
do otoczenia drog Ģ promieniowania. Jest to wymiana cieplna polegaj Ģ ca na emitowaniu fal
elektromagnetycznych o długo Ļ ci 0,8 -40 (im (promieniowanie podczerwone). Strumie ı
energii cieplnej wymienionej przez promieniowanie zale Ň y od ró Ň nicy temperatury Ņ ródła
promieniowania i powierzchni odbieraj Ģ cej ciepło.
Konwekcja - unoszenie si ħ ciepła j est to wymiana ciepła polegaj Ģ ca na przepływie ciepła
spowodowanym naturalnym lub wymuszonym przemieszczaniu si ħ płynu (gazu lub cieczy).
Konwekcja naturalna jest wywołana ró Ň nic Ģ g ħ sto Ļ ci płynu powstały np.: wskutek ró Ň nicy
temperatury w polu grawitacyjnym. Konwekcja wymuszona jest wywołana działaniem sił
zewn ħ trznych. Konwekcyjne przenoszenie ciepła ma miejsce we wszystkich fazach rozwoju
po Ň aru, ale szczególnie istotna jest w tej fazie po Ň aru gdzie strumie ı ciepła promieniowania
jest bardzo mały. Wymiana ciepła przez konwekcj ħ naturaln Ģ wyst ħ puje np.: w przestrzeni
pokoju.
5
Centrum Szkolenia i Doradztwa Kontra 40-081 Katowice ul. DĢbrówki 13
134416910.094.png 134416910.095.png 134416910.096.png 134416910.097.png 134416910.098.png 134416910.099.png 134416910.100.png 134416910.101.png 134416910.102.png 134416910.103.png 134416910.002.png 134416910.003.png 134416910.004.png 134416910.005.png 134416910.006.png 134416910.007.png 134416910.008.png 134416910.009.png 134416910.010.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin