W07-Fizyka-Haran.pdf
(
116 KB
)
Pobierz
99706351 UNPDF
Fizyka dla elektroników 1
Dr Grzegorz Harań
Wykład 07
Mechanika
Energia potencjalna i zasada zachowania energii
F
=−∇
u
=−
grad u
- energia potencjalna – siła potencjalna
F d
r
=−
du
x , y , z
=−
u
x
dx
−
u
y
dy
−
u
z
dz
r
B
∫
r
A
u
r
A
−
u
r
B
- praca nie zależy od drogi
∮
F d
r
=0
Zasada zachowania energii mechanicznej
Energia mechaniczna = energia kinematyczna + energia potencjalna
E
=
K
U
Policzmy pracę jaką wykona siła potencjalna
F
przy przesunięciu cząstki o masie
m
z
położenia
r
A
do położenia
r
B
. Cząstki w tych położeniach mają prędkości
V
A
i
V
B
.
r
B
W
=
∫
r
A
F d
r
=
U
r
A
−
U
r
B
Z twierdzenia o pracy i energii mamy:
W
=
mV
2
2
=
K
B
−
K
A
U
r
A
−
U
r
B
=
K
B
−
K
A
tzn.
K
B
U
r
A
=
K
B
U
r
A
⇒
K
U
=
const
Pokazaliśmy
zasadę zachowania energii mechanicznej
: siły potencjalne nie zmieniają
energii mechanicznej cząstki.
2
−
mV
2
E
=
K
U
=
const
Układy jednowymiarowe
F
=−∇
U
=−
U
x
,
U
y
,
U
z
,
∇=
x
,
y
,
z
F
=
F
,0,0 w jednym wymiarze i
F
,0,0=−
U
x
,
U
y
,
U
z
czyli
F
=−
U
x
,
U
y
=
U
z
=0
tzn.
F
=−
dU
dx
Widzimy, że warunkiem istnienia energii potencjalnej (potencjalności siły
F
) jest jej
całkowalność tzn.
∫
F dx
istnieje i dodatkowo
F
musi być jednoznacznie określoną funkcję
położenia.
Przykład siły niepotencjalnej:
siła tarcia
−
mg
=−
dU
dx
∣
x
mg
=−
dU
dx
∣
x
niejednoznacznie określona przez położenie
czyli
T
≠−
dU
dx
mimo że jest całkowalna.
Żadna siła, która zależy od prędkości nie jest siłą potencjalną.
Jednowymiarową siłą potencjalną jest siła sprężystości
F
=−
kx
Policzmy energię potencjalną
U
x
−
U
x
0
=−
∫
x
0
x
−
kx
dx
=
1
2
kx
2
−
1
2
kx
2
Fizyczne znaczenie ma tylko różnica energii potencjalnej tzn. praca wykonana przez siłę
potencjalną. Aby określić funkcję energii potencjalnej
U
x
=
∫
x
0
2
kx
2
∣
x
0
x
x
Fdx
U
x
0
musimy przyjąć
wartość
U
x
0
i wartość
x
0
tzn. określić punkt od którego liczymy wartości
U
, czyli znaleźć
„poziom zero” energii potencjalnej. Energia potencjalna jest określona z dokładnością do stałej
U
x
0
i dlatego najlepiej wybrać
U
x
0
=0
.
Dla siły sprężystości fizycznie naturalnym wyborem jest
x
0
=0
i
U
x
0
=0=0
, tzn.
U
=0
gdy układ jest w położeniu równowagi (nie działa siła sprężystości). Wtedy
U
x
=−
∫
x
0
x
−
kx
dx
=
1
2
kx
2
Zasada zachowania energii mechanicznej dla siły sprężystości:
1
Układy trójwymiarowe
x
,
y
,
z
Definiujemy rotację pola
A
(siły
A
) (iloczyn wektorowy gradientu i
A
)
(∣
i
∣=∣
j
∣=∣
k
∣=1 )
rot
A
=∇×
A
=
∣
x
A
x
A
y
A
z
y
∣
=
i
A
z
y
−
A
y
z
j
A
x
z
−
A
z
x
k
A
y
x
−
A
x
y
=
A
z
y
=
y
−
A
y
z
z
−
A
z
x
x
−
A
x
Rotacja robi z wektora wektor (mówi czy pole ma wiry).
