R O D Z I N A
„Żyjcie jak jedna rodzina, szczęśliwa rodzina, we wzajemnym zrozumieniu, miłując się szczerze i wpokorze ducha.” ( Piotra 3: 8)
Te słowa zaczerpnięte z Biblii sa wskazówką jak powinno wygladać szczęśliwe życie rodzinne. Jednak niewiele ludzi mogłoby się przyznać,że żyją szczęśliwe w swoich rodzinach.
Rodzina kojarzy się z domem, w którym wzrastaliśmy fizycznie, intelektualnie i duchowo, a także z rodzicami, którzy starali się stworzyć nam w tym domu najlepsze miejsce pod słońcem. Nastepnie z rodzeństwem dzięki któremu kształtowały się nasze charaktery.
Dziś życie rodzinne przechodzi kryzys: coraz wiecej rozwodów, niechcianych dzieci, brak czasu dla siebie a także występujące problemy w prozumiewaniu się.
Chociaz niektórzy rodzice chcieliby stworzyć swoim dzieciom jak najlepszy dom to jednak niepotrafią sprostać wymaganiom i trudnościom, jakie niesie współczesna codziennność.
Można zauważyć, że rodzice koncentrują się na zaspakajaniu materialnych potrzeb dzieci, a zapominają o ich emocjonalnych potrzebach, takich jak: zainteresowanie nimi, czułość oraz konsekwentne reagowanie na ich dobre lub złe postawy.
Czułość dostarcza wielu uroczych i wzruszajacych doznań, a zycie rodzinne nabiera wiecej spontaniczności.
Uważne zainteresowanie dzieckiem jest niezbędnym uzupełnieniem konsekwencji w postępowaniu wychowawczym zaspakajania potrzeb emocjonalnych.
Konieczne też jest karcenie, które chroni przed wynaturzeniem, najakie naraża je nasz normalny ludzki egoizm.
Wyżej wymienione 3 elementy tworzą niezbędne każdemu człowiekowi poczucie bezpieczeństwa. Niezaspokojenie tej potrzeby degraduje w nim poczucie własnej wartości i pociąga za sobą niemożność w pełni aktywnego, wolnego i jednocześnie zdyscyplinowanego postępowania. I chociaż realizowanie ich nie wiąże się z nakładami finansowymi, to jednak ogromny procent dzieci cierpi z tego powodu.
ela.roza