=
1
2
mV
2
1
2
kx
2
=
const
A
x , y , z
=
A
x
x , y , z
, A
y
x , y , z
, A
z
x , y ,z
∇=
i
j
k
x
,
A
x
,
A
y
Twierdzenie Stokesa:
Jeśli
F
=
F
x
, F
y
, F
z
jest ciągła wraz z pochodnymi
F
x
y
,
F
x
z
,
F
y
x
,
F
y
z
,
F
z
x
,
F
z
y
to
∬
S
c
rot
F
⋅
d
S
=
∮
c
F d
l
gdzie
S
c
jest powierzchnią, a
c
jej brzegiem
d
S
jest
zorientowanym różniczkowym elementem powierzchni, tzn
d
S
jest
normalny do powierzchni (prostopadły),
∣
d
S
∣=
dS
=
pole powierzchni elementu
dS
d
l
to zorientowany różniczkowy element długości
∣
d
l
∣=
dl
=długość elementu
dl
.
Kierunki
d
l
i
d
S
są określone regułą prawej ręki.
rot
F
⋅
d
S
- iloczyn skalarny dwóch wektorów.
Jeśli siła
F
jest określona w obszarze powierzchniowo jednospójnym (na dowolnej krzywej
c
można rozpiąć powierzchnię
S
c
, która całkowicie zawiera się w tym obszarze), to
F
jest
potencjalna wtedy i tylko wtedy, gdy
rot
F
=0 .
F
Jest potencjalna wtedy i tylko wtedy, gdy
∮
c
F dl
=0
dla każdej krzywej
c
⇔
Ważne pola potencjalne:
1. Pole jednorodne
F
=
F
x
, F
y
, F
z
=
const
rot
F
=0 czyli pole jest potencjalne
r
U
r
−
U
r
0
=
∫
r
0
F d
r
=
x , y , z
x , y , z
=−
∫
x
0
, y
0
, z
0
F
x
, F
y
, F
z
⋅
dx ,dy ,dz
=−
∫
x
0
, y
0
, z
0
F
x
dx
F
y
dy
F
z
dz
=
x
y
z
=−
F
x
∫
x
0
dx
−
F
y
∫
y
0
dy
−
F
z
∫
z
0
dz
=−
F
x
x
−
x
0
−
F
y
y
−
y
0
−
F
z
z
−
z
0
otrzymaliśmy
U
r
−
U
r
0
=−
F
r
−
r
0
Przykładem takiego pola jest jednorodne pole grawitacyjne (w pobliżu Ziemi)
F
=0,0
,
−
mg
U
r
−
U
r
0
=−0,0
,
−
mg
⋅
r
−
r
0
=
mg
z
−
z
0
U
r
=
mgz
U
r
0
−
mgz
0
const
=
c
skalujemy energię potencjalną tak, że
z
0
=0,
U
z
0
=0
U
r
0
=
x
0
, y
0
,z
0
i otrzymujemy
U
r
=
U
z
=
mgz
- energia
potencjalna cząstki o masie
m
na wysokości
z
.
Zasada zachowania energii mechanicznej:
mgz
mV
2
2
=
const
∬
S
c
rot
F
⋅
d
S
=0
dla powierzchni
S
c
której brzegiem jest
c
czyli dla dowolnej
powierzchni
S
c
⇔
rot
F
=0
.
Tw.Stokesa
Plik z chomika:
Nimfa89
Inne pliki z tego folderu:
W11-Fizyka-Haran.pdf
(86 KB)
W10-Fizyka-Haran.pdf
(115 KB)
W09-Fizyka-Haran.pdf
(94 KB)
W08-Fizyka-Haran.pdf
(118 KB)
W07-Fizyka-Haran.pdf
(116 KB)
Inne foldery tego chomika:
Algebra z elementami równań różniczkowych
Architektura komputerów 1
Architektura komputerów 2
Fizyka 2
francuski
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin